Merhabalar , iki normal doğum yaptım. İkincisi daha pozitif olduğu için önce onu anlatacağım.
İlk çocuğumun 2 yaşını kutlamamızdan bi kaç gün önce öğrendim hamile olduğumu. İkinci hamileliğim ilkine göre daha zor oldu, fakat doğumum daha kolaydı.
Hamileliğimin ortasında özel ebe tutan hamilelerin çok memnun olduğunu sosyal medyada gördüm ve ben de özel ebe ile doğurmak istediğimi farkettim. Benim için yeri hep özel kalacak bir ebe ile anlaştım. Çok donanımlı ve bilindik bir hastanede olacaktı doğumum. Eşim “ne gerek var ben yanında olacağım, hastanenin ebesi yok mu sanki?” diyordu. Ama ben ebenin yerinin daha daha başka olduğunu biliyordum. Ebem sosyal medyada şöyle birşey paylaşmıştı” doktor sizi muayene etti ve açıklığınız güzel gidiyor ama başı yukarıda bekleyelim dedi ve gitti. Bebeği nasıl aşağı indireceksiniz?Hangi pozisyonları kullanacaksınız? İşte ben Doğumda size her konuda yardımcı olup haklarınızı koruyorum” işte beni etkileyen bu cümleler benim doğumumu anlatıyormuş meğer.
Ben 36. Haftamın sonuna kadar çalıştım, 28. Haftada Doğum pozisyonunda olan bebeğim ise 32 . Haftadan,35 in sonuna kadar ters duruyordu. 36 da ise benim çabalarımla mı yoksa doğası gereği mi bilmem ama tekrar Doğum pozisyonunu almıştı. Artık normal Doğum için engel kalmamıştı. Ebeme epidural istemediğimi söyledim, çünkü ilk doğumumda ıkınma süreci çok uzamış bu beni yıpratmıştı. Ebem de “o iş bende, epidural almayacaksın.” diyordu.
Ebem dışında doktoruma çok güveniyordum, fakat Doğum yapanlar bilir doktor her zaman yanınızda bulunmaz. Ben ilk doğumumu yaptıran canım doktoruma gidiyordum yine. Bebeğimin 2 hafta önde olduğunu kafasının iri olduğunu söylüyordu. 38 i tamamlarken bana suni sancı önerdi, ben de bekleyeceğimi söyledim. 39 u tamamlarken gittiğim kontrolde, Bebeğimin 4 kilo olduğunu, boyum uzun olduğu için, 4,5 kilo bile olabileceğini,kafasının iri olduğunu ve kesisiz Doğum istiyorsam Doğumu bir an önce başlatmak istediğini, aksi halde yine doğurabileceğimi ama Doğumun hem benim hem bebek için travmatik olabileceğini söyledi. Eşimle ben de düşünmek istediğimizi söyledik. Düşünmemiz de 10 dk kadar sürdü, arabada kararımızı vermiştik bile. Doktorumuza güveniyorduk. Doğum bu gece başlayacaktı! Doktor gece 2 de gelmemizi söyledi. Gece annem bize geldi oğlumu ona bırakıp, evden iki kişi çıkıp üç kişi dönme heyecanı ile düştük yollara. Ben biraz gergindim. Kendi sancımla doğurmak istiyordum ama nasip böyleymiş diyordum. Direkt doğumhaneye gittik ve bir sancı odasıni bize verdiler. Muayenede 2 cm açıklık vardı. Nst ye bağladılar ve kendi kasılmalarım olduğunu gördük. Gerçekten kasılma idi hiç ağrı yoktu. 