Gece 00.00 civarında yatmak üzere eşim ve ben annemlerin yanından ayrılıp odamıza geçtik. Yatağa uzanmamla beraber çişim geldi zannettim. Meğer suyum gelmiş.
Vee oğlumuz geliyor. İlk bebeğim. İlk doğum tecrübem.
Eşimin çalıştığı yer olması, tüm takiplerimin de orada yapılması nedenleriyle üniversite hastanesinde doğurmaya karar vermiştim.
Suyun gelmesi üzerine hemen hastanenin yolunu tuttuk. (Acemilik. Şimdiki aklım olsa duş alıp uyuyup yemek yiyip sabah giderdim. Çünkü 20 saatte: aç, susuz, uykusuz doğurdum.)
Hastahanede muayene nst ultrason ile kontroller yapıldı. Bebeğin kilosu, duruş pozisyonu vb. bakıldı. Veee açılma için bekleyiş başladı.
Sabah 8.00 civarı 1 cm açılma olduğu söylendi. Doktor biraz daha suyu patlattı. Bekleyişe devam... Bir gözüm nst'de tabii.. Kendi doktorum geldi. Sezeryanden korktuğumu biliyordu. Suni sancı vermeyin dedi.
Veee bekleyiş...
Baktım ki aç, susuz, uykusuz daha çok bekleyeceğiz ve bebeğim de içeride uzun kalacak, suyum da hala geliyor (ne su varmış) 16.00 civarında bağırmaya başladım :) Ne yapayım acıktım susadım yoruldum..
Çığlıklarımı dikkate alan doktorlar 17.00 civarı suni sancı vermeye karar verdiler. Veee suni sancı... Yok böyle bir acı.. Sezeryanden korkan ben beni sezeryan yapın diye bağırmaya başladım. Doktorlar 19.00 civarı geldiler. 8 cm açılma olmuş. Doğumhaneye alındım. Doktor çıkmak istedi. Kimse yok. 2 cm daha açılma gerekli. Beni yalnız bırakmayın dedim. Doktor yine de gitti
20.15 civarı bir sancı, bir bağırma, derken 10 cm açılma olmuş. Doktor geldi. Vee bebeğim geliyor...
Geldik ıkınma olayına. Ikınma çok çok çok önemli. Ikındım ıkındım aç susuz uykusuz yorgun bir insan olan benim nefesim yetmedi. Tamam dedim doğuramayacağım. O an doktorla göz göze geldik. Bakışında bir acıma gördüm sanki.. Yap şu işi dedim kendime. Bir ıkındım doktor bırakma dedi çok kısa bir nefesle ıkınmayı devam ettirdim. Vee oğlumu göğsüme bıraktılar.. Saat 20.45...
Doğum sonrası dikişlerden sonra doktor hemşire kim varsa çıktı gitti. Ben hooop ayağa. Çıkarın beni burdan diyorum. Artık nasıl bir tranva yaşadıysam.. Kanama takibi diye yatırdılar geriye.
Sonra oğlumu getirdiler. Emzirdim. Hiç bırakmak istemeden hem de..
Çok şükür sağlıklı bebeğimi sağlıkla doğurdum. Darısı tüm isteyenlerin başına.
Üniversite hastahanesinde doğurmak isteyenler için bazı olumsuz tarafları saymak istiyorum. Sen doğururken bir öğrenciye ders anlatıyorlar. Ve bir şeyler gecikiyor. Dikiş atılması gibi. Ayrıca doğuma adapte olamayabilirsin.
Ben hasta bezi de götürmüştüm. Götürmenizi tavsiye ederim.
Vee oğlumuz geliyor. İlk bebeğim. İlk doğum tecrübem.
Eşimin çalıştığı yer olması, tüm takiplerimin de orada yapılması nedenleriyle üniversite hastanesinde doğurmaya karar vermiştim.
Suyun gelmesi üzerine hemen hastanenin yolunu tuttuk. (Acemilik. Şimdiki aklım olsa duş alıp uyuyup yemek yiyip sabah giderdim. Çünkü 20 saatte: aç, susuz, uykusuz doğurdum.)
Hastahanede muayene nst ultrason ile kontroller yapıldı. Bebeğin kilosu, duruş pozisyonu vb. bakıldı. Veee açılma için bekleyiş başladı.
Sabah 8.00 civarı 1 cm açılma olduğu söylendi. Doktor biraz daha suyu patlattı. Bekleyişe devam... Bir gözüm nst'de tabii.. Kendi doktorum geldi. Sezeryanden korktuğumu biliyordu. Suni sancı vermeyin dedi.
Veee bekleyiş...
Baktım ki aç, susuz, uykusuz daha çok bekleyeceğiz ve bebeğim de içeride uzun kalacak, suyum da hala geliyor (ne su varmış) 16.00 civarında bağırmaya başladım :) Ne yapayım acıktım susadım yoruldum..
Çığlıklarımı dikkate alan doktorlar 17.00 civarı suni sancı vermeye karar verdiler. Veee suni sancı... Yok böyle bir acı.. Sezeryanden korkan ben beni sezeryan yapın diye bağırmaya başladım. Doktorlar 19.00 civarı geldiler. 8 cm açılma olmuş. Doğumhaneye alındım. Doktor çıkmak istedi. Kimse yok. 2 cm daha açılma gerekli. Beni yalnız bırakmayın dedim. Doktor yine de gitti
20.15 civarı bir sancı, bir bağırma, derken 10 cm açılma olmuş. Doktor geldi. Vee bebeğim geliyor...
Geldik ıkınma olayına. Ikınma çok çok çok önemli. Ikındım ıkındım aç susuz uykusuz yorgun bir insan olan benim nefesim yetmedi. Tamam dedim doğuramayacağım. O an doktorla göz göze geldik. Bakışında bir acıma gördüm sanki.. Yap şu işi dedim kendime. Bir ıkındım doktor bırakma dedi çok kısa bir nefesle ıkınmayı devam ettirdim. Vee oğlumu göğsüme bıraktılar.. Saat 20.45...
Doğum sonrası dikişlerden sonra doktor hemşire kim varsa çıktı gitti. Ben hooop ayağa. Çıkarın beni burdan diyorum. Artık nasıl bir tranva yaşadıysam.. Kanama takibi diye yatırdılar geriye.
Sonra oğlumu getirdiler. Emzirdim. Hiç bırakmak istemeden hem de..
Çok şükür sağlıklı bebeğimi sağlıkla doğurdum. Darısı tüm isteyenlerin başına.
Üniversite hastahanesinde doğurmak isteyenler için bazı olumsuz tarafları saymak istiyorum. Sen doğururken bir öğrenciye ders anlatıyorlar. Ve bir şeyler gecikiyor. Dikiş atılması gibi. Ayrıca doğuma adapte olamayabilirsin.
Ben hasta bezi de götürmüştüm. Götürmenizi tavsiye ederim.
