benim hikayem 2.5 yıllık bir hikaye;(biraz uzun kusura bakmayın)
bundan 2.5 yıl önce görücü usulü olarak tanışmıştık,ben okurken beni istemeye gelmişlerdi..aslında ben yanaşmam böyle tanışmalara ama nasip kısmet dedik tanıştık..ben o zaman 3.sınıfta üniversitede öğrenciydim.okulum bittikten sonra sözlenicek ve 1 yıl içindede evlenicektik.planlarımız böyleydi.1.5 yıl boyunca ikimizde isteyerek ve severek çok güzel günler yaşadık.çok istiyordu benimle evlenmeyi.o kadar çok seviyorduki beni,bunu görüyordum onda.herşey rüya gibi tadında devam ediyordu..herkes beni gelinleri olarak kabullenmişti.biri bana bişey dese asla toz kondurmazdı.tek sorunumuz onun işsiz olmasıydı ve benim okulum bitmesine 1 ay kala iş buldu.ben mezun olduktan sonra hergün beni sıkıştırıp ne zaman söz yapıcaz deyip duruyordu..1 temmuzda sözlendik..herkes bizi çok kıskanırdı..ama sözlendikten 2-3 ay sonra o çok değişti.eskisi gibi ilgisi yoktu.arayıp sormazdı o kadar ,çağırsam gelmek istemez kendince bahaneler uydururdu.bende arayıp sormasam araya bu sefer mesafe girerdi bende arardım.Neden böylesin ne oldu sana diye? sorsam bişey yok sadece çok yoğun çalışıyoruz,başka iş bulsam çıkıcam derdi.hem ona hemde kendime iş arardım evde dururken.bu şekilde ilgisiz hareketleri birkaç ay sürdü artık dayanamadım ayrılmak istiyorum dedim kabul etmedi,ayrılmadı..herşeyi yoluna koyucağına eskisi gibi olacağına dair sözler verdi ve sanki sözünü tutmuş gibiydi !! mart ayında nişan yapmayı düşünüyordum,ona sordum,istermisin nişanlanmayı nediyorsun dedim,kafanı karıştıran bişeyler varsa şimdiden söyle yol yakınken bitsin dedim.öyle bişey olmadığını,nişan hazırlıklarına başlamamı söyledi...ve ben nişanı yaptım.o kadar güzel bir nişan olduki 600 kişilik salonu ağzına kadar doldurduk.kaç şehirden misafirlerimiz geldi.düğün gibi bir nişandı.hatta nişandan sonra ben iş buldum onada başka güzel bir iş bulduk..önümüzde engel kalmamıştı artık..ama nişandan 1 ay sonra o yine değişti..ve bu sefer bana karşı konuşmaları hakaret boyutuna ulaştı.çok değişmişti,onu tanımak,anlamak çok zordu.bişey sorsam bağırıp çağırır,bişey yok deyip kestirip atardı..artık günlerce aramazdı..ne oluyor bize neden bu hale geldik derdim.sabahlara kadar ağladım sinirimden.en ufak şeyden kavga eder,bu kavga daha sonra büyür giderdi..benimle iyi geçindiği zamanlar çok azdı.bize geldiklerinde en sevdiği yemeklerden yapar,etrafında pervane olurdum.onun için güzel giyinirdim ama pek takmazdı.bugün iyise yarın kötü olur,dengesiz davranırdı.bana karşı o kadar vicdansızdıki,ağladığım zaman bile umursamazdı.nişanlılık nedir bilmedim,hep başkalarına özendim.nerde o evlenmek için can atan adam nerde şimdiki acımasız adam.düğüne 2 ay kalmıştı ve ben çok kararsız kalmıştım.hergece Allaha dua ediyordum bişey varsa bana evlenmeden göster diye..eve mutfak dolabı istemiştim sonuçta çeyiz sericektim..bunun yüzünden yine haksız yere hakaretler işittim,bir dövmediği kalmıştı.bunca yaşadığım,duyduğum şeyler içinde özür falan duymadım ve artık dayanamdım,gururum yeterince incinmişti..gücümde kalmamıştı.ayrılmak istedim oda kabul etti.ondan sonra araya aileler girdi,çevremiz girdi ama olmadı,düzelmedik.daha sonra teyzesi aradı beni gerçekleri anlattı.eski çalıştığı yerde bir kızla tanışmış uzun zamandırda onla görüşüyormuş ve kız beni biliyormuş.bir ara kızdan ayrılmak istemiş,kızda beni bırakırsan nişanlına herşeyi anlatırım ve sonrada intihar ederim diyerek tehdit etmiş onu.zamanında sadece teyzesine anlatmış bunu.teyzeside nişanlını bir başkası için terketme değmez demiş.bunca emek,çapa boşa gitmesin..2.5 yıl bekledi,sevdi seni demiş.duyunca şok oldum ne diceğimi bilemedim.demek ki bunca çektiğim çile bir başkası yüzündenmiş..düşündüğüm zaman kimse ona baskıda yapmadı evlen diye..en çok o ailesine baskı yapardı söz yapalım artık diye.benim gibi herkesin güveni bitti ona karşı..herkesi o kadar çok kırdı ve üzdüki..resmen 180 derece dönmüştü.ama işte Allaha şükrediyorum evlenmeden gerçek yüzünü gördüm..umarım benim yaşadıklarım kimsenin başına gelmez.. [/COLOR]
:Saruboceq:
