Neden ekingenim

arkadaşlar ben çok çekingenim
ve bu halimden nefret ediyorum
bu halimden kurtulmak istedim ama olmadı ortaokul ve lise yıllarımda hep yalnızdım bu yüzden rahat hareket eden arkadaşlarıma bakıp imrenirdim neden ben böyle değilim farklıyım diye . yaşamaktan nefret ederdim intihar etmeyi bile düşündüm herkes senden uzak yalnızsınız hep neden derdim ama neden en çok hayal ettiğim arkadaşlar arasında rahat konuşup şakalar yapmak herkesin ilgi odağı olmakama benim için çok zordu.kalabalığa girince suskun oturup kalmak yada konuşunca kızarmak kekelemek ne kadar kötü.okulun bahçesinde bazen bi kenara çekilip ağlardımneden kimse beni sevmiyor neden derdim işte böyle arkadaşlar bunları yazmamın sebebide yalnızlığımı sizlerle paylaşmak bu halimin çözümü varmı bilmiyorum

canım seni anlıyorum.Bu senin yapınla ilgili bir durum.Bende çok çekingendim.Yıllarla aştım bunu.Ama çok yıprandım bu arada tabi.Gerek işyerinde gerekse eşimin ailesi tarafında.Ama senin bu kadar yıllar bekleme gerek yok bence.Bunun adı sosyal fobi.Bir psikiyatra git.Antidepresan kullanarak bunu aşabilirsin.ılaçtan korkma.Ben çok faydasını gördüm,.Ginede sen bilirsin tabi ama ilaç kullanmak böyle sıkıntılı olmaktan daha iyidir bence.Kendine özgüveninin arttığını görücüksin zaman içinde.Sağlıcakla kal canım.opuyorumnanaktan

bende de var bu durum,hiçbir zaman bir ortama girdigim zaman cok rahat davranamadım,kendime güvenen bir tip olamadım hiç,benim yapımla mı alakalı yoksa cevre etkisiyle mi ilgili bir durum onu da cozemedim,kendime güvenmemem için aslında gorunurde bir nedenim de yok,güzel bir kızım,insanlar taraffından sevilirim,iyi bir bölümde okuyorum,insanların varlıgıyla kendilerine olan guvenlerinin arttıgı bırcok seye sahibim,ama yine de cok girişken her ortamda kendini rahatca ifade edebilen birisi olamadım,neden boyleyim ben...bazı ınsanları goruyorum bir ortamda bir konu hakkında hiçbirsey bilmeseler de bildikleri kadarıyla yarım yamalak dusuncelerini ifade ediolar,bense en iyi bildigim seylerde bile dusuncelerimi bir ortamda paylasırken kasılıyorum,geriliyorum,nedennn

Canımm bak bunu yazabilmek bile aslında o çekingenliği üzerinden atabileciğin gücün var olduğuna işaret eder.Geç aynanın karşısına yüzleş kendinle.Elim ayağım sağlam çok şükür sağlığımda yerinde o zman neden diğer insanlar gibi olmayayaım neden çekineyim ki de.Onlar çekinmiyor ben neden çekineyim de.Tarzın varsa değişikliğe git,yoks bir tarz yarat.Etrafta dikkat çekmeye çalış.Yeni yeni arkadaşlar edin mesela.Onlarla vakit geçir.Biz KK olarak bu pazar buluşuyoruz.Gelin arkadaş olalım.vereliniortak

yerimsenibenarkadaşlar öncelikle merabalar.bende kendimi az çok sizin gibi hissediyorum ama asla psikiyatra falan gitmeye cesaretim olmadı bu hepimizin bildigi gibi özgüvenle alakalı bi durum.bence ilaç ilk akla gelen şey olmasın hala takıntılı oldugum anlar ama.bi ortama girdigimde bi köşede sessizce otururdum biri bana bişey sorcakda konuşmam gerekcek diye hecanlanırdım sesim titrerdi kendimi ifade edemezdim.ama elimden geldigince benden daha konuşkan kendini ifade edebilen ve benim bu durumumdan dolayı bana saygı göstercek kişilerle arkadaşlık ettim.ve ablamgil yada büyüklerim bulundugu ortamda bulundum onların konuşma tecrübesinden yararlanmaya çalıştım şimdi daha iyiyim.tabi dedigim gibi hala takıntılarım var ama bunada şükür.iş görüşmelerine gidemiyorum yada gidersem konuşamıyorum pek 2-3 cümle anca kurabiliyorum.farkındayımki ben bişeylerle meşgul oldukca bu durumu daha da atlatcam kendimi bu şekilde çözdüm.bilmiyorum şuan ifade edebildim mi ama şu varki arkadaşlar buraya kimsenin zoru olmadan yazabiliyosak bizdelerde gelişme var demektir.olumlu bakalım herşeye olumlu sonuç alalım demi

