Yanıtınız için çok teşekkür ederim. Sağ olun. Sorun stres altında çalışmak veya rahat çalışmak değil inanın. Ben göz servisinde de staj yaptım mesela. Arada gidip hastalara göz damlası damlatıyordun, ameliyata giden gelen hastaları ayarlıyordun bu kadar. Yine oturduğum yerden ağlıyordum sürekli. Mesele hayalini kurduğum bir konumda değilim. Hastaneden, hastadan, formadan bile nefret ediyorum. Şu an avukat olsaydım mesela gece gündüz çalışmaya bile razı olurdum. Bir yıl daha hazırlanmama müsaade etmediler, kanser gibi illa geliyor yaz diye diye psikolojik baskı kurup yazdırdılar. Şu an ne annemle ne babamla konuşmuyorum. Ailemden nefret ediyorum. Hiç olmasalardı keşke. Benim staj yaptığım yerdeki hemşire de hukuk okuyor ama o sorumlu olduğu için zaten nöbetlerini falan istediği gibi ayarlıyor. Sizin de verdiğiniz örnekler bana moral oldu. İnşallah yapabilirim kendimde güç bulup ben de. Yoksa bu gidişatın sonu kendimi kesmeye doğru gidiyor maalesef.