Davranış Bozuklukları Otizm

demiriko .!.:

Ekstra olarak burda birkaç kere belki anlattım, oğlumun ortopedik sorunu var diye. İsim olarak serebral palsi diye geçiyor ama çok şükürki sadece ayaklarında içe basma olarak atlatmisiz. Yürümeyebilir, tamamen felclide olabilirdi ama işinde çok iyi bir ortopediste götürdük ve serebral palsi için çok iyi durumda olduğunu söyledi, motor gelişim geriliği dedi ve biz bu durumlara ek olarak 1 yaşından beri ortopedik bot kullanıyorduk, şimdi artık ayakkabısının içine tabanlik şeklinde ayağını komple saran afo denilen birşey giyecek. Anlayacağınız dert bir değil, oyuzden eli ayağı sağlam diyip, francisin dediği gibi havlu atmak yok, yol uzun benimki biraz daha zor ama yinede şükürler olsun. 1 sene içinde oğlumu engelli sınıfına sokmaya çalışıyorlar, ben kaciriyorum. Annem hep derki acta kalsaniz kuyruğu dik tutun. Derdimiz var ama dermanda var. Şimdi siz oğlum sorulara cevap vermiyor diye üzülüyorsunuz ben bunların yanında ayağınada üzülüyorum. İlerde çocuklar dalga geçmesin diye hemen düzeltmem lazım. Çok dert yükledim buraya ama detaylara takilmayin nolur. Gulsunler, mutlu olsunlar. Başka bir dileğim yok.

Genişletmek için tıkla...

Ay olarak sizinle de aynıyız. Siz artikülasyon bozukluğuna geçmişsiniz ben anne desin diye bekliyorum offf çok zor şu bekleme işi. Belki yanlış düşünüyorum ama artikülasyon bozukluğuna bile razıyım şu an...
Kimi çocuk çabuk açılıyor demekki kimisi o kadar şanslı olmuyor. Ben burada, ya da eğitim merkezlerine giden birçok çocuğun normal olduğunu düşünüyorum. Anneler panik içinde çocuğum otizmli diye düşünüp kafayı yiyor burada en büyük hata payı doktorlarda. Çocuklar biraz yaramaz olunca bir kaç hareket yapınca hemen atipik deyip işi çıkmaza sokuyorlar. @Sismaniye ve Francis matthew arkadaşlara katılıyorum. Anneler biraz daha duyarlı olabilir.
eminin iyi niyetle yazıyorlardır ama bundan sonra daha dikkatli olacaklarını düşünüyorum. Sizin kuzu da gayet iyi durumda daha da iyi olacaktır.

Hepinize teşekkür ederim. Bizim yolculuğumuz 1 yılı geçti. Eksikler var ama hallederiz. Kitabı hemen alacağım. Çok merak ettim. Ben çok şükür depresif hallere zaman zaman burunsemde hala renkler problemli mesela. Atlatıyorum. Atlayacagim. Oğlum iyi oldukça her siyah sayfaya renkler koyuyorum, daha güzel görünüyor herşey. Yakında o siyahliklar görünmeyecek ve bizim için herşey kötü bir anı olarak kalacak. Ben şunu söylüyorum kendime. Bunu bilmem gerekiyordu, hemde iyi bilmem gerekiyordu. Allah bu kuluma bunların bilincini böyle veririm dedi ve bunlari yaşıyorum. Demek eskiden çok duyarlı degildim, buymuş yaşamam gereken. Şimdi görseniz teyzeleri oğlum şarkı söylüyor ama dili bozuk ama tatlı. Ben inanıyorum ki herşey olacak. Bol bol konuş nolur deme konuşmuyor. Konuşacak de olacak de hepsini yapacak hayal kur. Ben kuruyorum düzgün yürüyecek mesela istediğimiz ayakkabıyı alacağız diye. Dilide duzelecek, renkte ogrenecek, sayıda. Kimsenin eksiği, engeli yuzunden yavruma şükretmiyorum. Herkesin kendi imtihanı. Ben kendi sinavimdan yüksek not almaya çalışıyorum.

Herkesten özür dilerim . Sadece bir soruya cevap verme isteğiyle yazmıştım bu kadar örnekleme yapmamalıydım. Yalnızca şunu söylemezsem çocuğuma ve yaşadığım acıya haksızlık etmiş olurum . Oğlum 23 aylıkken işaret parmağını benim öğretmiş olduğum ve 22 aylıkken bir videosu var ki hala bakarım sadece bababababa diye babıldayan. Ve özel eğitim öğretmeni bir akrabamızın çok fazla nesnelerle ilgili acaba bir uzmana göstersen mi dediği bir çocuktu . Rabbim inşallah çocuklarımızı bize bağışlasın gönlünüzden evlatlarınız için ne geçiyorsa olsun kim yazdıklarım için bir nebze bile üzüldüyse tekrar özür dilerim .

Francis matthew .!.:

Şişmaniyecim sen nerelerdesin?öncelikle merhaba. O güzel nickini değiştirmişsin doğrusu ben şişmaniye yi daha çok seviyorum.çok sevimli ve samimi.Ayrıca lütfen geri dön çünkü seni özlüyorum.Hem bence şöyle düşünmek daha makul herkes 1 tane bu dünyada öyle değil mi? Senin bir eşin olmadığı gibi kimsenin kızının da Yok. O yüzden tüm çocuklar aynı gelişim eğrisini göstermek zorunda da değil. Bunları sen benden daha iyi biliyorsun. Herkesin derdini dökme biçimi farklı . Kimisi bunu yaparken etraftakileri üzdüğünün farkında olmayabiliyor. Normaldir. Sen otizmle tanışmadan önce böyle çocuklara nasıl yaklaşıyordun? Ben pek duyarlıydım diyemeyeceğim bir öz eleştiri olarak. Bunun için buralardan gitme senin tavsiyelerine ihtiyacı olan kim bilir kaç kişi var.Gelişmeleri anlatmak tabii ki moral verici herkes için motive edici ama işte kendinde olmayınca bir başkasına sevinmek biraz buruk oluyor. Yeğenim her seferinde oğlumdan 3 yaş küçük olmasına karşın övgülere boğulurken bu burukluğu ben de çok yaşamıştım. Üstelik bunu yapan yani beni anlamayan annem ve babamdı. Onlar bile bu konuda hassas davranamadıysa hiç tanımadıklarımızdan bu duyarlılığı sanırım beklememek lazım. Birbirimizi hassas noktalarda uyarırsak forum daha işr yarar hale gelir kimsede kırılmaz diye düşünüyorum tekrar hoşgeldin şimaniyecim...

Genişletmek için tıkla...

Tesekkur ederim guzel sozlerine
Sozum asla otizmli olup ilerleyenlere degil. Onlar icin gelismeler kendi oglumda oluyor gibi seviniyorum. Cocuklarinin otizmli olmadigi bariz olan annelerin gelip benimki de 2 yasindayken konusamiyordu simdi 3 yasinda konusuyor sunu yapiyor bunu yapiyor gibi yaklasimlari, durup dururken kendilerini bu spektruma sokmalari.
Ben de aynilarini kucuk kizim icin yazabilirim ama abes olur. Gelisim problemi ayri otizm cok ayri bir sey.
Saatlerce agliyor oglum, bin turlu takinti gelistiriyor, takinti dedigim oyle yere yatip araba surme tarzi seyler degil.
Insan en azindan boyle sirf otizm adina acilmis bir konuda kendine kaderdas ariyor. Ister istemez kiyasliyor.
Yoksa disarda ya da okuldaki cocuklarla kiyaslarsak yandik.
Otizmle tanismadan once boyle oldugunu bildigim cocuklara anlayisliydim ama tabii bazi cocuklarin ailesi soylemedigi icin kotu yetistirmeden kaynakli falan saniyordum.
Bugunumuze sukur elbet.
Ama oglumda herkesin yakaladigi guzel gelismeler o kadar yavas ilerliyor ki. Buraya girmek beni daha da depresyona sokuyor.

