• 2025 Ramazan Sofraları
  • Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ölüm yıldönümü

Asumanpansuman .!.:
İyi niyetleriniz
İçin teşekkür ederim insan hayata devam ediyor ama bi yanımız hep eksik en güzel anlarda yaşama devam ederken bile bi an aklımıza gelince düşüveriyoruz o anıların kuyusuna Allah daha büyük acılar yaşatmasın bize hepimizin de evlatlarını bağışlasın demekten başka söz bulamıyorum ama şunu söylemeliyim ki bilgisayar başında geçen bir çocukluk aldığı o radyasyon izin vermememize rağmen fastfood alışkanlığı o antibiyotik yüklü tavukları yemesi hazır ayranları içmesi hareketsiz hayatı tüm bunlar hir etkendi hayat tarzı yeme alışkanlığı tamamen sebep diyebilirim genetik yatkınlık payı sadece %5
Genişletmek için tıkla...
Yitirdiğimiz sevdiklerimiz ardından hep keşkelerimiz olacak.
Maalesef olacaklara engel olamıyoruz, olabilseydik ama işte olmuyor, ölümün tesellisi yok, Rabbim kimseye evlat acısı yaşatmasın, anne babanızın ciğerine kor ateş düşmüştür :KK43:
 
Mune .!.:
Yitirdiğimiz sevdiklerimiz ardından hep keşkelerimiz olacak.
Maalesef olacaklara engel olamıyoruz, olabilseydik ama işte olmuyor, ölümün tesellisi yok, Rabbim kimseye evlat acısı yaşatmasın, anne babanızın ciğerine kor ateş düşmüştür :KK43:
Genişletmek için tıkla...
Annem antidepresanlar kullandı bi kaç ay önce bıraktı şimdi torun için hazırlıklarla oyalanıyor babam işe güce verdi kendini zaman konuları yeniliyor hayatı da öyle tabi ki çok yandı canımız ama hayata karışıyoruz biz karışmasak hayat bizi bi şekilde içine çekiyor zaten toprak gencecik bi insanı alırken utanmış olabilir belki de acımızı bağrına basan bir ana biz görmeyelim diye gizleyip zamana kaldıran doğaya karıştıran bir ana gibi bilmiyorum ama yine de küskünüm olanlara hayatın kendince bir yolu bildiği kaderin bir aklı varsa bile ben anlayacak olgunlukta değilim hala özlemek zor geliyor en çok sevdiği şeyleri görünce mesela taşa takılıp düşmek gibi yaşanılanlar böyle acıların çaresi yok yaşanılacak ne varsa yaşanılacak işte hepsi bundan ibaretmiş ağrısız sancısız atlatmak için medet umuyor insan bişeyer duymak istiyor ama gerçek bu
 
Bizim bile icimize okuyunca kor ates dusmusken o ananin babanin ve sizin halini icinizin yanginini dusunemiyorum bile ben . Benim de bir erkek kardesim var o yuzden okurken aglamamak mumkun degil . Rabbim dogacak evladiniza uzuuuuun ve saglikli omurler nasip etsin . Size bagislasin ve dilerim biraz olsun onun sevgisi sizi iyilestirir. Basiniz sagolsun . Allahim sizin ve anne babaniza sabirlar versin Hep yardimciniz olsun insAllahh.
 
02_babies .!.:
Bizim bile icimize okuyunca kor ates dusmusken o ananin babanin ve sizin halini icinizin yanginini dusunemiyorum bile ben . Benim de bir erkek kardesim var o yuzden okurken aglamamak mumkun degil . Rabbim dogacak evladiniza uzuuuuun ve saglikli omurler nasip etsin . Size bagislasin ve dilerim biraz olsun onun sevgisi sizi iyilestirir. Basiniz sagolsun . Allahim sizin ve anne babaniza sabirlar versin Hep yardimciniz olsun insAllahh.
Genişletmek için tıkla...
Teşekkür ederim
 
