- 5 Ocak 2013
- 24
- 0
PARMAK EMME
Normal çocuklarda herhangi bir psiko-patolojik etken olmaksızın 3-4 yaşlarına kadar görülen bir olgudur.
Doğumu takiben ilk 3-4 ayda normal olarak bir çocuğun yeme ve içmesi için tek yol emmedir.
Çocukların parmaklarını emmelerinin altında mutlaka bir psikolojik neden aranmamalıdır.
Çocuklar bu davranışı diş çıkartırken, uykuya dalarken ya da yeni bir kardeşi olduğu zamanlar yapabilirler.
Nedenleri
Yeni doğan bebekler, parmak emmeyi daha anne rahminde öğrenir.
Bazı bebekler yeni dişlerin çıkması nedeniyle bazıları da zorlukla karşılaştıklarında utanma ve sıkılma belirtisi olarak parmaklarını emerler.
Parmak emmenin temelinde anne-çocuk ilişkisindeki yetersizlik ve çocukta güven duygusunun yeterince gelişmemiş olduğuna ilişkin görüşler vardır.
Parmak emmenin uykuyla sıkı bir ilgisi vardır. Birçok çocuk parmaklarını uykulu oldukları ve uykuya daldıkları zaman emerler.
Ani bir korku, anne babanın ayrılması ve ölüm gibi olaylar,
Ailedeki huzursuzluk sonucu çocuğa yeterli ilgi gösterilmemesi,
Çocuğun yeni bir kardeşin doğmasıyla ilgi çekmeye çalışması,
Uzun süreli ayrılıklar nedeniyle kendisinin artık sevilmediği duygusu,
Bebeklik döneminde memeden erken kesilme, biberon ve yalancı meme kullanmama sonucu emme güdüsünün yeterince tatmin olmaması.
Parmak Emme Davranışı Karşısında Anne Babanın Yaklaşım
Okul yaşında parmağını emen çocuk, öğretmenin uyarısı, anne babanın eleştirisi, hatta arkadaşlarının alaylarına karşın bu alışkanlığını sürdürür.
Bu durumda çocuğa yapılacak olumlu tavsiye ve açıklamalarla psikolojik açıdan uyumunun sağlanması, sorunun ortadan kalkmasına yardımcı olabilir.
Önemli olan, bir gerileme belirtisi sayılan bu alışkanlığı oluşturan etkenlerin anne-baba tarafından fark edilerek ortadan kaldırılmasıdır.
Gereksiz paniğe kapılmadan, olayın temelinde anne-babanın da etkisi bulunduğu düşünülerek uzmanlarca sabırlı ve sürekli bazı eğitimsel önlemler uygulanmalıdır.
ANNE-BABALARA ÖNERİLER
Anne-babalar, çocukları parmak emme davranışı geliştirdiğinde bunun nedenini araştırmalıdır. Çocuğun parmak emmesine neden olan olay bulunduğu zaman çözümü ardından gelecektir.
Daha çok ilgi, iletişim ve daha çok sevgi, koşulları çocuk için daha uygun konuma getirir.
Bu alışkanlık çocuğa rahatlama ve güven sağladığı için başlangıçta anne-babalar parmak emmeyi görmezden gelmeli ve çocuğun kendiliğinden bırakması beklenmelidir.
Beklemek anne-baba için zor bir durum olabilir. Ancak bu dönemde baskılı ve ısrarcı olarak çocuğun ilgisini bu konuya odaklamak, davranışın pekişmesine neden olabilir.
Anne-babaların bilmesi gereken önemli noktalardan birisi; alt ıslatmada olduğu gibi parmak emme de yaşla birlikte azalır.
Ailenin çocuğun parmak emme davranışını evde sürekli konuşarak gergin bir havaya neden olması, çocukta bu davranışın yok olmasını engellemediği gibi, çocukta tik, tırnak yeme, kekemelik gibi sorunlarında ortaya çıkmasına neden ola-bilir.
Çocuk yaşı nedeniyle sözlü açıklamaları anlayamıyor ya da anlasa da davranışa devam ediyorsa, parmağını emdiğinde dikkati başka şeylere çekilerek, unutturmaya çalışılabilir.
Çözüm yoluna gidilirken sadece annenin çabası yeterli olmaz. Çünkü çocuğun dün-yasında anne-baba bir bütündür. Yalnızca birisinin ilgisi, şefkati ve sevgisi çocuğu doyurmaz. Çocuğun gelişimiyle ilgili babanın da sorumluluk alması gerekir.
Uykuya geçerken parmak emiyorsa uyuduktan sonra eli ağzından çekilebilir. Çünkü çocuğun parmağını emerek uyumaya devam etmesi, alışkanlığın yerleşmesini kolaylaştırır.
alıntı
Normal çocuklarda herhangi bir psiko-patolojik etken olmaksızın 3-4 yaşlarına kadar görülen bir olgudur.
