Özledimmm çokkk özlüyorum annemi babamı evimi odamı ..

sunreir

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
26 Şubat 2012
214
46
118
2 ay önce sevdiğim adamla bilerek isteyerek herkes gibi evlendim.
Çok heyecanlıydım hevesliydim düğün yaklaşana kadar.
Ama düğünümüze bir hafta kala neredeyse pişman gibiydim. Ailemden ayrı şehre gelin gelmemin etkisi de büyüktür tabiiki.
Annemin babamın yaşadığı üzüntünün de .. Çok acı oldu ayrılmak baba evimden. Çok acıydı.
Eşimi seviyorum. Muytluyum çok şükür. Ama annem babam evim kardeşlerim aklımdan çıkmıyo hiç.
Sanki kısa süreliğine burdaymışım bi süre sonra evime gidicekmişim gibi geliyo hep.
1 ay önce en iyi arkadaşım evlendi memlekete gittik. Evime girdiğim gece yatagıma yattığım gece o kadar çok ağladım ki.
Dönmek istemiyodum ben annemle babamla kalmak istiyodum (
Abartıyo muyum bilmiyorum. Ama birisiyle paylaşmam gerekliydi. Bende buraya yazmaya karar verdim.
Çok özlüyorum sadece bu kadar. Sizde yaşadınız mı bu kadar yoğun bi şekilde onu merak ediyorum.
Yoksa gerçekten adapte olamadım mı evliliğe bilmiyorum ...
 
Evli değilim bilemem bu duyguyu ama ben de üniversite okuyorum uzaktayım.
İlk kayıt için geldiğimde bile ben burada kalmam siz de gelin anneler vs. yani güzel bir durum kazanmışım tadını çıkaramamıştım yapamıyorum diye.
Şimdi ikinci yılıma geçtim çok şükür alıştı da.
Sen de baba evinden çıkmışsın kolay değil insan özlüyor uzaklıkta olunca tabi.
Evlensen de sonuçta ailen baban annen onlar ama bir müddet sonra sen de alışırsın canım.
 
Oyyy canım benim. Üzülme zamanla benimseyeceksin artık seninde yuvan olduğunu sende bi aile olduğunu.
Ailenden ilk ayrılığın evlilik mi oldu birde yaşın kaç
 
yaşın küçük mü evlendin?insanın hiç bilmediği bi şehire alışması bile kolay değil..zamanla geçeceğini düşünerek rahatlayabilirsin.
 
eşimi çok sevmeme rağmen, ben de bu duyguları yaşadım. aynen ben de başka bir şehirde yaşıyorum, evimden, memleketimden uzaktayım. hatta evlendik ve ben 1 ay sonra ziyarete gittim dayanamayıp, yaklaşık bir ay da kaldım. hala özlüyorum. hala ailemi, odamı arıyorum. bitmiyor bu duygu ama etkisi azalıyor
 
çok zor bi durum :26: bende hep evlenince çok özlerim adapte olamam evliliğime diye düşünüyorum. gerçi daha ortada damat adayım bile yok ama üzülme canım güzel şeyler düşün alışırsın elbet
 
ben seni anlıyorum çünkü bende uzak bir şehire geldim hemde bir ucuna memleketin .burda yalnızım ve hamileyim düşün .zaman zaman banada geliyolar eşim yoğun çalışıyor bazen yanımda olamıyor eşimin ailesi burda ama onlarlada samimi değilim pek .yani bende yalnızım aslında .insan evini özlüyor babasını annesini kardeşlerini özlüyor .kolay değil tabi .tamam eşinide seviyorsun ama ailenide özlüyorsun keşke ailemize yakın otursaydık ama şu an bizim için mümkün değil .ne diyeyim allah yardımcın olsun canım .zor biizim işimiz zor .
 
Zamanla yine özleyeceksiniz ailenizi ama kendi eviniz daha ağır basacak.
 
ben aynı şehirdeyim ona rağmen özlüyorum
ama yapma canım aileni de eşini de üzersin böyle yaparak zamanla kendi evine alışacaksın
 
Yasin kac bu arada?
 
Arkadaslara katılıyorum zamanla kendı evınıze alısırsınız bı yere gdınce artık kendı evınızı ozlersınız...mutluluklar
 
Canım benim ben de yaşadım aynı duyguları...19 yaşında evlendim...
Aileme çok yakındı evim,her gün görüşüyorduk..Ama yakın uzak olması farketmiyor bence.
Sonuçta baba evinden çıkınca hayatın değişiyor,sonuçta yeni bir hayata merhaba diyoruz..Artık biz tek başımıza bir aile oluyoruz
Zamanla alışırsın canım.Sonuçta her şeyin ilacı zaman.....
 
çok abartıyorsun bence
böyle yaparsan evliliği kabullenemezsin adapte olamazsın
ben işim dolayısıyla tam 8 yıldır evden ayrıyım. ve ayrıldıgımda henuz 17 yaşındaydım...
hayatın gerceklerını kabullenmek gerek..
abartma.
 
Hem daha 2 aylık hemde farklı bir şehirdesiniz sık sık görüşemiyorsunuz diye yaşadığınız duygular doğal olsa gerek

Ben çok soğukkanlı biriyimdir , arkadaşlarım ' bu kınada da ağlamaz ' der gülerlerdi bana mesela.. Ancak ne kına ne de düğünde beklenilen aksine gözyaşlarım sel oldu, aslında o beklenilen gibi yine soğukkanlı olmaya gayret etsemde yanaklarımdan durmak bilmeden birşeyler süzülüyordu..

