Psikolojim bozuldu

Merhaba aşırı vicdanlı bir insanım ve bu durum hayatımı psikolojimi aşırı bozuyor ne yapıcam bilmiyorum sokağa atılmış bir kedi görsem saatlerce ağlıyorum sözlümle bu yüzden çok tartışıyoruz sürekli her hayvana benim yardım edemeyeceğimi söylüyor napmalıyım sizce sosyal yaşantımı her şeyi etkiliyor eğer hiç yardım edemediysem günler boyu unutamıyorum vicdandan uyuyamıyorum

rabisssozo .!.:

Merhaba aşırı vicdanlı bir insanım ve bu durum hayatımı psikolojimi aşırı bozuyor ne yapıcam bilmiyorum sokağa atılmış bir kedi görsem saatlerce ağlıyorum sözlümle bu yüzden çok tartışıyoruz sürekli her hayvana benim yardım edemeyeceğimi söylüyor napmalıyım sizce sosyal yaşantımı her şeyi etkiliyor eğer hiç yardım edemediysem günler boyu unutamıyorum vicdandan uyuyamıyorum

Genişletmek için tıkla...

Ağlamak yerine kediye yardımcı oluyor musunuz? Mesela onu sahiplendirmeye çalışır mısınız? Yoksa ağlıyor musunuz öyle?

Yardım ediyorum sürekli mama alıyorum hatta kendimden çok böyle şeylere para harcıyorum zaten benimde bir kedim var sokaktan sahiplendiğim yardım edemeyip ağlamıyorum daha çoğuna yardım edemediğim için psikolojim bozuluyor

Ve maalesef ki öğrenci olduğumdan ve ev arkadaşım kedi istemediğinden eve alamıyorum sokakta olduğu süreç içerisinde sahiplendiriyorum genel olarak aşırı vicdandan psikolojim bozuluyor kısacası

rabisssozo .!.:

Merhaba aşırı vicdanlı bir insanım ve bu durum hayatımı psikolojimi aşırı bozuyor ne yapıcam bilmiyorum sokağa atılmış bir kedi görsem saatlerce ağlıyorum sözlümle bu yüzden çok tartışıyoruz sürekli her hayvana benim yardım edemeyeceğimi söylüyor napmalıyım sizce sosyal yaşantımı her şeyi etkiliyor eğer hiç yardım edemediysem günler boyu unutamıyorum vicdandan uyuyamıyorum

Genişletmek için tıkla...

Ben de böyleyim kafama çok takıyorum. Evimde iki kedim var şimdi yan odaya gözleri görmeyen bir yavru köpek aldım. Gece gündüz düşünüyorum ne yapacağımı bilmiyorum. Kendimden çok her gün sokak hayvanlarına mama vs alıyorum.

Of bendede öyle inanın kafayı yemek üzereyim çok empati kuruyorum yardım edemediğim olunca sanki dünyanın sonu gelmiş gibi kahroluyorum cebimde son 100 tl varsa bile gidip hayvanlara harcıyorum kedimi zar zor kabul ettirdim ikinciyi de sahiplenemiyorum

Bayramda-Ramazan- dışarıya atılmış kedi gördüm gittim besledim falan hatta besledik.
Eve mi alsak sahiplendirme ilanları mı açsak vs diye düşündük.
Bir gün yine akşam gittik 10 gün sonra falan ilk görmemizden kedi yok.
Market çalışanına sorduk meğerse kedi karlı apartmanda birininmiş gündüzleri gezip akşam eve gidiyormuş
Yani öyle her ayağına dolanan parlak görünümlü kedi sokağa atılmış olmuyormuş.
Ama biz kediyi çok sevdik o 10 günde hala gidip oynuyoruz onunla gündüzleri 3 gitmenin ikisinde orda oluyor:)
Ben de dışarıda gördüğümde beslerim hem bagajda hem çantamda mama taşımaya çalışırım ama hepsine yardımcı olamayız onu kabullendim ben

Yani belki de ben o sahipli kediciği alıp eve de götürebilirdim üç gün orda gördüm diye bir de bayram zamanı olunca kim salmış kim bilir diye ama dışarıda kedi görünce kaçmış olabileceğini veya dışarıda da gezebilen bir kedi olduğunu düşünmek lazım.

Yalnız ben burda psikolojik bir sorun göremedim keşke herkes sizin gibi vicdanlı olsa

Bende böyleyim ilişkilerimde olsun hemen ağlarım. Hayvanlara hele kedilere karşı hemen mama alirim her yolda her kediyle konusurum