Selamunaleyküm kardeşim aynı durum bendede var yaşım şuan 29 14 yaşındayken okb tanısı konuldu ilaç vermemişti o zaman doktor sonra işe başladım yavaş yavaş gerilemişti 20 yaşında nişanlılık döneminde tekrar patlak verdi düğünüme 2 hafta kala hastanelik olmuştum anksiyete okb dedi doktor o zaman ilaca başladım 3 ay kullandım geçer gibi oldu yani vesveselerim vardı ama artık delirme noktasında değildim bir şekilde baş edebiliyordum sonra bir oğlum oldu 2019 da ara ara geliyordu takıntılatım ama en fazla 2 3 hafta beni sarsıyordu sonra geçiyordu en son 2023 te başladı vesveselerim birdahada gitmedi 3 4 kez farklı doktora gittim ama ilaç veriyorlar 45 dk dinleyip gönderiyorlar yani kafa aynı kafaArkadaşlar ben yaklasik iki aydır hem ilaç hemde terapi aliyorum benim türlü türlü takıntı sorunlarım oldu en sonunda bu zarar vermede yenemedim ve dr gittim şu an iyiyim ama her an yeni den tekrarliycakmis korkusu var ve bu biterse daha kötüsü gelecekmiş korkusu var lütfen benimle birazcık fikirlerinizi bölüsün yasim 30 ama herkes bana cocuk gibi düşünüyor sun diyor halbuki ben böyle olmayı istemem ya bir gün delirirsem çocuklarım bensiz kalirsa gibi düşünceler de oluyor
değişmiyor. Benim şuanki evhamlarım çocuğumla alakalı bir ateşi çıksa bir yeri ağrısa kesin kötü bir hastalık dır diye gece gündüz beynimden sesler çıkmıyor hastaneye gidiyorum sonuçlar temiz ama bu sefer doktora inanmıyorum acaba yanlışmı baktı diye düşünüyorum. Hergün anaokulundan gelince tüm vücudunu kontrol ediyorum bir şey var mı diye içim içimi yiyor heran kötü bir şey olucak korkusu yada biri için istem dışı kötü düşünceler geçiyor aklımdan aslında ben isteyerek söylemediğimi biliyorum ama ya bir şey olursa ben düşündüm diye bunun vicdan azabını çekiyorum korku endişe sarıyor tüm vücudumu göğsümün daraldığını hissediyorum kendimi hayattan soyutluyorum delirecekmişim gibi oluyor bilmiyorum nasıl kurtulucam bu tarz istemdışı düşünceleri olan varsa yazsın lütfen gerçekten o kadar zorki 
Ben 14 yıldır anksiyete panik atak hastasıyım. 9 yıldır ilaç kullanmıyordum. Taa ki düne kadar… Sorunumuz aynı. Çocuğuma bişey mi olacak? Aralık ayında oğlum fena hastalandı. Kan tahlili yapıldı. 21 değerden 8 inin değerinde hafif oynamalar vardı. Doktorumuz %90 viral enfeksiyondandır ama yine de bir hematoloji görsün dedi ve benim hayatım o andan itibaren bitti sanki. Türlü türlü senaryolar. Oysaki değerler sınırda. Eşimin yeğeni hemşire. Okulunu birinci olarak bitirdi ve şu an doktora yapıyor. Dedi ki kötü bir hastalık olsa değerleri sınırda olmazdı. O da hastalıktan dolayıdır. Yemin ederim şu an yazarken bile kalbim çarpıyor. 1 ay sonra yeniden tahlil yaptık. Önemli 3 değer düzelmişti ama 5 değer hala sınırda. Vücudun toparlanması 1-2 ayı bulabilir denmesine rağmen ben hala kötü bişey mi var diye sürekli belirti arar oldum. Oysa çocuğum hareketli,kilo kaybı yok. Ne biliyim belirti denebilecek bişey yok. Geçen hafta yeniden ayeşlendi ve tahlil yaptıramadım. Bütün hafta ağlamakla geçti. Çocuk 3 gün sonra toparladı ama ben toparlanamadım. 