- 16 Temmuz 2007
- 1.849
- 18
- 46
Önce “eş” mi; yoksa “anne” mi olmalıyım?
Isterseniz önce şöyle bir soru yönelteyim. Siz önceliği annelik rolünüze mi, yoksa eşlik rolünüze mi veriyorsunuz? Toplumumuzda genellikle anneliğin daha ön planda olduğu ve hanımların yaşadıkları annelik güdüsünün yogunlugu sebebiyle eş olma rollerini geri plana ittikleri görülür. Kimi hanımlar ise “acaba öncelik çocuklarımın mı yoksa eşimin mi olmalı?” bocalamasını yaşarlar.
Aslında sorunun cevabı oldukça basittir. Kiminle muhatapsanız o rolde olmalısınız.Yani eşinizle muhatap iken konuştuğunuz konu çocuklar bile olsa annelik rolünüzü ön plana çıkartıp eşinize farklı davranmak yerine ona eş olma saygınlığı içinde davranmalısınız. Bazı hanımların eşlerini çocuklarına karşı ilgisiz olmakla suçladıkları ve bu sebeple eşlerine karşı negatif şartlandıkları görülür. Bu negatif şartlanma annelik duygusallığı ile oluşur.
Hanımların çocukları ile ilgili olarak eşlerinden destek beklemeleri, dahası bunu farklı platformlarda dile getirmeleri normaldir. Ancak bundan dolayı tavır almak ve bunu eş olma rolüne yansıtarak tepkisel davranmak evliliği ve dolayısıyla aileyi yıpratacaktır.
Hanımların unutmaması gereken noktaların başında, çocuklarının kişisel ve psikolojik sağlıkları için ve annelik rolünün daha sağlam bir biçimde açığa çıkartılabilmesi için eşlerinin desteğine yani çocuklarının babalarının desteğine ihtiyaçlarının olduğu gelir.
Eşler arası bağ ne denli kuvvetli olursa kadının psikolojisi, sorunlarla baş edebilme gücü o denli kuvvetli olur. Ayrıca kadının eşinden aldığı maddi ve manevi destek annelik rolünü de besler.
Bu sebeple hiçbir kadın anne olduktan sonra eşini ihmal etmemeli ve eşinin desteğini her daim almaya çalışmalıdır. Ancak bu yanında hanımın çocuklarının yanında da bütünüyle anne olması beklenir. Bu şekilde olabilirse kadınlarda daha mutlu ve hayatlarından tatminkar olabilirler. Hem çocukları ve hem de eşleri aynı ortamdaysa kadınların yapması gereken her iki tarafı da rencide etmemektir.
Bu durumda da gerek ifade ve gerekse davranışta çocuğa hissettirmeden evvela eş olmak önemlidir. Böylece erkeğin eşiyle birlikte aile huzuruna katkı sağlayacağı görülür.
Isterseniz önce şöyle bir soru yönelteyim. Siz önceliği annelik rolünüze mi, yoksa eşlik rolünüze mi veriyorsunuz? Toplumumuzda genellikle anneliğin daha ön planda olduğu ve hanımların yaşadıkları annelik güdüsünün yogunlugu sebebiyle eş olma rollerini geri plana ittikleri görülür. Kimi hanımlar ise “acaba öncelik çocuklarımın mı yoksa eşimin mi olmalı?” bocalamasını yaşarlar.
Aslında sorunun cevabı oldukça basittir. Kiminle muhatapsanız o rolde olmalısınız.Yani eşinizle muhatap iken konuştuğunuz konu çocuklar bile olsa annelik rolünüzü ön plana çıkartıp eşinize farklı davranmak yerine ona eş olma saygınlığı içinde davranmalısınız. Bazı hanımların eşlerini çocuklarına karşı ilgisiz olmakla suçladıkları ve bu sebeple eşlerine karşı negatif şartlandıkları görülür. Bu negatif şartlanma annelik duygusallığı ile oluşur.
Hanımların çocukları ile ilgili olarak eşlerinden destek beklemeleri, dahası bunu farklı platformlarda dile getirmeleri normaldir. Ancak bundan dolayı tavır almak ve bunu eş olma rolüne yansıtarak tepkisel davranmak evliliği ve dolayısıyla aileyi yıpratacaktır.
Hanımların unutmaması gereken noktaların başında, çocuklarının kişisel ve psikolojik sağlıkları için ve annelik rolünün daha sağlam bir biçimde açığa çıkartılabilmesi için eşlerinin desteğine yani çocuklarının babalarının desteğine ihtiyaçlarının olduğu gelir.
Eşler arası bağ ne denli kuvvetli olursa kadının psikolojisi, sorunlarla baş edebilme gücü o denli kuvvetli olur. Ayrıca kadının eşinden aldığı maddi ve manevi destek annelik rolünü de besler.
Bu sebeple hiçbir kadın anne olduktan sonra eşini ihmal etmemeli ve eşinin desteğini her daim almaya çalışmalıdır. Ancak bu yanında hanımın çocuklarının yanında da bütünüyle anne olması beklenir. Bu şekilde olabilirse kadınlarda daha mutlu ve hayatlarından tatminkar olabilirler. Hem çocukları ve hem de eşleri aynı ortamdaysa kadınların yapması gereken her iki tarafı da rencide etmemektir.
Bu durumda da gerek ifade ve gerekse davranışta çocuğa hissettirmeden evvela eş olmak önemlidir. Böylece erkeğin eşiyle birlikte aile huzuruna katkı sağlayacağı görülür.