Hiç unutmam 8. Sınıf falandım. Anneme keşke ölsen seni hiç sevmiyorum demiştim.oysa kadın zebani gibi babamdan bunalmış, neler yaşamış ve yaşıyordu ama çocuksın işte. Sen annenden her şeyin iyi olmasını bekliyorsun falan. Yıllar geçti hala çok üzülürüm. Hala içime oturur. Şimdi anneme çok iyi bakıyoruz kardeşlerimle ama kendimce ne yaparsam yapayım telafi edebildiğimi düşünmüyorum, belki annem unutmuştur bile.
Aslında nasil davranacagimi sasirdim,sonuctta bende bir insanim bazen sabrım tukeniyor ve ona karsi bende kirici olabikiyorum bunun da farkindayim.
Endişelenmeyin,benim kızım da 12 yaşında ve şu anda çok hırçın.Hem bana,hem babasına karşı bu şekilde davranıyor.Normal bir durum ergenlik dönemindeAslında nasil davranacagimi sasirdim,sonuctta bende bir insanim bazen sabrım tukeniyor ve ona karsi bende kirici olabikiyorum bunun da farkindayim.
Iyi davraniyorum bu kez tamamen karsilik veriuor saygisiszca davraniuor,bende sinirlenip karsilik verince o daha da sinirleniyor derkenn bir kısir döngü icinde buluyorum bizi.
Ne yalan soylim ilerisi icin cok umutsuzdum ama mesajijizi gorunce boyle guzel evlat oldugunuzu duyunca icime ferahlik geldi
.
Ergenlikten olabilir.Psikolojik sıkıntısı olabilir.Hemen ağlamayın.Karsinizda yetişkin değil çocuk var
Ben varım. Oğlum 10 yaşında. Eskiden beni mutlu etmek için etrafımda pervane gibi dönerdi. sürprizleri, sevip okşamalari bitmezdi.
Bağımsızlık istiyor hanımefendiler beyefendiler. Fiziksel ve ruhsal, onlarda bir şeylerin değiştiğini fark ediyorlar. İsyanlarını hemen bastırma yoluna gitmeyin, bırakın biraz söylensinler. Tüm dünya herkes onlara karşı olsun. Benim düşünceme göre bir noktada anneden ötesine ihtiyaç duyuyorlar. Yani kontrol sahibi ebeveyn yerine derdini paylaşacağı bir arkadaş seviyesinde olmamızı istiyorlar. Bunu niye söylemiyorlar derseniz kendileri de bilmiyor çünkü. Anneye "ya ben ders çalışmak istemiyorum bu dersi sevmiyorum veya bu yemek iğrenç olmuş yemek istemiyorum" diyemez ama arkadaşına söyler. Tabii günün sonunda iyi olan her şey onlardan kötü olan bizden. Üzücü ama geçiyor gidiyor, ya hatırlanmıyor ya da komik hatıra olarak hatırlanıyor.
nasil icine oturdu. Halbuki telefon ile oynamaya izin vermedigim icin dedi.
Siz 1 ay boyunca sabirli olsaniz sinirlenmeseniz sakince konuşup size uygun olmadığını söyleyeceğiniz şeyleri söyleyin taktik degistirin 1 ay disinizi sıkıp deneyin cok sinirleninde oda degistirin .onada sakinleşince konusuriz diyin surekli.birde dijital babayi takip edin internt ile arasi nasil internet youtube takip edilmeyen cocuklar bu alanda kötü örneklerle dolu o yuzden dijital babayi takip edin derim .aktivite yapin beraber imkaniniz varsaAslında nasil davranacagimi sasirdim,sonuctta bende bir insanim bazen sabrım tukeniyor ve ona karsi bende kirici olabikiyorum bunun da farkindayim.
Iyi davraniyorum bu kez tamamen karsilik veriuor saygisiszca davraniuor,bende sinirlenip karsilik verince o daha da sinirleniyor derkenn bir kısir döngü icinde buluyorum bizi.
Ne yalan soylim ilerisi icin cok umutsuzdum ama mesajijizi gorunce boyle guzel evlat oldugunuzu duyunca icime ferahlik geldi
Çok normal bence. Ergenlik yaşı tam da. İnatlasmayin. Ustelemeyin ve akıl vermeyin. Kendi ergenligimi hatırlıyorum evdekilere düşman gibi bakiyormusum bilinçli yapmıyordum. Bir gün babama bakarken ki görünümümu aynada tesadüf gördüm. O an idrak etmiştim niye böyle bakıyorum diye.
Bilinçli değildi Allah o dönem anne babama kolayliklar verseymis benimle 
benimde 9 yaşında bir oğlum var arada bir o da sinirlenip birşeyler söylüyor,sonra hemen gülüp konuyu değiştiriyoruz,çocuk onlar daha çok ciddiye almamak lazım,şöyle düşünün 18 yaşına gelene kadar bir birey olabilmeleri için kişiliklerinin oturmuş olması lazım ve bunun icinde zaman lazım,tabiki saygısızlığı hoş görmeyin ama konuşun çocuk olabilir ama empati yapabilir,ben en başından beridir arkadaş gibiyim bunun yanlış olduğunu fln çok söylediler ama bu da benim yetiştirme şeklim deyip devam ettim,beraber sinemaya gidiyoruz,onun sevdiği müzikleri son ses açıp arabada geziyoruz,abur cubur yiyoruz o sıkıcı ebeveynlerden hiç olmadım,hiç ders çalış demedim ama hemen kalkar ödevlerini yapar,evi toplar,sözümün dışına hiç çıkmaz,yani diyeceğim çocuğunuzla arkadaş olun anne ve baba olmak bir görev değil,sevgi ve empatiylede mükemmel çocuklar yetişir
özellikle şu sinav döneminde çaliş demem bile ağrina gidiyor. Okulda çok neşeli çok arkadaş canlisi ama ne zaman ki okul bitişi arabaya biniyor eve gidene kadar sinir harbi yaşiyoruz bana kusuyor sinirini 
Sonra siniri geçiyor neye sinirlendiğini bile anlamadan sarılıp öpüyor iki güne yine aynı Allah yardımcımız olsun valla bu dönemde çocuk büyütmek çok zor.
