4 senelik evlilikte 3 yasinda cocuk yani evlenir evlenmez cocuk yapmissiniz. Kendinize sure tanisaydiniz esinizle vakit gecirmek evliligi oturtmak icin boyle olmazdi. Baska bir iste calismaya baslayin biraz esinizle ozlesin boyle surekli dip dibe olmakla degismez.Kızlar merhaba
25 yaşındayım 4 senelik evliyim 3 yaşında kızım var kızım bu sene kreşe başladı gayet güzel gidiyor okulunu öğretmenlerini seviyor bende çalışıyorum eşimle birlikte kendi dükkanımız var ama ben kendimi enerjisiz üşengeç sık sık mutsuz hissediyorum aklım sürekli kızım da oluyor ona yetemiyor gibi hissediyorum okulda ne yaptı yemek yedi mi düştü mü kalktı mı tuvalet ihtiyacını yaptı mı vs gibi düşünceler kafamda sürekli kendime zaman ayırmıyorum yada ayıramıyorum belki de eşimle de çok ev içersinde sohbetimiz olmuyor işten geliyoruz yemek yiyoruz herkes köşeye çekiliyor eşim telefona bakıyor telefonla işi bitince tv den film izleyelim diyor ben istiyorum ki sohbet edelim kızımızla doya doya vakit geçirelim benimle ilgilensin istiyorum kendimize vakit ayıralım istiyorum ama eşim hiç böyle değil üzülüyorum artık ilgi görmek istiyorum mutsuzum hep birşeylere yetişme çabasındayım kızımı daha güzel büyütmek ona güzel gelecek bırakmak istiyorum çabalıyorum bu anlar geri gelmeyecek bir daha ama eşim ben sürekli birşeyleri söyleyince yapıyor yoruldum artık söylemekten sırf ben söyleniyorum diye yapsın istemiyorum kendi içinden geldiğinde yapsın istiyorum ama oda gelmiyor içinden kendimi geliştirmek güçlü bir kadın olmak istiyorum kızlar ne önerirsiniz bana biraz dertleşmek istiyorum
Anne rolünden çıkamıyorum birşey yaparken sürekli kızım aklımda nasıl baş edicem bilmiyorum kendime gelmem gerektiğinin farkındayım ama olmuyorHer şeyi çok genç yaşta tüketmişsiniz bir. Birbirinize anlatabileceğiniz kendinize ait bir hayatınız yok iki.
Farklı çevrelere girmeniz lazım, farklı insanlarla tanışmanız lazım. Anne rolünden biraz çıkıp kendinize zaman ayırmanız lazım.
Eşim dükkanımız varken neden başka yerde çalışacaksın diyor başka yerde olmama olumlu bakmıyorKüçük yaşta evlenmişsiniz ve hemen çocuk yapmışsınız. Bunlar illa ki evliliğinizi etkileyen durumlar. Doğru düzgün karı-koca olamadan evliliğinizin tadını çıkartamadan anne-baba olmuşsunuz. Kendinizi o kadar anne olarak kodlamışsınız ki kadın olduğunuzu, annelik dışında bir birey olduğunuzu dahi unutmuş gibisiniz. Cümleleriniz bile hep kızınız üzerine. Eşimle kendi dükkanımız var yazdığınıza göre birlikte çalışıyorsunuz anladığım kadarıyla bu da ciddi bir sorun. Zaten tüm gün birlikte olduğunuz biriyle akşam uzun uzun ne konuşacaksınız ki? Bu durum yıpratır evliliğinizi. Siz başka bir iş bakın bence. Birbirinizi özleyin biraz, konuşacak konunuz olsun evde. Kendi çevreniz olur hem.