Kiblerim bak .!.:

Tesekkur ederim guzel sozlerine
Sozum asla otizmli olup ilerleyenlere degil. Onlar icin gelismeler kendi oglumda oluyor gibi seviniyorum. Cocuklarinin otizmli olmadigi bariz olan annelerin gelip benimki de 2 yasindayken konusamiyordu simdi 3 yasinda konusuyor sunu yapiyor bunu yapiyor gibi yaklasimlari, durup dururken kendilerini bu spektruma sokmalari.
Ben de aynilarini kucuk kizim icin yazabilirim ama abes olur. Gelisim problemi ayri otizm cok ayri bir sey.
Saatlerce agliyor oglum, bin turlu takinti gelistiriyor, takinti dedigim oyle yere yatip araba surme tarzi seyler degil.
Insan en azindan boyle sirf otizm adina acilmis bir konuda kendine kaderdas ariyor. Ister istemez kiyasliyor.
Yoksa disarda ya da okuldaki cocuklarla kiyaslarsak yandik.
Otizmle tanismadan once boyle oldugunu bildigim cocuklara anlayisliydim ama tabii bazi cocuklarin ailesi soylemedigi icin kotu yetistirmeden kaynakli falan saniyordum.
Bugunumuze sukur elbet.
Ama oglumda herkesin yakaladigi guzel gelismeler o kadar yavas ilerliyor ki. Buraya girmek beni daha da depresyona sokuyor.

Genişletmek için tıkla...

Kiblerim bak, canım şunuda açığa kavusturmakta fayda var. Biliyorsunuz bu bir yelpaze. Yani buradaki her çocuk yelpazenin aynı noktasında değil. Burası genel otizm sayfası. Bütün çocuklarımız inşallah güzel bir yola girsin ama işte kimisine sıyırıp geçen, kimisini delip geçiyor. Herkes gelsin, burada çok faydalı şeyler var. Dertlesiyoruz, çözüm arıyoruz. Birinin bir yöntemi işimize yarıyor. Kimse kötü niyetli değil eminim. Bazen bazı şeyler yanlış geliyor olabilir. Herkesin acısı kendine ağır derler ya aynen öyle. Birbirimizi yanlış anlamayalim nolur. Eskiden yazan arkadaşlar, hafif olup aşanlar herkes birbir gitti, üye olmadan okuyan birsürü insan var. Bilmeyende girsin okusun öğrensin. Biz böyle ağır ve acı öğreniyoruz. Onlarda bizden öğrensin napalim.

Demiriko özel msj neden gelmedi anlamadım epey de uzun yazmıştım. Neyse artikülasyonla ilgili bizimde sorunlarımız olmuştu. Hala bazı tekerlemeleri biraz zor söyler. R harfini 6 Aydır falan söyledi. Biz bunları çok kafaya takmıştık. Dilkoma gittik. Anadolu ünv. İçinde bir tanıdık yardımcı oldu randevu almak çok zor ve her çocukla da çalışmıyorlar. Orada bazı ses egzersizleri falan çalışıldı içeri Veli kesinlikle alınmıyor.eve verdikleri ödevleri de yazarak anlatmam çok zor. Görüntülü görüşebilsek ancak tarif edebilirim.kısa bir süre gittik. 1 ay falan.Konuşmaya başlamadan önce kendince birşeyler söylüyordu ama hiç anlaşılmıyordu. Tıpkı seninkindeki gibi bebekçe konuşmaları da vardı. Ankara'daki ünlü bir profesör çocuk psikiyatristi artilülasyonun peşini bırakın özel eğitime yoğunlaşın dedi o harfi bu harfi çıkarması önemli değil zamanla geçer dedi algısının açılması gerektiğini söyledi,anladığı an zaten konuşacak o sesinde nasıl çıktığını anlayıp çıkaracak dedi. Biz de o günden sonra dediği gibi yaptık. Konuşurken biraz daha tane tane konuşun. Mümkün olduğunca yavaş ve az karmaşık cümleler seçin. Masal okumak okurken canlandırmak çok faydalı. Kelime dağarcığını ve sözsel olmayan tepkileri anlamasına yardımcı olur.önce her akşam aynı masalı anlatın dikkat !!!ezberden kaçınması için her akşam aynı şekilde aynı sözcüklerle anlatmayın bazen anlatmayı kesin onun tepkisini bekleyin . Devam et demeyi öğretmiş olursunuz. Bunlar şu an aklıma geliyor. Geldikçe yazarım. İlgisini çeken oyuncaklar alın dart mesela biz dart oynatırken epey kelime öğretmiştik. Ok ve yayla hedef vurma gibi,onun ilgi alanlarının çerçevesinde oyun kuracaksınız konuşmayı da buralarda öğrenecek zaten kısacası MERAK uyandırın anahtar kelime bu üzgünüm en iyi siz tanıyorsunuz hangi konuyu merak edeceğini en iyi siz tahmin edeceksiniz bilebilsem inanın o konuda da yardımcı olmak isterdim sevgiler kolaylıklar diliyorum

Arkadaşlar günaydın. Eğer bilmeden ben de saygısızlık yaptıysam özür dilerim. Diğer arkadaşlarımızın da dediği gibi çok geniş bir yelpaze bu otizm. Hangi dilimde olduğumuz ancak ileri yaşlarda belli olacak. Bizim teşhisimiz belli değil ama bariz atipik otizm yani bir tıp doktoru değilim ama görebiliyorum anneyim. 4 yaşında oğlum basit şeyleri anlıyor gibi ama yaşıtları gibi değil kesinlikle. Biliyorum kıyaslamak yanlış ama elimizde değil. Algımız bence zayıf. Konuşmamız da çooook eksikler hareketlerimiz dalmalarımız var. Bir ilaca başladık iyiden iyiye berbat etti çocuğunu. Doktor 1 ay sürer dedi ama insanın içi parçalanıyor o hareketleri görünce. Her gittiğimde sorduğum soru şu uzmanlara. Okula gidecek mi. Normal bir eğitim hayatı olacak mı kaynaştırma öğrencisi olmadan. Aşık olacak mı. Baba olacak mı. Eminim her anne yaşadı bu kaygıyı burada.

Biz terapi merkezine gittiğimizde deneyimli bir hoca aynen arkadaşın dediği gibi siz artikülasyonu boşverin özel eğitime ağırlık verin dedi. O zaman anladım çoğu konuda eksik olduğumuzu. Saolsun kendini bilen hekimler eğitimciler canımızı yakmamaya gayret ediyor ben görüyorum. Ben ısrarla zekada sorun varmı diyip soruyorum bıktılar benden bu soruyu sıksık duydukları için biliyorum görüyorum. Ama napim canım yanıyor teselli arıyorum ulaşamıyorum doğru bilgiye. Herkes benden zaman istiyor. Doktoru özel eğitimcisi. Olabilecek herşeye hazırlamaya calısıyorlar. Annemler olmasa ben bitik vaziyetteyim. Asla haklarını ödeyemem. Ödenmez. Şimdi bile servise oğlumu annem indirdi.

