Psikolojim cok bozuk

Olabilir. Bende uzun yıllar ilaç kullandım ruh halim daha stabildi. Kaygı bozukluğu için kullanıyordum. Bıraktım bir yıla yakın oldu. Şimdi çok zor dönemler geçiriyorum aynı sizin gibi. Bir sürü de şey yaşadım bu arada tabi. Beni tetikleyen şey yalnızlık. Sizinki nedir ?
İlacı bıraktıktan sonra nasıl hissettiniz daha iyi mi daha kötü mü oldunuz ?
 
Merabalar şimdi nerden başlasam bilmiyorum baya da uzun bi konu aslında ama şu an gerçekten kötüyüm ne yapacağımı bilmiyorum sanki bi umut kalmadı içimde 2 yıldır sürekli kaygı bozukluğu yaşıyorum doktor anksiyete diyip ilaç verdi ama kullanmak istemedim bağımlılık yapar diye anksiyetem çok arttı üniversite kazandım gittiğim şehirde atak geçirdim habire tekrar geri gelmek zorunda kaldım eğitimime devam edemedim sonrasında gece uykusuzluklarim başladı bende uyumak icin ilaci kullanmak istedim ilacı aldıktan 2 saat sonra bayılmışım karaciğer değerlerim 9 kat yükselmiş hastaneye yatırdılar 7 gün kaldım hastanede orda tam depresif oldum bu sefer depresyon tanısı da koydular ama şu an ilaç tedavisi göremeyeceğim söylendi uykusuz geceler sürekli gelen ataklar hastaneden çıktım şu an çok kötüyüm ilaç almaya korkuyorum napacagimi bilmiyorum kafayı yemek üzereyim gerçekten ne yapabilirim bi fikriniz varmi 21 yaşındayım bu arada.
bir sporla ilgilnebilirsin. yüzmeye gidebilirsin mesela. (ilaç kullanmayacaksan)
 
Beni de üniversite hazırlık dönemimde bulmuştu bu illet. Allahtan annem hemen anladı da direkt psikiyatriye götürdü ilaca başladım ve o süreci çok kısa sürede atlattım. 4-5 yıl ilaç kullandım sonra bıraktım. Bıraktıktan sonra bin beter oldum. Başıma gelenleri görseniz o kadar berbat bi dönemdi ki. Bazen hala o hallerimi düşünüp ağlıyorum kendime. Haftalarca acillerde süründüm. Anksiyeten tekrarlamış dediler asla ikna olmadım. Kutu kutu antibiyotikler kullandım. Her gece acile gidip sakinleştirici vurdurup geliyordum. Her sabah ağlayarak uyanıyordum. Hastalığım var ve anlaşılmıyor diye. En sonunda beynimde tümör var ve beni delirtiyor diye düşünmeye başladım. Annem yine ısrar etti psikiyatriye gidelim kısa sürede geçmezse söz nörolojiye de gideceğiz dedi. Sağolsun onun sayesinde çeşit çeşit doktor gezmeye son verdim. Antidepresanı kullanmaya başladıktan sonra zaten 1 hafta içinde yavaş yavaş ruh halim düzelmeye başladı. Aaa anksiyeteymiş ben bunu ilaçsız atlatırım dedim ilacı bıraktım ama aylarca süründüm. Her şeyden korkuyordum. Her gün yeni korkularım çıkıyordu ortaya. En son intihar etmekten korktuğum için her yeri kilitlemeye başladım. Eşimin ısrarıyla tekrar psikiyatriye gittim. Ben özelde gittiğim psikiyatristten hiç hoşlanmamıştım. İlacımı çok kötü anlattı. Şu kadar kullanacaksın sürekli kontrole geleceksin sakın ihmal etme vs diye. Ben de dedim eyvah demek ki bu ilaç zehirmiş demek ki ben senelerce zehir içmişim. Sonra devlette bi psikiyatr buldum. Ay inanamazsınız o kadar güzel konuştu o kadar güzel anlattı ki her şeyi. Önünde ağladım ağladım. Sırayı bile sorun etmedi. İstediğin kadar vaktin var dedi. Ağlaya ağlaya her şeyi anlattım. Ben ölüyorum dedim. Şu an cümlelerini toparlayamıyorum ama çok güzel teselli etti beni. Ya çaresiz bir rahatsızlığın olsaydı ve ömür boyu ağır ilaçlar kullanmak zorunda kalsaydın diye örnekler verdi. İlaçtan korkmamamı ve zamanı gelince bırakabileceğimi sonra tekrar başlayabileceğimi hayatın olağan akışında hepsinin olduğunu, tek olmadığımı, zaman zaman düşüp zaman zaman kalkacağımı, aslında bütün insanlarda bu duyguların olduğunu fakat benim bu duygularla baş etmekte zorlandığımı ama zamanla bunu da öğreneceğimi anlattı. O doktor sayesinde ilacımı zehir olarak görmeyi bıraktım. Çok uzun oldu ama yalnız olmadığınızı göstermek için detaylı anlatmak istedim. Bence hangi psikiyatriste gittiyseniz önce onu değiştirin. Biraz araştırın yorum okuyun öyle bir doktor bulun. Sonra doktorunuza ve ilacınıza güvenerek yola devam edin. Zaten kafanızı toplamaya başladığınızda sürece terapiyle mi ilaçla mı devam edeceğinize kendiniz karar vereceksiniz. Ümitsizliğe kapılmayın çaresiz değilsiniz yalnız değilsiniz
Bu arada atladığım noktalar olmuş. Eğer sizden önce detaylı kan tahlili istenmiyorsa o doktora güvenmeyin. Çünkü psikolojik rahatsızlıkların çoğunun altında dengesiz kan değerleri var. Ne ilaç verirse versin önce en düşük dozda ve yarısını içerek başlatılır. Bu noktalara dikkat etmeyen doktoru değiştirin.
 
