- 17 Şubat 2008
- 867
- 132
- 648
2010 ağustos ayının başıydı hamile olduğumu eczaneden aldığım test ile öğrendik..
sonrası çok güzel seyretti ta ki 6. haftaya kadar :))
6. haftada başlayan mide bulantılarım (kusma yok) tiksintilerim beni evimden eşimden yemeklerden neredeyse herşeyden soğutup bezdirmişti
öyle böyle 4-5 aya kadar sürdü o halim ve sonrasında kilo alımlarım karnımın belirginleşmesi dönemi başladı o dönemde de herşey rahattı fakat daha sonra vücudumda oluşan şişkinlikler çocuk ve kiloların damarlara yaptığı baskılar sonucu el bileklerimde karpal tunel sendromu bile oluştu artık ellerimin sürekli hiç geçmek bilmeyen uyuşuklukları yüzünden doğru düzgün birşey tutamaz elimden düşürür iş yapamaz olmuştum geçmesi için çok araştırmalar yapıyordum ama malesef doğum yapmadan geçmeyeceği gerçeğinide kabul edip o şekilde beklemem gerekiyordu :) artık son zamanlarımda iyice vuran bel ve sırt ağrıları yatakta yatamama uyumama gibi sorunlar almış başını gidiyordu geceleri uyku diye birşey kalmamıştı bi ara bir türlü uyuyamıyordum sabahlara kadar pc başında oyalanıp sabah 8-9 gibi uykuya dalıyordum ..
neyse ki günler öyle böyle geçti ve beklenen doğum tarihi olan 23 nisan geldi çattı ama bebeğim gelmek istemiyordu bir türlü sürekli var olan sancılarımdan başka hiçbirşey yoktu bende belirti olarak sancılar sıklaşmıyor ağırlaşmıyordu ne ileri ne geri gidiyorduk yani..
25 nisan günü azar azarda olsa suyum gelmeye başladı belli ki bebeğin suyuydu akıntı falan değildi ama bir anda boşalmıyor çoğalmıyordu hiç sonra ertesi gün yoğun bir sancım oldu hiç azalmadı ve ilerlemedi ama baya yorucuydu öyle ki karşımda oturan yengemlere misafir geleceği için yardıma gittim yaptığım 1-2 ikramlık şeyi zar zor bitirdim sonrada eve geçene kadar mutfaktan hiç yerimden kıpırdamadım öylece oturdum o günde öyle geçti ertesi gün yani 26 nisan günü ise yine evde iş güç oyalanıyordum sancım geçmişti hafif adet olacakmışım gibi bir sancı vardı ve ben ev işleriyle ilgileniyordum bir ara çamasırları asmaya başladığımda yoğun bir akıntı olduğunu farkettim hatta dedim ki suyum komple geliyor galiba bir bakayım lavaboya girdiğimde baktım ki sanki adet olmuşcasına kanamam oluyor şaşırdım hiç bir sıkıntım yoktu ağrı sızı ama o kanama insanı korkutmaya yetiyordu bende korktum tabi ama kendimi sakinleştirip hemen eşimi aradım onuda fazla panikletmeden konuşmaya çalışarak eve çağırdım eşim gelene kadar geri kalan işlerimide hallettim ve geldiğinde hemen hazırlanıp hastaneye gittik doktorum muayenede baktı açıklık yok parmağımın ucu kadar dedi ve kanamaya bir açıklama yapamadı plesentadan olur genelde ama öyle bir sorunda yok dedi yani bir anlam veremedi istersen sezeryanla alalım zaten günüde geçti suyunda geliyo bebek riske girmesin enfeksiyon kapmasın dedi ben kabul etmedim ne olursa olsun normal doğum yapacağım diyordum ve doktorada yine öyle söyledim o da eve bırakamam riskli olur burda tutsam bekleyeceksin 1 gün dedi karar verin dedi bizde karar verdik 1 gün bekleyecektik ve ertesi güne kadar doğum başlamazsa sabah 6 da suni sancıyla müdahale başlayacaktı neyse odamı hazırladılar nst makinesini falan getirdiler bana serum bağladılar çünkü yeme içme yasaktı öylece o gün saat 3-4 civarı gittiğimiz hastanede ertesi güne kadar bekledik sabaha kadar açılma olmadı sabah 6 da alttan bir aletle suni sancı verilmeye başlandı