düşünce gücü pozitif olumlamalar sayfamıza bekletim, baştan sona bir kitap gibi okursan çok çok faydasını görürsün inşallah.Kızlar, yıllardır özgüven sorunu yaşıyorum, belli bir yaştan sonra özgüven kazanılır mı? Ve kazanmak için ne/neler yapmalı?
Dengeye inanıyorum öncelikle onu belirteyim.Ve size de önerim denge inancı olacak.Insan nedir?insanın tanımı sensin,benim yani başka bir sey değil.Sen,ben neyiz?Zaman zaman iyi,zaman zaman da kötü olabilen,bazen akıllı,bazen de aptal olabilen,arada sen diyen ama çoğunlukla ben diyen varlıklarız.Kısacası kimse kimseden farklı değil aslında.Belki diplomalarımız ,belki ekonomik durumlarımız veya inanclarımız vs. fatklı olabilir ama hepimiz aslında bir sohbete başlarken aynıyız..Terazinin bir kefesinde sen digerinde karsı taraf var.Denge bizim kendimizi esit görebilmemizde gizli.Eger kendimizi azaltırsak karşı tarafı otomatikman artırmış oluriz.Lütfen bakış açını dengele bak o zaman neler değişecek.Aslında karsılıklı sohbet ediyor olsak çok daha uzun anlatırdım ama yazınca bu kadar oldu.insallah anlatabilmisimdir.Ben ne zaman karsimdaki insanin kendini artirdigini görsem kendimi nerde eksilttigimi düşünürüm.Karsimdaki ile ayni ortamdaysam zaten esitizdir diye bakarım onun kendini yüceltmesine fırsat vermem tavırlarımı denge üzerine ayarlarım.umarım anlatabilmisimdir.
Bir zamanlar bende senin gibiydim(sen diyorum kusuruma bakma).Herkes,her şey sanki benden üstündü ve önemliydi, kendimi ezik görüyordum.Önemsiz biriydim kendi dünyamda..Önemsiz..Ezik..Aşağılıyordum kendimi.Daha doğrusu zihnimde beni aşağılayan bir seyler vardı.Annem ve anne tarafım ,onların zihnimde oluşturduğu cümleler.Nasıl da benimsemisim ki beni yönetebilen,ezikleyen,aşağılayan bir ton laf.Zamanla laf olmaktan da çıkmış hatta ve yaşamışım resmen.Ben kendimden bıkmıştım.Kizaran kendini aşağılayan ezik ezik konuşan benden çok sıkılmıştım.Neden diye düşünmeye başladım.Ben neden böyleyim diye cok sordum kendime.Zamanla beni kim bu hale getirdiye kadar uzandı sorularım.Cevabı bulmuştum.Annem ve etrafındaki insanlar.Ben sonra onlari da sorguladım.Kımdi ki onlar.Ne yapmislardi üzerimde,deney falan mi uyguladilar..Derken işte bu sorgulamalardan sağ salim çıkarabildim kendimi.Sorun bende degildi,sorun onlarin tavirlarindaydi.Sende sor kendine NEDEN diye..Neden böyleyim,kimler beni bu hale getirdi..Nedenini bilirsen eger çözümün kolay olur.Bakış açın değişir.Bakış açın degisince otomatikman düzelirsin diye düşünüyorum.Ayrıca kimse kimseden üstün değil.Kimisinin hayatı daha kolay şekil alırken kimisinin ise daha zor sekil alabiliyor.Kimse kimsenin hayatını bilmeden artistlik yapmamalı.Yapıyorsa da zaten kendini aşağı çekmistir zerre saygı duyamam.Aslında anlatmak istediğim şu:Hepimiz kendimizi yansıtırız yani karakterimizi.Karakterimizi değilde diplomamizi veya maddi şeyleri ön plana çıkarıyorsak karakterimiz zayıf demektir.Dolayısıyla kendini maddi özellikleriyle ortaya koyan birinin karşısında eğilip bükülmek eziklenmek konuşamamak gibi bir durum olamaz.Tabi bunun farkindaysak.Karsimizdaki ne olarak var.Karakteriyle mi yoksa maddi birikimleriyle mi..Ben yalanciyimdir karsimdaki dürürst ezileyim o zaman ama ben okuyamadım o okumuş meslek edinmiş eziklenmem veya diploması üst düzey olabilir,o sartlarini degerlendirmis ne güzel ama belki benim oyle sartlarim olmadi veya o sartlari kullanacak kadar kendimde degildim gibi..Neyse sözü çok uzattım insallah faydali olur.Merhaba, mesajınız için teşekkür ederim.