3 te kahvaltı verdiler bana ve suni sancıyı bağladılar. Etki etmesi hemen olmuyormuş zaten doktorum düşük dozlarla başlayıp yavaş yavaş arttırma taraftarıymış. Saat 5 olunca özel ebem geldi. Fakat hala bi sancım yoktu, sadece kasılma vardı. Beni muayene etti ve 3cm olmuş dedi. Biraz uyumaya çalış dedi. Arada sancı dozunu arttırdılar. Biraz uyudum, uyanınca ebem bana yürüyüş önerdi. eşim , ben ve ebem doğumhane koridorlarında yürüdük. Açılmam 4 cm olunca lavman yapıldı, ilkinde bu işlem yapılmamıştı ve rahat ıkınamamıştım. Uzanıp tuvaletim geldikçe gidiyordum. Lavman etkisi geçince açıklığımın 6 cm olduğunu öğrendim. Ama bende hala ağrı Yok sadece kasılma. Sonra bir miktar ağrı hissetmeye başladım ama adet ağrısı gibi bile değildi, ebem pilates topunda beni kasılma anında zıplatıp bi yandan da sırtıma endorfin masajı yaptı, odada Çalan müzik, masaj yaptığı lavanta yağının kokusu ve loş ışık hoş bir ambiyans oluşturuyordu. Bense SPA’ya gitmiş gibi keyif yapıyordum. Sonra doktor kontrole geldi ve 7-8 santim dedi. Bana gece heyecandan uyuyamadığını ve bir kitap okuyup bitirdiğini söyledi. Kitabı bana da önerdi: Stephan Zweig’in Korku adlı kitabı. 35 yıllık doktor, ve şu tutumu beni benden aldı. Canım doktorum.
Bebeğin kafası büyük diye kanala yerleşemiyor dedi. Ama benim moralim hiç bozulmadı, ebeme ve bebeğime güveniyordum.
Suyum 6 cm kadar açıkken,ebem bana açıklık muayenesi yaptığı sırada gelmişti, ağrıyı da ondan sonra hissetmeye başlamıştım. 8 cm olunca belirgin şekilde ağrı hissetmeye başladım, bir anda şiddetlendiler, nasıl dedim ne güzel kasılıyorduk sadece. Sonra paniğe kapıldım ve epidural istediğimi söyledim. Eşim ve ebem beni bi güzel oyalayıp duşa soktular orda pilates topunda zıpladım ve sıcak su ile ağrılarım çoook azaldı. Bu arada gelen anestezi uzmanı da geri gitti. Eşim ve ebem beni kandırdılar yani. Duşta yarım saat kaldım. Çıkınca bebeğin başı gözüküyordu ve ben saçlarına dokundum. Çok güzel bi histi. Sonra yürüyerek doğumhaneye gittik. Doktorum geldi ve “çok sevindim bebek aşağı inmiş, açıkçası çok umudum yoktu” dedi. Kesisiz Doğum için uğraşalım dedi. Tabi bende ıkınma hissi çok fazla idi, doktorum çok sert ıkındığımı söyledi, sakin ol dedi, ve ben ıkındıkça perine masajı yaptı bana. Ikınma anında hiç ağrı hissetmedim, bebek doğarken de. Tek istediğim ıkınmaktı. Bebeğin kafası doğdu ve doktor “dur ıkınma dedi”, ıkınmamak çok zordu, ama zaptettim kendimi ve son ıkınma ile bebek tamamen doğdu. Ve hemen ağladı, doğumhanedeki herkes çok mutluydu, ben Zaten mutluluktan ağlıyordum. Ne kadar kolay olmuştu. Doğumhaneye girmem ve Doğum arası 15-20 dk çekmişti. Ağrı desen, 1,5-2 saat sürmüştü. Epizyo yoktu.
Suni sancıdan da, Doğumdan da korkmayın. Biz kadınız ve doğurmak için tasarlandı vücudumuz, ağrısız Doğum mümkün ve dayanılmayacak gibi değil. Korkunuzu yenin, çünkü korku ve endişe ağrı yapıyor. Rahatsanız sadece kasılma hissediyorsunuz. Ne kadar ilginç değil mi? Ama çok da doğru. Bunun için hypnobirthing diye bir kitap var ben çok faydasını gördüm, size de öneririm. Bir de aklınıza yatıyorsa ve imkanınız varsa özel ebe tutun derim. Herkese pozitif ve ağrısız doğumlar dilerim. Sağlıcakla...