bundan 2.5 yıl önce görücü usulü olarak tanışmıştık,ben okurken beni istemeye gelmişlerdi..aslında ben yanaşmam böyle tanışmalara ama nasip kısmet dedik tanıştık..ben o zaman 3.sınıfta üniversitede öğrenciydim.okulum bittikten sonra sözlenicek ve 1 yıl içindede evlenicektik.planlarımız böyleydi.1.5 yıl boyunca ikimizde isteyerek ve severek çok güzel günler yaşadık.çok istiyordu benimle evlenmeyi.o kadar çok seviyorduki beni,bunu görüyordum onda.herşey rüya gibi tadında devam ediyordu..herkes beni gelinleri olarak kabullenmişti.biri bana bişey dese asla toz kondurmazdı.tek sorunumuz onun işsiz olmasıydı ve benim okulum bitmesine 1 ay kala iş buldu.ben mezun olduktan sonra hergün beni sıkıştırıp ne zaman söz yapıcaz deyip duruyordu..1 temmuzda sözlendik..herkes bizi çok kıskanırdı..ama sözlendikten 2-3 ay sonra o çok değişti.eskisi gibi ilgisi yoktu.arayıp sormazdı o kadar ,çağırsam gelmek istemez kendince bahaneler uydururdu.bende arayıp sormasam araya bu sefer mesafe girerdi bende arardım.Neden böylesin ne oldu sana diye? sorsam bişey yok sadece çok yoğun çalışıyoruz,başka iş bulsam çıkıcam derdi.hem ona hemde kendime iş arardım evde dururken.bu şekilde ilgisiz hareketleri birkaç ay sürdü artık dayanamadım ayrılmak istiyorum dedim kabul etmedi,ayrılmadı..herşeyi yoluna koyucağına eskisi gibi olacağına dair sözler verdi ve sanki sözünü tutmuş gibiydi !! mart ayında nişan yapmayı düşünüyordum,ona sordum,istermisin nişanlanmayı nediyorsun dedim,kafanı karıştıran bişeyler varsa şimdiden söyle yol yakınken bitsin dedim.öyle bişey olmadığını,nişan hazırlıklarına başlamamı söyledi...ve ben nişanı yaptım.o kadar güzel bir nişan olduki 600 kişilik salonu ağzına kadar doldurduk.kaç şehirden misafirlerimiz geldi.düğün gibi bir nişandı.hatta nişandan sonra ben iş buldum onada başka güzel bir iş bulduk..önümüzde engel kalmamıştı artık..ama nişandan 1 ay sonra o yine değişti..ve bu sefer bana karşı konuşmaları hakaret boyutuna ulaştı.çok değişmişti,onu tanımak,anlamak çok zordu.bişey sorsam bağırıp çağırır,bişey yok deyip kestirip atardı..artık günlerce aramazdı..ne oluyor bize neden bu hale geldik derdim.sabahlara kadar ağladım sinirimden.en ufak şeyden kavga eder,bu kavga daha sonra büyür giderdi..benimle iyi geçindiği zamanlar çok azdı.bize geldiklerinde en sevdiği yemeklerden yapar,etrafında pervane olurdum.onun için güzel giyinirdim ama pek takmazdı.bugün iyise yarın kötü olur,dengesiz davranırdı.bana karşı o kadar vicdansızdıki,ağladığım zaman bile umursamazdı.nişanlılık nedir bilmedim,hep başkalarına özendim.nerde o evlenmek için can atan adam nerde şimdiki acımasız adam.düğüne 2 ay kalmıştı ve ben çok kararsız kalmıştım.hergece Allaha dua ediyordum bişey varsa bana evlenmeden göster diye..eve mutfak dolabı istemiştim sonuçta çeyiz sericektim..bunun yüzünden yine haksız yere hakaretler işittim,bir dövmediği kalmıştı.bunca yaşadığım,duyduğum şeyler içinde özür falan duymadım ve artık dayanamdım,gururum yeterince incinmişti..gücümde kalmamıştı.ayrılmak istedim oda kabul etti.ondan sonra araya aileler girdi,çevremiz girdi ama olmadı,düzelmedik.daha sonra teyzesi aradı beni gerçekleri anlattı.eski çalıştığı yerde bir kızla tanışmış uzun zamandırda onla görüşüyormuş ve kız beni biliyormuş.bir ara kızdan ayrılmak istemiş,kızda beni bırakırsan nişanlına herşeyi anlatırım ve sonrada intihar ederim diyerek tehdit etmiş onu.zamanında sadece teyzesine anlatmış bunu.teyzeside nişanlını bir başkası için terketme değmez demiş.bunca emek,çapa boşa gitmesin..2.5 yıl bekledi,sevdi seni demiş.duyunca şok oldum ne diceğimi bilemedim.demek ki bunca çektiğim çile bir başkası yüzündenmiş..düşündüğüm zaman kimse ona baskıda yapmadı evlen diye..en çok o ailesine baskı yapardı söz yapalım artık diye.benim gibi herkesin güveni bitti ona karşı..herkesi o kadar çok kırdı ve üzdüki..resmen 180 derece dönmüştü.ama işte Allaha şükrediyorum evlenmeden gerçek yüzünü gördüm..umarım benim yaşadıklarım kimsenin başına gelmez.. [/COLOR]
:Saruboceq:
Son düzenleme:
kendimi aileme ve işime adadım..izin günlerimde arkadaşlarımla gezerek,yiyip içerek,çevremle ilgilenerek geçiriyorum zamanımı..bu dünyaya 2.kez gelmicektim o yüzden doya doya yaşıyorum hayatımı.benim böyle güçlü olduğumu görünce ailemde kolay atlattı bu durumu..şimdi mutlu ve huzurluyum,vicdanım rahat,özgürüm
:sm_cool: ben hiçbişey kaybetmedim :hooray:
