Ölmek İstiyorum

T

Terstenruzgar

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
29 Ocak 2021
19
11
25
Hemşirelik fakültesi son sınıftayım. Mezuniyetim yaklaştıkça ben de daha çok çöküyorum resmen. Sanki ölmüşüm ama gömmeyi unutmuşlar gibi hissediyorum. Lanet olası ailemin baskısı ile yazdım. Bir gün bile mutlu olmadım. Her gün ağlamaktan bıktım usandım. Hastadan, hastaneden, formadan her şeyden nefret ediyorum. Ne yapmam, kendime nasıl bir yol çizmem gerektiğini bilmiyorum. Tekrar sınava hazırlanmaya çalışıyorum, yanında staj yaptığım bir yandan hukuk okuyan bir yandan hemşirelik yapan ablayı örnek almaya çalışıyorum ama o da gitmiyor. Hem okul, hem staj, hem yks hazırlığı birlikte olmuyor. Zaten hazırlık öğrencileri harıl harıl ders çalışırken ben ne kadar başarı sağlayabilirim ki? Bir hastadan korona kapsam da geberip gitsem diyorum. Gerçekten bana baskı yapan ailemden de bu bölümden de tiksiniyorum.
 
Bence çok yanlış düşünüyorsun resmen isyan etmişsin. Bu senın kaderınmış belkı öyle güzel şeyler yaşlıcaların kı bu meslekte ılerde ıykı dıceksın bu yönden düşün bence bırde aılenın yaptığını asla tasvıf etmiyorum karşıyım böyle şeylere ama olan olmuş bence mutlu olmaya bak artık
 
Terstenruzgar .!.:
Hemşirelik fakültesi son sınıftayım. Mezuniyetim yaklaştıkça ben de daha çok çöküyorum resmen. Sanki ölmüşüm ama gömmeyi unutmuşlar gibi hissediyorum. Lanet olası ailemin baskısı ile yazdım. Bir gün bile mutlu olmadım. Her gün ağlamaktan bıktım usandım. Hastadan, hastaneden, formadan her şeyden nefret ediyorum. Ne yapmam, kendime nasıl bir yol çizmem gerektiğini bilmiyorum. Tekrar sınava hazırlanmaya çalışıyorum, yanında staj yaptığım bir yandan hukuk okuyan bir yandan hemşirelik yapan ablayı örnek almaya çalışıyorum ama o da gitmiyor. Hem okul, hem staj, hem yks hazırlığı birlikte olmuyor. Zaten hazırlık öğrencileri harıl harıl ders çalışırken ben ne kadar başarı sağlayabilirim ki? Bir hastadan korona kapsam da geberip gitsem diyorum. Gerçekten bana baskı yapan ailemden de bu bölümden de tiksiniyorum.
Genişletmek için tıkla...
Okulunuz bittikten işe başlayın kazancınızı sağlayın a kendi istediğiniz bölümü okuyun size tavsiyem hem elinizde iş para olur
 
Yarimm66 .!.:
Bence çok yanlış düşünüyorsun resmen isyan etmişsin. Bu senın kaderınmış belkı öyle güzel şeyler yaşlıcaların kı bu meslekte ılerde ıykı dıceksın bu yönden düşün bence bırde aılenın yaptığını asla tasvıf etmiyorum karşıyım böyle şeylere ama olan olmuş bence mutlu olmaya bak artık
Genişletmek için tıkla...
Teşekkür ederim. Fakat mutluluk diye bir şeyim biraz bile yok. Nefret ediyorum ailemden de okuduğum okuldan da.
 
Kaç yaşındasın? Bir çalışmaya başla. Ailenden uzaklaş başka bir ile atanmaya çalış. O zaman düşünürsün mesleğini sevip sevmediğini.
 
İstemiyorsan bırak ama diğer şartları düşündükçe insan bu mesleğe mahkum kalıyor. Şu an yapılacak bir meslek değil ama bu hep böyle kalmayacak yine de zor içine girdikçe göreceksin her şey güzel olacak diye kendini kandırmanın manası yok. Ben de ailem yüzünden tercih etmek zorunda kaldım hiç sevmedim ama alıştım çalişmayi seviyorum zor gelmiyor ama bazen çok yipratiyor yoğun oluyor çalişanlarla uğraşiyosun bi yandan. Eğer kendine başka bir yol çizmek istiyorsan geç değil bunu unutma. Yoksa çalışıp deneyebilirsin.
 
succulentaski .!.:
Kaç yaşındasın? Bir çalışmaya başla. Ailenden uzaklaş başka bir ile atanmaya çalış. O zaman düşünürsün mesleğini sevip sevmediğini.
Genişletmek için tıkla...
22 yaşındayım. Staj yapıyorum zaten. Ve dört senedir her gün beni ağlatan o hastane ortamını bir şekilde sevebileceğimi hiç sanmıyorum.
 
