- 15 Kasım 2014
- 45
- 5
- 13
Keske oyle kolay olsa :) 1.5 senedir var bunlar ancak cok da takmamistim baktim ki hazirlandigim sinava bile etki ediyor artik ders calismamaya basladim hayal kurmaktan.
Keske oyle kolay olsa :) 1.5 senedir var bunlar ancak cok da takmamistim baktim ki hazirlandigim sinava bile etki ediyor artik ders calismamaya basladim hayal kurmaktan.Aslında mükemmelliyetçilik iyidir.
Gelecek kaygıları, güven problemi, endişeler filan, bunlar çok gerekirse ayrı bi konu olarak ele alınabilir.
Ama çok gerekirse yani, bunlara takılmamakta fayda var.
Yani evet mükemmelliyetçisin, endişeli bi yapın var, e nolcek beya? kendini böyle kabullen, geç.
Biraz hayalperestsin sadece.
Raadol, cool ol.
Peki bir sey sorsam? Her gun okuluma gitmeden once bi heyecanlanma durumu oluyor acaba hangi durakta beklesem kac nolu otobuse binsem nerde insem ya gec kalirsam hocaya nasil cevap vericem gibi seyler dusunmek de bir obsesiflik sayilir mi sizce?Ayrica genel olarak eklemek istedigim sey su; herkesin hir obsesyonu ve kompulsif davranisi olabilir bu minimum seviye de oldugi surece yani yasam kalitenizi bozmadigi surece bir bozukluk olarak adlandirilmaz. Mesela evden cikmadan tuvalete gitme gibi bir davranis gosteriyorsunizdir. Herkeste olabilen normal bir davranis ama gidecehiniz yere gec kalmayi goze alarak tuvalete girmeden cikmiyorsaniz bu bir bozukluktur.
O bende de vardı, karşında cidden görüp görebileceğin en hayalperest insan vr şu an. Öss döneminde hissetmiştim bu sıkıntıyı ben de en çok.Keske oyle kolay olsa :) 1.5 senedir var bunlar ancak cok da takmamistim baktim ki hazirlandigim sinava bile etki ediyor artik ders calismamaya basladim hayal kurmaktan.
Evet bu bir obsesyon olabilir. Yukarida bir arkadas obsesyon ve panik atak iliskisini soylemis. Obsesyonla beraber bir kaygi probleminiz olabilir. Daha saglikli olmasi icin iyi bir uzmana gitmenizde fayda var.maddi durumunuz yetecekse ozele gidebilirsiniz ya da capa da iyi bu konudabegitim hastanesi cunku. 15 dk lik seanslar pek fayda etmez davranis bozukluklari tedavisi maalesef uzun surer.Peki bir sey sorsam? Her gun okuluma gitmeden once bi heyecanlanma durumu oluyor acaba hangi durakta beklesem kac nolu otobuse binsem nerde insem ya gec kalirsam hocaya nasil cevap vericem gibi seyler dusunmek de bir obsesiflik sayilir mi sizce?
canım ben ortaokulda iken çok ağır derecede obsesif kompulsiftim.zehirlenme korkum vardı.ölüm korkusu değil Zehirlenme korkusu.mesela bisküvi alırdım,son kullanma tarihi geçmemiş olsa bile onu bozuk sanar,yemezdim.sonra Nezaket kaya ya gittim izmir de.risperdal ve prozac tedavisi ile iyileştim çok şükür.risperdal beni çok uyutuyor du,kilo da almıştım,çünkü ilaçlar iştah açıyordu.ama kurtulmuştum.imkansız diye birşey yok.ben ki saçıma deterjan bulaştı,o ağzıma değecek yutacağım,sonra da zehirleneceğim diye 7 kez banyo yapardım düşün yani.Dun her seyi cok takmam cok kurcalamam sebebiyle psikiyatriste gittim obsesif oldugumu dusundu ve faverin verdi.
Ama baktim ki obsesifler surekli bir el yikama, temizlik yapma, banyodan saatlerce cikamama, acaba ocagin altini kapattim mi, kapiyi kilitledim mi tarzinda seyler yapiyorlarmis. Bende bunlarin hic biri yok. Bu tedaviyi gorenler ne durumdaydi acaba, benim gibi olan yoksa baska doktora gidecegim.