Beni de üniversite hazırlık dönemimde bulmuştu bu illet. Allahtan annem hemen anladı da direkt psikiyatriye götürdü ilaca başladım ve o süreci çok kısa sürede atlattım. 4-5 yıl ilaç kullandım sonra bıraktım. Bıraktıktan sonra bin beter oldum. Başıma gelenleri görseniz o kadar berbat bi dönemdi ki. Bazen hala o hallerimi düşünüp ağlıyorum kendime. Haftalarca acillerde süründüm. Anksiyeten tekrarlamış dediler asla ikna olmadım. Kutu kutu antibiyotikler kullandım. Her gece acile gidip sakinleştirici vurdurup geliyordum. Her sabah ağlayarak uyanıyordum. Hastalığım var ve anlaşılmıyor diye. En sonunda beynimde tümör var ve beni delirtiyor diye düşünmeye başladım. Annem yine ısrar etti psikiyatriye gidelim kısa sürede geçmezse söz nörolojiye de gideceğiz dedi. Sağolsun onun sayesinde çeşit çeşit doktor gezmeye son verdim. Antidepresanı kullanmaya başladıktan sonra zaten 1 hafta içinde yavaş yavaş ruh halim düzelmeye başladı. Aaa anksiyeteymiş ben bunu ilaçsız atlatırım dedim ilacı bıraktım ama aylarca süründüm. Her şeyden korkuyordum. Her gün yeni korkularım çıkıyordu ortaya. En son intihar etmekten korktuğum için her yeri kilitlemeye başladım. Eşimin ısrarıyla tekrar psikiyatriye gittim. Ben özelde gittiğim psikiyatristten hiç hoşlanmamıştım. İlacımı çok kötü anlattı. Şu kadar kullanacaksın sürekli kontrole geleceksin sakın ihmal etme vs diye. Ben de dedim eyvah demek ki bu ilaç zehirmiş demek ki ben senelerce zehir içmişim. Sonra devlette bi psikiyatr buldum. Ay inanamazsınız o kadar güzel konuştu o kadar güzel anlattı ki her şeyi. Önünde ağladım ağladım. Sırayı bile sorun etmedi. İstediğin kadar vaktin var dedi. Ağlaya ağlaya her şeyi anlattım. Ben ölüyorum dedim. Şu an cümlelerini toparlayamıyorum ama çok güzel teselli etti beni. Ya çaresiz bir rahatsızlığın olsaydı ve ömür boyu ağır ilaçlar kullanmak zorunda kalsaydın diye örnekler verdi. İlaçtan korkmamamı ve zamanı gelince bırakabileceğimi sonra tekrar başlayabileceğimi hayatın olağan akışında hepsinin olduğunu, tek olmadığımı, zaman zaman düşüp zaman zaman kalkacağımı, aslında bütün insanlarda bu duyguların olduğunu fakat benim bu duygularla baş etmekte zorlandığımı ama zamanla bunu da öğreneceğimi anlattı. O doktor sayesinde ilacımı zehir olarak görmeyi bıraktım. Çok uzun oldu ama yalnız olmadığınızı göstermek için detaylı anlatmak istedim. Bence hangi psikiyatriste gittiyseniz önce onu değiştirin. Biraz araştırın yorum okuyun öyle bir doktor bulun. Sonra doktorunuza ve ilacınıza güvenerek yola devam edin. Zaten kafanızı toplamaya başladığınızda sürece terapiyle mi ilaçla mı devam edeceğinize kendiniz karar vereceksiniz. Ümitsizliğe kapılmayın çaresiz değilsiniz yalnız değilsiniz
Bu arada atladığım noktalar olmuş. Eğer sizden önce detaylı kan tahlili istenmiyorsa o doktora güvenmeyin. Çünkü psikolojik rahatsızlıkların çoğunun altında dengesiz kan değerleri var. Ne ilaç verirse versin önce en düşük dozda ve yarısını içerek başlatılır. Bu noktalara dikkat etmeyen doktoru değiştirin.
Çok güzel anlatmışsınız bu bile bana o kadar iyi geldi kii gittiğim doktor asla benden kan tahlili filan istemedi direk ilaç yazdı ben o ilacı kullanınca acillik oldum o olsa yine iyi karacigerime zarar verdi 7 gün hastanede kaldım hem karacigerim hem anksiyete bana bi rahatlık vermedi ilaç da kullanamiyordum ve bende çok fazla uykusuzluk oluyor geceleri uyusam bile mutlaka uyanıyorum 2-3 saat uyuyamayıp sonra uyuyabiliyorum ilaç kullanmam lazım sanırım pazartesi gidip konusucam çünkü böyle olmicak sürekli ileriyi düşünüp korkuyorum ilerde napıcam ya böyle hasta olursam gibi gibi bisey sormak istiyorum ilaçları kullanınca dozları artıyor muydu her atakta?
Bu arada cok sevindim adınıza bazen bazı şeyleri kabullenmek insana çok iyi gelebiliyormuş umarım çok iyi olursunuz Allah sifa versin.
 
