Merhaba,
23 aylık Oğlumuza 1 ay önce otizm tanısı kondu. Eşim ve benim ailem şehir dışında, biz ise Karaman’da yaşıyoruz. Hiç çevremiz yok ve çocuğumuz kolikti. Bu yüzden çok büyük bir hata yaptık, fakat böyle olacağını bilmiyorduk. Çocuk doğar doğmaz “Sevimli Dostlar” açtık, günde 6-7 saat ekran izlettik. Çocuğa hiçbir şey öğretmedik, bir gün bile parka çıkarmadım ama bilmiyordum; çocuk kendi kendine büyür diye düşündüm.
Aslında 1,5 yaşlarında “bay bay” ve alkış yapıyordu. Şimdi onları da bıraktı.
Şu anda 2-3 kelimesi var: anne, baba, mama. Özellikle acıkınca annesini çekiştirip “mama” diyor.
Kötü özellikleri:
1 ayda sadece şunlar oldu: Bir tık göz teması arttı, sessiz olan çocuğum dodulanmaya başladı. İlk ekranı kestiğim gün “cırt cırt” oyununu bilmiyordu; mesela hayvanları çıkarıp önüne koyuyordum, hemen diziyordu. Şimdi “ver” deyince veriyor, elimi uzattığımda ayrıca kendi de yapıştırmaya başladı. Topu “ver” deyince bazen veriyor.
Özel eğitime başladık, haftanın 5 günü devam ediyoruz inşallah.
Sorum şu:
Lütfen gereksiz akıl vermeyin; çünkü okumadığım, bakmadığım yer kalmadı. Artık ne yapmamız gerekiyorsa yapacağız. Sadece bu durumu yaşayanlar var mı, lütfen yardımcı olsun.
Uyaran eksikliği olabilir diye düşünüyorum, çünkü çok ekrana maruz kaldı ama otizm dediler.
Sizce uyaran eksikliği olabilir mi?
23 aylık Oğlumuza 1 ay önce otizm tanısı kondu. Eşim ve benim ailem şehir dışında, biz ise Karaman’da yaşıyoruz. Hiç çevremiz yok ve çocuğumuz kolikti. Bu yüzden çok büyük bir hata yaptık, fakat böyle olacağını bilmiyorduk. Çocuk doğar doğmaz “Sevimli Dostlar” açtık, günde 6-7 saat ekran izlettik. Çocuğa hiçbir şey öğretmedik, bir gün bile parka çıkarmadım ama bilmiyordum; çocuk kendi kendine büyür diye düşündüm.
Aslında 1,5 yaşlarında “bay bay” ve alkış yapıyordu. Şimdi onları da bıraktı.
Şu anda 2-3 kelimesi var: anne, baba, mama. Özellikle acıkınca annesini çekiştirip “mama” diyor.
Kötü özellikleri:
- Konuşamıyor
- Göz teması az
- İsme tepki çok az
- Komut almıyor
- Oyuncakları yan yana diziyo
- “Ce-ee” oyununu kendi oynamıyor ama bizim elimizi götürerek oynamamızı istiyor.
- Kapı çaldığında hemen anlıyor.
- Odaya biri girince hemen bakıyor.
- Annesi ve bana karşı teması çok iyi.
- Tehlikeyi biliyor; örneğin, kaydıraktan kaymayı bilmediği için düşmemek adına geri kayıyor.
- Kendi başına çok büyük merdivenlerden çıkabiliyor.
- Bulunduğumuz odada annesi çıkarsa hemen peşinden gidiyor mutfağa ve orada bulamazsa kötü şekilde ağlıyor.
- Kapının arkasında annesini bekliyor. Yani bizi çok iyi tanıyor.
1 ayda sadece şunlar oldu: Bir tık göz teması arttı, sessiz olan çocuğum dodulanmaya başladı. İlk ekranı kestiğim gün “cırt cırt” oyununu bilmiyordu; mesela hayvanları çıkarıp önüne koyuyordum, hemen diziyordu. Şimdi “ver” deyince veriyor, elimi uzattığımda ayrıca kendi de yapıştırmaya başladı. Topu “ver” deyince bazen veriyor.
Özel eğitime başladık, haftanın 5 günü devam ediyoruz inşallah.
Sorum şu:
Lütfen gereksiz akıl vermeyin; çünkü okumadığım, bakmadığım yer kalmadı. Artık ne yapmamız gerekiyorsa yapacağız. Sadece bu durumu yaşayanlar var mı, lütfen yardımcı olsun.
Uyaran eksikliği olabilir diye düşünüyorum, çünkü çok ekrana maruz kaldı ama otizm dediler.
Sizce uyaran eksikliği olabilir mi?
Son düzenleme:
