Öğretmen değilim ama çocuk gelişimi hakkında donanımım var.
Fakat...
Bizler ebeveyn olarak öncelikle birey olabilen, saygılı, kendine güvenen, doyağa duyarlı, mutlu olmayı ve paylaşmayı bilen nesiller yetiştirmeliyiz.
Çünkü günümüzde en çok bu yazdığım şeylerin eksiklerini görüyoruz.
Testler, ödevler ya da oyunlar daha sonraki aşamalar.
Boş vakitlerinizde 1, 2 oyun oynadıktan sonra çocuğunuza ev içerisinde sorumluluk verin.
Örneğin kendi kirlilerini beyazlar ve renkliler şeklinde ayırmasını oyun haline çevirin, beraber dolabını düzeltin.
Acıktığında kendine bir şeyler hazırlaması için sizin gözetiminizde fırsat tanıyın, sokaktaki canlıları sevdirin.
Ekmekten kırıntılar yapıp, kuşlar için çimlere serpiştirin.
Köpek ve kediler için mamalar hazırlasın, beraber parka gidip dağıtın.
Çiçeklerin dalında güzel olduğunu öğretin.
En sevdiği oyuncakları ayırın ve bunları başka arkadaşlarına hediye etmesi gerektiğini anlatın ve 1 hafta süre verin.
Evinizde söz hakkı olsun, yiyeceği yemekten gitmek istediği yere kadar fikirlerini sorun, danışın.
Hergün ona ödevlerini ya da okulda ne öğrendiğini değil, arkadaşlarıyla neler yaptığını, öğretmeninin nasıl davrandığını sorun.
O gün yeni bir şey öğrendiyse, gerçek hayatta tatbik etmesini sağlayın.
Farkındayım, yazdıklarım çok zamanlı bir iş ama bizleri kurtaracak olanlar da bu nesil.
Bizler karakterli çocuklar yetiştirirsek, 2 ya da 3 test çözmesinin, yanlışların doğruları götürmesinin bir önemi kalmaz.
Gerçek dünyada hayattta kalmak, diplomayla alınamayan bir şeydir ve birey olmayı başaran çocuklar limon bile satsa, layığıyla namusuyla yaparlar.