sancılar nst de çıkıyordu ama bende birşey yoktu gibi bir durum vardı yani beni bağırtacak kadar acıtmıyodu sonrasında serumla suni sancı verilmeye devam edildi bu arada muayeneler yapılıyor sürekli ama zerre açılma yok daha sonra kalçadan iğne yapıldı rahmi yumuşatmak açılmayı kolaylaştırmak için böyle böyle saat 12yi buldu hala bir cm bile açılmadan eser olmadı en son kontrolde doktorum çok bitkin düştün kendinide bebeğide yordun bu halde doğum zor olabilir istersen daha fazla bekleme hem kanamanda var riske girme falan bir düşün dedi sonrasında eşime söyledim doktorumla konuş sezeryana gireyim çünkü artık dayanma gücüm kalmadı dedim muayeneler verilen suni sancılar ve bunun yanı sıra her defasında açılma olmadığının söylenmesiyle sıfırlanmış bir moralle daha fazla bekleyemedim suyumda geliyodu kanamamda vardı aptallık edipte kendimide bebeğimide tehlikeye atmak istemiyordum artık her an her şey olabilirdi çünkü o sıkıntılarında etkisiyle acil sezeryan kararı verdim ve o anda bebeğimi görmek o anı yaşamak gibi duyguların bende hiç etkisi olmaması sebebiyle genel anesteziyi tercih ettim hemşirelerin hazırlamasından sonra ameliyathaneye indirildim ve son hazırlıklardan sonra güle güleee denilip bayıltıldım :)) sonrasında il 10-15 dk içinde kızımı yukarı bebek odasına çıkarmışlar beni de bi yarım saat kadar sonra çıkarmışlar yani öğlen 2 ye doğru falan çıktım ben ama akşam 8 civarı falan ayıldım sanırım baya bi süre acı hissetmeyeyim diye ayıltmamışlar iyi de olmuş çünkü hiç acı hissetmedim dikişlerimden falan
ameliyat sonrası sürecinde tek sorun ilk ayağa kalkış yürüyüş ve ilk tuvalete çıkış oldu onlarıda nankörlük edip çok büyük bir sorunmuş gibi abartıyla anlatmak istemiyorum çünkü o kadar bir sorun yoktu 3. gün eve geldiğimde her işimi nerdeyse kendim yapıyordum ve sadece geceleri uyuyup uyandıktan sonra çocuğa kalkmak isterken eşimden yardım alıyordum doğrulurken yataktan bu da 1 hafta içerisinde kayboldu gitti Allahıma şükürler olsun şimdi daha iyiyim bebeğimle yeni hayatıma alışmaya alışıyorum hala herkese hayırlı doğumlar..... :)
sonrası çok güzel seyretti ta ki 6. haftaya kadar :))
6. haftada başlayan mide bulantılarım (kusma yok) tiksintilerim beni evimden eşimden yemeklerden neredeyse herşeyden soğutup bezdirmişti
öyle böyle 4-5 aya kadar sürdü o halim ve sonrasında kilo alımlarım karnımın belirginleşmesi dönemi başladı o dönemde de herşey rahattı fakat daha sonra vücudumda oluşan şişkinlikler çocuk ve kiloların damarlara yaptığı baskılar sonucu el bileklerimde karpal tunel sendromu bile oluştu artık ellerimin sürekli hiç geçmek bilmeyen uyuşuklukları yüzünden doğru düzgün birşey tutamaz elimden düşürür iş yapamaz olmuştum geçmesi için çok araştırmalar yapıyordum ama malesef doğum yapmadan geçmeyeceği gerçeğinide kabul edip o şekilde beklemem gerekiyordu :) artık son zamanlarımda iyice vuran bel ve sırt ağrıları yatakta yatamama uyumama gibi sorunlar almış başını gidiyordu geceleri uyku diye birşey kalmamıştı bi ara bir türlü uyuyamıyordum sabahlara kadar pc başında oyalanıp sabah 8-9 gibi uykuya dalıyordum ..
neyse ki günler öyle böyle geçti ve beklenen doğum tarihi olan 23 nisan geldi çattı ama bebeğim gelmek istemiyordu bir türlü sürekli var olan sancılarımdan başka hiçbirşey yoktu bende belirti olarak sancılar sıklaşmıyor ağırlaşmıyordu ne ileri ne geri gidiyorduk yani..