Asumanpansuman .!.:
geçen sene bugünlerde hastanedeydik ondokuz yaşındaki kardeşimin kansere tutulduğuu öğrenmemiZ ve onu kaybedişimiz yirmi gün sürmedi beklemediğimiz yerden yara aldık bahar dalımız kırıldı şok yaşadık gözümüzün önünüde bir anda tükendi ömrü gece ateşlenmeleri takılan kanlar bulunamayan damar yolları kemoterapi sonrası geçirdiği kriz çıkan sonuçların umutlarımızı söndürüşü annemin babamın birkin yüzü ve onunla yaşadığımız her anın birer anı olduğunu bilerek yaşamak buz gibi bir hava herşey korkunçtu bu hüznün üstüne yağan kar hastanenin cam koridorunda içtiğim sigaralar.. belinden aldıkları sıvı için çektiği acı gece vakti ambulansla o halde sarsılarak gittiğimiz röntgen hem de o soğukta gözümün önğnde döktüğü gözyaşları ve benim sonuna kadar güçlü ve yalancı halim o korkunç dayanıklılığın verdiği ağır yük.. o cam koridorda öylece durmak istiyorum bugün o hala aşağıda yatağında hayatta zannedebilmek için bir sene önce bu günlerde ellerimde yüzü vardı saçlarını sevebiliyordum tam bir sene oldu tam ölüm yıldönümünün bi kaç gün sonrasında bir
Bebeğim olacak hayat işte böyle garip hüzün mutluluk birbirine dolanmış durumda içimde tarifsiz korkular.. sevdiğiniz birinin başında bir ağaçla küçük bir bahçeye dönüşmesi tüm herşeyin bi toprağa gizlenmesi çok ağır şeyler bunlar işte böyle benim de bir derdim var zamanla ağırlaşan uzaklaşan ama hep kalbimin üstünde öylece duran közü külü karışan bir derdim var
Genişletmek için tıkla...
Biraz okuyup gözlerimi kaçırdım.. zaten cok duygusalim bu sıralar okursam aglayacagimi biliyordum yine dayanamadim okudum.. Allah rahmet eylesin isiklar icinde yatsin.. ne zor şu hayatta ölüm denen kavramı kabullenmek. Acını en derinimde hissettim hissettirdin.. insallah güzel bebeginle bir nebze acilarin diner allah sizi ona onuda size bagislasin.
 
Asumanpansuman .!.:
Annem antidepresanlar kullandı bi kaç ay önce bıraktı şimdi torun için hazırlıklarla oyalanıyor babam işe güce verdi kendini zaman konuları yeniliyor hayatı da öyle tabi ki çok yandı canımız ama hayata karışıyoruz biz karışmasak hayat bizi bi şekilde içine çekiyor zaten toprak gencecik bi insanı alırken utanmış olabilir belki de acımızı bağrına basan bir ana biz görmeyelim diye gizleyip zamana kaldıran doğaya karıştıran bir ana gibi bilmiyorum ama yine de küskünüm olanlara hayatın kendince bir yolu bildiği kaderin bir aklı varsa bile ben anlayacak olgunlukta değilim hala özlemek zor geliyor en çok sevdiği şeyleri görünce mesela taşa takılıp düşmek gibi yaşanılanlar böyle acıların çaresi yok yaşanılacak ne varsa yaşanılacak işte hepsi bundan ibaretmiş ağrısız sancısız atlatmak için medet umuyor insan bişeyer duymak istiyor ama gerçek bu
Genişletmek için tıkla...

Çok iyi anlıyorum acınızı, seneler önce kızkardeşimi yitirdim, basit bir hastalık sanarken aslında içinde başka bir hastalığın büyüdüğünü hiçbirimiz fark edemeden yitirdik kardeşimi, bana hiç göstermediler ama saçlarını kınaladıklarını duydum insanlardan, pamuk gibi yüzüne kimbilir nasıl yakışmıştır kına, aynı sizin gibi hamileyken üstelik kızım olacağını duyduğumda kardeşimin ölüm yıldönümünde bağıra bağıra ağladım, özlemiştim çünkü, ona ihtiyacım vardı.