haklısınız arkadaslar,dedikleriniz cok dogru,ben de biliyorum neyim eksik diyorum,hatta inanın o kadar cok artım var ki bircok insana göre,yine de uygulamaya gelince çok kolay olmuyor herşey,ama bence çevremizdeki insanların bize karşı olan tutumları tavırları da çok etkili bu noktada,zaten çok az olan özgüvenimiz bazen insanların bize karşı olan zedeleyici tavırlarıyla daha da azalıyor. Insanların hakkımizda neler düşündüğüne bir müddet sonra çok değer veriyoruz. sanki bizi değerli yapan başkalarıymış gibi,biz onlarla değerleniyormuşuz gibi,ben bunların hepsini düşünüyorum ama yine de rahat değilim(inş olacak..olmalııııı

bende bu dertten çok muzdariptim. eve misafir gelicekte ben odaya nasıl giricem diye ödüm kopardı.aman kim ne dicek yaptığım hareket yanlışmı diye düşünmekten yılmıştım.okulda desen bildiğin sus pus.daha sonra tedavi oldum.bi doktor yardımı şart.sosyal fobi malesef. tabi seninde çaba göstermen gerek tedavinin yanında ben çok büyük oranda atlattım çok şükür nolmale döndüm diyebilirim.bence psikolojik yardım almakta fayda var çünkü bu durum insanı çok rahatsız ediyo ve kişi kendi gibi olamıyo tamamen farklı biri gibi gözüküyo

arkadaşlar yazıma gösterdiğiniz ilgiden dolayı hepinize tşk ederim teşekkür ederim.çok iyisiniz

Merhaba canım,

Bende içine kapanık,kalabalık bir ortamda utanıp,sıkılan biriydim.Bir gün bir şeyin farkına vardım.Fazlasıyla mükemmelliyetciydim ve insanlara olduğundan fazla değer veriyor,kendimi küçümsüyordum.Neden beni küçümsesinlerdi ki?Buna ne hakları vardı?Başarılı olduğum konularda kendimi aşırıya kaçmadan pohpohlamaya başladım.farkettim ki yaptığım güzel işleri pek çok kişi başaramıyor.Başardıkca kendime güvenim arttı.Çevremde konuşması,oturup kalkmasıyla dikkat çeken biri haline geldim zamanla.Kimseye hak ettiğinden fazla değer vermeyin.Kendinizi,yaptığınız işleri sevin.Ben o kadar vahim durumdaydım ki kalabalık bir ortamda gülümseyemiyordum bile.Sonunda çözdüm...Hoşlanmadığım insanlar varsa o ortamda başka şeyle ilgileniyor o hoşlanmadığım muhabbetlerin geçmesini bekliyor hatta onlara fırsat bırakmadan ben birşeyler anlatıp konuyu istediğim yöne çekebiliyordum.Hiç kimse mükemmel değildir.Bunu unutmayın.Karşınızda ne kadar özgüvenli diye gıpta ettiğiniz şahıs belki de ruh hastasıdır.Sizi korkutan şeyleri gözünüzde küçümsemeyi öğrenin.Unutmayın beyin neyi düşünürse dünya sizin için öyledir.Bu dünyaya bir kere gelicez ve dünya sadece sizin baktığınız gibidir.İyi duygularla bakarsanız hayat güzelleşir.Ne ilaç ne tedavi sadecekendinizi sevin ve bulunduğunuz ortamı azıcık kendinizden aşağı çekmeyi öğrenin gözünüzde büyütmeyin göreceksiniz hayata bakışınız değişecek buyrunnnnnnnnn

sunflowers83 .!.:

