- 18 Aralık 2020
- 3
- 0
- 36
- 29
- Konu Sahibi Selvi--nur
- #1
29 yaşında önlisans mezunu 4 buçuk yıllık evli bir çocuk annesiyim . Çok cikmazdayim bunladim artık yapamiyorum kızımı çok seviyorum böyle huzursuz ortada buyumesinide istemiyorum ama ayrı ayrı buyumesinide istemiyordum . Keşke taaa en başında 1 yıllık evliyken bı kusmustuk onda bosansaydim hayatım bitti gibi hissediyorum neden. Çünkü sınava giremiyorum halk egitime kursa gidemiyorum tek başıma çarşıya inemoyorum dışarda herkesten korkuyorum eşim uzman ve bana hiç güveni yok evlendigimizden beri erkek sinek bile gelmedi aklima ama onun gözünde beni serbest bıraksa herşeyi yapar gibi tavırları var . Doğu görevine geldik . Tartışmalar iyice arttı küfür falan ediyor git babanın evine diyor benim hayatımı mahfettikten sonra nasıl valizimi alıp gideyim birsuru dava açsam . Vermemek için elinden geleni yapar . Baba evide gelecek vadetmiyor burasıda vadetmiyor . Ben dışarıyı istemezsem evde oturursam iyi ama arakadas istesem kendim için bişey yapmak gelişmek istesem kötü . Herkes diyecek şimdi ben olsam çekmem giderim ama içinde öyle olmuyor . İş bulsam kızıma kim. Bakacak zamanında memur olma umudum varken şimdi tezgahtarlık yapmak ağrıma gidiyor . Naparim bu yaşta hiç ozguvenimi bitirdi dışarı çıksam biri bana musallat olacakmış gibi geliyor . Para veriyor kendi gezdiyor yediriyor iciriuor ama bir sınır var asilamiyor.