Yıllar sonra da babamı verdim toprağa, bir mezarda koyun koyuna 2 sevdiğim var.
Hep özleyeceksiniz, hiç aklınızdan gitmeyecek, burnunuzun direği sızlayacak, abla diye seslenen birini duyunca içiniz acıyacak ama zorla da olsa alışmak zorunda kalacaksınız, size sımsıkı sarılan gözünüzün içine bakan anne babanız, seven eşiniz ve size muhtaç bir bebek için alışacaksınız.

Allah yar ve yardımcınız olsun.
 
Mune .!.:
Çok iyi anlıyorum acınızı, seneler önce kızkardeşimi yitirdim, basit bir hastalık sanarken aslında içinde başka bir hastalığın büyüdüğünü hiçbirimiz fark edemeden yitirdik kardeşimi, bana hiç göstermediler ama saçlarını kınaladıklarını duydum insanlardan, pamuk gibi yüzüne kimbilir nasıl yakışmıştır kına, aynı sizin gibi hamileyken üstelik kızım olacağını duyduğumda kardeşimin ölüm yıldönümünde bağıra bağıra ağladım, özlemiştim çünkü, ona ihtiyacım vardı.

Yıllar sonra da babamı verdim toprağa, bir mezarda koyun koyuna 2 sevdiğim var.
Hep özleyeceksiniz, hiç aklınızdan gitmeyecek, burnunuzun direği sızlayacak, abla diye seslenen birini duyunca içiniz acıyacak ama zorla da olsa alışmak zorunda kalacaksınız, size sımsıkı sarılan gözünüzün içine bakan anne babanız, seven eşiniz ve size muhtaç bir bebek için alışacaksınız.

Allah yar ve yardımcınız olsun.
Genişletmek için tıkla...
Neler yaşıyoruz kimseler bilmeden. Daha bugun yorumlariniza bakip ne sevecen ne neseli biri diye gecirmistim icimden. En cok gulenlerdir acısı çok olanlar derler kendimden biliyordum, emin oldum.. Bir de ölüm girmeden araya ayrı kalmak zorunda olduklarimiz her gece ozleyip yinede yakinlasamadiklarimiz var hayatta. Insanin babası icin keske olseydi en azindan mezarina giderdim en azindan orada görürdüm demesi kadar acı ne olabilir ki. Belki de bu yüzden hissiz olamıyorum bu tür olaylara karşı her yazilan biraz daha deliyor içimi. Allahim hepimize sabrini versin..
 
LadyBird59 .!.:
Neler yaşıyoruz kimseler bilmeden. Daha bugun yorumlariniza bakip ne sevecen ne neseli biri diye gecirmistim icimden. En cok gulenlerdir acısı çok olanlar derler kendimden biliyordum, emin oldum.. Bir de ölüm girmeden araya ayrı kalmak zorunda olduklarimiz her gece ozleyip yinede yakinlasamadiklarimiz var hayatta. Insanin babası icin keske olseydi en azindan mezarina giderdim en azindan orada görürdüm demesi kadar acı ne olabilir ki. Belki de bu yüzden hissiz olamıyorum bu tür olaylara karşı her yazilan biraz daha deliyor içimi. Allahim hepimize sabrini versin..
Genişletmek için tıkla...
Varlığını, sağlığını bilipte yitirmiş olmak daha acı olsa gerek, en azından biz bir metrekare toprağa babam, kardeşim deyip sarılıyor, acımızı gözyaşlarımızla toprağa akıtıyoruz.
Allah size de sabır versin inşallah, yerini duygusunu doldurmaz belki ama dilerim eşiniz, çevrenizdeki insanlar sizi çok sevip ruhunuzun yaralarını sarsınlar, hep mutlu olun.
 
