selam ekim anneleri..
önce kısaca kendimi tanıtayım hatırmamamnız çok normal çünkü.. yaz başında bi gittim daha yeni döndüm eve:))
35 haftalık hamişim ..olası doğum 14 ekim ama bebiş bi hafta önden gidiyo 28. haftadan beri...baştan kız demişlerdi sonra bi ara erkek dediler ben gelip buraya bildirip düzelttirdim ama sonra gene kız dediler 1-2 kontrolde.. son 2 kontroldür yine erkek olduk:)) hala tam olarak bilemiyoruz yanii... bunlar güzel tarafı ...şimdi sonkontrolde yaşadığım olumsuz durumu yazacağım size de ders olsun sakın mecbur kalmadıkça alttan muayene kabul etmeyin!!!!
benim de bi blogum var ordan alıntı yaparak yayınlıyorum....
bu gidişimizde ananede kaldık biz bebişimle... belki diğer tarafta(eşimin köyünde) olsaydım hiç başlamazdım, ama ben ramazanın başında ilk 3 gün oruç tuttum... tam olarak o yüzden mi bilemiyorum ama perşembe günü kontrole gittiğimde doktor amniyo sıvımızın azaldığını söyledi... ıslaklık hissedip hissetmediğimi sordu... akıntım oluyordu ama beni korkutacak bi kaçak olmamıştı hiç...muayene etmek istedi.. odaya gidip soyundum.ve beklemeye başladım!!!!.
daha önce ilk kez ilk ultrasonda soyunmak zorunda kalmıştım... ikinci kez de rahim ağzından örnek alınacağı zaman...o 2. seferinde içime huni gibi bişey sokmuştu doktor, epey bi canım yanmıştı ama bi sorun yaşamamıştım!!!!
hemşireyle birlikte doktor yanıma geldi.. bacaklarımı kaldırıp uzanmamı söyledi.." kendini kasma" diye de uyardı ama kazık sokar gibi öyle bi hışımla soktu ki o huni gibi aleti içime ben hem kendimi kasıp hareket ettim ...hem de can acısıyla bağırıp kıvranmaya başladım... zaten aynı anda içimden sıcak sıcak bişeyler akmaya başladığını hissettim (neyseki fazla uzun sürmedi.. o aleti çıkardıktan sonra eldiven giyip birde güzelce eliyle açılma var mı diye de muayene etmez mi???malesef ne reddedebildim ne de kaçabildim o anda... sadece tüm bunların bebeğin iyiliği için olduğunu düşünüp kendimi sakinleştirmeye çalıştım ama nafile...elimi ısırdım bağırmamak için..elimin üstü morardı..
doktorun işi bitip de kalkabileceğimi söylediğinde bacaklarımdan sıcak sıcak bişeyler akmaya başladı ben doğrulmaya çalışırken.. yere şıpır şıpır kan damlıyodu bacak aramdan.. ben artık daha fazla kendimi tutamadım hıçkırıklarla ağlamaya başladım hemşire bana korkulacak bişey olmadığını bebeğe bişey olmayacağını,sadece kendimi kastığım için bi yerimin kesilmiş olabileceğini falan söyledi ama 8 aydır renkli akıntı bile görmemiş bi hamile için yere damlayan kanları görmek hiç de hoş bir durum değildi!!!!
peçetelerle kanamayı durdurup giyindikten sonra doktor bana şimdilik korkulacak bişey olmadığını ,bana gece koymam için bi ped ve turnusol kağıdı vereceklerini, ertesi sabah onu getirmemi, nstye bağlanacağımı, yeniden ultrasona gireceğimi vee tüm sonuçların yeniden değerlendirileceğini söyledi....eğer olumsuz olursa bir hafta hastanede yatmam bile gerekebilirmiş???
oysaki ultrason ne kadar da keyifli geçmişti!!ultrasonda bu kez daha önce hiç görmediğimiz başka bi doktor vardı... ona da cinsiyet konusundaki çelişkileri anlattığımda bebeğin erkek olduğunu söyledi.. hatta görüntüsünü dondurup üzerine pipisi yazdıktan sonra resmini bana vermişti babasına göstermem için:)))
eve gidince tv de oyalandım, wc ye gitmekten korkuyordum.. akşam 8de gündüzkü kadar şiddetli bi kanama daha yaşadım.. sonrasında duşumu alıp kurulandıktan sonra çamaşırımın içine pedi üstüne de turnusol kağıdını koydum... elbette uyumam kolay olmadı ...bir ara kendi kendime ağlamaya başladım... beni avutan yine bebeğimin hareketleri oldu... "merak etme anne ben burdayım iyiyim " der gibi kıpırdanıyordu bebişim:)))
sonrasında ya erken doğum olursa korkusuyla, mavi ve beyaz olan takımlarıyla bir iki battaniyeyi hazırladım ilk fırsatta yıkanması için... anladım ki daha hiiiiç hazır değilim!!!!çorabı bile yok garibimin:))bezi de yok sahii:)))bebeğimin kıyafetlerine bakıp, onların içinde, onu kucağımda hayal ettim... kendi kendime moral verdim.... saati kurdum allaha sığınıp yatağımıza yattım .... sabah kalkınca pedde azıcık kanlı akıntı vardı sadece:))
kahvaltımı ettim yine tek başıma hastaneye gittim.. doktoru çağırdılar pede ve ultarasonda amniyo miktarına baktılar sadece...iyi olduğumu söyleyip nts ye bağlanmamı söyledi...