Bazen ufak bir hareket yapıyor ailede herkesin gözü bende o hareketi görmemiş olmamı diliyorlar görüyorum. Bana moral vermeye calısıyorlar. Görüyorum.

Öyle zor bir imtihan ki bu. Bazen hayal kuruyorum. Oğlum büyümüş aşık olmuş. Ooooo neler nelerrrr. Sonra bir mutlu oluyorum. Ah ahhhh. Beni anladığınızı biliyorum. Bol bol şifa diliyorum allahtan

Bazen filmler hikayeler görüyorum internet ortamında paylaşılan beni öyle umutlandırıyor ki anlatamam.
Kreşimizi değiştirmiştik kreş psikoloğu farklı demişt oğlum için 1,5 yıldır oğlum bu kreşdeydi ve o psikolog evimize terapiye geliyordu. O kadar üzüldüm ki hemen kreşini değiştirdim. Bizi özel eğitim öğretmeni yönlendirdi diyince kreşin sahibi otizm mi oğlunuz dedi. İçime öyle bişey saplandı ki. Anlatamam. Çok farklı bir duyguydu. İlk almak istemez gibiydiler sanki ya da bana öyle geldi ama sonra durumu dürüstçe anlatınca anlayışlı ve nazik davranıp bizi aldılar. Bu bizim yaşadığımız ilk zorluktu

Oğlum korkuyor herşeyden başka odaya giderken bile yanına birini istiyor. Bir örtüsü var bırakmıyor. Bazen kendini bebek sanıyor. Evet aynen bebek sanıyor emekliyor göğsüme gelip süt ver diyor. Özel eğitimciler oğlumda travmatik bişeyler olduğunu düşünüyor. Babasıyla zaten boşanıyoruz ama oğlumuzun özel durumuyla ilgili şuan Askıya aldık gibi bişey. Haftada 1 ya geliyor ya gelmiyor. İstemeden de olsa kötü bir iki kavgaya şahit oldu. Keşke sorunumuz sadece travmatik olsaydı ama dediğim gibi ortada anlamsız garip ve ciddi farklılıklar var. İnsan üzülüyor. Her şey iyi olsun evladı koşsun oynasın espriler yapsın başarılı olsun ve yaşıtları gibi olsun istiyor. Olmayınca kahroluyor. 4 yaş arkadaşlar az değil. Çok üzücü. İlk şüphelerim geliştiğinde daha bebek diyordum. Belki basit bir geriliktir diyordum kandırıyordum kendimi. Yine götürdüm doktora o zamanlar ama gerilik filan diyip geçiştirdiler. Sadece bir psikolog benim tanı yetkim yok ama sanki atipikotizm gibi dedi. Sanırım tek doğru söyleyen oydu. İşyerim vardı bu hafta kapatıyorum. Calısanlara bugün nasıl söylicem bilmiyorum. Bilemiyorum. Hepsi değerli insanlar ve uzun süredir beraberiz ama bu dönemde oğlumun bana çok ihtiyacı var. Afedersiniz ama zurnanın zırt dediği yerdeyiz. Bu yaşın çok kritik olduğunu biliyorum. Herşeyin ilkokul 1 çağında netleşeceğini de biliyorum.2 gün önce özel eğitim öğretmenine oğlumun atipik otizmli olduğunu biliyorum benden saklamayın dedim. Kesinlikle mental retardasyon teşhisi de alacaz bunu da biliyorum dedim. Kabul etmedi ama ben biliyorum çünkü çok farklı arkadaşlar. Algı değişik hareketler değişik konuşma desen keza tek sorun artükülasyon değil. Canınızı sıktıysam kusuruma bakmayın. Beni anlayan tek insanlar sizlersiniz. Sizi kendime yakın görüyorum.

Diğer sosyal medya hesaplarında çocukları hafif teşhis alan çoğu kişiye ulaştım. Takip ediyorum. İstemeden de olsa kıyaslıyorum. Napim elimde değil. Çoğu kaynaştırma sınıfında. Nasıl özeniyorum annelerine bilemezsiniz. Güçlü dimdik saygı duyulası kadınlar. Bir de kendime bakıyorum. Balkona çıkarken tansiyonu düşen gözleri kararan duvardan destek alan bir anne. Ne kadar zavallısın diyorum kendi kendime. Kızıyorum. Ailem profesyonel destek almam konusunda ısrarcı. Haklılar da.

Bekleyip görmem gerekiyor biliyorum. Ufacık iğne deliği kadar bir umut beslemeyi istiyorum. Ufacık. Sabah sabah canınızı sıkıp sizleri de üzdüm. İçimi dökmek istedim. Nolur kusuruma bakmayın

Günaydın hanımlar hepimiz çocuklarımız konusunda çok hassasız çok kırılganız ama forumda malesefki en ağır tablodan en hafife çok geniş bi yelpazeyle karşı karşıyayız. bazen yaşadığımız en ufak bi umut en ufak bi gelişmeyi bile paylaşma gereği duyabiliyoruz çünkü zaten dışarıda kimseyle bu konuyu paylaşamıyoruz bizi en iyi biz anlıyoruz. ben kendimi örnek verecek olursam şuan oğlum 23 aylık ve algısının kapalı olduğunu düşünüyorum babbabbaba mamadan başka kelimesi yok iki üç gündür nenne dedde der gibi tv pek açmıyoruz artık elime resimli kitaplar alıp göstermek istiyoruma fakat hiç umrunda deil çok nadir beni dinliyor kendimi çaresiz hissediyorum üzülüyorum :-( dr serüvenimiz yeni başladı nasıl sonuçlanacak hiç düşünmek istemiyorum.. sizden ricam evde neler yapabiliriz etkinlik olarak konuşmasına nasıl yardımcı oluruz bide balık yağı vs. kullanıyormusunuz? çocuklarınızın beslenmeleri nasıl?

