• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

özgüven sorunu...

sharlot

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
16 Temmuz 2007
10
0
86
Eskişehir
Merhaba,

ben 29 yaşındayım ve en buyuk problemim çok fazla empati kuruyorum ve bu durum ben de çok fazla korkularımın olmasına neden oldu. konuşurken yanlış bir şey soylemekten korkuyorum, ya da karşımdakinin düşüncelerine odaklanmaya çalışıyorum benim hakkımda ne düşünüo diye. sanırım kendımı rahat bırakmayarak özgüven eksikliği yarattım kendimde. şimdi cesur hareket edemiyorum. kalabalık ortamlarda çok çekingenim. kendimi ifade edemiyorum.
benımle aynı sorunu yasayan arkadaslar ya da yardımcı olacak arkadaslar varsa paylaşırsanız sevınırım...
 
Bence çok güzel bir armağanınız var bu hayatta. herkes sizin gibi düşünmez hareket etmez. Karşınızdakini düşünerek ve empati duyarak davranışlarda bulunmanız çok güzel bir davranış bu yanlış değil.

Bunun size yarattığı özgüven eksikliği de sanki bana biraz gülün dikeni gibi görünüyor. Kalp kırmak çok basittir. Öyle ortalarda ben dobrayım, istediğimi söylerim kendime çok güvenirim diye dolanan tiplerden hiç hazetmem. Çünkü o insanlar özgüvenliyim derler ama patavatsızın önde gidenidirler.

Bukadar ince düşündüğünüz için çekingensiniz tabi. Bana o ortada "kendime çok güveniyorum" havasında dolaşan ve yarınına aldırmayan kendini cesaretli gören insanlardan olmaktansa, sizin gibi iyi niyetli olmak daha doğru geliyor.

Belki birazcık dozunu ayarlayabilirsiniz. Mesela kendiniz kullandırtmadan, her istenilene "evet" denmeden yaşayabilmeli insan.

Ben öyleydim tabi sonra üniversitede bir kitap okuduk "Dont say yes when you want to say no" isimli bir kitaptı. Bu kitap size arasıra hayır demeyi öğretiyordu. Kayınvalidem ne der, eşim ne der, arkadaşım acaba bana küser mi... böyle yapa yapa istemediğimiz şeylere hep evet diyorduk. Fakat orta yolu bularak, onların da kalbini kırmadan hayır diyebilmeyi öğrendik bir nebze olsa. Aşırısı kötüdür diyordu kitap. Tamam hayır deyin ama herşeye de hayır demeyin bukadar olumsuz olmayını da mesajlıyordu yani :)))
 
o tarz ınsanları ben de hiç sevmiyorum. şimdiye kadar doğru olan ne ise o şekilde davranmaya çalıştım. ama bu insanlar için çok da onemli değil bunu anladım. ne goruyolarsa onu yorumluyorlar. mesela ben çok konusmayan, biri olarak gorunuyorum. halbuki ben gereksiz konusmayı sevmıyorum. bazen bu durum yakın arkadaslarım için de geçeli oluyor en çok da bu durum beni üzüyor. çok hızlı arkaslıklarım olmaz evet ama oldugu zaman da sağlam arkadaslıklar kurarım. bu 'sessiz sakinlik' kavramını sanırım kendimde takıntı yaptım. bu durumla tekrar tekrar karşılaşmak ıstemıorum. içimde fırtınalar kopuyor bazen bu sebepten. bazen de once ben kabullenıyorum bu durumu yenı arkadaslıklarımda kendımı o şekilde tanıtıyorum. hangisi doğru bilmiyorum ama tek ıstediğim kendimi rahat bir şekilde ifade edilmek ve insanlardan çekinmemek.
 
Merhaba,

ben 29 yaşındayım ve en buyuk problemim çok fazla empati kuruyorum ve bu durum ben de çok fazla korkularımın olmasına neden oldu. konuşurken yanlış bir şey soylemekten korkuyorum, ya da karşımdakinin düşüncelerine odaklanmaya çalışıyorum benim hakkımda ne düşünüo diye. sanırım kendımı rahat bırakmayarak özgüven eksikliği yarattım kendimde. şimdi cesur hareket edemiyorum. kalabalık ortamlarda çok çekingenim. kendimi ifade edemiyorum.
benımle aynı sorunu yasayan arkadaslar ya da yardımcı olacak arkadaslar varsa paylaşırsanız sevınırım...

tatlim bukadar empati kurman zaten ozguven probleminden dogar. bence bir psikologla gorusmelisin. izmirdeysen kendi psikologumu sana onerebilirim canim. eger istersen tabi
 
senin bu durumun aynısı bende de var :) insanlarla empati kurmayı seviyorum onları kırmamak için kendim kırılmayi göze alıyorum ama insanlarında birgün karşısındakiyle empati kurabileceği umudunu hiç kaybetmiyorum. Lise de Hocamız söylemişti Özellikle çocukken çok etkilenilir.. dedikodu yapılan evlerde kişide özgüven sorunu oluşturabilir ve biraz da sosyal olmayı geciktirebilir.insanlar başkalarını çekistirirken acaba Benim hakkımda da böyle konuşurlar mi diye düşüne düşüne çekingen bir hale dönüşürüz.
 
