E
EU1
Ziyaretçi
-
- Konu Sahibi EU1
- #1
SABIR ve UMUT
Sürekli hamilelik hikayelerini okurken bir gün kendi hamileliğimi yazacağımı hayal bile edemezdim. Bu yazdıklarımın herkese umut kaynağı olmasını çok isterim. 1972 doğumluyum. 22 yaşında evlendim. İlk zamanlar anne olmayı hiç düşünmedim. Fakat bebek sahibi olmaya karar verdikten 8 ay sonra, panik bir şekilde doktora koştum. Böylece 8 sene sürecek olan savaşımız başlamış oldu. Bütün tetkikler yapılıyor ve ne eşimde ne de bende hiçbir problem bulunamıyordu. Ancak laparoskopi yapıldığında endometriozis teşhisi kondu. Bu sırada 5 kere de aşılama denedik, sonuç hep olumsuzdu. Bu olumsuzluklarla 6 sene geçmişti. Artık sıra tüp bebekteydi. Fakat esas umutsuzluk bizim için daha yeni başlıyordu. Özel bir hastanedeki denemede 3 yumurta toplandı, fakat yumurta gelişmediği için tedavi iptal edildi. Oradaki doktorlar, yumurtalık rezervlerimin çok azaldığını ve bir daha şansım olmadığını söylediler. İşte; Alman Hastanesi ile tanışmam bu aşamada başladı. Numan Bey, biraz uğraşmamız ve sabırlı olmamız gerektiğini, anne-baba olabilme şansımız olduğunu söyledi. Alman Hastanesi'nde ilk deneme çalışmalarımız başladı. İlk denemede tek yumurtam döllendi ve 6'ya bölündü. Fakat sonuç negatifti. İkinci denemede yine tek yumurta ve 8'e bölünen embriyo... Sonuç yine negatif. Üçüncü denemeden önce Prof. Dr. Mustafa Bahçeci'ye eşimle birlikte gittik. Şansımızın yüzde 8 olduğunu, öncelikle stressiz ve huzurlu olmam gerektiğini, bu konuda destek alabileceğimizi belirterek beni ekipteki psikolog Yasemin Abız'a yönlendirdi. Hiçbir şeyden mutlu olmayan karamsar bir insan olmuştum. Ama kararlıydım çünkü; bebek sahibi olmak hayatımın amacı olmuştu. Yasemin Hanım, bu konuda yalnız olmadığımı, pek çok kadının benim gibi aynı sorunla savaştığını, fakat sonunda bir çoğunun çocuk sahibi olabildiğini anlattı. Bu arada Mısır Çarşısı'nda yaptırdığım özel otlarla da ve vitaminlerle de kendi kendime destek verdim.
Tekrar tedavi başladı ve 3 yumurta toplandı. Hepsi döllendi. Sonuç beklenen o 12- 15 gün bana ne kadar uzun geldi bilemezsiniz! Şeker Bayramı'nın birinci günü, ben hastanede kan tahlili sonucunu beklerken heyecandan ölecektim. Ve sonuç POZİTİF'di. Şu anda 34 haftalık hamileyim. Bir kızımız olacak ben hala inanamıyorum. Alman Hastanesi Tüp Bebek ekibine, eşim, ailem ve beni sürekli destekledikleri için minnettarım. Allah'ın izniyle bu savaşı kazandım ve binlerce kez şükrediyorum. Bu yolda uğraş verenlere tek tavsiyem; SABIR VE UMUT! Herkesin anne ve baba olabilmesi dileğiyle...
Sevgiler.
Sürekli hamilelik hikayelerini okurken bir gün kendi hamileliğimi yazacağımı hayal bile edemezdim. Bu yazdıklarımın herkese umut kaynağı olmasını çok isterim. 1972 doğumluyum. 22 yaşında evlendim. İlk zamanlar anne olmayı hiç düşünmedim. Fakat bebek sahibi olmaya karar verdikten 8 ay sonra, panik bir şekilde doktora koştum. Böylece 8 sene sürecek olan savaşımız başlamış oldu. Bütün tetkikler yapılıyor ve ne eşimde ne de bende hiçbir problem bulunamıyordu. Ancak laparoskopi yapıldığında endometriozis teşhisi kondu. Bu sırada 5 kere de aşılama denedik, sonuç hep olumsuzdu. Bu olumsuzluklarla 6 sene geçmişti. Artık sıra tüp bebekteydi. Fakat esas umutsuzluk bizim için daha yeni başlıyordu. Özel bir hastanedeki denemede 3 yumurta toplandı, fakat yumurta gelişmediği için tedavi iptal edildi. Oradaki doktorlar, yumurtalık rezervlerimin çok azaldığını ve bir daha şansım olmadığını söylediler. İşte; Alman Hastanesi ile tanışmam bu aşamada başladı. Numan Bey, biraz uğraşmamız ve sabırlı olmamız gerektiğini, anne-baba olabilme şansımız olduğunu söyledi. Alman Hastanesi'nde ilk deneme çalışmalarımız başladı. İlk denemede tek yumurtam döllendi ve 6'ya bölündü. Fakat sonuç negatifti. İkinci denemede yine tek yumurta ve 8'e bölünen embriyo... Sonuç yine negatif. Üçüncü denemeden önce Prof. Dr. Mustafa Bahçeci'ye eşimle birlikte gittik. Şansımızın yüzde 8 olduğunu, öncelikle stressiz ve huzurlu olmam gerektiğini, bu konuda destek alabileceğimizi belirterek beni ekipteki psikolog Yasemin Abız'a yönlendirdi. Hiçbir şeyden mutlu olmayan karamsar bir insan olmuştum. Ama kararlıydım çünkü; bebek sahibi olmak hayatımın amacı olmuştu. Yasemin Hanım, bu konuda yalnız olmadığımı, pek çok kadının benim gibi aynı sorunla savaştığını, fakat sonunda bir çoğunun çocuk sahibi olabildiğini anlattı. Bu arada Mısır Çarşısı'nda yaptırdığım özel otlarla da ve vitaminlerle de kendi kendime destek verdim.
Tekrar tedavi başladı ve 3 yumurta toplandı. Hepsi döllendi. Sonuç beklenen o 12- 15 gün bana ne kadar uzun geldi bilemezsiniz! Şeker Bayramı'nın birinci günü, ben hastanede kan tahlili sonucunu beklerken heyecandan ölecektim. Ve sonuç POZİTİF'di. Şu anda 34 haftalık hamileyim. Bir kızımız olacak ben hala inanamıyorum. Alman Hastanesi Tüp Bebek ekibine, eşim, ailem ve beni sürekli destekledikleri için minnettarım. Allah'ın izniyle bu savaşı kazandım ve binlerce kez şükrediyorum. Bu yolda uğraş verenlere tek tavsiyem; SABIR VE UMUT! Herkesin anne ve baba olabilmesi dileğiyle...
Sevgiler.