Canım benim keşke görüşebileceğimiz bir şehirde olsaydık hemen yanına gelirdim 2 fincan kahveyle. Aynı şeyleri düşünüyordum 3 yıl öncesine kadar. Zihinsel yetersizliği var kesin diyordum. O da bebeksi hareketler yapıp duruyordu. Tıpkı siz gibi deli sorularla herkesi bıktırıyordum. Elinizde değil sorarsınız küçücük bir ümit ararsınız.Onu yakalayınca bile teselli için söylendi sanırsınız. O kadar iyi biliyorum ki bu duyguları ben. Ne olur ümitsiz olmayın teselli değil çocuğu tıpkı böyle olan ,gerçekten bunu yaşamış ,geçirmiş biri olarak söylüyorum atlatabilirsiniz. Aileniz açısından Ne kadar şanslısınız.kendinizi 1. Sınıfa kitlenmişsiniz. Haklısınız ben de öyleydim.Kaynaştırma olacak mı olmayacak mı çok korkuyordum. Aslında Ne kadar yersiz bir düşünceymiş sonradan anladım.Sınıflarımda kaynaştırma olup son derece başarılı normallerden kat kat terbiyeli çok öğrencim var.bunların bazılarının raporları kalkacak kadar iyi olmasına rağmen Veli notları yüksek gelSin diye raporu kaldırmıyor.Ayrıca rapor olsa ne olmasa Ne. Bazı çocuklarda ciddi sıkıntı var Veli doktora götürmediği veya kabul etmediği için raporu yok ama görünen köy kılavuz istemiyor öğretmenler olarak biz daha bir derste anlıyoruz normal mi değil mi.Rapor sadece işin maddi boyutunda devlet yardımı almak için düşünülür. Onun dışında bu kadar kafaya takılacak bir şey değil rahat olun.Kaynaştırma raporu kalkan çok çocuk tanıyorum. 4 -5 yaş aralığında çocuklar çok değişir. Göreceksiniz çoğu sıkıntı kaybolup gidecek. Siz çok iyi bir annesiniz çocuğunuz çok şanslı. Değerlisiniz. Önemlisiniz. Umarım eşinizle olan sorunlarınız ortadan kalkar. Çocuğunuzun durumu bununla ilgili değil boş yere kendinizi suçlamayın.Ayrıca hiç bir test zekayı ölçemeZ.zeka çok yönlü bir kavram. Olaylara verdiğiniz tepkilerden tutun da günlük hayattaki bilgi beceri veya hızlı düşünme çözüm üretme bunların bütünüdür zeka. Ben en çok zeka testi yaptırmak istemiştim o dönemlerde fakat korkumdan yaptırmamıştım. İyi ki de öyle yapmışım. Bence moral bozmaktan ve yanlış bilgi vermekten öteye gidemez. Zekanın nasıl gelişip değiştiği ile ilgili dünya üzerinde henüz yetkin bir araştırma Yok oğlunuzun ileride ne kadar yol alacağına 4 -5 tane kıytırık soru karar veremez öngöremez. Siz bile öngöremezsiniz. Ben de zaman zaman oğlumdan umudumu keserdim. Şimdi her ona baktığımda o anlar için defalarca özür diliyorum ondan.Ben iyi olacağınıza yürekten inanıyorum. Sevgiler

Merhaba anneler eger farkında olmadan uzduysem sizleri cok Özür dilerim. Benim sorunum kendimle herseyden once mükemmel liyetci bir anne tarafindan buyutuldum halen annemin onayi olursa daha rahatim elimde değil otoriter kasiyla gözüyle idare eder bizi hic iistemeden anneme benzedimi anladim Yikildim gecen gun kızımin anasinifinda toplantisi vardi ogretmeni mukemmelliyetcilik var dedi yazi y or siliyormus Duyunca bunu Cok uzuldum sebebi bendim evde odev yaparken sil duru duzgun yaz diyorum surekli bu cocuk ana sinifinda birak nasil yazarsa yazsin ama bunu beynime anlatamiyorum oğlum icin doktorkarda aynisini söylüyor sen kusursuz anne olmaya cabaliyorsun cocuga alan birakmiyorsun dedi ama bana gore oğlumda sorun var olsun o benim evladim . Anlatabildim umarim once benim bu durumdan cikmam lazimdi ve yardim aldim .ne olur tecrubelerinizi esirgemeyin yolun basinda olan anneler ve evlatlari icin

derenx2 .!.:

Arkadaşlar günaydın. Eğer bilmeden ben de saygısızlık yaptıysam özür dilerim. Diğer arkadaşlarımızın da dediği gibi çok geniş bir yelpaze bu otizm. Hangi dilimde olduğumuz ancak ileri yaşlarda belli olacak. Bizim teşhisimiz belli değil ama bariz atipik otizm yani bir tıp doktoru değilim ama görebiliyorum anneyim. 4 yaşında oğlum basit şeyleri anlıyor gibi ama yaşıtları gibi değil kesinlikle. Biliyorum kıyaslamak yanlış ama elimizde değil. Algımız bence zayıf. Konuşmamız da çooook eksikler hareketlerimiz dalmalarımız var. Bir ilaca başladık iyiden iyiye berbat etti çocuğunu. Doktor 1 ay sürer dedi ama insanın içi parçalanıyor o hareketleri görünce. Her gittiğimde sorduğum soru şu uzmanlara. Okula gidecek mi. Normal bir eğitim hayatı olacak mı kaynaştırma öğrencisi olmadan. Aşık olacak mı. Baba olacak mı. Eminim her anne yaşadı bu kaygıyı burada.

Biz terapi merkezine gittiğimizde deneyimli bir hoca aynen arkadaşın dediği gibi siz artikülasyonu boşverin özel eğitime ağırlık verin dedi. O zaman anladım çoğu konuda eksik olduğumuzu. Saolsun kendini bilen hekimler eğitimciler canımızı yakmamaya gayret ediyor ben görüyorum. Ben ısrarla zekada sorun varmı diyip soruyorum bıktılar benden bu soruyu sıksık duydukları için biliyorum görüyorum. Ama napim canım yanıyor teselli arıyorum ulaşamıyorum doğru bilgiye. Herkes benden zaman istiyor. Doktoru özel eğitimcisi. Olabilecek herşeye hazırlamaya calısıyorlar. Annemler olmasa ben bitik vaziyetteyim. Asla haklarını ödeyemem. Ödenmez. Şimdi bile servise oğlumu annem indirdi.

Bazen ufak bir hareket yapıyor ailede herkesin gözü bende o hareketi görmemiş olmamı diliyorlar görüyorum. Bana moral vermeye calısıyorlar. Görüyorum.

Öyle zor bir imtihan ki bu. Bazen hayal kuruyorum. Oğlum büyümüş aşık olmuş. Ooooo neler nelerrrr. Sonra bir mutlu oluyorum. Ah ahhhh. Beni anladığınızı biliyorum. Bol bol şifa diliyorum allahtan

Bazen filmler hikayeler görüyorum internet ortamında paylaşılan beni öyle umutlandırıyor ki anlatamam.
Kreşimizi değiştirmiştik kreş psikoloğu farklı demişt oğlum için 1,5 yıldır oğlum bu kreşdeydi ve o psikolog evimize terapiye geliyordu. O kadar üzüldüm ki hemen kreşini değiştirdim. Bizi özel eğitim öğretmeni yönlendirdi diyince kreşin sahibi otizm mi oğlunuz dedi. İçime öyle bişey saplandı ki. Anlatamam. Çok farklı bir duyguydu. İlk almak istemez gibiydiler sanki ya da bana öyle geldi ama sonra durumu dürüstçe anlatınca anlayışlı ve nazik davranıp bizi aldılar. Bu bizim yaşadığımız ilk zorluktu

