- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
paylaşımsızlık
- Konu Sahibi yanardag
- Başlangıç Tarihi
Canım ben de senin gibiyim.Ve bunun bi karakter özelliği mi yoksa bi tercih ya da psikolojik rahatsızlık mı olduğunu bilmiyorum.İnsanlarla konuşmak istemiyorum.Telefonu duyduğum halde açmak istemiyorum çok sevdiğim bi insan olsa bile.İnsanlara karışmak değil kendi başıma yaşamak kimseyle muhatap dahi olmamak istiyorum.Buraya kadar belki normal ama ben insanlara dertlerimi de anlatamıyorum.Paylaşmak rahatlamak istiyorum ama olmuyor.
Canım ben de senin gibiyim.Ve bunun bi karakter özelliği mi yoksa bi tercih ya da psikolojik rahatsızlık mı olduğunu bilmiyorum.İnsanlarla konuşmak istemiyorum.Telefonu duyduğum halde açmak istemiyorum çok sevdiğim bi insan olsa bile.İnsanlara karışmak değil kendi başıma yaşamak kimseyle muhatap dahi olmamak istiyorum.Buraya kadar belki normal ama ben insanlara dertlerimi de anlatamıyorum.Paylaşmak rahatlamak istiyorum ama olmuyor.
Aaaaa çok şaşırdım şu anda.. ben de aynen özellikle son zamanlarda hiç bir telefon çağrısına cevap vermiyorum. iş başvuruları yapmıştım muhtemelen oralardan arıyorlar ama telefon çalıyor, elimde telefon ben ona bakıyorum o bana bakıyor. Açmıyorum. Açasım yok. Arkadaşlar arıyor yine açasım yok. Geri de dönmüyorum. İşten ayrıldığımdan beri evden de kapı dışarı çöp çıkarmaya bile gitmiyorum. eşimden başka kimseyle görüşesim yok. depresyon desem depresyon da değil. bu sefer çok farklı bi ruh halindeyim. hiç bişey yapasım yok, eskiden çıkar saatlerce gezer alışveriş yapardım, yerdim içerdim, arabayla çıkıp şarkı söyleye söyleye istanbulu turlardım, arkadaşlarıma uğrardım... şimdi herşey çok anlamsız, çok zor geliyor sıkıcı geliyor gözümde büyüyor. işin garbi keyfim de yerinde yani ne bu haller anlamadım. İçe kapanmak mıdır bu??
bende senin gibiyim artık....Artık diyorum çünkü yaşadığım kötü tecrübeler ve kazıklar beni bu hale getirdi 
yalnızlık huzur vermeye başladı netice de ....ne derler azıcık aşım ağrısız başım 
bir tane 13 yıllık tek bir hatasını görmediğim dostum ve canım kız kardeşimden başka kimseyle konuşup birşey paylaşmam bir de canım eşim ve annem babam 
benim dünyam bu kadar artık ..ohhhh be dünya varmış dediğim bile oluyor ara sıra 
insanlara kızgın değilim ama kırgınım o kadar, hiç bir art niyet gütmediğim halde hep üzülen ben oldum saldım gitti bende 
belki benimde yaptığım olumsuz şeyler olmuştur bilmeden kim bilir :)
ben böyle kendimi daha iyi hissediyorum sende memnunsan boşver sorgulama
yalnızlık huzur vermeye başladı netice de ....ne derler azıcık aşım ağrısız başım bir tane 13 yıllık tek bir hatasını görmediğim dostum ve canım kız kardeşimden başka kimseyle konuşup birşey paylaşmam bir de canım eşim ve annem babam benim dünyam bu kadar artık ..ohhhh be dünya varmış dediğim bile oluyor ara sıra insanlara kızgın değilim ama kırgınım o kadar, hiç bir art niyet gütmediğim halde hep üzülen ben oldum saldım gitti bende belki benimde yaptığım olumsuz şeyler olmuştur bilmeden kim bilir :) ben böyle kendimi daha iyi hissediyorum sende memnunsan boşver sorgulama
Aynen bende öyleyim canım.. İş başvuruları yapmıştım telim çalıyor çalıyor açasım gelmiyor.. Açmıyorum,işe başlamak istiyorum ama o anda tele bakıp kalıyorum.. Bilmiyorum nedir bu.. Önceden hayattan çok zvk alırdım heryere gitmek için can atardım smdi bir duraksadım hayatın anlamsızlıgını yaşıyorum.. İyiyim ama kötüyüm de.. İnsanlarla konusmaya adapte olamıyorum nebiliyim sanki yaşamıyormusum gibi geliyor arada.. Hep aynı şeyler ne için yaşıyoruz ne için uğraş veriyoruz diye düşünüyorum 
Kızlar ben de sizin gibiyim.benim gibi olanlar varmış.Bunu bilmek güzel.en azından yalnız değilim.Bazen evden adım atmak istemiyorum kimseyle konuşmak istemiyorum.Ama bu durum ben de şehir değiştirip farklı bir ortama girdikten sonra oldu.Kimseye güvenmiyorum belki ondan kaynaklanıyordur
- 11 Mart 2010
- 5.252
- 718
- 398
Dışadönük karekterim olmasına rağmen içedönük yaşıyorum. İçte biriktirdikten sonra
dışarı çıktığında dışarıyı yabancılıyor sevmediğimi istemediğimi düşünüyor içte bırakmaya kalmaya devam ediyorum. Halbuki mücadeleden kaçıyorum. Çünki biliyorumki, ne kadar çok deneyimlersen o kadar kolay yaparsın.