nst de hiç sıkılmadım!! bebeğin kalp atışları tıpkı dolu dizgin koşan atlar gidiydi dkda 150 civarı arada hareket ettiğinde aletten çok daha sert sesler çıkıyodu hiç bitsin istemedim..gebeliğin takibine ilk başladığım zamanlarda çok özenirdim 30lu haftalarda olanlara... sanki hiç gelmeyecekmiş gibi gelirdi ama sonunda bende o yataktaydım işte:)) onun kalp atışları tüm endişelerimi, üzüntümü ,stresimi aldı üstümden ...sanki yeniden doğmuş gibi oldum bittiğinde...içim umutla doldu!!!sonucu alıp doktora gösterdim... bir hafta sonra yeniden nst ve usg( ultrasona) için çağırdılar...sancı çıkmadı demek ki??
ama bu kez kesinlikle alttan muayene kabul etmeyeceğim!!!!
o günden beri bir daha kanama olmadı ama akıntım malesef renkli geldii bikaç gün ( nişan olabileceğinden endişelenmiştim ama internetten baktım sancıda olması lazımmış...doğumun başlaması için allaha şükür... sancım ağrım yok:))) içimde o zedelenen yerden geliyordu sanırım o renkte.. sonuçta açık bi yara var ıslak bölgede çabuk iyileşemiyor (( cumaya kadar sabredeceğim yine ve ben inanıyorum ki cuma günü size iyi haberler vereceğim!!!! ama belki cuma değilde pazartesi giderim bir aksilik olmazsa??
devlet hastanesinde kontrol altında tutuluyor olmak iyi mi kötü mü bir türlü anlayamadım çok fazla inceliyorlar en ufak bi durumun nedeni sonuna kadar araştırılıyor... ama tek bi doktorum olsaydı keşke!!! tek pişman olduğum nokta doktorumun belli olmayışı ...ama hakkımda hayırlısı neyse o olsun biz doğumu da orda (cerrahpaşa'da)yapmayı düşünüyoruz!!!! ordan takipli olduğum için bi ayrıcalığım olacaktır inşallah:))))
okullar açılınca moralim yerine geldi 2 hafta gibi kısa süreliğine de olsa okulda olmak beni rahaTlatıyo...2 gündür okula gidip geliyorum herhangi bi sıkıntım akıntım sancım yok!!
ama dediğim gibi o kanama beni çok korkuttu...
tabii oruç tutmuyorum boll su içiyorum.. inşallah sıvımız artmıştır:)))
önce kısaca kendimi tanıtayım hatırmamamnız çok normal çünkü.. yaz başında bi gittim daha yeni döndüm eve:))
35 haftalık hamişim ..olası doğum 14 ekim ama bebiş bi hafta önden gidiyo 28. haftadan beri...baştan kız demişlerdi sonra bi ara erkek dediler ben gelip buraya bildirip düzelttirdim ama sonra gene kız dediler 1-2 kontrolde.. son 2 kontroldür yine erkek olduk:)) hala tam olarak bilemiyoruz yanii... bunlar güzel tarafı ...şimdi sonkontrolde yaşadığım olumsuz durumu yazacağım size de ders olsun sakın mecbur kalmadıkça alttan muayene kabul etmeyin!!!!
benim de bi blogum var ordan alıntı yaparak yayınlıyorum....
bu gidişimizde ananede kaldık biz bebişimle... belki diğer tarafta(eşimin köyünde) olsaydım hiç başlamazdım, ama ben ramazanın başında ilk 3 gün oruç tuttum... tam olarak o yüzden mi bilemiyorum ama perşembe günü kontrole gittiğimde doktor amniyo sıvımızın azaldığını söyledi... ıslaklık hissedip hissetmediğimi sordu... akıntım oluyordu ama beni korkutacak bi kaçak olmamıştı hiç...muayene etmek istedi.. odaya gidip soyundum.ve beklemeye başladım!!!!.
daha önce ilk kez ilk ultrasonda soyunmak zorunda kalmıştım... ikinci kez de rahim ağzından örnek alınacağı zaman...o 2. seferinde içime huni gibi bişey sokmuştu doktor, epey bi canım yanmıştı ama bi sorun yaşamamıştım!!!!
