Nereye Atıyorsunuz Yaşanılanları?

unutmak kesinlikle mümkün değil ama yaşıyoruz ama aynı havayı teneffüs ediyoruz hergün,aynı yatagı paylaşıp,aynı masada yemek yiyoruz ve hatta cogumuzun ortak cocugu,cocukları var asla ortaklığı bozamayacak ve seviyoruz karsımızdakini en onemlisi..evet bazen cok kırılıyoruz ama sevmesekte durmayız bir dakika yanlarında..kendi kendimizi tedaviyle geçiriyoruz güzelim zamanlarımızı...unutamıyoruz yapılanları ama affediyormusuz gibi görünüyoruz işte..
 
affedersin, affetmek zorunda kaldığın için
...ama unutmazsın...unuttum sanırsın!
bakın şimdi bu konuda burada bahsetmek bile tekrar hatırlamaya yetiyor:mymeka:
 
affedersin, affetmek zorunda kaldığın için
...ama unutmazsın...unuttum sanırsın!
bakın şimdi bu konuda burada bahsetmek bile tekrar hatırlamaya yetiyor:mymeka:

Yani...Ama Allah kimseyi affetmek zorunda bırakmasın..
 
MERAK EDİYORUM:

Evlilikte olan sürtüşmeler değil!.


tartısma esnasında duyduğunuz kulaklarınızı sağır eden laflar hangi rafa kaldırılır?
bunlarla ne yapılır?

Affetmek için unutmak şart mı?

Unutmadan affedilmiyor.. Affetmeden de yasanmıyor.

Mutasyona uğramak tam da bu mu acaba?




Kendiniz değil,başkası gibi yaşamak...



Bahsettiğin rafın adı bilinçaltım.
Bir dahaki tartışmada ilkine benzer-ilkini çağrıştıran her kelime,bilinçaltıma ittiğim öfkeyi yüzeye çıkarır.
Eskisinin 2 katı yoğunlukta bir hınçla kuşanırım silahımı,her duyuşumda da katlanır kinim.

Orantıyı,sevgimle kurarım.Eğer seviyorsam,sevdiğim müddetçe unutmaya ve affetmeye çalışırım.Ama o sevgi bitti an unutmam da, affetmem de.Silerim..



Yazarken hiç te öyle hissetmemiştim ama okurken amma sert geliyo insana satırlarımfisfisfis
 
eskiden çok farklıydım artık çoooooooook daha farklı bir insanım ben...çünkü öğrendim ki affetmeyerek asıl kendimi cezalandırıyorum. Kendimi ruhumda ağır yükler taşımaya mahkum ediyorum.....
Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir lütuf olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir...
Affetmemek, bizim iyileşmemizi, sağlıklı ve doyumlu bir yaşam sürmemizi engelliyor. Yoksa siz sizi inciten insanların, sizi iyileştirmesini mi bekliyorsunuz:uhm:
Affetmek, bizi inciten kişilere duyduğumuz cezalandırma ihtiyacından vazgeçerek kendi tutsaklığımızdan vazgeçmektir.

Affetmek, yaşamın geçmişinde takılıp kalmak yerine, yaşam yolculuğunda yeni deneyimlere açık hale gelebilmektir...ve affetmeyi ancak affederek öğrenebiliriz....
unutmayalım ki
Ellerini yumruk haline getirenler, tokalaşamazlara.s

sevgiyle kalına.s.
 
Ellerini yumruk haline getirenler, tokalaşamazlar....talin arkadaşım cok güzel bir sözdü..doğu soyluyosun
 
Unutmaya calisiyorum, icime gömmeye cabaliyorum. Basariyorumda bazen. Ama öyle bir zaman geliyorki hepsi bir anda yüregimden fiskiriyor ve aklimdan tek bir kelime geciyor "Neden"?
Yasananlari unutmak gercekten cok zor
:çok üzgünüm:
 
unutulmuyor onlar,beyninin bir yerinde mutlaka kalıyor,yarası hep kalıyor,,,sadece bazı şeyler için insan o sözleri o lafları unutmuş gibi davranmak zorunda kalıyor...bence....
 
Artık hiçbirşey umurumda değil,ama o AN beynimin sınırlarını aşan bişey yaşıyorum,sadece karmaşanın içinde olduğumu,çıkaz sokaklarda kovalandığımı,dev dalgaların üzerime geldiğini düşünüyorum.Kadınlar,hiçbirzaman rafa kaldırmaz,aklının biryerinde muhafaza eder,dikkatle bekler,gardını alıp...

Ben aştım diyosun artık yani..
Dipten öte köy yok
Haklısın bir yerden sonra artık savaşmıyorsun.
Başka yöntemler kaçınılmaz oluyor..
tesekkürler..
 
unutulmuyor onlar,beyninin bir yerinde mutlaka kalıyor,yarası hep kalıyor,,,sadece bazı şeyler için insan o sözleri o lafları unutmuş gibi davranmak zorunda kalıyor...bence....




sadece bazı şeyler için insan o sözleri o lafları unutmuş gibi davranmak zorunda kalıyor...bence....[/QUOTE]

Gercekçi ve mantıklısın..
tesekkürler..
 
unutmak kesinlikle mümkün değil ama yaşıyoruz ama aynı havayı teneffüs ediyoruz hergün,aynı yatagı paylaşıp,aynı masada yemek yiyoruz ve hatta cogumuzun ortak cocugu,cocukları var asla ortaklığı bozamayacak ve seviyoruz karsımızdakini en onemlisi..evet bazen cok kırılıyoruz ama sevmesekte durmayız bir dakika yanlarında..kendi kendimizi tedaviyle geçiriyoruz güzelim zamanlarımızı...unutamıyoruz yapılanları ama affediyormusuz gibi görünüyoruz işte..


