- 24 Eylül 2010
- 6.241
- 11
- Konu Sahibi DIPTISDIPTIS
- #11.401
Yuh artık!Bu insanlara inanamıyorummmm! O kadar doğru söylemişsin ki bu mahrem bir konu ve yeri gelince en yakınlarınla bile konuşamıyorsun. İnsanların bunu didiklemesi çok sinir bozucu. Ya bir de ben şuna sinir oluyorum. Ben hafif kilolu bir insanım. 165 boyunda 67 kiloyum. Aslında çok değil ama biraz göbeğim var ve yeni tanıştığım bazı insanlar hamile misin diye sordukça çıl-dı-rı-yo-rum! Ya ben hamile olsam sana söylerim. Hatta belki söylemem. Sana ne di mi? Onlar sordukça ve ben HAYIR dedikçe kendime kızıyorum. Sanki suçluyum ben. Off depresyona giricem ben bu kadınlar yüzünden. Ben mesela sekreterimizi ilk gördüğümde hamile olduğunu anlamıştım 5-6 aylık filandı ama sanki biraz kilolu gibi de duruyordu. Hemen pat diye hamile misiniz diye sormadım ya değilse üzülmesin o konuyu açana kadar hiç açmadım. İnsanlar neden anlayışsız?
Neyse... Burası da benim dert tahtam oldu...
Evet canım aynen ben de insanların canını yakacağım diye asla sormam bu tip şeyler. Şirkette bir arkadaşım vardı 5 senelik evliler. Bir kez bile sormadım neden yok bebeğiniz düşünmüyor musunuz diye? Ben sorunca değişecek mi? Kendi hayatlarıyla ilgili böylesine önemli bir kararı elbette benim kadar (!) düşünebiliyorlardır değil mi.
Beni bu konuda bu kadar hassas, kırılgan ve hatta belki de takıntılı yapan, psikolojimi bozan şirketten başka bir arkadaşım oldu. Sürekli üzerime oynadı. Ben evlendikten 2-3 ay sonra doğum yaptı o. ben her zor zamanında yanında oldum, ne dertlerine ortaklık, sırdaşlık ettim, ne zor zamanlarında yanındaydım. Bunlar söylenmez ama...
Oysa o hırslarının kurbanı oldu.Sürekli kendiyle kıyasladı beni.Sahip olduğumuz maddi manevi ne varsa kıyasladı ve sürekli bana "Benden fazla şeye sahip olabilirsin ama dünyadaki hiçbir maddi-somut güçle sahip olamayacağın şey, çocuk, bende var." mesajını verdi. Her konuşmayı bu konuya bağladı. Oysa ben bebek sahibi olmayı bile düşünmüyordum, daha korunuyordum o zamanlar. Ama bu konuyu öyle çok işledi ve canımı yakmak için kullandı ve uğraştı ki, içimde yaralaştı, nasırlaştı sonunda. Benim şu an bu konuyla alakalı psikolojimin bozuk olmasının asıl sebebi, kök nedeni bu işte.
Şimdi o bayanla konuşacağım diye, öğle yemeklerine bile inmiyorum şirkette. Çünkü başka türlü susmasını sağlayamadım.
Şu an adet görüyorum zaten.Bu ay (ümitlenmiyorum dedim ama çok ümitlenmişim) regl olmak epey bir yıkım oldu benim için, psikolojim alt üst oldu.
ilk işareti olsun.