9 yıl sonra psikiyatriye gittim salya sümük ve ilaca başladım. Bugün 2. Günüm. Çocukta bişey yoksa bile çağırıyoruz. Yapmamamız lazım. Elimizde değil. Ben düşünmekten alıkoyamıyorum kendimi.Selamunaleyküm kardeşim aynı durum bendede var yaşım şuan 29 14 yaşındayken okb tanısı konuldu ilaç vermemişti o zaman doktor sonra işe başladım yavaş yavaş gerilemişti 20 yaşında nişanlılık döneminde tekrar patlak verdi düğünüme 2 hafta kala hastanelik olmuştum anksiyete okb dedi doktor o zaman ilaca başladım 3 ay kullandım geçer gibi oldu yani vesveselerim vardı ama artık delirme noktasında değildim bir şekilde baş edebiliyordum sonra bir oğlum oldu 2019 da ara ara geliyordu takıntılatım ama en fazla 2 3 hafta beni sarsıyordu sonra geçiyordu en son 2023 te başladı vesveselerim birdahada gitmedi 3 4 kez farklı doktora gittim ama ilaç veriyorlar 45 dk dinleyip gönderiyorlar yani kafa aynı kafa
Bende özellikle hiç hastaneye gitmek istemiyorum orada o sonuç bekleme süresi aklıma geldikçe göğsüm daralıyor o anı düşünmek istemiyorum başkalarına istemsiz düşüncelerimden zarar gelicek korkusu da oluyor ben düşündüm diye bir şey olursa ne yaparım bir sürü senaryo dönüyor kafamda
Psikolojik hastalıklarla mücadele ederken kendini bilmezlerin yorum yapması beni delirtiyor.Obsesyon tedavisi gördüm bir ara gerzek gerzek bu düşünceleri yen diyenleri çiğ çiğ yemek istiyordum."Ulan gerizekalı benim eğitiminin yarısı sende yok,benim hastalığımın sana zerre zararı yokken ben kabir azabı yaşıyorum sen kimsin ki bana akıl veriyorsun?" Çok beddua ettim ama bana akıl verenlere başınıza gelsin de anlayın diye.Arkadaşlar ben yaklasik iki aydır hem ilaç hemde terapi aliyorum benim türlü türlü takıntı sorunlarım oldu en sonunda bu zarar vermede yenemedim ve dr gittim şu an iyiyim ama her an yeni den tekrarliycakmis korkusu var ve bu biterse daha kötüsü gelecekmiş korkusu var lütfen benimle birazcık fikirlerinizi bölüsün yasim 30 ama herkes bana cocuk gibi düşünüyor sun diyor halbuki ben böyle olmayı istemem ya bir gün delirirsem çocuklarım bensiz kalirsa gibi düşünceler de oluyor
Allah şifa versin hepimize. Yaşayan bilir.Bende özellikle hiç hastaneye gitmek istemiyorum orada o sonuç bekleme süresi aklıma geldikçe göğsüm daralıyor o anı düşünmek istemiyorum başkalarına istemsiz düşüncelerimden zarar gelicek korkusu da oluyor ben düşündüm diye bir şey olursa ne yaparım bir sürü senaryo dönüyor kafamda
Merhaba,ben de takıntı hastasıyım. Doktor takıntını beslemeye devam etmemelisin demişti. Şöyle düşünün:Hırsız bir arkadaşınız var ve ondan kurtulmak istiyorsunuz. Çalmaya gittiğinde peşine takılırsanız asla kurtulamazsınız. Düşünceler tekrar etmeye başladığında derin bir nefes alın ve şunu tekrarlayın:Ben hastayım ve bu beynimin bana oynadığı bir oyun. Bir süre sonra obsesyonlarınız hafiflemeye başlayacaktır. Umudunuzu kaybetmeyin lütfen,Allah herkese şifalar versin.Arkadaşlar ben yaklasik iki aydır hem ilaç hemde terapi aliyorum benim türlü türlü takıntı sorunlarım oldu en sonunda bu zarar vermede yenemedim ve dr gittim şu an iyiyim ama her an yeni den tekrarliycakmis korkusu var ve bu biterse daha kötüsü gelecekmiş korkusu var lütfen benimle birazcık fikirlerinizi bölüsün yasim 30 ama herkes bana cocuk gibi düşünüyor sun diyor halbuki ben böyle olmayı istemem ya bir gün delirirsem çocuklarım bensiz kalirsa gibi düşünceler de oluyor
