• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ölüm korkusu

RagnarLodbrok

Ölürken gülüyorum
Kayıtlı Üye
27 Şubat 2018
3.667
5.469
158
Her an ölecekmişim gibi geliyor. Direnmekten çok yoruldum. Sanki kendimi bırakırsam öleceğim. Kalbim sürekli sancıyor. Bi göğüs kemiklerim ağrıyor bir sol kolum uyuşuyor. 4-5 ay içinde sırf bu sebeple iki kez kalp kontrolü oldum. Sıkıntı yokmuş çok şükür. Bu sefer de stresten kalbime zarar vermişim gibi geliyor. Bebeğim var uykusuz kalıyorum. Uyku düzeni oluşmadı hala. 10 aylık kendisi. Doğum sonrası ölümcül bir olay atlattım. Beyin damarıma pıhtı attı ve 6 ay kan sulandırıcı tedavisi oldum. Pıhtı atma anını saniyesi saniyesine hatırlıyorum. Annemin bağırışını kayınvalidemin bağırışını ve bayılma anımı unutamıyorum. Bayılmadan önce tek gözüm kör olmuştu. Günlük hayatta ne zaman böyle görme sorunu yaşasam başım dönse yine bayılacağım öleceğim diyorum. Eşime her güm ölmekten korkuyorum diyorum o da yıprandı. Psikologa gideceğim de henüz doktor bulamadık. Dertleşmek için yazıyorum. Gebelik tansiyonum vardı. O zamanlar hep 15-10du tansiyonum. Bi ara 12-8 civarı seyretti normale döndü dedim. Bu aralar da hep 11-6,5 gibi bu sefer de düşük diye korkmaya başladım. Ölmek istemiyorum evladımın büyüdüğünü görmek istiyorum. Korkuyorum eşim işteyken bana bi şey olursa da çocuğum saatlerce yalnız napar diye. Nörologum bir daha bu durumu yaşamayacaksın dedi. Ama Allah bilir ya yaşarsam? Okb tedavisi görmüş biriyim bu arada. Şu an okb olarak sadece ölüm korkusunu takıntı yaptım sanırım. Pıhtıdan önce 1 hafta başım kopacak şekilde ağrımıştı şimdi de 1 haftadır ağrıyor ama o kadar şiddetli değil ya klima çarptı ya gerginlikten diyip geçiştiriyorum ama çok çok çok korkuyorum. Yarın mülakatım var ve ölüm korkusunu düşünüyorum hala ve hala.
 
Geçmiş olsun. Anne olmak ne kadar tatlıysa da bazı psikolojik rahatsızlıkları gayet iyi tetikleyecek bir durum bence. Terapiden başka çözümünüz yok, zaten siz de farkındasınız. İki kızım var, geçmişimde büyük acılar ve ölümle ilgili kötü tecrübeler var. Arada sizinle benzer hissiyatlar yaşıyorum ama belki uzun yıllar gördüğüm terapiler, belki de bana neyin iyi geleceğini öğrenmiş olmam sebebiyle kendimi sakinleştirebiliyor, duygularıma söz geçirebiliyorum. Eminim terapi görmek size de iyi gelecek.
 
Canım azımsanmayacak şeyler yaşadın. Kim olsa psikiyatristten destek al derdim ama senin bir de okb geçmişin var. Tez elden bir psikiyatriste git lütfen... Kendin için, ailen için yap bunu.

Daha iyi olduğunda kuzuna uyku eğitimi verebilirsin, bunun için danışmanlar oluyor onlardan yardım alabilirsin. Kendi kendine düzene girmesini beklemeden, sen uykuyu öğretebilirsin ♥️
 
Bende aynı durumdayım , çıldıracağım sanırım yakında öleceğim diye düşünmekten , ne hissettiğini bildiğim için teselli veremiyorum sana , doktoru ertelememek gerek artık sanırım . :KK43:
 
biraz sakin olmayi deneseniz
yani vakti geldiyse hic birimiz bunun önünde duramayiz sonuçta
hepimiz isteriz evlatlarimizin buyudugunu gormeyi her ozel anlarina sahit olmayi ama bu korkuyla yasayarakta strese girmek bana biraz çağırmak gibi geliyor
stres hayatimizda cok seyi etkiliyor çünkü
 
Yaşadığınız olay sonrası böyle hissetmeniz normal. Zor ama, bu tarz kalp vs problemleri hissettiğinizde kendi kendinizi bunun psikolojik olduğuna dair telkin etmeye çalışın. Pıhtının neden attığı bulunabildi mi? Net sebebi bulunana kadar kan sulandırıcı tedavisi bırakılmamalı, genetik yatkınlık vs olabilir diye. Sezaryen doğum yapmıştınız da ameliyata bağlı pıhtı oluşumu ve sonrasında mı emboli oldu?
 