Kadınsı ve mantıklı
sana da tesekkürler arkadasım
 
affedersin, affetmek zorunda kaldığın için
...ama unutmazsın...unuttum sanırsın!
bakın şimdi bu konuda burada bahsetmek bile tekrar hatırlamaya yetiyor:mymeka:


affedersin, affetmek zorunda kaldığın için

Terazi burcunun zerafetinden mi bu laf?
tesekkürler..
 

Bahsettiğin rafın adı bilinçaltım.
Bir dahaki tartışmada ilkine benzer-ilkini çağrıştıran her kelime,bilinçaltıma ittiğim öfkeyi yüzeye çıkarır.
Eskisinin 2 katı yoğunlukta bir hınçla kuşanırım silahımı,her duyuşumda da katlanır kinim.

Orantıyı,sevgimle kurarım.Eğer seviyorsam,sevdiğim müddetçe unutmaya ve affetmeye çalışırım.Ama o sevgi bitti an unutmam da, affetmem de.Silerim..

Zaten sevmiyorsam, unutmam ve affetmem..


Sen daha önceki stokları eritmeden
Yeni gelenlere yer kalmıyor di mi?
Taşıyor çünki...
tesekkürler canım..
 
eskiden çok farklıydım artık çoooooooook daha farklı bir insanım ben...çünkü öğrendim ki affetmeyerek asıl kendimi cezalandırıyorum. Kendimi ruhumda ağır yükler taşımaya mahkum ediyorum.....
Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir lütuf olarak düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize yaptığımız bir iyiliktir...
Affetmemek, bizim iyileşmemizi, sağlıklı ve doyumlu bir yaşam sürmemizi engelliyor. Yoksa siz sizi inciten insanların, sizi iyileştirmesini mi bekliyorsunuz:uhm:
Affetmek, bizi inciten kişilere duyduğumuz cezalandırma ihtiyacından vazgeçerek kendi tutsaklığımızdan vazgeçmektir.

Affetmek, yaşamın geçmişinde takılıp kalmak yerine, yaşam yolculuğunda yeni deneyimlere açık hale gelebilmektir...ve affetmeyi ancak affederek öğrenebiliriz....
unutmayalım ki
Ellerini yumruk haline getirenler, tokalaşamazlara.s

sevgiyle kalına.s.

sengözlerimebaksanabsengözlerimebaksanab

Açtırdın çakraları düzeldin tabi sırnaşık şey
Artık sana ''uyumlu'' arkadaş diyebiliriz değil mi?
 
beynimin kösesinde gizli bir dolabim var hepsi oraya konuyor.elbet birgün o da almayacak yani o zaman ben ben olacagim
 
bu dünyada hep baskalarinin dedigi gibi yasanmiyormu ailemizi istedigi cocuk modeli ordanda kocaya kocanin istedigi model ve insan en sonunda artik yeter diyor.söylenilen laflari benim dolabim birgün almayacak ve hepsini bosaltacagim yani o zaman ben kendim olacagim.
 
Unutulmaz.....

Affedilir mi?

Ama çok seçenek yok gibi....

Her zaman arkadaşlarıma da karşılıklı sohbetlerde söylediğim şey şu...

Öfke anında sarf edilen hiçbir sözcüğü geri alamayız.

O yüzden ya duymamış gibi yapacaksın ve tekrar etmeyeceksin.(yada

ettirmeyeceksin)

Yada duyduğunun üstüne bir de kendi duygularını ekleyip biri bin yapacaksın...

Bu şuna benziyor aldatıltığın aleni ortada.

Gerçekten karşındakinden vazgeçtiysen bunu yüzüne vurur yada olay

mahalinde basarsın.

Ama vazgeçemeyeceğin ve yalayıp yutacağın kesinse,

Hiç duymamış görmemiş gibi davranacaksın.

Yüz göz olmamak adına..

Konuyu fazla hırpaladım, farkındayım

Ama seninde dediğin gibi olmuşun farkındaysan, olmamasının imkanı yok.

Sevgiler arkadaşım.

Tesekkürler arkadasım mantık güzel..
 
içime atıyorum,kalbimin en derinlerine...unutmuş gibi yapıyorum,onunla yaşamaya devam edeceksen buna mecbur kalıyorsun,birikiyor birikiyor ve bir yerde patlıyorsun...işte kadınlar patladığında da evlilikte büyük sorunlar olmuş oluyor,kadın sustuğu sürece evlilik yürüyor maalesef...
 
unutmamak,ama unutmak zorunda olmak çok zordur...hiç olmadık zamanlarda gelir tam yüreğinin ortasına oturur...hani boğazın düğümlenir,yutkunamazsın ya...işte öyle büyük bir lokma gibi takılır orda...hatırladıkça canını acıtır...
 
unutmamak,ama unutmak zorunda olmak çok zordur...hiç olmadık zamanlarda gelir tam yüreğinin ortasına oturur...hani boğazın düğümlenir,yutkunamazsın ya...işte öyle büyük bir lokma gibi takılır orda...hatırladıkça canını acıtır...

Tam bir duygusal balık ifadesi..Sanırım senin de hafızan dolu
Evet cok haklısın gercekten öyle.
 
X