- 21 Aralık 2012
- 10.874
- 5.411
- 37
Kendi hikayemi yazmak istedim, araştıran veya ihtiyacı olan kadınlara umut olsun diye
34 yaşındayım..
İstanbul’da yaşıyorum..
2014 haziran doğumlu bir oğlum var..
Oğlumdan önce de boş gebelik sebebiyle geçirdiğim 2 tane düşüğüm var..
Nur topu gibi de pco
Her iki düşüğüm de 7.hafta sonuna doğru kendiliğinden fena bir ağrı ve kanama ile başladı.. İkisi de boş gebelik sebebiyleydi.. Yani kese oluşması gereken yerde oluşuyor, gelişiyor ama bebek yok.. İçi boş
Özel hastaneye gidiyorum ben ve doktorum 2.düşükten sonra bir dolu genetik test, hormon testleri birsürü taramam istedi detaylı.. Oysa normalde devlette en az 3 düşükten sonra genetik testlere bakılıp araştırmaya başlanıyormuş.. Daha çok acı çekelim, umutsuzluk yaşayalım, korkalım diye heralde
Neyse.. İstenen testler o dönemin fiyatıyla (2012) yanlış hatırlamıyorsam 3000-4000 tl gibi bir şey tutuyordu.. O yüzden testleri özelde değil, devlette yaptırmaya karar verdim.. Yaklaşık 1 ay sürdü hepsini tamamlamam.. Çünkü devlet hastanesi testleri yazmak bile istemiyor, gerekli görmüyor.. Kaç doktor kaç randevu değiştire değiştire güç bela tamamladık ve çok şükür ki hiç bir sorun çıkmadı.. Gerçi insan o psikolojiyle diyor ki “Eeee o zaman bir kez daha aynı şeyleri yaşayabilirim yani?”
Testlerden sonra oluşan hamileliğimi 2013 ekim ayında öğrendik.. Heyecandan çok korkular, tedirginlikler, endişeler, acabalar.. “Hamileliğin tadını çıkarmak” sözü hiç benlik olmadı kayıplarım sebebiyle.. Hep korkuyla geçti kalbim ağzımda.. Her randevuma elim ayağım titreyerek gittim.. Allah’ım nasip etti de oğluma kavuştum 2014 haziranda.. Sağlıklı, sorunsuz da bir hamilelik geçirdim çok şükür..
Sonra dedik ki, oğlum en az 3 yaşına gelsin ikinciyi deneyelim.. Eeeee ne demişler? Kul plan yapar kader bozarmış
Bu arada 2020 şubatta doktorum dedi ki “madem ikinciyi istiyorsun, o zaman bu polipleri almamız lazım”
Her ay denemeler..
Her ay negatif sonuçlar..
O “kafadan atın” lafları da hikaye! Yok öyle bir şey.. Bu kadar istediğin bir şeyi nasıl hooop diye kafadan atacaksın ki? 3 sene nerdeyse her ay negatif sonuç almama rağmen, her test yapışımda aynı heyecanla bekliyordum sonucu..
Pco’dan da sebep bir yandan yumurtam çatlamıyordu.. Klomen’le tedaviye başlayalım diye karar verdik 2021 şubatta.. Öncesinde de doktorum sperm testi ile rahim filmi istedi.. Neeeeee?! Rahim filmi mi?Aldı beni yine bir korku.. Hakkında hiç iyi şeyler duymamıştım rahim filminin çünkü
Randevum 3 marttaydı..
Deli gibi bir korku içimde ama aynı zamanda da anlam veremediğim bir rahatlık vardı.. Böyle şeylerde asla rahat olamayan ben, bir gariptim.. Anestezili yaptırma seçeneğim olmasına rağmen “gerek yoktur belki yaaa” düşüncesiyle randevu günüme dek kafamı bulandırdım durdum.. Rahim filmimi İstanbul Şişli Echomar’da çektirdim doktorumun önerisiyle.. Oradaki hemşire ve doktorlar da öyle rahatlattı ki beni en son şöyle karar verdik : “Anestezisiz başlayalım, eğer dayanamıyorum derseniz o an hemen anesteziye döneriz”
Benim sağ tüp tıkalı çıktı.. İşlem esnasında açtılar.. “Başka bir sorun yok, hemen halloldu” dendi.. Eşim de sperm testi verdi.. Sperm sayısında sorun yoktu çok güzeldi ama hareketli sperm sayısı %40’tı.. Vitamin takviyesi olarak geçen bir ilaçta eşime verildi.. Ve rahim filminden sonra 1 gün ara vererek 5 mart itibariyle biz denemelere tekrar başladık..