İki üç sene evvel farklı ile taşındıktan sonra dengesiz durumların da artması ile konuşmak, paylaşmak istememek daha bir arttı. Yenebilirim istersem, buna inanıyorum. fakat artık istemez oldum.
Evlenmeden evvel arkadaşlarım vardı, ben de onların arkadaşıydım, il dışına gittim yada geldim, evlendikten sonra yani, sonrasında her geçen sene sosyallikten yavaş yavaş geri çekildim.
İletişimim becerim hiç kalmamış gibi hissediyorum. Ama aktif olduğum konuları düşününce de öyle olmadığımı rahatlıkla istediğimi yapabildiğimi görüyorum. Pasif olduğum durumlara neden aktif olduğum davranışlarımı yerleştiremiyorum bilmiyorum.
Özellikle sorumluluk hissettiğim insanlar ile hiç konuşmamak geliyor içimden. sen nerelerdesin, neden aramıyorsun, diyorlar bana. Lütfen önce kendinize bakın, demek ki siz de aramamışsınız ki görüşmüyoruz, hoşlanmadığınızı yaptığınızı farketmeyip, öfkenizi bana yüklemeyiniz lütfen de denmez. dense de diyemem.
Paylaşımsız değilmişim aslında sanki, yazarken öyle bi düşündümde sosyal olmadığım için düşünceme uyan ile rastlaşamıyorum. Rastlaşamayınca,, kendime mi konuşacağım.
Bir de belli yaştan sonra, birşeyler paylaşmadan başlayan konuşmalar,arkadaşlıklar güzel samimi ilerlemiyor sanki. Sanki evlenmeden evvel bulunan arkadaş ortamlarından doğan tanışıklıklar daha birikimli olduğundan sanırım, daha bir derin oluyor, doyurucu oluyor,
ergen yaşlardaki arkadaşlarım ile telefonda doymamacasına konuşabiliyor, seneler evvelki kaldığımız taddan devam edebiliyoruz.
dışarı çıktığında dışarıyı yabancılıyor sevmediğimi istemediğimi düşünüyor içte bırakmaya kalmaya devam ediyorum. Halbuki mücadeleden kaçıyorum. Çünki biliyorumki, ne kadar çok deneyimlersen o kadar kolay yaparsın.
İki üç sene evvel farklı ile taşındıktan sonra dengesiz durumların da artması ile konuşmak, paylaşmak istememek daha bir arttı. Yenebilirim istersem, buna inanıyorum. fakat artık istemez oldum.
Evlenmeden evvel arkadaşlarım vardı, ben de onların arkadaşıydım, il dışına gittim yada geldim, evlendikten sonra yani, sonrasında her geçen sene sosyallikten yavaş yavaş geri çekildim.
İletişimim becerim hiç kalmamış gibi hissediyorum. Ama aktif olduğum konuları düşününce de öyle olmadığımı rahatlıkla istediğimi yapabildiğimi görüyorum. Pasif olduğum durumlara neden aktif olduğum davranışlarımı yerleştiremiyorum bilmiyorum.
Özellikle sorumluluk hissettiğim insanlar ile hiç konuşmamak geliyor içimden. sen nerelerdesin, neden aramıyorsun, diyorlar bana. Lütfen önce kendinize bakın, demek ki siz de aramamışsınız ki görüşmüyoruz, hoşlanmadığınızı yaptığınızı farketmeyip, öfkenizi bana yüklemeyiniz lütfen de denmez. dense de diyemem.
Paylaşımsız değilmişim aslında sanki, yazarken öyle bi düşündümde sosyal olmadığım için düşünceme uyan ile rastlaşamıyorum. Rastlaşamayınca,, kendime mi konuşacağım.
Bir de belli yaştan sonra, birşeyler paylaşmadan başlayan konuşmalar,arkadaşlıklar güzel samimi ilerlemiyor sanki. Sanki evlenmeden evvel bulunan arkadaş ortamlarından doğan tanışıklıklar daha birikimli olduğundan sanırım, daha bir derin oluyor, doyurucu oluyor,
ergen yaşlardaki arkadaşlarım ile telefonda doymamacasına konuşabiliyor, seneler evvelki kaldığımız taddan devam edebiliyoruz.
- 10 Ağustos 2009
- 26.130
- 18.283
- 823
Ben insanlarla sohbeti severim ben herşeyi bilemem ki , akıl ve beden sağlığım yerinde çıkıp köpeğimle dolaşmayı yeni insanlarla tanışmayı benim süs köpek sayesinde çok oluyor ,tüğlü bir köpeğim var kafasına 2 toka takarım kerata çok sevimli sonra doğa da yürürüm o güzel ağaçlar manzaraya doyum olmaz neden kendimi eve haps edeyim herşey kafada bitiyor,kafa nereye biz oraya
Benzer Konular
