psasetuba / Kendi Şiirleri

KIRDIYSAM AFFET





sessizliğim ürkütür beni,tıpkı hayallerim gibi... sessizlik derin,sessizlik acı...hayaller derin,hayaller acı...


bazı aşklar vardır bedel ister kendine,ödedim...
bazı hayaller vardır acıtır;acıdım.. !
yıllar vardır;geçsin...
kaybettiklerim ?
önemli değil !


ömrümün en güzel yılları mı ? kaybettiklerime değer...değer...
öğretikleri vardır,öğrendim...büyütür;büyüdüm...



bazı aşklar vardır; yokluklara gebedir... yarası vardır,derindir... ama ne zamanı vardır ne uykusu...ne yemeği vardır ne suyu... zorluğu vardır;en zorundan... çoktur hatası !



bazı aşklar vardır;kimsesiz bırakır insanı...ıssız bırakır...yalnızbırakır...sessiz bırakır...dilsiz bırakır...


bazı aşklar vardır;cümlesiz bırakır !


bazı aşklar vardır; güçlü kılar insanı...sanarsın ki;dağı taşı delebileceksin ! güçsüzlüğünü yüzüne vurur sonra o aşk; anlarsın ki kaleminle kağıt karalamaya bile taakatin yok...
bazı aşklar vardır; acımasız !


bazı aşklar vardır;suçlar...



sessizliğim de aşktan sebep,ıssızlığım da...


kırdıysam affet...​

"canının yarısı olmadan yaşayabilir misin ???"


"iple çekerdim seni...gözlerini...yüreğini... ipin ucundan başka birinin çıkacağını hiç bilmeden !"


bir sevda sızısı büyütüyorum içimde,tüm gözlerden habersiz. korkularım sızıma ait! kurtarmaya çalışmayın;cesaretim yok...


bir boşluğa bakıyorum şimdilerde...baktıkça içinde boğulduğum boşluk,gözyaşlarından hayal kırıklıklarından yapılma. kurtarmaya çalışmayın;mecalim yok...


bir ses duyuyorum,çok uzaklara ait. yaklaştıkça uzaklaşıyorum...tanıdık,masalsı bir ses...yok etmeye çalışmayın;tahammülüm yok...



bilinmez bir yoldayım.düşkırıklarımla... canımın yarısı,başka bir canda...


canının yarısı olmadan yaşayabilir mi insan ?


ben deniyorum...





​

kalabalıktır,yalnızlık...





bir düş bırakıyorum,gecenin tam ortasında. belki de solmuş bir sonbahar yaprağında...

susmak istedim,dudaklarımda ıslıklar kanadı! susmak istedim, ıslıklar kulaklarımı tırmaladı! susmak istedim,başaramadım... sessizliğim yüreğimi yaraladı... haykırdım sonra;

hayat çarptı tüm ağırlığıyla evlerin camlarını. evler yalnızğı hatırlatır bazen...
bir çınardır yalnızlık;gölgesi uçsuz bucaksız!
denizin hırçın dalgasıdır bazen yalnızlık...

gitmek de yalnızlıktır bir türlü,kalmak da...


aynaya baktığında aksini görememektir yalnızlık...

belki kalabalık olmaktır...


birini sevmektir yalnızlık...koşulsuz,şartsız,kayıtsız... birine bağlanmaktır;karşılıksız!
beklemektir yalnızlık,gelmeyeceğini bile bile belki...


gizli bir hüzündür yalnızlık,dört bir yanı karanlıkla çevrili...



şimdi bir düş bıraktım gecenin tam ortasında. belki de kurumuş bir sonbahar yaprağında...

ve susuyorum;kanayan yaralarla...
​