merhabalar doğum yapalı tam bir hafta oldu. doğumumu hep en baştan beri normal istiyordum ve öylede oldu. askeri tıp fakültesinde doğum yaptım doğum yaptırma kararını bile birbirlerinin üstlerine sorarak yada beni doğumhaneye alırken üstlerine sorarak izinle aldılar :) herneyse size doğum maceramı anlatayım. 40. haftamda kontrolüm vardı kontrole gittiğimde 2 cm açılmam olduğunu söylediler ben eve gitme planları yaparken doktor birbaşka doktoru çağırdı ve beni yukarıdaki kadın doğum bölümüne aldılar. beni bir doç. muayene etti ve bugün seni müşade altında tutalım dediler ben neden diye sorduğuma bugün kal sen deyip geçiştirdiler meğersem nst de ağrılarım gözüküyormuş. o gece hastanedeyken kanamam başladı fakat açılmam 2 cm de kaldı. ben ertesi gün çıkmak istedim evde daha rahat olacağımı düşünüyordum, doktora ben çıkmak istiyorum iyiyim evim yakın dememe rağmen çıkarmadılar, o gecede hastanede yattım. o gece yatarken birinin deli gibi bağırıp inlediğini duydum iyice stres oldum ağlamaya başladım doğurmucam ben eve gidicem diye. sabah 5 te hemşire gelip damar yolu açtı, benim sancım ağrım hiçbirşeyim yok ben gitmek istiyorum dediğimde bugün çıkabilirsiniz biz bunu ne olur ne olmaz diye takıyoruz dedi. kayınvalidem yanımdaydı ve seni kesin sezeryana alıcaklar diye korkutmaya başladı daha sonra doktor geldi ve muayene gittim doktor benimle çok güzel sohbet ettikten sonra 2 gündür hastanede yatıyosun seni eve göndermeye cesaret edemiyoruz kanaman var dedi merakla lafın sonunu bekliyordum daha sonra suni sancı ile doğuma başlayacağımı söylediler hiçbirşey diyemedim kilitlendim kaldım. eşimi arayamadım ağlamaktan. sadece annemi arayıp durumu anlattım ve annemin ağlaması beni iyice güçsüz bıraktı. eşim hastaneye geldi çok büyük bir sevinçle artık doğuyor bak dedi anlımdan öptü ve ben travay odasına girdim. koluma serumla beraber sancıda takıldı ilk 1 saat hiçbirşey hissetmedim daha sonra sancılarım girmeye başladı daha sona arttı arttı ve arttı..... kendimi iyice kaybetmiştim hemşire sürekli gelip açılmama bakıyordu. bağırdığım anlardan birinde nst den gelen sesle kendime geldim doktorlar koşmaya başladılar ve bebeğinin kalp atışlarının durduğunu söylediler... bu durum 5 kere yaşandı ve ben en son beni ne olur sezeryana alın ben iyi değilim yalvarıyorum bebeğime birşey olucak diye bağırarak ağlamaya başladım. bir müddet geçtikten sonra yüksek hemşire ile ıkınma çalışmaları yaptık en son 7 cm açılmıştıki beni doğumhaneye aldılar. hemşire ben bağırırken bu kadar çok strese girmene gerek yok dediğinde en son ben senin askerin değilim bana emir veremezsin diyip eline vurduğumu hatırlıyorum... neyse beni doğuma aldılar doğumhane o kadar aydınlık ve hijyenik ki ankara manzarasına karşı resmen doğum yaptım :)) doğum bitince dikişimi attılar ve ben yatım bebeğimi gördüğümde yüzüne bakakaldım ve tek düşündüğüm bu çocuk kime benziyo oldu :)) doktorlar doçentler asistanlar stajyerler derken ben o haldeyken sohbet etmeye başladık ve ben çok mahçup bir şekilde hemşireden özür diledim 
çünkü yapı olarak zaten sakin bir insanım onu nasıl yaptım diye çok üzülmüştüm. doktorlar çok zor doğum yaptın dediler bende farkındayım dedim sadece :) şimdiii gelelim asıl konuyu anlatma sebebime; normal doğumu tavsiye ediyormuyum hem ediyorum hem etmiyorum çünkü dikişlerin var alt tarafında bir bozukluk olup dikişinin olması senin moralini zaten bozuyor, ıkınmaktan hemoroid olma riskin var ki şu anda bende var,dikişlerin geçerken kaşıntın oluyor kaşıyamıyorsun, doğum sonrası tuvaletini kesinlikle yapmak zorundasın sonda takılma olasılığın var, tuvalete çıkarken korkuyorsun acırsa dişişlerime birşey olursa diye. ama şöylede bir güzelliği var ben dikilrken bile uyuşturulmadım, bebeğin çıkış anını hissedebiliyorsun ve inanılmaz bir duygu hala içimde... ve daha sonrasında gülerek sohbet edeiliyorsun en önemliside odaya sedyeyle değil kucağında bebeğinle tekerlekli sandalyeyle gidebiliyorsun :)) sizin verdiğiniz karar en iyi karardır sağa sola çok inanıp fikrinizi sürekli değiştirmeyin ve kendinizi mutlaka rahatlatın... sevgilerimle.
çünkü yapı olarak zaten sakin bir insanım onu nasıl yaptım diye çok üzülmüştüm. doktorlar çok zor doğum yaptın dediler bende farkındayım dedim sadece :) şimdiii gelelim asıl konuyu anlatma sebebime; normal doğumu tavsiye ediyormuyum hem ediyorum hem etmiyorum çünkü dikişlerin var alt tarafında bir bozukluk olup dikişinin olması senin moralini zaten bozuyor, ıkınmaktan hemoroid olma riskin var ki şu anda bende var,dikişlerin geçerken kaşıntın oluyor kaşıyamıyorsun, doğum sonrası tuvaletini kesinlikle yapmak zorundasın sonda takılma olasılığın var, tuvalete çıkarken korkuyorsun acırsa dişişlerime birşey olursa diye. ama şöylede bir güzelliği var ben dikilrken bile uyuşturulmadım, bebeğin çıkış anını hissedebiliyorsun ve inanılmaz bir duygu hala içimde... ve daha sonrasında gülerek sohbet edeiliyorsun en önemliside odaya sedyeyle değil kucağında bebeğinle tekerlekli sandalyeyle gidebiliyorsun :)) sizin verdiğiniz karar en iyi karardır sağa sola çok inanıp fikrinizi sürekli değiştirmeyin ve kendinizi mutlaka rahatlatın... sevgilerimle.