Rahim filmi sonrası hamile kalan çok duymuştum.. Üstelik bende farkı çok net hissediyordum.. 2 günde bir (bazen 3 günde bir) olarak 1 ay boyunca denedik.. Ve 30 martta yaptırdığım kan testiyle beta hcg’nin 588 çıkmasıyla havalara uçtuk resmen.. Uzun zamandır 0.1 görmekten kaç kez baktım doğru mu diye hatırlamıyorum bile
Klomen’i bile almıştım hazırdı.. Regl olup başlayacaktım.. Rahim filmi, eşimin kullandığı ilaç, polip ameliyatım hepsi bir vesile doğru zamanı bu zamanmış.. Çok şükür Allah’ıma
Boş gebeliklerim olduğundan kırmızı noktam kalp atışını duymaktı, bebeğin var olduğunu bilmekti.. Çok şükür onu da duyduk
Hikayem belki öyle büyük sınavlardan geçme bir kadının hikayesi değil.. Ne kötü durumda çaresiz hissedenler var biliyorum elbet.. Ama benim gibi durumda olanların da var morale desteğe ihtiyacı.. Umuda ihtiyacı.. Birinin kalbine dokunur belki.. Sormak istediğiniz bir şey olursa da seve seve cevaplarım
Vazgeçmeyin..
İsteyin..
Çabalayın..
Duayı dilinizden eksik etmeyin..
İsyan etmeyin..
İnanın..
Allah’a güvenin..
Siz elinizden geleni yapın, gerisini O’na bırakın..
En doğru zamanda en hayırlısıyla isteyen herkesin bir gün bu eşsiz duyguyu tatması dileğiyle
34 yaşındayım..
İstanbul’da yaşıyorum..
2014 haziran doğumlu bir oğlum var..
Oğlumdan önce de boş gebelik sebebiyle geçirdiğim 2 tane düşüğüm var..
Nur topu gibi de pco
Her iki düşüğüm de 7.hafta sonuna doğru kendiliğinden fena bir ağrı ve kanama ile başladı.. İkisi de boş gebelik sebebiyleydi.. Yani kese oluşması gereken yerde oluşuyor, gelişiyor ama bebek yok.. İçi boş
Özel hastaneye gidiyorum ben ve doktorum 2.düşükten sonra bir dolu genetik test, hormon testleri birsürü taramam istedi detaylı.. Oysa normalde devlette en az 3 düşükten sonra genetik testlere bakılıp araştırmaya başlanıyormuş.. Daha çok acı çekelim, umutsuzluk yaşayalım, korkalım diye heralde
Neyse.. İstenen testler o dönemin fiyatıyla (2012) yanlış hatırlamıyorsam 3000-4000 tl gibi bir şey tutuyordu.. O yüzden testleri özelde değil, devlette yaptırmaya karar verdim.. Yaklaşık 1 ay sürdü hepsini tamamlamam.. Çünkü devlet hastanesi testleri yazmak bile istemiyor, gerekli görmüyor.. Kaç doktor kaç randevu değiştire değiştire güç bela tamamladık ve çok şükür ki hiç bir sorun çıkmadı.. Gerçi insan o psikolojiyle diyor ki “Eeee o zaman bir kez daha aynı şeyleri yaşayabilirim yani?”
Testlerden sonra oluşan hamileliğimi 2013 ekim ayında öğrendik.. Heyecandan çok korkular, tedirginlikler, endişeler, acabalar.. “Hamileliğin tadını çıkarmak” sözü hiç benlik olmadı kayıplarım sebebiyle.. Hep korkuyla geçti kalbim ağzımda.. Her randevuma elim ayağım titreyerek gittim.. Allah’ım nasip etti de oğluma kavuştum 2014 haziranda.. Sağlıklı, sorunsuz da bir hamilelik geçirdim çok şükür..