Ama bu şekilde pimpirikli sürekli endişeli şekilde kızına daha iyi bir anne olmuyorsun ki! Yardım alman lazım tek başına başarmak zorunda değilsin.Anne rolünden çıkamıyorum birşey yaparken sürekli kızım aklımda nasıl baş edicem bilmiyorum kendime gelmem gerektiğinin farkındayım ama olmuyor
Eşim dükkanımız varken neden başka yerde çalışacaksın diyor başka yerde olmama olumlu bakmıyor
Tamda böyle bir hayat içindeyimKızlar merhaba
25 yaşındayım 4 senelik evliyim 3 yaşında kızım var kızım bu sene kreşe başladı gayet güzel gidiyor okulunu öğretmenlerini seviyor bende çalışıyorum eşimle birlikte kendi dükkanımız var ama ben kendimi enerjisiz üşengeç sık sık mutsuz hissediyorum aklım sürekli kızım da oluyor ona yetemiyor gibi hissediyorum okulda ne yaptı yemek yedi mi düştü mü kalktı mı tuvalet ihtiyacını yaptı mı vs gibi düşünceler kafamda sürekli kendime zaman ayırmıyorum yada ayıramıyorum belki de eşimle de çok ev içersinde sohbetimiz olmuyor işten geliyoruz yemek yiyoruz herkes köşeye çekiliyor eşim telefona bakıyor telefonla işi bitince tv den film izleyelim diyor ben istiyorum ki sohbet edelim kızımızla doya doya vakit geçirelim benimle ilgilensin istiyorum kendimize vakit ayıralım istiyorum ama eşim hiç böyle değil üzülüyorum artık ilgi görmek istiyorum mutsuzum hep birşeylere yetişme çabasındayım kızımı daha güzel büyütmek ona güzel gelecek bırakmak istiyorum çabalıyorum bu anlar geri gelmeyecek bir daha ama eşim ben sürekli birşeyleri söyleyince yapıyor yoruldum artık söylemekten sırf ben söyleniyorum diye yapsın istemiyorum kendi içinden geldiğinde yapsın istiyorum ama oda gelmiyor içinden kendimi geliştirmek güçlü bir kadın olmak istiyorum kızlar ne önerirsiniz bana biraz dertleşmek istiyorum
Kızlar merhaba
25 yaşındayım 4 senelik evliyim 3 yaşında kızım var kızım bu sene kreşe başladı gayet güzel gidiyor okulunu öğretmenlerini seviyor bende çalışıyorum eşimle birlikte kendi dükkanımız var ama ben kendimi enerjisiz üşengeç sık sık mutsuz hissediyorum aklım sürekli kızım da oluyor ona yetemiyor gibi hissediyorum okulda ne yaptı yemek yedi mi düştü mü kalktı mı tuvalet ihtiyacını yaptı mı vs gibi düşünceler kafamda sürekli kendime zaman ayırmıyorum yada ayıramıyorum belki de eşimle de çok ev içersinde sohbetimiz olmuyor işten geliyoruz yemek yiyoruz herkes köşeye çekiliyor eşim telefona bakıyor telefonla işi bitince tv den film izleyelim diyor ben istiyorum ki sohbet edelim kızımızla doya doya vakit geçirelim benimle ilgilensin istiyorum kendimize vakit ayıralım istiyorum ama eşim hiç böyle değil üzülüyorum artık ilgi görmek istiyorum mutsuzum hep birşeylere yetişme çabasındayım kızımı daha güzel büyütmek ona güzel gelecek bırakmak istiyorum çabalıyorum bu anlar geri gelmeyecek bir daha ama eşim ben sürekli birşeyleri söyleyince yapıyor yoruldum artık söylemekten sırf ben söyleniyorum diye yapsın istemiyorum kendi içinden geldiğinde yapsın istiyorum ama oda gelmiyor içinden kendimi geliştirmek güçlü bir kadın olmak istiyorum kızlar ne önerirsiniz bana biraz dertleşmek istiyorum
