Önümde kalan tek engel "Ben"

Yokuspokus

Nope thanks
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
3 Mart 2016
18.150
76.557
Kızlar hu hu, nasılsınız??

Ben, eh... Bir tutam MFÖ şarkıları tadındayım; hatta ruh halim tam olarak şu üçünün karışımı:




Bugün dramların, efkarın dibindeyim ki "Bu da dert mi, drama queen, öff sıktın, çok büyütüyorsun" vb diyecekleri şu tarafa alayım --> "Benim için dert, derdimin kraliçesiyim, baya da büyüktür size dibini anlatmayı tercih etmeyeceğim kadar.

Yazı stilimi "Uzun yazmışsın, hah bi de müziğin eksikti, iyice şeyini çıkardın, okuyamadık, sıkıldım, burası edebiyat forumu mu, kendince espri mi yapıyorsun bla bla" vb. diyecekleri de şöyle alayım --> Saçlarım şekil, önümden çekil :KK70:

Ve diğer yargılayıcılar ve ayıplayıcılara da alışkınım, sorun yok.

Neyse...

Ben bir yerden atladım-atlayacağım hallerde medcezire tutuldum bildiğiniz. Bunun herhangi bir ruh hastalığı (Depresyon vb.) ile doğrudan ilintisi yok. Bir şeylere çok yakın ve bir o kadar da uzak olmanın; "İsmail abinin gemi beklemesi" durumunun (Bu başlıkla bir konu açmıştım bakabilir dileyen) uzaktan görünen gemi ile, bir olur mu olmaz mı telaşesi... Ki buranın da bir benzerini hüsranla geçmiştim.

Çok üstü kapalı yazıyorum farkındayım; size bir ufak özet geçmek isterim:
Hayatımın aşklarından biri "Resim yapmak" , kendimi bildim bileli bu böyleydi.
Elbette Türkiye şartlarına, klasik yurdum ailesi içine doğunca, bunun hobi olarak devam ettirilebileceği ve 2395462 önemli şeyin ardından ancak başlanabileceği fikri kafama ekildi.
Okul bitti, evlendik, çoluk çocuk derken benim kafaya dank etti, jeton düştü "Laayn hayatını bir kere yaşıyorsun" falan fıstık olayları; resim aşkının da yandan yana depreşmesi, ortam ayarla, onu bunu tamamla, şunu yetiştir, öbürünü geçiştir derken; kurs işine başladım işte geçen sene. Bu sene de devamdan (mecburen) kaldım ama -yemişim sertifikasını, bana teknik lazım- diyerek allem ettim kallem ettim kursa devam etmeyi başardım.

Bir yandan evi elden geçirdim, kendime çalışma odası çıkardım, yarım kalan 3 tablomu 3 günde tamamladım; yeni bir resmi de sıfırdan aynı gün içinde bitirdim (Şaka gibi ama gerçek, böyle delimtrak özelliklerim var, arada kullanmayı bilmek gerek tabi) ...

Bunun öncesinde resim ile ilgili bir iş durumum gelişmişti; adamlar emeği ucuza kapatmaya çalışan tipler mi çıktı desem, vazgeçip sticker yeter buraya ya mı dediler desem... Özetle o iş, sanatın paha biçilen(!) pahası yüzünden hiç oldu. Ben de "Kendimi güldürmem kimseye" tarzı düşünüp "Benim san'atım bu, işinize gelirse"ye bağladım. (Bir sanatçı adayı olarak, sanatçı kaprisini anlıyorum vallahi, haklılar olm :KK70:) Neyse, bu başka hikaye...

Tablolar bir bir çıkmaya başladı; eskilere dönmeye bile başladım; tamir-rötuş vb. hepsi elden geçiyor. Sergi için daha çıkarırım diyorum (Sergiye elbette daha vakit var, içim ne zaman tamam derse o zaman olacak, tarih koymadım buradan aldığım tavsiyelere baktım, doğru geldi. Böylece bekliyorum "beyhude" hissimi de ekarte etmiş oldum)

Gel gelelim resimlerimi görmek isteyen bi dernek var; sergi için salon-galeri vb. hep iletişim halindeler ve yabancı sanatçıları da var... Görmek istiyorlar...
Ama şöyle bir durum var; bu annemin bir "Özür dilerim" deme şekli gibi gelişiyor. (Kavga etmiştik evet)
Nasıl anlatsam, annem gezi/tatil vb. işler için bu kişilerle irtibatta biri ve benim resimlerden, sergi hayalimden bahsetmiş. Sanırım "Kızlar nasıl?" filan diye sohbetten ilerlemiş ve elbette konu yine benim -Beni anlamadılarrğğ, sanat yapıyom bennğğ- durumlarıma gelmiş. Resimlerimden bahsetmiş, e merak etmişler görelim diye.

