affedersin, affetmek zorunda kaldığın için
...ama unutmazsın...unuttum sanırsın!
bakın şimdi bu konuda burada bahsetmek bile tekrar hatırlamaya yetiyor:mymeka:
MERAK EDİYORUM:
Evlilikte olan sürtüşmeler değil!.
tartısma esnasında duyduğunuz kulaklarınızı sağır eden laflar hangi rafa kaldırılır?
bunlarla ne yapılır?
Affetmek için unutmak şart mı?
Unutmadan affedilmiyor.. Affetmeden de yasanmıyor.
Mutasyona uğramak tam da bu mu acaba?
Kendiniz değil,başkası gibi yaşamak...
Artık hiçbirşey umurumda değil,ama o AN beynimin sınırlarını aşan bişey yaşıyorum,sadece karmaşanın içinde olduğumu,çıkaz sokaklarda kovalandığımı,dev dalgaların üzerime geldiğini düşünüyorum.Kadınlar,hiçbirzaman rafa kaldırmaz,aklının biryerinde muhafaza eder,dikkatle bekler,gardını alıp...
unutulmuyor onlar,beyninin bir yerinde mutlaka kalıyor,yarası hep kalıyor,,,sadece bazı şeyler için insan o sözleri o lafları unutmuş gibi davranmak zorunda kalıyor...bence....
unutmak kesinlikle mümkün değil ama yaşıyoruz ama aynı havayı teneffüs ediyoruz hergün,aynı yatagı paylaşıp,aynı masada yemek yiyoruz ve hatta cogumuzun ortak cocugu,cocukları var asla ortaklığı bozamayacak ve seviyoruz karsımızdakini en onemlisi..evet bazen cok kırılıyoruz ama sevmesekte durmayız bir dakika yanlarında..kendi kendimizi tedaviyle geçiriyoruz güzelim zamanlarımızı...unutamıyoruz yapılanları ama affediyormusuz gibi görünüyoruz işte..
affedersin, affetmek zorunda kaldığın için
...ama unutmazsın...unuttum sanırsın!
bakın şimdi bu konuda burada bahsetmek bile tekrar hatırlamaya yetiyor:mymeka:
Bahsettiğin rafın adı bilinçaltım.
Bir dahaki tartışmada ilkine benzer-ilkini çağrıştıran her kelime,bilinçaltıma ittiğim öfkeyi yüzeye çıkarır.
Eskisinin 2 katı yoğunlukta bir hınçla kuşanırım silahımı,her duyuşumda da katlanır kinim.
Orantıyı,sevgimle kurarım.Eğer seviyorsam,sevdiğim müddetçe unutmaya ve affetmeye çalışırım.Ama o sevgi bitti an unutmam da, affetmem de.Silerim..
Zaten sevmiyorsam, unutmam ve affetmem..
eskiden çok farklıydım artık çoooooooook daha farklı bir insanım ben...çünkü öğrendim ki affetmeyerek asıl kendimi cezalandırıyorum. Kendimi ruhumda ağır yükler taşımaya mahkum ediyorum.....
Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir lütuf olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir...
Affetmemek, bizim iyileşmemizi, sağlıklı ve doyumlu bir yaşam sürmemizi engelliyor. Yoksa siz sizi inciten insanların, sizi iyileştirmesini mi bekliyorsunuz:uhm:
Affetmek, bizi inciten kişilere duyduğumuz cezalandırma ihtiyacından vazgeçerek kendi tutsaklığımızdan vazgeçmektir.
Affetmek, yaşamın geçmişinde takılıp kalmak yerine, yaşam yolculuğunda yeni deneyimlere açık hale gelebilmektir...ve affetmeyi ancak affederek öğrenebiliriz....
unutmayalım ki
Ellerini yumruk haline getirenler, tokalaşamazlara.s
sevgiyle kalına.s.
Unutulmaz.....
Affedilir mi?
Ama çok seçenek yok gibi....
Her zaman arkadaşlarıma da karşılıklı sohbetlerde söylediğim şey şu...
Öfke anında sarf edilen hiçbir sözcüğü geri alamayız.
O yüzden ya duymamış gibi yapacaksın ve tekrar etmeyeceksin.(yada
ettirmeyeceksin)
Yada duyduğunun üstüne bir de kendi duygularını ekleyip biri bin yapacaksın...
Bu şuna benziyor aldatıltığın aleni ortada.
Gerçekten karşındakinden vazgeçtiysen bunu yüzüne vurur yada olay
mahalinde basarsın.
Ama vazgeçemeyeceğin ve yalayıp yutacağın kesinse,
Hiç duymamış görmemiş gibi davranacaksın.
Yüz göz olmamak adına..
Konuyu fazla hırpaladım, farkındayım
Ama seninde dediğin gibi olmuşun farkındaysan, olmamasının imkanı yok.
Sevgiler arkadaşım.
unutmamak,ama unutmak zorunda olmak çok zordur...hiç olmadık zamanlarda gelir tam yüreğinin ortasına oturur...hani boğazın düğümlenir,yutkunamazsın ya...işte öyle büyük bir lokma gibi takılır orda...hatırladıkça canını acıtır...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?