O senin hunkarin değil esin. Adı üstünde eş şartlar eş. Ben ayrı bir iş istiyorum de. Olumlu bakmıyor ne demek. Ayıp değil günah degilEşim dükkanımız varken neden başka yerde çalışacaksın diyor başka yerde olmama olumlu bakmıyor
Eşinizin size olan ilgisizliginin sizde bıraktığı üzüntüyü kızınıza aşırı kaygıyla gidermeye calsiiyorsunuz gibi geldi. Eşinizden beklediğiniz ilgili kızınıza vererek aşırı telafi.. tek yol iletişim kurmak gibi..Kızlar merhaba
25 yaşındayım 4 senelik evliyim 3 yaşında kızım var kızım bu sene kreşe başladı gayet güzel gidiyor okulunu öğretmenlerini seviyor bende çalışıyorum eşimle birlikte kendi dükkanımız var ama ben kendimi enerjisiz üşengeç sık sık mutsuz hissediyorum aklım sürekli kızım da oluyor ona yetemiyor gibi hissediyorum okulda ne yaptı yemek yedi mi düştü mü kalktı mı tuvalet ihtiyacını yaptı mı vs gibi düşünceler kafamda sürekli kendime zaman ayırmıyorum yada ayıramıyorum belki de eşimle de çok ev içersinde sohbetimiz olmuyor işten geliyoruz yemek yiyoruz herkes köşeye çekiliyor eşim telefona bakıyor telefonla işi bitince tv den film izleyelim diyor ben istiyorum ki sohbet edelim kızımızla doya doya vakit geçirelim benimle ilgilensin istiyorum kendimize vakit ayıralım istiyorum ama eşim hiç böyle değil üzülüyorum artık ilgi görmek istiyorum mutsuzum hep birşeylere yetişme çabasındayım kızımı daha güzel büyütmek ona güzel gelecek bırakmak istiyorum çabalıyorum bu anlar geri gelmeyecek bir daha ama eşim ben sürekli birşeyleri söyleyince yapıyor yoruldum artık söylemekten sırf ben söyleniyorum diye yapsın istemiyorum kendi içinden geldiğinde yapsın istiyorum ama oda gelmiyor içinden kendimi geliştirmek güçlü bir kadın olmak istiyorum kızlar ne önerirsiniz bana biraz dertleşmek istiyorum
Hiçkimse değişmez valla.o yüzden aşırı iyi tanımadan evlenmemek lazim ya.Kızlar merhaba
25 yaşındayım 4 senelik evliyim 3 yaşında kızım var kızım bu sene kreşe başladı gayet güzel gidiyor okulunu öğretmenlerini seviyor bende çalışıyorum eşimle birlikte kendi dükkanımız var ama ben kendimi enerjisiz üşengeç sık sık mutsuz hissediyorum aklım sürekli kızım da oluyor ona yetemiyor gibi hissediyorum okulda ne yaptı yemek yedi mi düştü mü kalktı mı tuvalet ihtiyacını yaptı mı vs gibi düşünceler kafamda sürekli kendime zaman ayırmıyorum yada ayıramıyorum belki de eşimle de çok ev içersinde sohbetimiz olmuyor işten geliyoruz yemek yiyoruz herkes köşeye çekiliyor eşim telefona bakıyor telefonla işi bitince tv den film izleyelim diyor ben istiyorum ki sohbet edelim kızımızla doya doya vakit geçirelim benimle ilgilensin istiyorum kendimize vakit ayıralım istiyorum ama eşim hiç böyle değil üzülüyorum artık ilgi görmek istiyorum mutsuzum hep birşeylere yetişme çabasındayım kızımı daha güzel büyütmek ona güzel gelecek bırakmak istiyorum çabalıyorum bu anlar geri gelmeyecek bir daha ama eşim ben sürekli birşeyleri söyleyince yapıyor yoruldum artık söylemekten sırf ben söyleniyorum diye yapsın istemiyorum kendi içinden geldiğinde yapsın istiyorum ama oda gelmiyor içinden kendimi geliştirmek güçlü bir kadın olmak istiyorum kızlar ne önerirsiniz bana biraz dertleşmek istiyorum
Ne dükkanı buEşim dükkanımız varken neden başka yerde çalışacaksın diyor başka yerde olmama olumlu bakmıyor