hemşireyle birlikte doktor yanıma geldi.. bacaklarımı kaldırıp uzanmamı söyledi.." kendini kasma" diye de uyardı ama kazık sokar gibi öyle bi hışımla soktu ki o huni gibi aleti içime ben hem kendimi kasıp hareket ettim ...hem de can acısıyla bağırıp kıvranmaya başladım... zaten aynı anda içimden sıcak sıcak bişeyler akmaya başladığını hissettim
doktorun işi bitip de kalkabileceğimi söylediğinde bacaklarımdan sıcak sıcak bişeyler akmaya başladı ben doğrulmaya çalışırken.. yere şıpır şıpır kan damlıyodu bacak aramdan.. ben artık daha fazla kendimi tutamadım hıçkırıklarla ağlamaya başladım hemşire bana korkulacak bişey olmadığını bebeğe bişey olmayacağını,sadece kendimi kastığım için bi yerimin kesilmiş olabileceğini falan söyledi ama 8 aydır renkli akıntı bile görmemiş bi hamile için yere damlayan kanları görmek hiç de hoş bir durum değildi!!!!
peçetelerle kanamayı durdurup giyindikten sonra doktor bana şimdilik korkulacak bişey olmadığını ,bana gece koymam için bi ped ve turnusol kağıdı vereceklerini, ertesi sabah onu getirmemi, nstye bağlanacağımı, yeniden ultrasona gireceğimi vee tüm sonuçların yeniden değerlendirileceğini söyledi....eğer olumsuz olursa bir hafta hastanede yatmam bile gerekebilirmiş???
oysaki ultrason ne kadar da keyifli geçmişti!!ultrasonda bu kez daha önce hiç görmediğimiz başka bi doktor vardı... ona da cinsiyet konusundaki çelişkileri anlattığımda bebeğin erkek olduğunu söyledi.. hatta görüntüsünü dondurup üzerine pipisi yazdıktan sonra resmini bana vermişti babasına göstermem için:)))
eve gidince tv de oyalandım, wc ye gitmekten korkuyordum.. akşam 8de gündüzkü kadar şiddetli bi kanama daha yaşadım.. sonrasında duşumu alıp kurulandıktan sonra çamaşırımın içine pedi üstüne de turnusol kağıdını koydum... elbette uyumam kolay olmadı ...bir ara kendi kendime ağlamaya başladım... beni avutan yine bebeğimin hareketleri oldu... "merak etme anne ben burdayım iyiyim " der gibi kıpırdanıyordu bebişim:)))
sonrasında ya erken doğum olursa korkusuyla, mavi ve beyaz olan takımlarıyla bir iki battaniyeyi hazırladım ilk fırsatta yıkanması için... anladım ki daha hiiiiç hazır değilim!!!!çorabı bile yok garibimin:))bezi de yok sahii:)))bebeğimin kıyafetlerine bakıp, onların içinde, onu kucağımda hayal ettim... kendi kendime moral verdim.... saati kurdum allaha sığınıp yatağımıza yattım .... sabah kalkınca pedde azıcık kanlı akıntı vardı sadece:))
kahvaltımı ettim yine tek başıma hastaneye gittim.. doktoru çağırdılar pede ve ultarasonda amniyo miktarına baktılar sadece...iyi olduğumu söyleyip nts ye bağlanmamı söyledi...
nst de hiç sıkılmadım!! bebeğin kalp atışları tıpkı dolu dizgin koşan atlar gidiydi dkda 150 civarı arada hareket ettiğinde aletten çok daha sert sesler çıkıyodu hiç bitsin istemedim..gebeliğin takibine ilk başladığım zamanlarda çok özenirdim 30lu haftalarda olanlara... sanki hiç gelmeyecekmiş gibi gelirdi ama sonunda bende o yataktaydım işte:)) onun kalp atışları tüm endişelerimi, üzüntümü ,stresimi aldı üstümden ...sanki yeniden doğmuş gibi oldum bittiğinde...içim umutla doldu!!!sonucu alıp doktora gösterdim... bir hafta sonra yeniden nst ve usg( ultrasona) için çağırdılar...sancı çıkmadı demek ki??
ama bu kez kesinlikle alttan muayene kabul etmeyeceğim!!!!
o günden beri bir daha kanama olmadı ama akıntım malesef renkli geldii bikaç gün
devlet hastanesinde kontrol altında tutuluyor olmak iyi mi kötü mü bir türlü anlayamadım çok fazla inceliyorlar en ufak bi durumun nedeni sonuna kadar araştırılıyor... ama tek bi doktorum olsaydı keşke!!! tek pişman olduğum nokta doktorumun belli olmayışı ...ama hakkımda hayırlısı neyse o olsun biz doğumu da orda (cerrahpaşa'da)yapmayı düşünüyoruz!!!! ordan takipli olduğum için bi ayrıcalığım olacaktır inşallah:))))
okullar açılınca moralim yerine geldi 2 hafta gibi kısa süreliğine de olsa okulda olmak beni rahaTlatıyo...2 gündür okula gidip geliyorum herhangi bi sıkıntım akıntım sancım yok!!
ama dediğim gibi o kanama beni çok korkuttu...
tabii oruç tutmuyorum boll su içiyorum.. inşallah sıvımız artmıştır:)))