Mune .!.:
Varlığını, sağlığını bilipte yitirmiş olmak daha acı olsa gerek, en azından biz bir metrekare toprağa babam, kardeşim deyip sarılıyor, acımızı gözyaşlarımızla toprağa akıtıyoruz.
Allah size de sabır versin inşallah, yerini duygusunu doldurmaz belki ama dilerim eşiniz, çevrenizdeki insanlar sizi çok sevip ruhunuzun yaralarını sarsınlar, hep mutlu olun.
Genişletmek için tıkla...
Cok tesekkur ederim Allah sizler gibi iyi insanların hep yaninda olsun..
 
Asumanpansuman .!.:
geçen sene bugünlerde hastanedeydik ondokuz yaşındaki kardeşimin kansere tutulduğuu öğrenmemiZ ve onu kaybedişimiz yirmi gün sürmedi beklemediğimiz yerden yara aldık bahar dalımız kırıldı şok yaşadık gözümüzün önünüde bir anda tükendi ömrü gece ateşlenmeleri takılan kanlar bulunamayan damar yolları kemoterapi sonrası geçirdiği kriz çıkan sonuçların umutlarımızı söndürüşü annemin babamın birkin yüzü ve onunla yaşadığımız her anın birer anı olduğunu bilerek yaşamak buz gibi bir hava herşey korkunçtu bu hüznün üstüne yağan kar hastanenin cam koridorunda içtiğim sigaralar.. belinden aldıkları sıvı için çektiği acı gece vakti ambulansla o halde sarsılarak gittiğimiz röntgen hem de o soğukta gözümün önğnde döktüğü gözyaşları ve benim sonuna kadar güçlü ve yalancı halim o korkunç dayanıklılığın verdiği ağır yük.. o cam koridorda öylece durmak istiyorum bugün o hala aşağıda yatağında hayatta zannedebilmek için bir sene önce bu günlerde ellerimde yüzü vardı saçlarını sevebiliyordum tam bir sene oldu tam ölüm yıldönümünün bi kaç gün sonrasında bir
Bebeğim olacak hayat işte böyle garip hüzün mutluluk birbirine dolanmış durumda içimde tarifsiz korkular.. sevdiğiniz birinin başında bir ağaçla küçük bir bahçeye dönüşmesi tüm herşeyin bi toprağa gizlenmesi çok ağır şeyler bunlar işte böyle benim de bir derdim var zamanla ağırlaşan uzaklaşan ama hep kalbimin üstünde öylece duran közü külü karışan bir derdim var
Genişletmek için tıkla...
cnm başınız sağ olsun rabbim sabır versin seni cok iyi anlıyorum ve anca kardeş acısı yaşayanlar bilir rabbim göstermesin düşmanıma bile tam 12 yıl oldu bende kardeşimi 11 yaşında 2004 yılında kaybettim acısı ilk gün gibi değil zaten ilk gün gibi olsa yaşayamaz insan ama hala yakar ve deler gecer beni ve ölünceye kadar hergün artan bi özlem var arkadaşlarını görünce maşallah kocaman olmuşlar diyorum arkadaşları askere gitti geldi bilee ama o hala benim küçüğüm olarak kaldı 2 evladım var ve hep o ölüm korkusu var cocuklarımada bişey olurmu bence sen yinede bana göre şanşlıymışsın onunla 20 gün bile olsa vedalaşabilmişinizdir herşeye hazırlıklı olmuşunuzdur bizimki birden bire oldu ne olduğunu bile anlayamadık bugün vardı ertesi günü kuş olup uctuu offf kötü oldum yinee :KK42:
 
Son düzenleme:
Mune .!.:
Çok iyi anlıyorum acınızı, seneler önce kızkardeşimi yitirdim, basit bir hastalık sanarken aslında içinde başka bir hastalığın büyüdüğünü hiçbirimiz fark edemeden yitirdik kardeşimi, bana hiç göstermediler ama saçlarını kınaladıklarını duydum insanlardan, pamuk gibi yüzüne kimbilir nasıl yakışmıştır kına, aynı sizin gibi hamileyken üstelik kızım olacağını duyduğumda kardeşimin ölüm yıldönümünde bağıra bağıra ağladım, özlemiştim çünkü, ona ihtiyacım vardı.