İlk çocuğumun 2 yaşını kutlamamızdan bi kaç gün önce öğrendim hamile olduğumu. İkinci hamileliğim ilkine göre daha zor oldu, fakat doğumum daha kolaydı.
Hamileliğimin ortasında özel ebe tutan hamilelerin çok memnun olduğunu sosyal medyada gördüm ve ben de özel ebe ile doğurmak istediğimi farkettim. Benim için yeri hep özel kalacak bir ebe ile anlaştım. Çok donanımlı ve bilindik bir hastanede olacaktı doğumum. Eşim “ne gerek var ben yanında olacağım, hastanenin ebesi yok mu sanki?” diyordu. Ama ben ebenin yerinin daha daha başka olduğunu biliyordum. Ebem sosyal medyada şöyle birşey paylaşmıştı” doktor sizi muayene etti ve açıklığınız güzel gidiyor ama başı yukarıda bekleyelim dedi ve gitti. Bebeği nasıl aşağı indireceksiniz?Hangi pozisyonları kullanacaksınız? İşte ben Doğumda size her konuda yardımcı olup haklarınızı koruyorum” işte beni etkileyen bu cümleler benim doğumumu anlatıyormuş meğer.
Ben 36. Haftamın sonuna kadar çalıştım, 28. Haftada Doğum pozisyonunda olan bebeğim ise 32 . Haftadan,35 in sonuna kadar ters duruyordu. 36 da ise benim çabalarımla mı yoksa doğası gereği mi bilmem ama tekrar Doğum pozisyonunu almıştı. Artık normal Doğum için engel kalmamıştı. Ebeme epidural istemediğimi söyledim, çünkü ilk doğumumda ıkınma süreci çok uzamış bu beni yıpratmıştı. Ebem de “o iş bende, epidural almayacaksın.” diyordu.
Ebem dışında doktoruma çok güveniyordum, fakat Doğum yapanlar bilir doktor her zaman yanınızda bulunmaz. Ben ilk doğumumu yaptıran canım doktoruma gidiyordum yine. Bebeğimin 2 hafta önde olduğunu kafasının iri olduğunu söylüyordu. 38 i tamamlarken bana suni sancı önerdi, ben de bekleyeceğimi söyledim. 39 u tamamlarken gittiğim kontrolde, Bebeğimin 4 kilo olduğunu, boyum uzun olduğu için, 4,5 kilo bile olabileceğini,kafasının iri olduğunu ve kesisiz Doğum istiyorsam Doğumu bir an önce başlatmak istediğini, aksi halde yine doğurabileceğimi ama Doğumun hem benim hem bebek için travmatik olabileceğini söyledi. Eşimle ben de düşünmek istediğimizi söyledik. Düşünmemiz de 10 dk kadar sürdü, arabada kararımızı vermiştik bile. Doktorumuza güveniyorduk. Doğum bu gece başlayacaktı! Doktor gece 2 de gelmemizi söyledi. Gece annem bize geldi oğlumu ona bırakıp, evden iki kişi çıkıp üç kişi dönme heyecanı ile düştük yollara. Ben biraz gergindim. Kendi sancımla doğurmak istiyordum ama nasip böyleymiş diyordum. Direkt doğumhaneye gittik ve bir sancı odasıni bize verdiler. Muayenede 2 cm açıklık vardı. Nst ye bağladılar ve kendi kasılmalarım olduğunu gördük. Gerçekten kasılma idi hiç ağrı yoktu. 3 te kahvaltı verdiler bana ve suni sancıyı bağladılar. Etki etmesi hemen olmuyormuş zaten doktorum düşük dozlarla başlayıp yavaş yavaş arttırma taraftarıymış. Saat 5 olunca özel ebem geldi. Fakat hala bi sancım yoktu, sadece kasılma vardı. Beni muayene etti ve 3cm olmuş dedi. Biraz uyumaya çalış dedi. Arada sancı dozunu arttırdılar. Biraz uyudum, uyanınca ebem bana yürüyüş önerdi. eşim , ben ve ebem doğumhane koridorlarında yürüdük. Açılmam 4 cm olunca lavman yapıldı, ilkinde bu işlem yapılmamıştı ve rahat ıkınamamıştım. Uzanıp tuvaletim geldikçe gidiyordum. Lavman etkisi geçince açıklığımın 6 cm olduğunu öğrendim. Ama bende hala ağrı Yok sadece kasılma. Sonra bir miktar ağrı hissetmeye başladım ama adet ağrısı gibi bile değildi, ebem pilates topunda beni kasılma anında zıplatıp bi yandan da sırtıma endorfin masajı yaptı, odada Çalan müzik, masaj yaptığı lavanta yağının kokusu ve loş ışık hoş bir ambiyans oluşturuyordu. Bense SPA’ya gitmiş gibi keyif yapıyordum. Sonra doktor kontrole geldi ve 7-8 santim dedi. Bana gece heyecandan uyuyamadığını ve bir kitap okuyup bitirdiğini söyledi. Kitabı bana da önerdi: Stephan Zweig’in Korku adlı kitabı. 35 yıllık doktor, ve şu tutumu beni benden aldı. Canım doktorum.