Geçmiş olsun ben de aynı nedenle 4 yıldır tedavi görüyorum şimdi Nasıl ıyıleştiniz mibu da bı takıntı aslında ,
mesela ısyerındeyım patron bana ufak bı sesını yukseltse hmn benı ısten cıkaracagını dsunuyorum hemen kurmaya baslıyorum kafamda cıkarırsa napcam nerden ıs bulurum naparım vs vs bırsuru sey kafayı yıycem sonunda
eskisi kadar değilim ama hala iiyileşmedim ilac kullanmıyorum artikGeçmiş olsun ben de aynı nedenle 4 yıldır tedavi görüyorum şimdi Nasıl ıyıleştiniz mi
Ben de ilaç kullanmıyorum ama düzenli psikiyatriste gidiyorum maalesef yakayı bırakmıyor bu lanet hastalık ....eskisi kadar değilim ama hala iiyileşmedim ilac kullanmıyorum artik
Peki siz psikoloğa psikiyatriste gidiyor musunuz, benim takıntılarım var haliyle anksiyete bozukluğum. İnsanlara bunu anlatamıyorum, ailem bile bu konuda tahammülsüz, grip olsan miden ağrısa üzülürler ama bunu anlayabildiklerinden sanmıyorum.eskisi kadar değilim ama hala iiyileşmedim ilac kullanmıyorum artik
Ben de aynı dertten muzdaribim, akıl vermeler, aman takma diyenler aaaa sana hiç yakışıyor mu diyenler beni çileden çıkarıyor bu nedenle doktorum dışında kimseye anlatmıyorum ve ailemle eskisi kadar bu konuları paylaşmıyorum. En iyisi bu siz de benim gibi yapmışsınız çok cesur bir adım tebriklerBen en çok birilerinin benden dahakötü halde olmalarina rağmen beni eleştirmeye calismalarindan nefret ediyordum ayrı eve çıktım insanlara karşı davranışlarımi değiştirdim çok iyi değilim ama çok rahatsız da etmiyor artık beni
Siz de mi ayri yaşıyorsunuz ttelefondan yazıyorum yanlislik oluyor bazen kusura bakmayinBen de aynı dertten muzdaribim, akıl vermeler, aman takma diyenler aaaa sana hiç yakışıyor mu diyenler beni çileden çıkarıyor bu nedenle doktorum dışında kimseye anlatmıyorum ve ailemle eskisi kadar bu konuları paylaşmıyorum. En iyisi bu siz de benim gibi yapmışsınız çok cesur bir adım tebrikler
Aynen benim de annem önce benimle ilgilendi. Sonra hastalığım alevlenince kendisi fenalaşıp hastanelere düştü herkes onun başına üşüştü beni unuttular o dönemde resmen evde kendi kendime ilaçları içip ağlıyor ve doktora gidiyordum. Kendime gelince ailemle ilişkilerim koptu. Eskisi gibi hissedemiyorum. Ve bazen yemin ediyorum ölsem de bu evde öleceğim asla ailemden yardım istemem. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Uzun dönem ilgilendi ama bir yerden sonra Bıktı sanırım. Bir keresinde çok kötü panik atak gibi bişey yaşadım, annemin sabrı tükenmişti beni evden kovdu, o günü ölsem unutamamBeni en çok annem bunaltiyodu ondan da ayriyim telefonla beni sinir etmeye çalışsa da açmıyorum aramiyorum artik
Eskiden annemi görmeden 3 gün duramazdım gecen gün beni aradı 18 gün oldu gel artık diye.. Düşünün o dereceye geldimAynen benim de annem önce benimle ilgilendi. Sonra hastalığım alevlenince kendisi fenalaşıp hastanelere düştü herkes onun başına üşüştü beni unuttular o dönemde resmen evde kendi kendime ilaçları içip ağlıyor ve doktora gidiyordum. Kendime gelince ailemle ilişkilerim koptu. Eskisi gibi hissedemiyorum. Ve bazen yemin ediyorum ölsem de bu evde öleceğim asla ailemden yardım istemem. Sizi o kadar iyi anlıyorum ki. Uzun dönem ilgilendi ama bir yerden sonra Bıktı sanırım. Bir keresinde çok kötü panik atak gibi bişey yaşadım, annemin sabrı tükenmişti beni evden kovdu, o günü ölsem unutamam
Ben evliyim ama eşim yurtdışında çalışıyor yani evliyim ama yalnız yaşıyorum.Siz de mi ayri yaşıyorsunuz ttelefondan yazıyorum yanlislik oluyor bazen kusura bakmayin
Bazen doktoruma diyorum ki yalnız yaşamak ve yalnız bu hastalığı taşımak bana şöyle hissettiriyor ; ölmüşüm ama gömülmeyi unutmuşum gibi. O yüzden artık kimse benim için eskisi kadar değerli değil önce ben.Ben en çok birilerinin benden dahakötü halde olmalarina rağmen beni eleştirmeye calismalarindan nefret ediyordum ayrı eve çıktım insanlara karşı davranışlarımi değiştirdim çok iyi değilim ama çok rahatsız da etmiyor artık beni
Size ozrl den yazdimBen evliyim ama eşim yurtdışında çalışıyor yani evliyim ama yalnız yaşıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?