Doğumu takiben ilk 3-4 ayda normal olarak bir çocuğun yeme ve içmesi için tek yol emmedir.
Çocukların parmaklarını emmelerinin altında mutlaka bir psikolojik neden aranmamalıdır.
Çocuklar bu davranışı diş çıkartırken, uykuya dalarken ya da yeni bir kardeşi olduğu zamanlar yapabilirler.
Nedenleri
Yeni doğan bebekler, parmak emmeyi daha anne rahminde öğrenir.
Bazı bebekler yeni dişlerin çıkması nedeniyle bazıları da zorlukla karşılaştıklarında utanma ve sıkılma belirtisi olarak parmaklarını emerler.
Parmak emmenin temelinde anne-çocuk ilişkisindeki yetersizlik ve çocukta güven duygusunun yeterince gelişmemiş olduğuna ilişkin görüşler vardır.
Parmak emmenin uykuyla sıkı bir ilgisi vardır. Birçok çocuk parmaklarını uykulu oldukları ve uykuya daldıkları zaman emerler.
Ani bir korku, anne babanın ayrılması ve ölüm gibi olaylar,
Ailedeki huzursuzluk sonucu çocuğa yeterli ilgi gösterilmemesi,
Çocuğun yeni bir kardeşin doğmasıyla ilgi çekmeye çalışması,
Uzun süreli ayrılıklar nedeniyle kendisinin artık sevilmediği duygusu,
Bebeklik döneminde memeden erken kesilme, biberon ve yalancı meme kullanmama sonucu emme güdüsünün yeterince tatmin olmaması.
Parmak Emme Davranışı Karşısında Anne Babanın Yaklaşım
Okul yaşında parmağını emen çocuk, öğretmenin uyarısı, anne babanın eleştirisi, hatta arkadaşlarının alaylarına karşın bu alışkanlığını sürdürür.
Bu durumda çocuğa yapılacak olumlu tavsiye ve açıklamalarla psikolojik açıdan uyumunun sağlanması, sorunun ortadan kalkmasına yardımcı olabilir.
Önemli olan, bir gerileme belirtisi sayılan bu alışkanlığı oluşturan etkenlerin anne-baba tarafından fark edilerek ortadan kaldırılmasıdır.
Gereksiz paniğe kapılmadan, olayın temelinde anne-babanın da etkisi bulunduğu düşünülerek uzmanlarca sabırlı ve sürekli bazı eğitimsel önlemler uygulanmalıdır.
ANNE-BABALARA ÖNERİLER
Anne-babalar, çocukları parmak emme davranışı geliştirdiğinde bunun nedenini araştırmalıdır. Çocuğun parmak emmesine neden olan olay bulunduğu zaman çözümü ardından gelecektir.
Daha çok ilgi, iletişim ve daha çok sevgi, koşulları çocuk için daha uygun konuma getirir.
Bu alışkanlık çocuğa rahatlama ve güven sağladığı için başlangıçta anne-babalar parmak emmeyi görmezden gelmeli ve çocuğun kendiliğinden bırakması beklenmelidir.
Beklemek anne-baba için zor bir durum olabilir. Ancak bu dönemde baskılı ve ısrarcı olarak çocuğun ilgisini bu konuya odaklamak, davranışın pekişmesine neden olabilir.
Anne-babaların bilmesi gereken önemli noktalardan birisi; alt ıslatmada olduğu gibi parmak emme de yaşla birlikte azalır.
Ailenin çocuğun parmak emme davranışını evde sürekli konuşarak gergin bir havaya neden olması, çocukta bu davranışın yok olmasını engellemediği gibi, çocukta tik, tırnak yeme, kekemelik gibi sorunlarında ortaya çıkmasına neden ola-bilir.
Çocuk yaşı nedeniyle sözlü açıklamaları anlayamıyor ya da anlasa da davranışa devam ediyorsa, parmağını emdiğinde dikkati başka şeylere çekilerek, unutturmaya çalışılabilir.
Çözüm yoluna gidilirken sadece annenin çabası yeterli olmaz. Çünkü çocuğun dün-yasında anne-baba bir bütündür. Yalnızca birisinin ilgisi, şefkati ve sevgisi çocuğu doyurmaz. Çocuğun gelişimiyle ilgili babanın da sorumluluk alması gerekir.
Uykuya geçerken parmak emiyorsa uyuduktan sonra eli ağzından çekilebilir. Çünkü çocuğun parmağını emerek uyumaya devam etmesi, alışkanlığın yerleşmesini kolaylaştırır.
alıntı