Oğlum korkuyor herşeyden başka odaya giderken bile yanına birini istiyor. Bir örtüsü var bırakmıyor. Bazen kendini bebek sanıyor. Evet aynen bebek sanıyor emekliyor göğsüme gelip süt ver diyor. Özel eğitimciler oğlumda travmatik bişeyler olduğunu düşünüyor. Babasıyla zaten boşanıyoruz ama oğlumuzun özel durumuyla ilgili şuan Askıya aldık gibi bişey. Haftada 1 ya geliyor ya gelmiyor. İstemeden de olsa kötü bir iki kavgaya şahit oldu. Keşke sorunumuz sadece travmatik olsaydı ama dediğim gibi ortada anlamsız garip ve ciddi farklılıklar var. İnsan üzülüyor. Her şey iyi olsun evladı koşsun oynasın espriler yapsın başarılı olsun ve yaşıtları gibi olsun istiyor. Olmayınca kahroluyor. 4 yaş arkadaşlar az değil. Çok üzücü. İlk şüphelerim geliştiğinde daha bebek diyordum. Belki basit bir geriliktir diyordum kandırıyordum kendimi. Yine götürdüm doktora o zamanlar ama gerilik filan diyip geçiştirdiler. Sadece bir psikolog benim tanı yetkim yok ama sanki atipikotizm gibi dedi. Sanırım tek doğru söyleyen oydu. İşyerim vardı bu hafta kapatıyorum. Calısanlara bugün nasıl söylicem bilmiyorum. Bilemiyorum. Hepsi değerli insanlar ve uzun süredir beraberiz ama bu dönemde oğlumun bana çok ihtiyacı var. Afedersiniz ama zurnanın zırt dediği yerdeyiz. Bu yaşın çok kritik olduğunu biliyorum. Herşeyin ilkokul 1 çağında netleşeceğini de biliyorum.2 gün önce özel eğitim öğretmenine oğlumun atipik otizmli olduğunu biliyorum benden saklamayın dedim. Kesinlikle mental retardasyon teşhisi de alacaz bunu da biliyorum dedim. Kabul etmedi ama ben biliyorum çünkü çok farklı arkadaşlar. Algı değişik hareketler değişik konuşma desen keza tek sorun artükülasyon değil. Canınızı sıktıysam kusuruma bakmayın. Beni anlayan tek insanlar sizlersiniz. Sizi kendime yakın görüyorum.

Diğer sosyal medya hesaplarında çocukları hafif teşhis alan çoğu kişiye ulaştım. Takip ediyorum. İstemeden de olsa kıyaslıyorum. Napim elimde değil. Çoğu kaynaştırma sınıfında. Nasıl özeniyorum annelerine bilemezsiniz. Güçlü dimdik saygı duyulası kadınlar. Bir de kendime bakıyorum. Balkona çıkarken tansiyonu düşen gözleri kararan duvardan destek alan bir anne. Ne kadar zavallısın diyorum kendi kendime. Kızıyorum. Ailem profesyonel destek almam konusunda ısrarcı. Haklılar da.

Bekleyip görmem gerekiyor biliyorum. Ufacık iğne deliği kadar bir umut beslemeyi istiyorum. Ufacık. Sabah sabah canınızı sıkıp sizleri de üzdüm. İçimi dökmek istedim. Nolur kusuruma bakmayın

Genişletmek için tıkla...

Gunaydin yazdiklarinizi okuyunca icim oyle sızladı ki nasilda hepimiz ayni duygulari ayni acıları yaşıyoruz sanki beni yazmissiniz. Gormeden cok sevdigim cok saygi duydugum ve yavrusu bu durumu atlattigi halde burada vakit gecirip bizim gibi çaresiz annelere yol gostermeye calısan cok iyi yurekli sevgili @Francis matthew ne guzel yazmis yazdiklarina tamamen katılıyorum belki birgun bizimde kuzularimiz bu durumu atlatirsa insallah bizde buradaki annelere onun gibi moral verebiliriz.Benim esimde 2.5 yildir bizden uzakta dogu gorevinde babasiz olmak mi acaba cocugumuzu etkiledi diye bizde cok sorguladik vicdan yaptik.bilemiyorum
Oyle cok dua ediyorum ki bazen sanki icimden bir ses ateist olma durumuna getiriyor beni. Cocugum buyuyor diye sevinemiyorum ne acı .zaman cok hizli geciyor üzülmek care degil biz ne yaparsak yapalim hersey olacagina varacak onemli olan zamani iyi degerlendirip ilerde ben elimden gelenin en iyisini yapmaya calistim diyebilmek.simdi ben bunu diyemiyorum cunku uzulmekle mesgulum senin gibi.guclu anneler bunu atlatabiliyor bunu cok iyi biliyorum.allah bize güc versin.

meltemesintisi .!.:

Gunaydin yazdiklarinizi okuyunca icim oyle sızladı ki nasilda hepimiz ayni duygulari ayni acıları yaşıyoruz sanki beni yazmissiniz. Gormeden cok sevdigim cok saygi duydugum ve yavrusu bu durumu atlattigi halde burada vakit gecirip bizim gibi çaresiz annelere yol gostermeye calısan cok iyi yurekli sevgili @Francis matthew ne guzel yazmis yazdiklarina tamamen katılıyorum belki birgun bizimde kuzularimiz bu durumu atlatirsa insallah bizde buradaki annelere onun gibi moral verebiliriz.Benim esimde 2.5 yildir bizden uzakta dogu gorevinde babasiz olmak mi acaba cocugumuzu etkiledi diye bizde cok sorguladik vicdan yaptik.bilemiyorum
Oyle cok dua ediyorum ki bazen sanki icimden bir ses ateist olma durumuna getiriyor beni. Cocugum buyuyor diye sevinemiyorum ne acı .zaman cok hizli geciyor üzülmek care degil biz ne yaparsak yapalim hersey olacagina varacak onemli olan zamani iyi degerlendirip ilerde ben elimden gelenin en iyisini yapmaya calistim diyebilmek.simdi ben bunu diyemiyorum cunku uzulmekle mesgulum senin gibi.guclu anneler bunu atlatabiliyor bunu cok iyi biliyorum.allah bize güc versin.

Genişletmek için tıkla...

Arkadaslar
oglum adina seslendigim de dönüp bakmiyor.bunun icin ne yapabilirim evde diye egitimcimize sordum aklina geldikce adini soyleyip BANA BAK demen lazim dedi.Lutfen bu konu benim icin cok onemli bildiginiz yapabilecegim bir calisma var mi bununla ilgili.bir ortama girdigimiz de insanlar oglumla karsilasinca adini soyluyolar merhaba diyip elini uzatiyolar ama oglum onlara dönüp bakmiyor gecip gidiyor cok kötü oluyorum.

meltemesintisi .!.:

Arkadaslar
oglum adina seslendigim de dönüp bakmiyor.bunun icin ne yapabilirim evde diye egitimcimize sordum aklina geldikce adini soyleyip BANA BAK demen lazim dedi.Lutfen bu konu benim icin cok onemli bildiginiz yapabilecegim bir calisma var mi bununla ilgili.bir ortama girdigimiz de insanlar oglumla karsilasinca adini soyluyolar merhaba diyip elini uzatiyolar ama oglum onlara dönüp bakmiyor gecip gidiyor cok kötü oluyorum.

Genişletmek için tıkla...

aynı durumdayız cnm benim oğlumda 23 aylık ve ismine bakmıyor hiç oralı olmuyor :-(

meltemesintisi .!.:

Arkadaslar
oglum adina seslendigim de dönüp bakmiyor.bunun icin ne yapabilirim evde diye egitimcimize sordum aklina geldikce adini soyleyip BANA BAK demen lazim dedi.Lutfen bu konu benim icin cok onemli bildiginiz yapabilecegim bir calisma var mi bununla ilgili.bir ortama girdigimiz de insanlar oglumla karsilasinca adini soyluyolar merhaba diyip elini uzatiyolar ama oglum onlara dönüp bakmiyor gecip gidiyor cok kötü oluyorum.

Genişletmek için tıkla...

Eski yazışmalarda bazı arkadaşlar isminin yanına al ekleyip seslendiklerinde baktıklarını söylemişlerdi.Sizde bu şekilde deneyebilirsiniz.