Merhaba canım,

Bende içine kapanık,kalabalık bir ortamda utanıp,sıkılan biriydim.Bir gün bir şeyin farkına vardım.Fazlasıyla mükemmelliyetciydim ve insanlara olduğundan fazla değer veriyor,kendimi küçümsüyordum.Neden beni küçümsesinlerdi ki?Buna ne hakları vardı?Başarılı olduğum konularda kendimi aşırıya kaçmadan pohpohlamaya başladım.farkettim ki yaptığım güzel işleri pek çok kişi başaramıyor.Başardıkca kendime güvenim arttı.Çevremde konuşması,oturup kalkmasıyla dikkat çeken biri haline geldim zamanla.Kimseye hak ettiğinden fazla değer vermeyin.Kendinizi,yaptığınız işleri sevin.Ben o kadar vahim durumdaydım ki kalabalık bir ortamda gülümseyemiyordum bile.Sonunda çözdüm...Hoşlanmadığım insanlar varsa o ortamda başka şeyle ilgileniyor o hoşlanmadığım muhabbetlerin geçmesini bekliyor hatta onlara fırsat bırakmadan ben birşeyler anlatıp konuyu istediğim yöne çekebiliyordum.Hiç kimse mükemmel değildir.Bunu unutmayın.Karşınızda ne kadar özgüvenli diye gıpta ettiğiniz şahıs belki de ruh hastasıdır.Sizi korkutan şeyleri gözünüzde küçümsemeyi öğrenin.Unutmayın beyin neyi düşünürse dünya sizin için öyledir.Bu dünyaya bir kere gelicez ve dünya sadece sizin baktığınız gibidir.İyi duygularla bakarsanız hayat güzelleşir.Ne ilaç ne tedavi sadecekendinizi sevin ve bulunduğunuz ortamı azıcık kendinizden aşağı çekmeyi öğrenin gözünüzde büyütmeyin göreceksiniz hayata bakışınız değişecek buyrunnnnnnnnn

Genişletmek için tıkla...

ne kadar güzel yazmışsınız...gerçekten şimdi kendimi daha iyi hissetmeye başladım yazınızı bir deftere yazıp kendimi utangaçlığımdan çekingenliğimden dolayı kötü hissetmem bitene kadar aklıma geldikçe okuyacağım.....çok teşekkürler tavsiyeleriniz için a.s.

Canım bence yavaş yavaş bunun üstesinden gelebilirsin. Ben sana bir örnek vermek istiyorum. Bende de çekingenlik değil ama benzer bi sorun vardı. ıyi niyetimden olsa gerek çevremdeki insanlara kendimi kullandırtıyodum. Mesela benden ne rica etseler tamam diyodum. Hayır diyemiyodum. Bu ve bunun gibi başka nedenlerden dolayı psikoloğa gittim ve tavsiye aldım. Hayır demeyi öğrenecektim. Ertesi gün bi tanıdığım aradı ve o gün kardeşine ders çalıştırmamı istedi. Ben tabi alışganlıktan tamam olur dedim ve telefonu kapattım. Kapattıktan sonra dank etti, ben niye tamam dedim ki? Canım ders çalıştırmak istiyoru mu, hayır. Hemen gücümü topladım, geri aradım, benim bu akşama işim vardı iptal edemem, o yüzden çalıştıramıcam dedim. Ve bunu yaptıktan sonra kendimi güçlü hissettim, o kadar güzel bi duygu ki! Bu bi başlangıçtı benim için, şimdi insanlara hayır demeye gayret ediyorum ve bundan keyif almaya başladım çunku kendimi kullandırtmıyorum, güç bende artık :)))
Yani canım sen de bu şekilde ufak ufak çekindenliğini yenmeye çalışabilirsin. Söylemek istediğin birşeyi söyleyemiyormusun. Bir kere gücünü topla ve söyle. Sonra hissedilen o duyguyu bir yaşa. Keşke karşıma bir fırsat çıksa da kendimi göstersem diye sabırsızlanmaya başlayacaksın. Bol şans dilerim :)