Bebeğin kafası büyük diye kanala yerleşemiyor dedi. Ama benim moralim hiç bozulmadı, ebeme ve bebeğime güveniyordum.
Suyum 6 cm kadar açıkken,ebem bana açıklık muayenesi yaptığı sırada gelmişti, ağrıyı da ondan sonra hissetmeye başlamıştım. 8 cm olunca belirgin şekilde ağrı hissetmeye başladım, bir anda şiddetlendiler, nasıl dedim ne güzel kasılıyorduk sadece. Sonra paniğe kapıldım ve epidural istediğimi söyledim. Eşim ve ebem beni bi güzel oyalayıp duşa soktular orda pilates topunda zıpladım ve sıcak su ile ağrılarım çoook azaldı. Bu arada gelen anestezi uzmanı da geri gitti. Eşim ve ebem beni kandırdılar yani. Duşta yarım saat kaldım. Çıkınca bebeğin başı gözüküyordu ve ben saçlarına dokundum. Çok güzel bi histi. Sonra yürüyerek doğumhaneye gittik. Doktorum geldi ve “çok sevindim bebek aşağı inmiş, açıkçası çok umudum yoktu” dedi. Kesisiz Doğum için uğraşalım dedi. Tabi bende ıkınma hissi çok fazla idi, doktorum çok sert ıkındığımı söyledi, sakin ol dedi, ve ben ıkındıkça perine masajı yaptı bana. Ikınma anında hiç ağrı hissetmedim, bebek doğarken de. Tek istediğim ıkınmaktı. Bebeğin kafası doğdu ve doktor “dur ıkınma dedi”, ıkınmamak çok zordu, ama zaptettim kendimi ve son ıkınma ile bebek tamamen doğdu. Ve hemen ağladı, doğumhanedeki herkes çok mutluydu, ben Zaten mutluluktan ağlıyordum. Ne kadar kolay olmuştu. Doğumhaneye girmem ve Doğum arası 15-20 dk çekmişti. Ağrı desen, 1,5-2 saat sürmüştü. Epizyo yoktu.
Suni sancıdan da, Doğumdan da korkmayın. Biz kadınız ve doğurmak için tasarlandı vücudumuz, ağrısız Doğum mümkün ve dayanılmayacak gibi değil. Korkunuzu yenin, çünkü korku ve endişe ağrı yapıyor. Rahatsanız sadece kasılma hissediyorsunuz. Ne kadar ilginç değil mi? Ama çok da doğru. Bunun için hypnobirthing diye bir kitap var ben çok faydasını gördüm, size de öneririm. Bir de aklınıza yatıyorsa ve imkanınız varsa özel ebe tutun derim. Herkese pozitif ve ağrısız doğumlar dilerim. Sağlıcakla...
Eklentiler
Son düzenleme:
Sağlıkla gelsin bebişiniz
nasıl güzel bi hikaye 