Ya ben mi çok katıyım ya; tamam sevindim ama bir yandan ufacıcık bir miktar da sinirlendim. "Bana sormadan niye sergi istemimden millete bahsediyorsun?" tarzı bir sinirlenme. Ama içime doğru sinirlendim belli etmedim çünkü "Sana da bi şeyi beğendiremiyoruz"dan ana-kız ergenlik atışmalı döngüye girebiliriz, gerek yok. Nasıl anlatsam bilemedim. Babam oturur, annem acele ettirir. Vallahi anlatamıyorum... Eksik çok var, fazlası yok şu yazdıklarımda. İki taraftan pressleniyor gibiyim, kendi kendime ne güzel lay lay lom bi türkü tutturmuştum, yine aklıma bi şeyler soktu; en derin yerimden.

Nolcak? Berbat olacak diyorum... Yine korku damarım hüznüme basıyor.
Anlatmak istedim öyle, dökmek...
Karıştım biraz. Böyle düşününce de boyama isteğim inadına kaçıyor. Kendi kendime ettiğimi zaten bir araya gelse kimse edemiyor orası ayrı...

Ne yapayım, bunu yoluma olumlu bir "İşaret" olarak mı alayım?
 
Son düzenleme:
Yazdıklarınıza, bende uyandırdığı hisler açısından, tek tek değil de toptan bir şeyler diyecek olursam;

Size en kıytırığından bile olsa bir hedef, biraz cesaret(gözü karalık), biraz istikrar(işlerin sonunu getirebilme gücü) lazım en acilinden. Gibi geldi bana.:KK69:
 
Ya ben mi çok katıyım ya; tamam sevindim ama bir yandan ufacıcık bir miktar da sinirlendim. "Bana sormadan niye sergi istemimden millete bahsediyorsun?" tarzı bir sinirlenme. Ama içime doğru sinirlendim belli etmedim çünkü "Sana da bi şeyi beğendiremiyoruz"dan ana-kız ergenlik atışmalı döngüye girebiliriz, gerek yok. Nasıl anlatsam bilemedim. Babam oturur, annem acele ettirir. Vallahi anlatamıyorum... Eksik çok var, fazlası yok şu yazdıklarımda. İki taraftan pressleniyor gibiyim, kendi kendime ne güzel lay lay lom bi türkü tutturmuştum, yine aklıma bi şeyler soktu; en derin yerimden.

sopa var seven mi:sinirli:

hayallerinin peşinden koşmaya karar verdiğinde fırsatlara kapalı olarak mı çıktın bu yola?
 
Şarkılar harika ilk öncelikle güzel oldu da olumlu olarak düşün bence :KK66:

Olumlu düşüneyim olumlu olsun ohmm evet

Sanırım öyle noktaya gelmişsin ki senin iyiliğine bile olsa annenin senin hayatına müdahale etme ihtimali bile canını sıkıyor

Zerre karışılsın istemiyorum. Konu resim olunca mahallenin 7 bela Hüsnüsüne bağlıyorum ya :/

Bunlar hep kendini fazla dinlemekten biraz kulaklarini kendine tıka...oh be hayat varmiş diyeceksin inan bana...

Evet... Haklısın sanırım.

Çok imrendim şu an.

Bunu bir laf sokma olarak mı alayım, yoksa samimi bir destek olarak mı?
 
Şarkıyla giriş güzel olmuş ama şarkı ve dert içeriğini bağdaştıramadım nedense:olamaz:
Annenize de kızmayın hayallerinizi gerçekleştirmek için yardımcı olmak istiyor, sizinle gurur duyuyor ki çevresine sizi ve yeteneğinizi anlatıyor.sanat aslında kendini,duygunu aktarmak için değil mi,doğal olarak yorum hakkı doğuyor resim sizden çıkınca.siz de nihayetinde dışardan birilerinin görüşüne ihtiyaç duyacaksınız,yarattıklarınızın toplum nezdindeki etkisini bir müddet sonra öğrenmek isteyecektiniz.eleştiri,yoruma açık olmak zor biliyorum ama merak duygusu korkudan üstün gelecektir.eninde sonunda kendinizi ateşe atıcaksınız eserlerin değerini öğrenmek için
 
Yazdıklarınıza, bende uyandırdığı hisler açısından, tek tek değil de toptan bir şeyler diyecek olursam;

Size en kıytırığından bile olsa bir hedef, biraz cesaret(gözü karalık), biraz istikrar(işlerin sonunu getirebilme gücü) lazım en acilinden. Gibi geldi bana.:KK69:

Hedef var, daha çok teknik bilgi, sergi, güzel sanatlar fakültesi vs. Var olmaz olur mu, istikrar da ilham ile orantılı bir miktar eh o da var. Helva yapamıyom :KK70: Ya resmen bi değişik taraftan kendime mal diyesim var.

sopa var seven mi:sinirli:

hayallerinin peşinden koşmaya karar verdiğinde fırsatlara kapalı olarak mı çıktın bu yola?