Kesinlikle çok önemli bir konuya parmak basmışsınız. Ben bu denge olayını yapamıyorum, beynimde çözemiyorum. Kendimin farkında olmayıp insanları kendimden çok yüksekte görüyorum. Benden kariyerli biri her ne olursa olsun benden daha üstün gibi. Ya da tanıştığım bir erkek aynı şekilde. Hep kendimi daha aşağıda görme eğilimi var. Bu da özgüvenimi zedeliyor. Nasıl aşabileceğimi de bilmiyorum inanın.
Kızlar, yıllardır özgüven sorunu yaşıyorum, belli bir yaştan sonra özgüven kazanılır mı? Ve kazanmak için ne/neler yapmalı?
Kızlar, yıllardır özgüven sorunu yaşıyorum, belli bir yaştan sonra özgüven kazanılır mı? Ve kazanmak için ne/neler yapmalı?
Bir zamanlar bende senin gibiydim(sen diyorum kusuruma bakma).Herkes,her şey sanki benden üstündü ve önemliydi, kendimi ezik görüyordum.Önemsiz biriydim kendi dünyamda..Önemsiz..Ezik..Aşağılıyordum kendimi.Daha doğrusu zihnimde beni aşağılayan bir seyler vardı.Annem ve anne tarafım ,onların zihnimde oluşturduğu cümleler.Nasıl da benimsemisim ki beni yönetebilen,ezikleyen,aşağılayan bir ton laf.Zamanla laf olmaktan da çıkmış hatta ve yaşamışım resmen.Ben kendimden bıkmıştım.Kizaran kendini aşağılayan ezik ezik konuşan benden çok sıkılmıştım.Neden diye düşünmeye başladım.Ben neden böyleyim diye cok sordum kendime.Zamanla beni kim bu hale getirdiye kadar uzandı sorularım.Cevabı bulmuştum.Annem ve etrafındaki insanlar.Ben sonra onlari da sorguladım.Kımdi ki onlar.Ne yapmislardi üzerimde,deney falan mi uyguladilar..Derken işte bu sorgulamalardan sağ salim çıkarabildim kendimi.Sorun bende degildi,sorun onlarin tavirlarindaydi.Sende sor kendine NEDEN diye..Neden böyleyim,kimler beni bu hale getirdi..Nedenini bilirsen eger çözümün kolay olur.Bakış açın değişir.Bakış açın degisince otomatikman düzelirsin diye düşünüyorum.Ayrıca kimse kimseden üstün değil.Kimisinin hayatı daha kolay şekil alırken kimisinin ise daha zor sekil alabiliyor.Kimse kimsenin hayatını bilmeden artistlik yapmamalı.Yapıyorsa da zaten kendini aşağı çekmistir zerre saygı duyamam.Aslında anlatmak istediğim şu:Hepimiz kendimizi yansıtırız yani karakterimizi.Karakterimizi değilde diplomamizi veya maddi şeyleri ön plana çıkarıyorsak karakterimiz zayıf demektir.Dolayısıyla kendini maddi özellikleriyle ortaya koyan birinin karşısında eğilip bükülmek eziklenmek konuşamamak gibi bir durum olamaz.Tabi bunun farkindaysak.Karsimizdaki ne olarak var.Karakteriyle mi yoksa maddi birikimleriyle mi..Ben yalanciyimdir karsimdaki dürürst ezileyim o zaman ama ben okuyamadım o okumuş meslek edinmiş eziklenmem veya diploması üst düzey olabilir,o sartlarini degerlendirmis ne güzel ama belki benim oyle sartlarim olmadi veya o sartlari kullanacak kadar kendimde degildim gibi..Neyse sözü çok uzattım insallah faydali olur.
