- 14 Haziran 2014
- 17
- 21
kardeşlerim ablalarım merhabalar.
ben bakım konusunda ufak bir serzenişte bulunacağım.
Makyaj yapmam kendime çok bakmam.evde nasılsam dışarıda da öyleyimdir.
Namaz kılarım sürekli makyajımın bozulması gerektiği için ciddi olarak sıkıntı bana.Üniversite öğrencisiyim ve sürekli dışarı çıkıyorum.Bakım yapacağım derken sıkılıyorum.Yani ben makyaj olsun bakım olsun nasıl yapılacağını bilmeyen bir insan da değilim sadece makyajı silince yani en azından föndöteni sildikten sonra cok yaşlı oluyor tenim anlamıyorum.iki hal arasındaki o farklılık beni korkutuyor.Aslında güzel değilim gibi...
Doğal bir halime baktığımda mutlu olmak istiyorum ama içimden gelmiyor.saçlarım döküldü depresyondan 3 yıl oldu.çok fazla boşluk var.tepe noktam açık.tel tokayla saçlarımı geri doğru yapmaya calıssamda bir yerler açık kalıyor o kadar yani(bu arada bu konuda 3 aydır yağ bakımı kullanıyorum küçük saçlar çıkmaya başladı çok şükür ama şu anki haliyle bu saçlarla dışarı çıkılmaz.)saçlarımı hep yukardan topuz yapmak zorunda kalıyorum.ve bundan artık nefret ettim.saçlarımı bir gün bile açamıycak mıyım? diye üzülüyorum hep.neyse bu halimize de çok şükür.Alıştım.Ama saçlarımın da çıkmasını beklediğim için hep topluyorum ve çok bakımsız duruyorum daha da..
Bir de 70 kilo ve 1.60 boyundayım.üzerime giydiklerim üstüme yapışıyor.İstediğim gibi giyinemiyorum.
bir de size istemsiz bazı arkadaşlarımdan aniden duyduklarımı söylemek istiyorum.sanki söylersem daha önemsiz ve boşverebilir mişim gibi olacak.Dudaklarım ince arkadaşımla makyaj yapmayı denedim birgün.ağzından tutamayıp aniden aman çok ince seninkilerde ya deyip dudak büzdü baldudaklı arkadaşım! ım.her neyse bir de ben bişekilde makyaj yaparsam kim kadar güzel olabilirim diye saçma bir soru sormuştum arkadaşıma bir örnek vermiştim.Yok artık demiştim.beni bunlarda çok üzüyor.
Beni ve görüşümü aşağılamaktan uzak önerili yorumlarınızı bekliyorum düşüncelerim için
ben bakım konusunda ufak bir serzenişte bulunacağım.
Makyaj yapmam kendime çok bakmam.evde nasılsam dışarıda da öyleyimdir.
Namaz kılarım sürekli makyajımın bozulması gerektiği için ciddi olarak sıkıntı bana.Üniversite öğrencisiyim ve sürekli dışarı çıkıyorum.Bakım yapacağım derken sıkılıyorum.Yani ben makyaj olsun bakım olsun nasıl yapılacağını bilmeyen bir insan da değilim sadece makyajı silince yani en azından föndöteni sildikten sonra cok yaşlı oluyor tenim anlamıyorum.iki hal arasındaki o farklılık beni korkutuyor.Aslında güzel değilim gibi...
Doğal bir halime baktığımda mutlu olmak istiyorum ama içimden gelmiyor.saçlarım döküldü depresyondan 3 yıl oldu.çok fazla boşluk var.tepe noktam açık.tel tokayla saçlarımı geri doğru yapmaya calıssamda bir yerler açık kalıyor o kadar yani(bu arada bu konuda 3 aydır yağ bakımı kullanıyorum küçük saçlar çıkmaya başladı çok şükür ama şu anki haliyle bu saçlarla dışarı çıkılmaz.)saçlarımı hep yukardan topuz yapmak zorunda kalıyorum.ve bundan artık nefret ettim.saçlarımı bir gün bile açamıycak mıyım? diye üzülüyorum hep.neyse bu halimize de çok şükür.Alıştım.Ama saçlarımın da çıkmasını beklediğim için hep topluyorum ve çok bakımsız duruyorum daha da..
Bir de 70 kilo ve 1.60 boyundayım.üzerime giydiklerim üstüme yapışıyor.İstediğim gibi giyinemiyorum.
bir de size istemsiz bazı arkadaşlarımdan aniden duyduklarımı söylemek istiyorum.sanki söylersem daha önemsiz ve boşverebilir mişim gibi olacak.Dudaklarım ince arkadaşımla makyaj yapmayı denedim birgün.ağzından tutamayıp aniden aman çok ince seninkilerde ya deyip dudak büzdü baldudaklı arkadaşım! ım.her neyse bir de ben bişekilde makyaj yaparsam kim kadar güzel olabilirim diye saçma bir soru sormuştum arkadaşıma bir örnek vermiştim.Yok artık demiştim.beni bunlarda çok üzüyor.
Beni ve görüşümü aşağılamaktan uzak önerili yorumlarınızı bekliyorum düşüncelerim için