Francis matthew .!.:

Demiriko özel msj neden gelmedi anlamadım epey de uzun yazmıştım. Neyse artikülasyonla ilgili bizimde sorunlarımız olmuştu. Hala bazı tekerlemeleri biraz zor söyler. R harfini 6 Aydır falan söyledi. Biz bunları çok kafaya takmıştık. Dilkoma gittik. Anadolu ünv. İçinde bir tanıdık yardımcı oldu randevu almak çok zor ve her çocukla da çalışmıyorlar. Orada bazı ses egzersizleri falan çalışıldı içeri Veli kesinlikle alınmıyor.eve verdikleri ödevleri de yazarak anlatmam çok zor. Görüntülü görüşebilsek ancak tarif edebilirim.kısa bir süre gittik. 1 ay falan.Konuşmaya başlamadan önce kendince birşeyler söylüyordu ama hiç anlaşılmıyordu. Tıpkı seninkindeki gibi bebekçe konuşmaları da vardı. Ankara'daki ünlü bir profesör çocuk psikiyatristi artilülasyonun peşini bırakın özel eğitime yoğunlaşın dedi o harfi bu harfi çıkarması önemli değil zamanla geçer dedi algısının açılması gerektiğini söyledi,anladığı an zaten konuşacak o sesinde nasıl çıktığını anlayıp çıkaracak dedi. Biz de o günden sonra dediği gibi yaptık. Konuşurken biraz daha tane tane konuşun. Mümkün olduğunca yavaş ve az karmaşık cümleler seçin. Masal okumak okurken canlandırmak çok faydalı. Kelime dağarcığını ve sözsel olmayan tepkileri anlamasına yardımcı olur.önce her akşam aynı masalı anlatın dikkat !!!ezberden kaçınması için her akşam aynı şekilde aynı sözcüklerle anlatmayın bazen anlatmayı kesin onun tepkisini bekleyin . Devam et demeyi öğretmiş olursunuz. Bunlar şu an aklıma geliyor. Geldikçe yazarım. İlgisini çeken oyuncaklar alın dart mesela biz dart oynatırken epey kelime öğretmiştik. Ok ve yayla hedef vurma gibi,onun ilgi alanlarının çerçevesinde oyun kuracaksınız konuşmayı da buralarda öğrenecek zaten kısacası MERAK uyandırın anahtar kelime bu üzgünüm en iyi siz tanıyorsunuz hangi konuyu merak edeceğini en iyi siz tahmin edeceksiniz bilebilsem inanın o konuda da yardımcı olmak isterdim sevgiler kolaylıklar diliyorum

Genişletmek için tıkla...

İyi niyetiniz için çok teşekkür ederim.

Francis matthew .!.:

Canım benim keşke görüşebileceğimiz bir şehirde olsaydık hemen yanına gelirdim 2 fincan kahveyle. Aynı şeyleri düşünüyordum 3 yıl öncesine kadar. Zihinsel yetersizliği var kesin diyordum. O da bebeksi hareketler yapıp duruyordu. Tıpkı siz gibi deli sorularla herkesi bıktırıyordum. Elinizde değil sorarsınız küçücük bir ümit ararsınız.Onu yakalayınca bile teselli için söylendi sanırsınız. O kadar iyi biliyorum ki bu duyguları ben. Ne olur ümitsiz olmayın teselli değil çocuğu tıpkı böyle olan ,gerçekten bunu yaşamış ,geçirmiş biri olarak söylüyorum atlatabilirsiniz. Aileniz açısından Ne kadar şanslısınız.kendinizi 1. Sınıfa kitlenmişsiniz. Haklısınız ben de öyleydim.Kaynaştırma olacak mı olmayacak mı çok korkuyordum. Aslında Ne kadar yersiz bir düşünceymiş sonradan anladım.Sınıflarımda kaynaştırma olup son derece başarılı normallerden kat kat terbiyeli çok öğrencim var.bunların bazılarının raporları kalkacak kadar iyi olmasına rağmen Veli notları yüksek gelSin diye raporu kaldırmıyor.Ayrıca rapor olsa ne olmasa Ne. Bazı çocuklarda ciddi sıkıntı var Veli doktora götürmediği veya kabul etmediği için raporu yok ama görünen köy kılavuz istemiyor öğretmenler olarak biz daha bir derste anlıyoruz normal mi değil mi.Rapor sadece işin maddi boyutunda devlet yardımı almak için düşünülür. Onun dışında bu kadar kafaya takılacak bir şey değil rahat olun.Kaynaştırma raporu kalkan çok çocuk tanıyorum. 4 -5 yaş aralığında çocuklar çok değişir. Göreceksiniz çoğu sıkıntı kaybolup gidecek. Siz çok iyi bir annesiniz çocuğunuz çok şanslı. Değerlisiniz. Önemlisiniz. Umarım eşinizle olan sorunlarınız ortadan kalkar. Çocuğunuzun durumu bununla ilgili değil boş yere kendinizi suçlamayın.Ayrıca hiç bir test zekayı ölçemeZ.zeka çok yönlü bir kavram. Olaylara verdiğiniz tepkilerden tutun da günlük hayattaki bilgi beceri veya hızlı düşünme çözüm üretme bunların bütünüdür zeka. Ben en çok zeka testi yaptırmak istemiştim o dönemlerde fakat korkumdan yaptırmamıştım. İyi ki de öyle yapmışım. Bence moral bozmaktan ve yanlış bilgi vermekten öteye gidemez. Zekanın nasıl gelişip değiştiği ile ilgili dünya üzerinde henüz yetkin bir araştırma Yok oğlunuzun ileride ne kadar yol alacağına 4 -5 tane kıytırık soru karar veremez öngöremez. Siz bile öngöremezsiniz. Ben de zaman zaman oğlumdan umudumu keserdim. Şimdi her ona baktığımda o anlar için defalarca özür diliyorum ondan.Ben iyi olacağınıza yürekten inanıyorum. Sevgiler

Genişletmek için tıkla...

İyi niyetiniz nezaketiniz için teşekkür ederim. O kadar ihtiyacım var ki benim endişelerimi taşıyan benim geçtiğim ve geçeceğim yollardan geçen bir anneye. Keşke yakın olsaydık keşke çok isterdim biz Hatay'da yaşıyoruz. Siz hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama muhtemelen başka bir şehir. Ben terapi merkezindekilere ısrarla sorun var ben görüyorum diyince o zaman teste girin dediler o zaman sustum. Bilmiyorlar ki korktuğumdan ödümün koptuğundan haberleri yok. Söyledim ama korkuyorum dedim net ifade ettim.onlarda siz görün diye istiyoruz dediler. Sadece gelişim geriliği diyorlar ama mümkün değil orta çok garip farklı yolunda olmayan tonla şey var. İnşallah buradaki her annenin evladı iyi olur ve anneler o gün bu defa mutluluktan ağlar. Kalpten diliyorum bunu. Hepinize sonsuz teşekkürler.

meltemesintisi .!.:

Gunaydin yazdiklarinizi okuyunca icim oyle sızladı ki nasilda hepimiz ayni duygulari ayni acıları yaşıyoruz sanki beni yazmissiniz. Gormeden cok sevdigim cok saygi duydugum ve yavrusu bu durumu atlattigi halde burada vakit gecirip bizim gibi çaresiz annelere yol gostermeye calısan cok iyi yurekli sevgili @Francis matthew ne guzel yazmis yazdiklarina tamamen katılıyorum belki birgun bizimde kuzularimiz bu durumu atlatirsa insallah bizde buradaki annelere onun gibi moral verebiliriz.Benim esimde 2.5 yildir bizden uzakta dogu gorevinde babasiz olmak mi acaba cocugumuzu etkiledi diye bizde cok sorguladik vicdan yaptik.bilemiyorum
Oyle cok dua ediyorum ki bazen sanki icimden bir ses ateist olma durumuna getiriyor beni. Cocugum buyuyor diye sevinemiyorum ne acı .zaman cok hizli geciyor üzülmek care degil biz ne yaparsak yapalim hersey olacagina varacak onemli olan zamani iyi degerlendirip ilerde ben elimden gelenin en iyisini yapmaya calistim diyebilmek.simdi ben bunu diyemiyorum cunku uzulmekle mesgulum senin gibi.guclu anneler bunu atlatabiliyor bunu cok iyi biliyorum.allah bize güc versin.