En son hele ailemle vedalaşmamı asla unutamam.. Epey bi konuşulmuştu, küçük emrah sahnelerine taş çıkarmışım ve çok şaşırmışlardı.. Bekar arkadaşlarımda epey korktu, Kader bile böyleyse biz nasıl oluruz evlenince diye

Ki ben çok şükür aynı şehirdeyim ve uzak değiliz , araçla yarım saatte gidebilmeme rağmen o ilk zamanlar anlattığınız gibi geçti hemen hemen.. Muhtarlıktan kaydımı almaya gittik, babamları da görmek istedim hazır semtimize uğramışken.. Uğradık annem babam çok sevindi hazırlık yapmışlardı ( ben en küçük çocuklarıyım ve onlar benimde evlenmemle tek kaldılar, benden çok daha uzun sürdü bu duruma alışmaları ).. Oturduk muhabbet ettik yedik içtik, eve dönmemiz gerekti tabi öptüm ellerini filan..

Birşey belli etmemeye çalışıyorlardı, yürürken bi arkamı döndüm babam ağlıyordu Bende dayanamadım patladım ama görmesinler diye yoluma devam ettim , minibüste devam ediyordu gözyaşlarım.. Eşim çok şaşırdı inelim istersen geri babanlara gidelim , neden ağlıyosun , sevmedin mi evliliği filan diye.. Yok dedim inersem alışamam , alışmam lazım.. Geçecek biliyorum ama evliliği sevmemekle alakası yok 24 yıllık bir geçmiş varken oradan ayrılmak zor geldi sadece, babamı da ağlarken görünce dayanamadım Tamam dedi ne zaman istersen yine geliriz ama ağlama.. ( 2 haftalık evliydik henüz )

Şimdi 1 yıllık evliyim ve çok şükür evime alıştım , nereye gidersek gidelim akşam evimize dönüyoruz.. Zamanla sende alışırsın ama uzak bir şehrin zorlukları elbette olacak..
 
Son düzenleme:
5 aylık evliyim, üniversiteyi şehir dışında okudum, şehir dışında çalıştım ama evlillik bambaşka, eşimi çok sevsem de ilk 1-2 ay sürekli annemlerle olduğum evimi özledim, odamı..sırf özlem değil bu dediğim gibi 2 kişinin yeni bir hayat kurması özlemle birleşince daha değişik duygular yaşatıyor.Geçici bir süreliğine burdaymışımda sonra dönücekmişim gibi hissettim.Zamanla evime alıştım evliliğimde oturmaya başladı, zamanla evini daha çok benimseyeceksin, yaşadıkların normal bir süreç
 
evleneli 3 yıl olmasına rağmen hala ağlayarak dönerim yaşadığımız yere
otobüs memleketimden çıkana kadar etrafı yaşlı gözlerle izlerim
şunu farkettim artık bir yere gidince evimi, yatağımı özlüyorum..Garip...
sen daha çok yenisin aynı duyguları bende yaşadım...
senin teselliden önce zamana ihtiyacın var
zaman herşeyin ilacı
 
Zamanla alışacaksın bunlar çok normal şeyler :) ben evlendiğim ilk gece annemi özledim diye ağladığımı biliyorum eşim beni sakinleştiriyo duruyorum yine ağlıyorum evimizde çok yakın yani 3 dakika yürü orada ama insan yinede özlüyo ama zamanla alışıcaksın yavaş yavaş kendi düzenini kurucaksın özlem her zaman olucak ama elbette olmıcak değil ama biraz sabret herşey çok güzel olucak sizin için :)
 
seneye bende evlenicem.. bunları düşününce boğazım düğüm düğüm olur.. nasıl ayrılıcam ben ailemden hiç bilmiyorum.. 1,5 saatlik mesafede başka bir şehre gidicem.. uzak değil ama heran her istediklernde yanlarında olamıcam..
 
4-5yıllık bırlıktelıgımızı yaklasık 1sene once evlılıkle taclandırdık hayatımda hıc bılmedıgım hıc gıtmedıgım bır sehıre yerlesdık evımıze geldıkden 10gun sonra annemlerın yanına gıtmemız gerektı hastalık sebebıyle orda kaldıgımız 15gun boyunca hep evımı ozledım acaba dıorum bendemı bır anormallık var .balayından ,tatılden,baba evınden..donerken evımın oldugu semte gırınce ınanılmaz bır mutluluk kaplıo ıcımı ...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
Babamı çok özlüyorum..
2
Yorumlar
34
Görüntüleme
2K
Wizardmom
A
Eşim herşeyi annesine anlatıyor güvenim kalmadı
2 3 4
Yorumlar
76
Görüntüleme
2K
boterham
B
S
Babamı sevmiyor olmam..
Yorumlar
8
Görüntüleme
1K
KudrAlobar
H
Boşanmak ve çocukları babaya bırakmak..
7 8 9
Yorumlar
175
Görüntüleme
13K
smuwiLa
T
Eski nişanlımla evlenirsek düzelir mi her şey
10 11 12
Yorumlar
228
Görüntüleme
28K
poncik kelebek
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…