merhaba
bende de ayni sorun cekingenlik var. ozellikle de insanlarla konusmaktan cok utaniyorum. bunun en buyuk sebebi de sesimin cok ince olmasi. her kelime soyledigimde karsimdakini yuzunde bir alayli gulus gordukten sonra sonsuza kadar konusmamak geliyor icimden. acaba sesimi birazcik kalinlastirmak icin bir seyler yapabilir miyim? bildiginiz bir sey varsa lutfen soyleyin. ayrica benim bir de ortama uyum sorunum var. yani oyle mizikcilik yapan ya da sorun yaratan biri degilim ama insanlarin icinde hep kendimi yalniz hissediyorum. henuz yasim 16 ve bir suru ozguven yonunden sorunum var. liseye basladigimda sinifa alismam 6 ayimi aldi. 6 ay boyunca kimseyle dogru durust konusamadim. yil sonuna dogru yavas yavas alistim bazi yakin arkadaslarim da oldu ama bu alisma suresini nasil kisaltabilirim. biliyorum sorun bende. ben konusmayinca da digerleri de yavas yavad benden uzaklasiyor. simdi gene yeni bir ortama girdim 4 ay oldu ama hala bir arkadasim bile yok. bana bir seyler onerebilirmisiniz ne yapabilirim.

canım ortaokul lise yıllarında bende öyleydim
çok çekingendim,arkadaşlıklar kuramıyordum,hiç arkadaşım yoktu yani,hep yanlız kalıyordum,sınıfta yanıma kimse oturmazdı,sonra benle dalga geçecekler diye korkardım,dalga geçilecek bir tarafımda yok ta başkalarının ne dediği önemliydi benim için
sonra kendimi derslere vermeye başladım,arkadaşım yoktu ama ailem vardı,yanlız değilim dedim.ve ders çalıştıkça kendime olan güvenim arttı,iyi notlar almaya başladım,bazı arkadaşlarımın bana imrenerek baktığını farkettim
sonuç yine sessizim,ama eskisi gibi çekingen değilim,kendime güveniyorum,ortamlarda çok konuşamasam bile [alışkın değilim çünki,hatta insanlar da alıştı sessiz olmama
konuştuğumda da kimse farketmiyor] sorun yaşamıyorum,kendimi sorgulamıyorum
niye ben böyleyim demiyorum,bu yapı meselesi,hatta birçok tanıdım hanımhanımcık,çok sessiz felan diyormuş arkamdan annem diyor:))
iş hayatına atılmama rağmen etrafımda bişeyler paylaşabildiğim çok arkadaş yok,hatta hiç yok bile diyebilirim,ailemle paylaşıyorum

yani bunu sorun etmemeye başladım sende sorun etme
herkes bir değildir,yanlız değilsin yani yerimseniben

çekingenlik özgüven eksikliğinden ben bunu şunları düşünerek yendim
Ben karşımdaki kişinin beni görmek istediği gibi biri olmak zorunda değilim çünkü hiç kimse benim görmek istediğim gibi biri olmak için uğraşmıyor.herkes kendisi istediği için istediği kişi oluyor
birde önemli olan kendimi afetmek bende insanım bende hata yapabilirim tüm insanlar gibi

micra .!.:

ne kadar güzel yazmışsınız...gerçekten şimdi kendimi daha iyi hissetmeye başladım yazınızı bir deftere yazıp kendimi utangaçlığımdan çekingenliğimden dolayı kötü hissetmem bitene kadar aklıma geldikçe okuyacağım.....çok teşekkürler tavsiyeleriniz için a.s.

Genişletmek için tıkla...

Eğer faydam olduysa çok sevinirim kaydirigubbakcemile5
Bunları çok içimden gelerek yazdım.Kafamızda bir insanın nasıl olması gerektiğiyle ilgili kalıplar varsa kendimizi kasmaya başlıyoruz.Bu bize dayatılan davranış şekilleri oluyor.Bir toplumda yaşıyoruz elbette kurallara göre hareket etmek gerekiyor.Her insanın kendine has bir özelliği mutlaka var.Sıradan olmayan insanlar eğer ailesi tarafından baskıyla,sevgisiz,pohpohlanmadan büyütüldüyse o sıradışılığını saklamak için sıkıntıya girebiliyor.Ben içine kapanık insanların çok gözlemci,fazla mükemmelliyetci ve çok özel insanlar olduklarını düşünüyorum.Yıllarca hep geri planda kaldım ama çok gözlemciydim.İnsanları çok iyi tanıdım bu sayede.Çok samimi söylüyorum karşıma kim geçse bana sadece 2 cümle kursun ben o kimse hakkında nasıl biri olduğuna dair fikir sahibi oluyorum ve bugüne kadar hiç kimse hakkında yanılmadım.Bu size birşeyler katıyor emin olun.Ayrıca bir ortamda fazla rahat olan insanlar evet o ortamda dinlenir söz sahibi olur ama en fazla dedikodusu yapılan insanlardır.Kendinizde olan başka insanların sahip olmadığı şeyleri şöyle bir düşünün.Mutlaka siz çok özelsiniz ve zaman kaybediyorsunuz.Çok konuşan çok yanılır diye bir söz vardır az ve öz konuşanı herkes daha fazla sever emin olun.Doğru özü sözü bir olun yeter.