Genişletmek için tıkla...

Maalesef ben de çocuğum büyüdüğü zaman sevinemiyorum. Ne yalan söyleyeyim. Çünkü yaşıtlarımızla aradaki fark daha da açılıyor. Bunu net görmek bir anne için ızdırap verici. Bol dua ediyorum bütün kalbimle bütün inancımla. Özel eğitimciler şu aşamada ilk siz iyi olun eğitim kısmı şimdilik bizde ilerleyen zamanlarda sizden de destek isticez diyorlar. İnşallah herşey iyi olur. İnşallah mutluluktan ağlarız. Allahım o günleri hepimize nasip etsin

esrade .!.:

Günaydın hanımlar hepimiz çocuklarımız konusunda çok hassasız çok kırılganız ama forumda malesefki en ağır tablodan en hafife çok geniş bi yelpazeyle karşı karşıyayız. bazen yaşadığımız en ufak bi umut en ufak bi gelişmeyi bile paylaşma gereği duyabiliyoruz çünkü zaten dışarıda kimseyle bu konuyu paylaşamıyoruz bizi en iyi biz anlıyoruz. ben kendimi örnek verecek olursam şuan oğlum 23 aylık ve algısının kapalı olduğunu düşünüyorum babbabbaba mamadan başka kelimesi yok iki üç gündür nenne dedde der gibi tv pek açmıyoruz artık elime resimli kitaplar alıp göstermek istiyoruma fakat hiç umrunda deil çok nadir beni dinliyor kendimi çaresiz hissediyorum üzülüyorum :-( dr serüvenimiz yeni başladı nasıl sonuçlanacak hiç düşünmek istemiyorum.. sizden ricam evde neler yapabiliriz etkinlik olarak konuşmasına nasıl yardımcı oluruz bide balık yağı vs. kullanıyormusunuz? çocuklarınızın beslenmeleri nasıl?

Genişletmek için tıkla...

derenx2 .!.:

Arkadaşlar günaydın. Eğer bilmeden ben de saygısızlık yaptıysam özür dilerim. Diğer arkadaşlarımızın da dediği gibi çok geniş bir yelpaze bu otizm. Hangi dilimde olduğumuz ancak ileri yaşlarda belli olacak. Bizim teşhisimiz belli değil ama bariz atipik otizm yani bir tıp doktoru değilim ama görebiliyorum anneyim. 4 yaşında oğlum basit şeyleri anlıyor gibi ama yaşıtları gibi değil kesinlikle. Biliyorum kıyaslamak yanlış ama elimizde değil. Algımız bence zayıf. Konuşmamız da çooook eksikler hareketlerimiz dalmalarımız var. Bir ilaca başladık iyiden iyiye berbat etti çocuğunu. Doktor 1 ay sürer dedi ama insanın içi parçalanıyor o hareketleri görünce. Her gittiğimde sorduğum soru şu uzmanlara. Okula gidecek mi. Normal bir eğitim hayatı olacak mı kaynaştırma öğrencisi olmadan. Aşık olacak mı. Baba olacak mı. Eminim her anne yaşadı bu kaygıyı burada.

Biz terapi merkezine gittiğimizde deneyimli bir hoca aynen arkadaşın dediği gibi siz artikülasyonu boşverin özel eğitime ağırlık verin dedi. O zaman anladım çoğu konuda eksik olduğumuzu. Saolsun kendini bilen hekimler eğitimciler canımızı yakmamaya gayret ediyor ben görüyorum. Ben ısrarla zekada sorun varmı diyip soruyorum bıktılar benden bu soruyu sıksık duydukları için biliyorum görüyorum. Ama napim canım yanıyor teselli arıyorum ulaşamıyorum doğru bilgiye. Herkes benden zaman istiyor. Doktoru özel eğitimcisi. Olabilecek herşeye hazırlamaya calısıyorlar. Annemler olmasa ben bitik vaziyetteyim. Asla haklarını ödeyemem. Ödenmez. Şimdi bile servise oğlumu annem indirdi.

Bazen ufak bir hareket yapıyor ailede herkesin gözü bende o hareketi görmemiş olmamı diliyorlar görüyorum. Bana moral vermeye calısıyorlar. Görüyorum.

Öyle zor bir imtihan ki bu. Bazen hayal kuruyorum. Oğlum büyümüş aşık olmuş. Ooooo neler nelerrrr. Sonra bir mutlu oluyorum. Ah ahhhh. Beni anladığınızı biliyorum. Bol bol şifa diliyorum allahtan

Bazen filmler hikayeler görüyorum internet ortamında paylaşılan beni öyle umutlandırıyor ki anlatamam.
Kreşimizi değiştirmiştik kreş psikoloğu farklı demişt oğlum için 1,5 yıldır oğlum bu kreşdeydi ve o psikolog evimize terapiye geliyordu. O kadar üzüldüm ki hemen kreşini değiştirdim. Bizi özel eğitim öğretmeni yönlendirdi diyince kreşin sahibi otizm mi oğlunuz dedi. İçime öyle bişey saplandı ki. Anlatamam. Çok farklı bir duyguydu. İlk almak istemez gibiydiler sanki ya da bana öyle geldi ama sonra durumu dürüstçe anlatınca anlayışlı ve nazik davranıp bizi aldılar. Bu bizim yaşadığımız ilk zorluktu

Oğlum korkuyor herşeyden başka odaya giderken bile yanına birini istiyor. Bir örtüsü var bırakmıyor. Bazen kendini bebek sanıyor. Evet aynen bebek sanıyor emekliyor göğsüme gelip süt ver diyor. Özel eğitimciler oğlumda travmatik bişeyler olduğunu düşünüyor. Babasıyla zaten boşanıyoruz ama oğlumuzun özel durumuyla ilgili şuan Askıya aldık gibi bişey. Haftada 1 ya geliyor ya gelmiyor. İstemeden de olsa kötü bir iki kavgaya şahit oldu. Keşke sorunumuz sadece travmatik olsaydı ama dediğim gibi ortada anlamsız garip ve ciddi farklılıklar var. İnsan üzülüyor. Her şey iyi olsun evladı koşsun oynasın espriler yapsın başarılı olsun ve yaşıtları gibi olsun istiyor. Olmayınca kahroluyor. 4 yaş arkadaşlar az değil. Çok üzücü. İlk şüphelerim geliştiğinde daha bebek diyordum. Belki basit bir geriliktir diyordum kandırıyordum kendimi. Yine götürdüm doktora o zamanlar ama gerilik filan diyip geçiştirdiler. Sadece bir psikolog benim tanı yetkim yok ama sanki atipikotizm gibi dedi. Sanırım tek doğru söyleyen oydu. İşyerim vardı bu hafta kapatıyorum. Calısanlara bugün nasıl söylicem bilmiyorum. Bilemiyorum. Hepsi değerli insanlar ve uzun süredir beraberiz ama bu dönemde oğlumun bana çok ihtiyacı var. Afedersiniz ama zurnanın zırt dediği yerdeyiz. Bu yaşın çok kritik olduğunu biliyorum. Herşeyin ilkokul 1 çağında netleşeceğini de biliyorum.2 gün önce özel eğitim öğretmenine oğlumun atipik otizmli olduğunu biliyorum benden saklamayın dedim. Kesinlikle mental retardasyon teşhisi de alacaz bunu da biliyorum dedim. Kabul etmedi ama ben biliyorum çünkü çok farklı arkadaşlar. Algı değişik hareketler değişik konuşma desen keza tek sorun artükülasyon değil. Canınızı sıktıysam kusuruma bakmayın. Beni anlayan tek insanlar sizlersiniz. Sizi kendime yakın görüyorum.