Yıllar sonra da babamı verdim toprağa, bir mezarda koyun koyuna 2 sevdiğim var.
Hep özleyeceksiniz, hiç aklınızdan gitmeyecek, burnunuzun direği sızlayacak, abla diye seslenen birini duyunca içiniz acıyacak ama zorla da olsa alışmak zorunda kalacaksınız, size sımsıkı sarılan gözünüzün içine bakan anne babanız, seven eşiniz ve size muhtaç bir bebek için alışacaksınız.

Allah yar ve yardımcınız olsun.
Genişletmek için tıkla...
sabah sabah ağladım.her ikinizin de başı sağolsun.:KK61:
 
Aslında kimseyi üzmek istemezdim bu yazdıklarımla ama benim gibi biri okur ve hayatın bundan sonra nasıl devam ettiğini bilmek ister belki diye de düşündüm kaybı olana verilecek en iyi teselli aynı şeyleri yaşayıp hayata iyi kötü karışmış insanları görüp bilmektir bence kanserden para kazanan ölümden beslenen bir dünya oldukça çaresiz hastalıklar devam edecektir kendimizi sevdiklerimizi doğru yaşam biçmiyle koruyalım ve dünyanın daha iyi bir yer olması için vicdanlı çocuklar yetiştirelim ve o çocukları kötülerin harcamamaları içim de dua edelim elimizden gelen sadece bu
 
Ben yoruldum hayat gelme üstüme
Bilirim bu acıyı canından can kopar soğuk toprağa kendin girmekbistersin ne olursa olsun o varmış gibi yaşama devam edersin ama geri gelmeyeceğini kafana dank ettiği zaman yıkıma ugrarsin
 
Asumanpansuman .!.:
geçen sene bugünlerde hastanedeydik ondokuz yaşındaki kardeşimin kansere tutulduğuu öğrenmemiZ ve onu kaybedişimiz yirmi gün sürmedi beklemediğimiz yerden yara aldık bahar dalımız kırıldı şok yaşadık gözümüzün önünüde bir anda tükendi ömrü gece ateşlenmeleri takılan kanlar bulunamayan damar yolları kemoterapi sonrası geçirdiği kriz çıkan sonuçların umutlarımızı söndürüşü annemin babamın birkin yüzü ve onunla yaşadığımız her anın birer anı olduğunu bilerek yaşamak buz gibi bir hava herşey korkunçtu bu hüznün üstüne yağan kar hastanenin cam koridorunda içtiğim sigaralar.. belinden aldıkları sıvı için çektiği acı gece vakti ambulansla o halde sarsılarak gittiğimiz röntgen hem de o soğukta gözümün önğnde döktüğü gözyaşları ve benim sonuna kadar güçlü ve yalancı halim o korkunç dayanıklılığın verdiği ağır yük.. o cam koridorda öylece durmak istiyorum bugün o hala aşağıda yatağında hayatta zannedebilmek için bir sene önce bu günlerde ellerimde yüzü vardı saçlarını sevebiliyordum tam bir sene oldu tam ölüm yıldönümünün bi kaç gün sonrasında bir
Bebeğim olacak hayat işte böyle garip hüzün mutluluk birbirine dolanmış durumda içimde tarifsiz korkular.. sevdiğiniz birinin başında bir ağaçla küçük bir bahçeye dönüşmesi tüm herşeyin bi toprağa gizlenmesi çok ağır şeyler bunlar işte böyle benim de bir derdim var zamanla ağırlaşan uzaklaşan ama hep kalbimin üstünde öylece duran közü külü karışan bir derdim var
Genişletmek için tıkla...
Bazen sadece karşısındaki insanın kendisini dinlemesini ister insan, yorum yapılsın fikir verilsin istemez. Anlayabiliyorum. İçiniz rahatladıysa ne mutlu. Rahatlamadıysanız anlatın ben dinliyorum sizi
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X