İçim acıdı yaşadıklarınızı hissettim.İnsallah tez zamanda hisleriniz yoluna girer.Aslında zor olanı halletmişsiniz yani sorunun kaynağını bulmak,bilmek ve görmek kısmını.O nedenle bundan sonrası daha kolay olacaktır.Ben başardıysam inanın sizde başarırsınız.Çünkü benim sizden sizinde benden bir farkınız yok.Sadece hislerinizin üstüne üstüne gidin yeter..Annelerimiz hayatlarını bu şekilde sürdürmeyi seçmişler zaman zaman bizleri zaman zaman da kendilerini ezdierek sosyalleşmişler veya kendilerini varedebilmişler.Yaptıkları çok yanlış ama zamanı da geri alıp yaşadıklarımızı düzeltme şansımız yok.Yapabileceğimiz tek şey kendimizi onarmak duygularımızı yeniden inşaa etmek.Ben bunu yaptım kendimle çok konuştum ve kendimle konuşurken bir tek kendime iyi davrandım.Hatalı olan annem de olsa ona kızdım annemdir yapar demedim, kendimi sevdim ve bunu yaparken de çok ağladım yani kendime her türlü rahatlama imkanını verdim.Kendimle de tanışmış oldum bu sayede içimdeki coşkuyu yakaladım.Böyle böyle kendimi iyilestirdim.Benim annem rahmetli oldu yasasaydı sanırım ona çok kızardım.Neyse.Sizede önerim içinize doğru yani hislerinize doğru bir yolculuk yapmanız olacak inanın çok rahatlayacaksınız.Aynen,bunu gorunce ben mi yazmistim acaba bunlari dedim biraz once.annem ve tarafi maalesef benim cocuklugumun,ergenligimin,gencligimin heba olmasina yol acan buyuk sorun.oyle kafama kafama vurmus ki adeta ailip atamiyorum 30 yil boyunca ozguvenimi baltaladilar.yerin dibine sokup cikardilar.30 yili silemiyorum ki iate hayatimdan.simdi ise yoklar.hicbiri ortada yok.ama ben hatayi kimsede degil sadece annemde goruyorum.onlarla bir olup insan cocugunu ezip durur mu.delirtir mi.topu topu 2 cocuk sahibi olan bir anne cocuklarini buyuturken onlari sadece madden degil ruhen de koruyabilmeli,hep yanlarinda olabilmeli degilmi.o sicakligi hicbir zaman hissedemedim.o yuzden hayatimda hep birseyler eksik gibi hissediyorum.ozguvenim yok.elimden birsey gelmuyor artik
Bendede var tedavi bile biraz ise yaradi.kendi kendime eft yapmaya calisiyorum.sosyal fobi yasiyorum asiri derecede kapana kisilmis gibiyim uzeimden gitmiyor bu lanetKızlar, yıllardır özgüven sorunu yaşıyorum, belli bir yaştan sonra özgüven kazanılır mı? Ve kazanmak için ne/neler yapmalı?
Bir zamanlar bende senin gibiydim(sen diyorum kusuruma bakma).Herkes,her şey sanki benden üstündü ve önemliydi, kendimi ezik görüyordum.Önemsiz biriydim kendi dünyamda..Önemsiz..Ezik..Aşağılıyordum kendimi.Daha doğrusu zihnimde beni aşağılayan bir seyler vardı.Annem ve anne tarafım ,onların zihnimde oluşturduğu cümleler.Nasıl da benimsemisim ki beni yönetebilen,ezikleyen,aşağılayan bir ton laf.Zamanla laf olmaktan da çıkmış hatta ve yaşamışım resmen.Ben kendimden bıkmıştım.Kizaran kendini aşağılayan ezik ezik konuşan benden çok sıkılmıştım.Neden diye düşünmeye başladım.Ben neden böyleyim diye cok sordum kendime.Zamanla beni kim bu hale getirdiye kadar uzandı sorularım.Cevabı bulmuştum.Annem ve etrafındaki insanlar.Ben sonra onlari da sorguladım.Kımdi ki onlar.Ne yapmislardi üzerimde,deney falan mi uyguladilar..Derken işte bu sorgulamalardan sağ salim çıkarabildim kendimi.Sorun bende degildi,sorun onlarin tavirlarindaydi.Sende sor kendine NEDEN diye..Neden böyleyim,kimler beni bu hale getirdi..Nedenini bilirsen eger çözümün kolay olur.Bakış açın değişir.Bakış açın degisince otomatikman düzelirsin diye düşünüyorum.Ayrıca kimse kimseden üstün değil.Kimisinin hayatı daha kolay şekil alırken kimisinin ise daha zor sekil alabiliyor.Kimse kimsenin hayatını bilmeden artistlik yapmamalı.Yapıyorsa da zaten kendini aşağı çekmistir zerre saygı duyamam.Aslında anlatmak istediğim şu:Hepimiz kendimizi yansıtırız yani karakterimizi.Karakterimizi değilde diplomamizi veya maddi şeyleri ön plana çıkarıyorsak karakterimiz zayıf demektir.Dolayısıyla kendini maddi özellikleriyle ortaya koyan birinin karşısında eğilip bükülmek eziklenmek konuşamamak gibi bir durum olamaz.Tabi bunun farkindaysak.Karsimizdaki ne olarak var.Karakteriyle mi yoksa maddi birikimleriyle mi..Ben yalanciyimdir karsimdaki dürürst ezileyim o zaman ama ben okuyamadım o okumuş meslek edinmiş eziklenmem veya diploması üst düzey olabilir,o sartlarini degerlendirmis ne güzel ama belki benim oyle sartlarim olmadi veya o sartlari kullanacak kadar kendimde degildim gibi..Neyse sözü çok uzattım insallah faydali olur.