Fırsat di mi? Ya ne bileyim annem ayarlamış gibi geldiğinden, torpil hissi geçti bana. Nasıl denir, ya annemin tanıdıklar sonuçta, ben sıfırdan gidip kendim olarak tanışmayacağım, "Haaa sen Xin kızısın diyecekler" gibi.. Öyle ise, resimlerimin gerçekten onlarca sergiye değer olduğunu nasıl anlayacağım Noop? Manyak mıyım neyim :/
 
Hedef var, daha çok teknik bilgi, sergi, güzel sanatlar fakültesi vs. Var olmaz olur mu, istikrar da ilham ile orantılı bir miktar eh o da var. Helva yapamıyom :KK70: Ya resmen bi değişik taraftan kendime mal diyesim var.



Fırsat di mi? Ya ne bileyim annem ayarlamış gibi geldiğinden, torpil hissi geçti bana. Nasıl denir, ya annemin tanıdıklar sonuçta, ben sıfırdan gidip kendim olarak tanışmayacağım, "Haaa sen Xin kızısın diyecekler" gibi.. Öyle ise, resimlerimin gerçekten onlarca sergiye değer olduğunu nasıl anlayacağım Noop? Manyak mıyım neyim :/

cin ali çizebilecek seviyedeyim uzaktan yakından ilgim ve bilgim yok mevzu ile ancak kim sergiye değmeyecek resimleri sergileyip vakit, emek (para da var mı ) harcar ki?
bu sergilerden satış beklentisi yok mu?
x in kızısın diye adamlar fiyaskoyu göze alır mı?
görüp bakacaklar profesyonel gözle üstelik. değerse sergileyecekler.
sıfırdan gidip tanışsaydın madem şimdiye kadar. itici gücün suçu ne?
 
Yazdığın yazıları okuyunca bende yarattığın intiba idealist oluşun, hayal ediyosam yapmalıyım felsefen.
Yalnız küçük bi özgüven eksikliğin var. O duvar boyama işi ile de ilgili boyasam mı napsam diye konu açmıştın. Psikolojik olarak mantığını anlıyorum olayın; resimleri göstermezsem ya da duvarı boyamazsam kimse kötü diyemez, eleştiri almam. Stresle kaçarak mücadele ediyosun.
Artık biraz cesaretle açılman lazım dünyaya her ihtimali senin koşarak değerlendirmen lazım. Önüne açılan her kapıda ya başarısız olursam diye kaçmamalısın.
 
Annenin yaptığı yine bir müdahale olarak gözükse de hayatına, olumlu tarafından bak bu kez bence gangsta .

Annen seni artık birazcık anlayabiliyor ve bunun için çaba sarfediyor evet senin ki biraz zaman alacaktı tanınmak vs annen kestirmeden yapıyor gerisi senin yeteneğine kalmış olacak.

Hayallerinin peşinden gitmek harika... umarım ben de hayalimin peşinden koşar ve müzikle ilgili adımlar atarım.
 
Konu sahibi tarzına bayılıyorum ya bak şimdiden bi hayranın var :KK66: yolun ap açık olsun kimsenin sana torpilli gözüyle bakmiycana eminim pasif bir kişiliğin yok :KK66: gelirsin sen bu fırsatın üstünden azcik sakiin
 
Ben sizin yazılarını çok beğeniyorum.
Çok ama çok da akıllı bir kadın olduğunuzu düşünüyorum.
Kesinlikle ne isterseniz başarırsınız:KK200:

Est. teşekkür ederim; umarım yeterince akıllıca davranabilirim, karşısında aptala dönüştüğüm derdimi geçerken. :KK200:
Tekrar teşekkür ederim, iltifatın için.

Şarkıyla giriş güzel olmuş ama şarkı ve dert içeriğini bağdaştıramadım nedense:olamaz:
Annenize de kızmayın hayallerinizi gerçekleştirmek için yardımcı olmak istiyor, sizinle gurur duyuyor ki çevresine sizi ve yeteneğinizi anlatıyor.sanat aslında kendini,duygunu aktarmak için değil mi,doğal olarak yorum hakkı doğuyor resim sizden çıkınca.siz de nihayetinde dışardan birilerinin görüşüne ihtiyaç duyacaksınız,yarattıklarınızın toplum nezdindeki etkisini bir müddet sonra öğrenmek isteyecektiniz.eleştiri,yoruma açık olmak zor biliyorum ama merak duygusu korkudan üstün gelecektir.eninde sonunda kendinizi ateşe atıcaksınız eserlerin değerini öğrenmek için

Evet, zaten birazcıcık kızdım, çok azcıcık... O da ne bileyim işte, karışmasın kimse, o bölgeye girilmesin şimdi şu ara diye bi garip kendime saklama isteği. Elbette "Karışma sen" filan demedim, kadını da kırıp dökmenin manası yok, kendince el uzatmaya çalışırken de işte, öyle... Boşverelim bu kısmı. :)

Eleştirilere-yorumlara açığımdır, en azından kimi ne derece/hangi konuda muhatap alacağımı tahlil edebiliyorum bir miktar. Eleştiriden çekinmek değil de, araya annem girmiş gibi olduğundan; acaba o resimlere torpil yaparlar mı filan öyle bi karıştım. Kendi adım olmalı, anamın hatırı değil. Yani olsun hatırı da, adımla... Anlatabildim mi bilmiyorum.
 
X