nedir zor olan

bir anda duyduğun haber yakar yüreğini derinden
içini bir sızı yakar inceden
boğazının kuruduğu o an
ölümmü bu gerçekmi

birvarmış biryokmuş misali
gözden akan o yaşlar
sabahlara kadar kapanmayan o gözler
hatammıydı gercekmi

zordur ölüm korkusuyla yaşamak
geride kalanları düşünmek
yavrundur boynunu büken
işte budur ölüm korkusuyla yaşamak

karşı karşıya gelipte
gözlerine bakamamak
kokusunu varlığını
hissedipdeanlayamamak
yokmuş gibi davranıpda
kahkahalar atmak
ey sevgili unuttum sanma
o günleri
mutlu oldum güldüm
unuttum sanma
ama şunuda unutmadım
yaptığınhain kalleşliğini
gözü yaşlı ardında
bıraktığın o günü
söz veripte tutmadığını
unuttum sanma o günleri

Gecenin bir yarısı
aldım elime kalemi
döktüm içimden geleni,
bir sen geldin dilime
hayret ettim kendime
bir masal gibi anlattım
her hecemde
getiremedim masalın sonunu
bitirmek istemedim
ama her roman gibi masal gibi işte
bizim masalında sonu
bu son nokta işte...........................................................

Kimsin sen? Beni bu azap kuyusundayken sesimi duyan.
Çırpınışlarımmıydı hissettiğin?.Tanımadığım kapı komşummusun yoksa ?
Kendimimi kandırıyorum? Birine kanmak mı istiyorum.?
Sorular sorular,sorular. Ard arda yığılı beynimin içinde.ateş böceği gibi bir bir yanıyorlar.
Derindir sevmelerim benim. Bu yüzdendir ağır olur düşmelerim. Kanar kalbim sızlar yüreğim.
Yarım aşklar,yamalı sevdaların kalıntısıyım ben.
Kimsin sen? Beni derin yalnızlığımdan uyandıran.
Gücün varsa tut elimden.Sakın bırakma.
Ama yoksa bırak uyandırma .
Bırak gücüm yok artık yalan Aşksız yarınlara………

Uzat tutayım ellerini kaldır basınıda gözlerine bakıyım
bende cesaret bende güven
sevgi bende sevda bende
benim adım aşk burdayım işte
en karanlık gecende dogan
göz yaşlarının donduğu anda
bir omuz aradığında
kimsin sen? diye sorduğun anda
benim adım aşk burdayım işte
omuzuna yüklemişsin askın kahrını
bir umut gelir diye ummuşsun
ne büyük demiştin aşkımız ama bilemedin işte
kaybettim o canı
sen kimsin? diye sorduğun anda
benim adım aşk burdayım işte