ölüm bile aşık oldu gülüşüne..

geldin...
geldin ya nihayet,
sırra kadem bastı yalnızlığım...
bitmezdi bitmeyecekti sana özlemim..
hiç gelmeseydin, ömrüm o bir kaç ayı tekrar edecekti..
bitmezdi yalnızlığım,
bitmezdi kimsesizliğim..
gelmeseydin..
görünmezdi esaretim..

geldin..
geldin ya nihayet yolları bitirip;
sona erdi, okyanus ortasında,
ada hüznündeki yalnızlığım...

geldin...
gülüşünü gördüm ya ölmeden,
ölümsüz oldum..

güldün..
güldün ya ölüme inat gözlerime,
ölüm bile aşık oldu gülüşüne;
ben ölüme kuma oldum...

geldin...
kanatlarım gizlenmez oldu artık...
göğsümde küçük bir et parçasından öteydi artık kalbim..
aklım zaten hiç girmedi başıma,
gözlerine şahit olduktan sonra...
bir karış yukardan izledi beni hep,
her zerrem aşıktı sana....


uçurum boşluğunda yaşarken hayatı,
hep bir düşüş anıydı geçen saniyelerim...
geldin ya habersiz,
sebepsiz,
bana geldin ya hani...
güldün ya gözlerime...
"zirveye" oldu düşüşüm...

ben kendimi bilmeden bunca zaman,
her dakika her saniye,
yüreğine düşmüşüm...
sen yokken hayatımda,
ben yalnızca bir "düş"müşüm...

çok güzel bir şiirmiş ...

çok beğendimi şairin kalemşne sağlık,,,

Ellerinize, yüreğinize sağlık...
Şiirinizin adı bile yetiyor...

Gerçekten harikapaylaşım için teşekkürler...

emegine saglik cok güzel tesekkürler