25 nisan günü azar azarda olsa suyum gelmeye başladı belli ki bebeğin suyuydu akıntı falan değildi ama bir anda boşalmıyor çoğalmıyordu hiç sonra ertesi gün yoğun bir sancım oldu hiç azalmadı ve ilerlemedi ama baya yorucuydu öyle ki karşımda oturan yengemlere misafir geleceği için yardıma gittim yaptığım 1-2 ikramlık şeyi zar zor bitirdim sonrada eve geçene kadar mutfaktan hiç yerimden kıpırdamadım öylece oturdum o günde öyle geçti ertesi gün yani 26 nisan günü ise yine evde iş güç oyalanıyordum sancım geçmişti hafif adet olacakmışım gibi bir sancı vardı ve ben ev işleriyle ilgileniyordum bir ara çamasırları asmaya başladığımda yoğun bir akıntı olduğunu farkettim hatta dedim ki suyum komple geliyor galiba bir bakayım lavaboya girdiğimde baktım ki sanki adet olmuşcasına kanamam oluyor şaşırdım hiç bir sıkıntım yoktu ağrı sızı ama o kanama insanı korkutmaya yetiyordu bende korktum tabi ama kendimi sakinleştirip hemen eşimi aradım onuda fazla panikletmeden konuşmaya çalışarak eve çağırdım eşim gelene kadar geri kalan işlerimide hallettim ve geldiğinde hemen hazırlanıp hastaneye gittik doktorum muayenede baktı açıklık yok parmağımın ucu kadar dedi ve kanamaya bir açıklama yapamadı plesentadan olur genelde ama öyle bir sorunda yok dedi yani bir anlam veremedi istersen sezeryanla alalım zaten günüde geçti suyunda geliyo bebek riske girmesin enfeksiyon kapmasın dedi ben kabul etmedim ne olursa olsun normal doğum yapacağım diyordum ve doktorada yine öyle söyledim o da eve bırakamam riskli olur burda tutsam bekleyeceksin 1 gün dedi karar verin dedi bizde karar verdik 1 gün bekleyecektik ve ertesi güne kadar doğum başlamazsa sabah 6 da suni sancıyla müdahale başlayacaktı neyse odamı hazırladılar nst makinesini falan getirdiler bana serum bağladılar çünkü yeme içme yasaktı öylece o gün saat 3-4 civarı gittiğimiz hastanede ertesi güne kadar bekledik sabaha kadar açılma olmadı sabah 6 da alttan bir aletle suni sancı verilmeye başlandı sancılar nst de çıkıyordu ama bende birşey yoktu gibi bir durum vardı yani beni bağırtacak kadar acıtmıyodu sonrasında serumla suni sancı verilmeye devam edildi bu arada muayeneler yapılıyor sürekli ama zerre açılma yok daha sonra kalçadan iğne yapıldı rahmi yumuşatmak açılmayı kolaylaştırmak için böyle böyle saat 12yi buldu hala bir cm bile açılmadan eser olmadı en son kontrolde doktorum çok bitkin düştün kendinide bebeğide yordun bu halde doğum zor olabilir istersen daha fazla bekleme hem kanamanda var riske girme falan bir düşün dedi sonrasında eşime söyledim doktorumla konuş sezeryana gireyim çünkü artık dayanma gücüm kalmadı dedim muayeneler verilen suni sancılar ve bunun yanı sıra her defasında açılma olmadığının söylenmesiyle sıfırlanmış bir moralle daha fazla bekleyemedim suyumda geliyodu kanamamda vardı aptallık edipte kendimide bebeğimide tehlikeye atmak istemiyordum artık her an her şey olabilirdi çünkü o sıkıntılarında etkisiyle acil sezeryan kararı verdim ve o anda bebeğimi görmek o anı yaşamak gibi duyguların bende hiç etkisi olmaması sebebiyle genel anesteziyi tercih ettim hemşirelerin hazırlamasından sonra ameliyathaneye indirildim ve son hazırlıklardan sonra güle güleee denilip bayıltıldım :)) sonrasında il 10-15 dk içinde kızımı yukarı bebek odasına çıkarmışlar beni de bi yarım saat kadar sonra çıkarmışlar yani öğlen 2 ye doğru falan çıktım ben ama akşam 8 civarı falan ayıldım sanırım baya bi süre acı hissetmeyeyim diye ayıltmamışlar iyi de olmuş çünkü hiç acı hissetmedim dikişlerimden falan
ameliyat sonrası sürecinde tek sorun ilk ayağa kalkış yürüyüş ve ilk tuvalete çıkış oldu onlarıda nankörlük edip çok büyük bir sorunmuş gibi abartıyla anlatmak istemiyorum çünkü o kadar bir sorun yoktu 3. gün eve geldiğimde her işimi nerdeyse kendim yapıyordum ve sadece geceleri uyuyup uyandıktan sonra çocuğa kalkmak isterken eşimden yardım alıyordum doğrulurken yataktan bu da 1 hafta içerisinde kayboldu gitti Allahıma şükürler olsun şimdi daha iyiyim bebeğimle yeni hayatıma alışmaya alışıyorum hala herkese hayırlı doğumlar..... :)