Wings07 .!.:
İstemiyorsan bırak ama diğer şartları düşündükçe insan bu mesleğe mahkum kalıyor. Şu an yapılacak bir meslek değil ama bu hep böyle kalmayacak yine de zor içine girdikçe göreceksin her şey güzel olacak diye kendini kandırmanın manası yok. Ben de ailem yüzünden tercih etmek zorunda kaldım hiç sevmedim ama alıştım çalişmayi seviyorum zor gelmiyor ama bazen çok yipratiyor yoğun oluyor çalişanlarla uğraşiyosun bi yandan. Eğer kendine başka bir yol çizmek istiyorsan geç değil bunu unutma. Yoksa çalışıp deneyebilirsin.
Genişletmek için tıkla...
Sanırım siz de hemşiresiniz. Henüz stajyer hemşire olmama rağmen tükendim resmen. Zaten zor, bana uygun bir alan da değil bu yüzden hiç yapamıyorum. Her gün göz yaşı, sitem, intihar düşüncesi bu nereye kadar böyle gidecek bilmiyorum. Son sınıfın, son dönemindeyim. İstesem de bırakamam artık yani. Ama şimdiden kan kusuyorum, bir de buna gerçek bir çalışma çizelgesi, nöbetler eklenince ne hale geleceğimi bilmiyorum. Aç gazı kurtul diyorum bazen, öylesine mutsuz ve umutsuzum. Siz hemşire iseniz bir şey sorabilir miyim? Nasıl yapacağım, nasıl vakit ve güç bulacağım bir fikrim yok. Ama diyelim ki başka bir bölüm kazandım. Memur olarak çalışırken okula gitmeme müsaade ederler mi?
 
Terstenruzgar .!.:
Senelik 40-50 bin oluyor özel okullar. Yine ücretli olsa da belli bir puan gerekli oluyor. KPSS çalışıp, memur olsam bile bir hemşire senede o kadar kazanabilir mi, sanmıyorum.
Genişletmek için tıkla...
kafana koyarsan yaparsın bölümden bölüme değişiyor o okul fyatları okula görede tabi , mesleğin güzel şuan evet yorucu severek yapmazsan hastalara nasıl bakacaksın
 
Terstenruzgar .!.:
Sanırım siz de hemşiresiniz. Henüz stajyer hemşire olmama rağmen tükendim resmen. Zaten zor, bana uygun bir alan da değil bu yüzden hiç yapamıyorum. Her gün göz yaşı, sitem, intihar düşüncesi bu nereye kadar böyle gidecek bilmiyorum. Son sınıfın, son dönemindeyim. İstesem de bırakamam artık yani. Ama şimdiden kan kusuyorum, bir de buna gerçek bir çalışma çizelgesi, nöbetler eklenince ne hale geleceğimi bilmiyorum. Aç gazı kurtul diyorum bazen, öylesine mutsuz ve umutsuzum. Siz hemşire iseniz bir şey sorabilir miyim? Nasıl yapacağım, nasıl vakit ve güç bulacağım bir fikrim yok. Ama diyelim ki başka bir bölüm kazandım. Memur olarak çalışırken okula gitmeme müsaade ederler mi?
Genişletmek için tıkla...
Bu kadar kendine takıpve üzüleceğin hiç bir şey yok hayatta tek önemli olan gerçekten sağlık senin ve sevdiklerinin şimdi böyle düşünmen normal. Sadece bu meslekte değil hepsinde zorluk var sadece biz daha stresli bi iş yapiyoruz başka etkenler yüzünden mesleğimizden soğuyoruz yoksa ben sahada çalişmayi seviyorum zor değil ki bir kızım var hamile olduğum halde hala düşünüyodum bu dönemde bile izne ayrildim sonra. Çalişmayi nöbetlerini ayarlarsın verirler. Benim başladiğim dönemde elimizden aliyordu idare insiyatifle mobingle bulunduğun yere bağlı değişir ama çok okula giden var özellikle nöbetleri ona göre ayarlanıyor başka bölümde de idare edilir bi kaç arkadaşım uzak biyerde hukuk bitirdiler. Ben hep geç kaldığımı hissettim bunu geç farkettim sen de öyle hissetme herşeyi yaparsın bu yüzden söylüyorum.
 
Wings07 .!.:
Bu kadar kendine takıpve üzüleceğin hiç bir şey yok hayatta tek önemli olan gerçekten sağlık senin ve sevdiklerinin şimdi böyle düşünmen normal. Sadece bu meslekte değil hepsinde zorluk var sadece biz daha stresli bi iş yapiyoruz başka etkenler yüzünden mesleğimizden soğuyoruz yoksa ben sahada çalişmayi seviyorum zor değil ki bir kızım var hamile olduğum halde hala düşünüyodum bu dönemde bile izne ayrildim sonra. Çalişmayi nöbetlerini ayarlarsın verirler. Benim başladiğim dönemde elimizden aliyordu idare insiyatifle mobingle bulunduğun yere bağlı değişir ama çok okula giden var özellikle nöbetleri ona göre ayarlanıyor başka bölümde de idare edilir bi kaç arkadaşım uzak biyerde hukuk bitirdiler. Ben hep geç kaldığımı hissettim bunu geç farkettim sen de öyle hissetme herşeyi yaparsın bu yüzden söylüyorum.
Genişletmek için tıkla...
Yanıtınız için çok teşekkür ederim. Sağ olun. Sorun stres altında çalışmak veya rahat çalışmak değil inanın. Ben göz servisinde de staj yaptım mesela. Arada gidip hastalara göz damlası damlatıyordun, ameliyata giden gelen hastaları ayarlıyordun bu kadar. Yine oturduğum yerden ağlıyordum sürekli. Mesele hayalini kurduğum bir konumda değilim. Hastaneden, hastadan, formadan bile nefret ediyorum. Şu an avukat olsaydım mesela gece gündüz çalışmaya bile razı olurdum. Bir yıl daha hazırlanmama müsaade etmediler, kanser gibi illa geliyor yaz diye diye psikolojik baskı kurup yazdırdılar. Şu an ne annemle ne babamla konuşmuyorum. Ailemden nefret ediyorum. Hiç olmasalardı keşke. Benim staj yaptığım yerdeki hemşire de hukuk okuyor ama o sorumlu olduğu için zaten nöbetlerini falan istediği gibi ayarlıyor. Sizin de verdiğiniz örnekler bana moral oldu. İnşallah yapabilirim kendimde güç bulup ben de. Yoksa bu gidişatın sonu kendimi kesmeye doğru gidiyor maalesef.
 
Terstenruzgar .!.:
Hemşirelik fakültesi son sınıftayım. Mezuniyetim yaklaştıkça ben de daha çok çöküyorum resmen. Sanki ölmüşüm ama gömmeyi unutmuşlar gibi hissediyorum. Lanet olası ailemin baskısı ile yazdım. Bir gün bile mutlu olmadım. Her gün ağlamaktan bıktım usandım. Hastadan, hastaneden, formadan her şeyden nefret ediyorum. Ne yapmam, kendime nasıl bir yol çizmem gerektiğini bilmiyorum. Tekrar sınava hazırlanmaya çalışıyorum, yanında staj yaptığım bir yandan hukuk okuyan bir yandan hemşirelik yapan ablayı örnek almaya çalışıyorum ama o da gitmiyor. Hem okul, hem staj, hem yks hazırlığı birlikte olmuyor. Zaten hazırlık öğrencileri harıl harıl ders çalışırken ben ne kadar başarı sağlayabilirim ki? Bir hastadan korona kapsam da geberip gitsem diyorum. Gerçekten bana baskı yapan ailemden de bu bölümden de tiksiniyorum.
Genişletmek için tıkla...
Hangi iş olursa olsun insanlardan nefret gelicek
 
Her meslek zor. Hemşirelik stressli doğru ama şöyle de bir gerçek var ikinci üniversite okumak için en uygun meslek. Tam hakim olmasam da 24 saat çalışıp zaman yaratabilirsin. Hep akşam da çalışabilirsin. Başka meslekte daha zor. 2. Üni okuyup başka mesleği seçeceğim diyorsun ama başka meslek de çok tatmin etmeyebilir. Hukuk mesela o da gül bahçesi değil. Hayatta intihar düşündürecek daha büyük zorluklar, çaresizlikler var en azından ataması olan bir bölümde okuyorsun bence şükret.​
 
Terstenruzgar .!.:
Hemşirelik fakültesi son sınıftayım. Mezuniyetim yaklaştıkça ben de daha çok çöküyorum resmen. Sanki ölmüşüm ama gömmeyi unutmuşlar gibi hissediyorum. Lanet olası ailemin baskısı ile yazdım. Bir gün bile mutlu olmadım. Her gün ağlamaktan bıktım usandım. Hastadan, hastaneden, formadan her şeyden nefret ediyorum. Ne yapmam, kendime nasıl bir yol çizmem gerektiğini bilmiyorum. Tekrar sınava hazırlanmaya çalışıyorum, yanında staj yaptığım bir yandan hukuk okuyan bir yandan hemşirelik yapan ablayı örnek almaya çalışıyorum ama o da gitmiyor. Hem okul, hem staj, hem yks hazırlığı birlikte olmuyor. Zaten hazırlık öğrencileri harıl harıl ders çalışırken ben ne kadar başarı sağlayabilirim ki? Bir hastadan korona kapsam da geberip gitsem diyorum. Gerçekten bana baskı yapan ailemden de bu bölümden de tiksiniyorum.
Genişletmek için tıkla...
Son sınıftasın zaten diplomanı al ilgin ne yöndeyse ordan devam et en azından diploman elinde olur aileninde isteği olmuş olur sen kendii istediğin şeyi yaparken bişy derlersede sizin istediğinizi yaptım sıra kendi istediğimde der susturursun inan insanın karşısına çok istedikten sonra fırsat çıkıyo seninde bi fırsat çıkar karşına umutlu ol kendini bırakma
 
Terstenruzgar .!.:
Yanıtınız için çok teşekkür ederim. Sağ olun. Sorun stres altında çalışmak veya rahat çalışmak değil inanın. Ben göz servisinde de staj yaptım mesela. Arada gidip hastalara göz damlası damlatıyordun, ameliyata giden gelen hastaları ayarlıyordun bu kadar. Yine oturduğum yerden ağlıyordum sürekli. Mesele hayalini kurduğum bir konumda değilim. Hastaneden, hastadan, formadan bile nefret ediyorum. Şu an avukat olsaydım mesela gece gündüz çalışmaya bile razı olurdum. Bir yıl daha hazırlanmama müsaade etmediler, kanser gibi illa geliyor yaz diye diye psikolojik baskı kurup yazdırdılar. Şu an ne annemle ne babamla konuşmuyorum. Ailemden nefret ediyorum. Hiç olmasalardı keşke. Benim staj yaptığım yerdeki hemşire de hukuk okuyor ama o sorumlu olduğu için zaten nöbetlerini falan istediği gibi ayarlıyor. Sizin de verdiğiniz örnekler bana moral oldu. İnşallah yapabilirim kendimde güç bulup ben de. Yoksa bu gidişatın sonu kendimi kesmeye doğru gidiyor maalesef.
Genişletmek için tıkla...
Herkesin hakkı varsa seninde hakkın vardır. Arkadaşım hemşire konservatuar okuyor.Ben de öyle düşünüyordum ama ailem istemedi hemen atandım düşünmeye fırsatım bile olmadan Demek istediğim şu rahat yerlerdede olmayabilirsin daha zor şartlarda çalışabilirsin başladığın zaman ki öyle olacak o zaman kendini daha kötü hissedersin. Bunlara kendini hazırlamaya çalış bi yandan kpss ve tekrar sınava hazırlan sen pes edersen kimse senin istediklerini sana vermiyor. Bu süreçte destek alman lazım ama seni pozitif yönlendiricek insanlardan. Anlıyorum seni. insan istemediği bir şeyi asla yapmamalı sonuç ne olursa olsun sen bunları göze alabiliyor musun ilerde pişman olacak mısın. Olmayacaksan şartları zorla kesinlikle sonra insanlar senin hayallerini gerçekleştirirler sen sadece bakarsın.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X