Sonra dedik ki, oğlum en az 3 yaşına gelsin ikinciyi deneyelim.. Eeeee ne demişler? Kul plan yapar kader bozarmış
Bu arada 2020 şubatta doktorum dedi ki “madem ikinciyi istiyorsun, o zaman bu polipleri almamız lazım”
Her ay denemeler..
Her ay negatif sonuçlar..
O “kafadan atın” lafları da hikaye! Yok öyle bir şey.. Bu kadar istediğin bir şeyi nasıl hooop diye kafadan atacaksın ki? 3 sene nerdeyse her ay negatif sonuç almama rağmen, her test yapışımda aynı heyecanla bekliyordum sonucu..
Pco’dan da sebep bir yandan yumurtam çatlamıyordu.. Klomen’le tedaviye başlayalım diye karar verdik 2021 şubatta.. Öncesinde de doktorum sperm testi ile rahim filmi istedi.. Neeeeee?! Rahim filmi mi?Aldı beni yine bir korku.. Hakkında hiç iyi şeyler duymamıştım rahim filminin çünkü
Randevum 3 marttaydı..
Deli gibi bir korku içimde ama aynı zamanda da anlam veremediğim bir rahatlık vardı.. Böyle şeylerde asla rahat olamayan ben, bir gariptim.. Anestezili yaptırma seçeneğim olmasına rağmen “gerek yoktur belki yaaa” düşüncesiyle randevu günüme dek kafamı bulandırdım durdum.. Rahim filmimi İstanbul Şişli Echomar’da çektirdim doktorumun önerisiyle.. Oradaki hemşire ve doktorlar da öyle rahatlattı ki beni en son şöyle karar verdik : “Anestezisiz başlayalım, eğer dayanamıyorum derseniz o an hemen anesteziye döneriz”
Benim sağ tüp tıkalı çıktı.. İşlem esnasında açtılar.. “Başka bir sorun yok, hemen halloldu” dendi.. Eşim de sperm testi verdi.. Sperm sayısında sorun yoktu çok güzeldi ama hareketli sperm sayısı %40’tı.. Vitamin takviyesi olarak geçen bir ilaçta eşime verildi.. Ve rahim filminden sonra 1 gün ara vererek 5 mart itibariyle biz denemelere tekrar başladık..
Rahim filmi sonrası hamile kalan çok duymuştum.. Üstelik bende farkı çok net hissediyordum.. 2 günde bir (bazen 3 günde bir) olarak 1 ay boyunca denedik.. Ve 30 martta yaptırdığım kan testiyle beta hcg’nin 588 çıkmasıyla havalara uçtuk resmen.. Uzun zamandır 0.1 görmekten kaç kez baktım doğru mu diye hatırlamıyorum bile
Klomen’i bile almıştım hazırdı.. Regl olup başlayacaktım.. Rahim filmi, eşimin kullandığı ilaç, polip ameliyatım hepsi bir vesile doğru zamanı bu zamanmış.. Çok şükür Allah’ıma
Boş gebeliklerim olduğundan kırmızı noktam kalp atışını duymaktı, bebeğin var olduğunu bilmekti.. Çok şükür onu da duyduk
Hikayem belki öyle büyük sınavlardan geçme bir kadının hikayesi değil.. Ne kötü durumda çaresiz hissedenler var biliyorum elbet.. Ama benim gibi durumda olanların da var morale desteğe ihtiyacı.. Umuda ihtiyacı.. Birinin kalbine dokunur belki.. Sormak istediğiniz bir şey olursa da seve seve cevaplarım
Vazgeçmeyin..
İsteyin..
Çabalayın..
Duayı dilinizden eksik etmeyin..
İsyan etmeyin..
İnanın..
Allah’a güvenin..
Siz elinizden geleni yapın, gerisini O’na bırakın..
En doğru zamanda en hayırlısıyla isteyen herkesin bir gün bu eşsiz duyguyu tatması dileğiyle