Merhaba,

ben 29 yaşındayım ve en buyuk problemim çok fazla empati kuruyorum ve bu durum ben de çok fazla korkularımın olmasına neden oldu. konuşurken yanlış bir şey soylemekten korkuyorum, ya da karşımdakinin düşüncelerine odaklanmaya çalışıyorum benim hakkımda ne düşünüo diye. sanırım kendımı rahat bırakmayarak özgüven eksikliği yarattım kendimde. şimdi cesur hareket edemiyorum. kalabalık ortamlarda çok çekingenim. kendimi ifade edemiyorum.
benımle aynı sorunu yasayan arkadaslar ya da yardımcı olacak arkadaslar varsa paylaşırsanız sevınırım...

bencede empati kurmanız karşınızdaki insanı düşünmeniz çok gzl bişey çoğu insan düşünmeden konuşurrr sonrada özgüven sahibi olarak adlandırılırr bizler empati kurarız bizimde adımız safa çıkarr çok haksızlık var bu dünyada çooooookkkk :50:
 
Bence çok güzel bir armağanınız var bu hayatta. herkes sizin gibi düşünmez hareket etmez. Karşınızdakini düşünerek ve empati duyarak davranışlarda bulunmanız çok güzel bir davranış bu yanlış değil.

Bunun size yarattığı özgüven eksikliği de sanki bana biraz gülün dikeni gibi görünüyor. Kalp kırmak çok basittir. Öyle ortalarda ben dobrayım, istediğimi söylerim kendime çok güvenirim diye dolanan tiplerden hiç hazetmem. Çünkü o insanlar özgüvenliyim derler ama patavatsızın önde gidenidirler.

Bukadar ince düşündüğünüz için çekingensiniz tabi. Bana o ortada "kendime çok güveniyorum" havasında dolaşan ve yarınına aldırmayan kendini cesaretli gören insanlardan olmaktansa, sizin gibi iyi niyetli olmak daha doğru geliyor.

Belki birazcık dozunu ayarlayabilirsiniz. Mesela kendiniz kullandırtmadan, her istenilene "evet" denmeden yaşayabilmeli insan.

Ben öyleydim tabi sonra üniversitede bir kitap okuduk "Dont say yes when you want to say no" isimli bir kitaptı. Bu kitap size arasıra hayır demeyi öğretiyordu. Kayınvalidem ne der, eşim ne der, arkadaşım acaba bana küser mi... böyle yapa yapa istemediğimiz şeylere hep evet diyorduk. Fakat orta yolu bularak, onların da kalbini kırmadan hayır diyebilmeyi öğrendik bir nebze olsa. Aşırısı kötüdür diyordu kitap. Tamam hayır deyin ama herşeye de hayır demeyin bukadar olumsuz olmayını da mesajlıyordu yani :)))

keşke herkes sizn gibi düşünseeeeee :50:
 
Merhaba,

ben 29 yaşındayım ve en buyuk problemim çok fazla empati kuruyorum ve bu durum ben de çok fazla korkularımın olmasına neden oldu. konuşurken yanlış bir şey soylemekten korkuyorum, ya da karşımdakinin düşüncelerine odaklanmaya çalışıyorum benim hakkımda ne düşünüo diye. sanırım kendımı rahat bırakmayarak özgüven eksikliği yarattım kendimde. şimdi cesur hareket edemiyorum. kalabalık ortamlarda çok çekingenim. kendimi ifade edemiyorum.
benımle aynı sorunu yasayan arkadaslar ya da yardımcı olacak arkadaslar varsa paylaşırsanız sevınırım...

bence sizin mizacınız bu. kimisi çok hareketli olur. kimisi daha dingin olur insana huzur verir. 4-5 kişilik arkadaş ortamında rahat konuşabiliyor musunuz ? her insanda vardır az biraz çekingenlik. hiç bilmediği bir ortama girince insan tedirgin olur.
 
Back