Bir de bu dünya hayatının bir gün yok olacağını herkesin kendi derdine düşeceği o günü düşünün.Siz akıllarına bile gelmeyeceksiniz.Zaman geçtikçe bir önceki gün insanlar için anlamsızlaşır.Bulunduğunuz o anı en kaliteli ve kendinizi küçümsemeden geçirmeye bakın.Saatler geriye işliyor unutmayın herşeyin sonu gelecek ve o rahatlığıyla kıskandığınız insanların yaptıkları geçmişte kalacak.Kısacası şu andan itibaren geçmişte yaşananları unutun yepyeni bir sayfa açın.İnsanlar sizin özgüveninizi gördüklerinde şaşırsınlar.

Şunu da söylemek isterim bizi eğlendiren komedi filmlerinin kahramanları hep hata yapan, toplumda dışlanan tipler olmuştur.Bu çok özel bir durum olmasa bu tip insanların filmleri yapılmazdı

eylulhazan .!.:

ben iyiki bu başlığı okudum bende çekingenim kendi kendimi yemekten bıktım artık rahat bi insan olmayı o kadar isterdim ki...

sizlere sormak istiyorum ne yapçam ne dicem diye düşünürken kalabalık bi ortamda saçmaladığınız yada çok basit söylenen bişeyi anlamadığınız oluyomu?

bunu merak ettim inş bundan kurtuluruz evde yırtıcı aslan gibiyim dışarda kedi herkes benim için ne diyor diye düşünmekten yoruldum ....

Genişletmek için tıkla...

Zaten sorun da bu duygudan kaynaklanıyor.Başkaları benim için ne düşünüyor?Ben 35 yaşındayım senin yaşadığın bu şeyleri 10-15 yıl öncesine kadar yaşıyordum.Hep başkaları ne der,ne düşünür diye kendimi sorgulayıp durmakdan,kendimi çok kasmışımdır.Tevazu gösteremiycem bunu söylemek durumundayım çok akıllı bi kadın oldğumu biliyorm ve şu an eşimde dahil herkes bunun farkında.Oysa seneler önce aptalca çok davranışım oldu.Hatta o günün sonunda muhakeme yaptığımda "Pes bugünde aptalca davrandım ya da aptalca konuştum"dediğim çoook olmuştur.Ama şu an bana bunlar çok anlamsız geliyor.Yaşla beraber bir de hayat tecrubesi,insanlara gerektiğinden fazla değer verme durumundan vazgeçmemle birlikte vah yazık senelerime diyorum.Heyecandan dudağım titrediğinde ve karşımdaki beni ti'ye aldığında hiç bir şey olmamış gibi davranırdım.Sırf "ne kötü karakterli biri"ya da "hemende alınıyorsun"demesinler diye.Ne saçma.Bırakın sizin için ne düşünürse düşünsünler...Hayatta kimseyi 4x4'lük memnun edemezsiniz.Hayatınızı insanları memnun etmek için heba etmeyin.Bazı insanlar vardır sıradışı davrnışlar serglerler ama kendilerinden çok eminlerdir siz de onun yaptığını doğal karşılarsınız.Kendinize inanın,aşağılamayın.Aslında ilk etapta kendimizi aşağılayan,küçümseyen biz olmasak başkaları bunu böyle görmezler.O bunu der şu bunu mu düşünür duygusundan kurtulun lütfen.Siz özelsiniz bunu laf olsun diye söylemiyorum...sengözlerimebaksanab

emeru .!.:

çekingenlik özgüven eksikliğinden ben bunu şunları düşünerek yendim
Ben karşımdaki kişinin beni görmek istediği gibi biri olmak zorunda değilim çünkü hiç kimse benim görmek istediğim gibi biri olmak için uğraşmıyor.herkes kendisi istediği için istediği kişi oluyor
birde önemli olan kendimi afetmek bende insanım bende hata yapabilirim tüm insanlar gibi

Genişletmek için tıkla...

Çoook haklısın seni tebrik ediyorum...olumunekankayizsmile