Diğer sosyal medya hesaplarında çocukları hafif teşhis alan çoğu kişiye ulaştım. Takip ediyorum. İstemeden de olsa kıyaslıyorum. Napim elimde değil. Çoğu kaynaştırma sınıfında. Nasıl özeniyorum annelerine bilemezsiniz. Güçlü dimdik saygı duyulası kadınlar. Bir de kendime bakıyorum. Balkona çıkarken tansiyonu düşen gözleri kararan duvardan destek alan bir anne. Ne kadar zavallısın diyorum kendi kendime. Kızıyorum. Ailem profesyonel destek almam konusunda ısrarcı. Haklılar da.

Bekleyip görmem gerekiyor biliyorum. Ufacık iğne deliği kadar bir umut beslemeyi istiyorum. Ufacık. Sabah sabah canınızı sıkıp sizleri de üzdüm. İçimi dökmek istedim. Nolur kusuruma bakmayın

Genişletmek için tıkla...

Duygularınızı o kadar içten yazıya dökmüşsünüz ki anlatamam, ailevi sorun bizde de var aynı ev içinde ayrıyız belli etmiyorum yine de çocuk etkileniyor.

Yazdıkça rahatlıyor insan birbirimize destek için buradayız. Hasbeannedogne arkadaşımız yazmıştı sanırım artikülasyon bozukluğu bile konuşmanın önceki aşaması diye. İnanıyorum düzelecek yavrunuz rahat olun ki yavrunuz da strese girmesin. Bir doktor bana aynen şöyle demişti. Anneyle Bebek arasında görünmez bir bağ var sizin her türlü ruh halinizi o da yaşıyor konuşmasa bile bunu birebir yaşıyor demişti.

Mutlu olmaya bakın tabi söylemesi kolay ben de yapamıyorum ama elimden geldiğince daha pozitif olmaya odaklanıyorum. Geçen yıl çok kötüydüm ne kendime ne oğluma bakamıyordum. İyi düşünün iyi olsun.

meltemesintisi .!.:

Arkadaslar
oglum adina seslendigim de dönüp bakmiyor.bunun icin ne yapabilirim evde diye egitimcimize sordum aklina geldikce adini soyleyip BANA BAK demen lazim dedi.Lutfen bu konu benim icin cok onemli bildiginiz yapabilecegim bir calisma var mi bununla ilgili.bir ortama girdigimiz de insanlar oglumla karsilasinca adini soyluyolar merhaba diyip elini uzatiyolar ama oglum onlara dönüp bakmiyor gecip gidiyor cok kötü oluyorum.

Genişletmek için tıkla...

Canim o yaslarda bizde aynen oyleydik. Zamanla ozel egitim evde biz ugrastik oyle oyle duzeldi bakiyor artik. Yani bazi zamanlar bakmiyor ama formulunu bulduk. Ben once onun cok kafasini saga sola salladigini oynadigini farkettim. Bende basladim kafami sallamaya. Salla salla salla dur dedim sallayinca kahkahalar atti. Bana baksin diye hep yaptim. Sonra bir sey istediginde göz hizama getirip bana bak dedim goz goze geldigimiz an verdim. Simdi 35 aylik hala bisey istiyosa gelip gozlerimin icine bakiyor yakin mesafeden. Dahada buyudukce sayilara ilgisini farkettim bir deftere yazdim sirayla isaret parmagimla saydim. Cok hosuna gitti. O isaret parmagiyla gostermeye ben seslendirmeye basladim sonra isaret edince sustum bana bak dedim bakinca soyledim her rakamda bakmadan bana soylemedim. Boylece daha da goz temasimizi ilerlettim. Ben bunlari yaptim. Siz de kendinizce burdan bir cozum saglarsiniz insallah.

kuntay .!.:

Duygularınızı o kadar içten yazıya dökmüşsünüz ki anlatamam, ailevi sorun bizde de var aynı ev içinde ayrıyız belli etmiyorum yine de çocuk etkileniyor.

Yazdıkça rahatlıyor insan birbirimize destek için buradayız. Hasbeannedogne arkadaşımız yazmıştı sanırım artikülasyon bozukluğu bile konuşmanın önceki aşaması diye. İnanıyorum düzelecek yavrunuz rahat olun ki yavrunuz da strese girmesin. Bir doktor bana aynen şöyle demişti. Anneyle Bebek arasında görünmez bir bağ var sizin her türlü ruh halinizi o da yaşıyor konuşmasa bile bunu birebir yaşıyor demişti.

Mutlu olmaya bakın tabi söylemesi kolay ben de yapamıyorum ama elimden geldiğince daha pozitif olmaya odaklanıyorum. Geçen yıl çok kötüydüm ne kendime ne oğluma bakamıyordum. İyi düşünün iyi olsun.

Genişletmek için tıkla...

İyi ki bu siteye geldim. İyi ki sizleri tanıdım. Hepinizden birer birer Allah razı olsun. İnşallah hepimizin yavrusu bir an evvel şifa bulur. Diyetlerden bahsediliyor oksijen terapilerden kafam allak bullak oldu.

Az evvel özel eğitim öğretmenimiz doktorumuzu aramış acaba ilacı bıraksamı cocuk diyince doktor itiraz etmiş. Aşırı davranışları var çocuğun bence bırakmasın zaten ailenin 4 ay sonra randevusu var. Gözlemlicem ve gerek görürsem bıraktırırım ilacı demiş. Bilemiyorum kafam çok karışık. Ah bir açılsa algımız ah diyorum. İnşallah bu üzüntülü günler gelip geçicidir hepimiz için. İyi ki vardınız.

Benim bebegim daha 11 aylik ben ondaki fakliliklarin farkindayim ve bugun bi karar aldim isim gucum oglum olacak otizm var mi yok mu umrumda ama elimden geleni yapacam kimseyi dinlemicem diyete bile baslamak istiyorum riske atamam bugun kullanmadigim gunes gozlugunun camini kirip gozume taktim ilgisini ceksin diye ve ise yaradi oglum gozlerime bakiyor uzun uzun o kadar guzelmis ki.aglaya aglaya yaziyorum ben daha 24 yasindayim bugun ilkkez buyudugumun farkina vardim.o kadar cok hayallerimiz vardiki babasiyla buyuyunce arabamizi sen surersin oglum diyor seninle soyle yapariz oglum boyle yapariz oglum icim aciyor bunlar olmazsa diye canim yaniyo ben goz temasi kurmasina sevinirken esimin hicbiseyden haberi olmamasina icim yaniyor kendimi cok caresiz hissediyorum.kesinlikle benim takintim degil biliyorum icimi dokmek istedim cunku beni baska kimse anlamiyor.