Çok güzel anlatmışsınız bu bile bana o kadar iyi geldi kii gittiğim doktor asla benden kan tahlili filan istemedi direk ilaç yazdı ben o ilacı kullanınca acillik oldum o olsa yine iyi karacigerime zarar verdi 7 gün hastanede kaldım hem karacigerim hem anksiyete bana bi rahatlık vermedi ilaç da kullanamiyordum ve bende çok fazla uykusuzluk oluyor geceleri uyusam bile mutlaka uyanıyorum 2-3 saat uyuyamayıp sonra uyuyabiliyorum ilaç kullanmam lazım sanırım pazartesi gidip konusucam çünkü böyle olmicak sürekli ileriyi düşünüp korkuyorum ilerde napıcam ya böyle hasta olursam gibi gibi bisey sormak istiyorum ilaçları kullanınca dozları artıyor muydu her atakta?
Bu arada cok sevindim adınıza bazen bazı şeyleri kabullenmek insana çok iyi gelebiliyormuş umarım çok iyi olursunuz Allah sifa versin.
Uykusuzluk kaygıdan dolayı oluyor maalesef. Bir de zaten halsizlik olduğu için gün içinde kendimizi yormuyoruz o yüzden geceleri de uyku gelmiyor. Ben de başlarda uykusuzluğum düzelmeyecek diye çok korkuyordum. Sonra farkettim ki vücudum zaten enerji harcamamış gece nasıl uykuya dalsın. Kendimi yorduğum zaman mışıl mışıl uyuyorum. Uyku bölünmesi oluyor ama uyanınca bak yine uyandım ne olacak böyle uyuyamıyorum vs diye düşününce hepten uyku kaçıyor. Ben uyku gözlüğü aldım. Gece uyansam bile gözlüğü çıkarmıyorum. Yeniden uyumam 1 saat sürse bile inat ediyorum hiç bişey düşünmemeye çalışıyorum içimden sayı sayıyorum. Uyumadan önce magnezyum bisglisinat kullanıyorum. Bazen de bay bay night diye çocuklar için uyku damlası var ondan kullanıyorum.
Karaciğerinizi ilacın yanında kaygı da etkilemiş olabilir mi acaba. Stres her şeyin başı maalesef. Bütün hastalıkların sebebi olacak kadar güçlü.
Daha önce dediğim gibi kan değerlerinizi hormonlarınızı mutlaka bi kontrol ettirin. Gıda takviyeleri kullanın. Omega 3 ve magnezyum bisglisinat öncelikli tavsiyem. Gün içinde mutlaka en az 2 lt su için ve kesinlikle hareket edin. Günde en az yarım saat yürüyüş yapın.
Allah hepimize şifa versin.
 
X