Nörolog bir daha olmayacak demiş zaten ondan iyi bilemeyiz sizde bizde onun için endişe etmeyin bol bol nas felak süresi okuyun vesvese etmek OKB çok kötüdür. Hem ne zaman ölüm olacak bilemeyiz ki korku ile yaşamak birşeyleri kaçırmak olur diye düşünüyorum. Eşinizde bunalmış zaten tedavi olun bir an önce günlük hayatınızı bu kadar etkilemesin çok geçmiş olsun bebeğinizi öpüyorum
 
Her an ölecekmişim gibi geliyor. Direnmekten çok yoruldum. Sanki kendimi bırakırsam öleceğim. Kalbim sürekli sancıyor. Bi göğüs kemiklerim ağrıyor bir sol kolum uyuşuyor. 4-5 ay içinde sırf bu sebeple iki kez kalp kontrolü oldum. Sıkıntı yokmuş çok şükür. Bu sefer de stresten kalbime zarar vermişim gibi geliyor. Bebeğim var uykusuz kalıyorum. Uyku düzeni oluşmadı hala. 10 aylık kendisi. Doğum sonrası ölümcül bir olay atlattım. Beyin damarıma pıhtı attı ve 6 ay kan sulandırıcı tedavisi oldum. Pıhtı atma anını saniyesi saniyesine hatırlıyorum. Annemin bağırışını kayınvalidemin bağırışını ve bayılma anımı unutamıyorum. Bayılmadan önce tek gözüm kör olmuştu. Günlük hayatta ne zaman böyle görme sorunu yaşasam başım dönse yine bayılacağım öleceğim diyorum. Eşime her güm ölmekten korkuyorum diyorum o da yıprandı. Psikologa gideceğim de henüz doktor bulamadık. Dertleşmek için yazıyorum. Gebelik tansiyonum vardı. O zamanlar hep 15-10du tansiyonum. Bi ara 12-8 civarı seyretti normale döndü dedim. Bu aralar da hep 11-6,5 gibi bu sefer de düşük diye korkmaya başladım. Ölmek istemiyorum evladımın büyüdüğünü görmek istiyorum. Korkuyorum eşim işteyken bana bi şey olursa da çocuğum saatlerce yalnız napar diye. Nörologum bir daha bu durumu yaşamayacaksın dedi. Ama Allah bilir ya yaşarsam? Okb tedavisi görmüş biriyim bu arada. Şu an okb olarak sadece ölüm korkusunu takıntı yaptım sanırım. Pıhtıdan önce 1 hafta başım kopacak şekilde ağrımıştı şimdi de 1 haftadır ağrıyor ama o kadar şiddetli değil ya klima çarptı ya gerginlikten diyip geçiştiriyorum ama çok çok çok korkuyorum. Yarın mülakatım var ve ölüm korkusunu düşünüyorum hala ve hala.
Allah yardımcın olsun kesinlikle doktora git zaman kaybetme
 
Bende aynı şeyleri yaşadım. Hala var biraz arada sıkıntı çöküyor ama o kontrolsüz korku duruldu. Şöyle ki 4 ay önce doğum yaptım. Karaciğer enzimleri yüzünden erken doğum oldu sezeryana aldılar acilen. Kıyısından döndüm değerler çok kötüydü doğumdan sonrada bir süre kan sulandırıcı kullandım. Çok sıkıntılı bir gebelikti. Bebek bir süre küvözde kaldı falan derken bende kayış koptu. Evde yalnz kalamaz oldum. Heran öleceğim oğlumun büyüdüğünü göremeyeceğim gibi garip garip korkular düşünceler... bu süreçte yalnız kalmadm kızkardeşim kaldı eşim işteyken. Bende namazlara başladım dualar okudum o şekilde epey azaldı. Geçmişimde anksiyete tedavim vardı ama tamamen doğuma bağlı sıkıntı bu. Kaybetme korkusu. Ben yeniden tedavi görmeyi planlıyorum birden bire tekrar hortlamasın diye.
 
Canım insanın doğduğu ve öleceği gün asla değişmezmiş yani ne korkuyla ne de dualarla o günü erteleyemeyiz bu yüzden akışına bırakmak lazım günü geldiğinde hepimiz gideceğiz genci yaşlısı çocuğu yetişkini sırası da yok bunun yanı düşünmen normal ama abartı şekilde olmasın eğer karşı koyamıyorsan mutlaka psikolojik tedavi alman lazim hem terapi hem de ilaç tedavisi çok iyi gelecektir sana yeniden doğmuş gibi olacaksın inşallah
 
Back
X