- 20 Haziran 2007
- 4.250
- 27
- 45
'''bağnaz,gerçeği elinde tuttuğunu sandığı için direnir,diretir ve başkalarına da bu gerçeği kabul ettirmek için tüm güçlerini kullanır...oysa gerçek ne senin elinde,ne benim elimde..gerçek her zaman önümüzde,yani ileridedir'''
''yaratıcı aklın sentezi''adlı eser...
yaklaşık ıkı gündür bu tanımlama çınlayıp duruyor beynimin içinde..bu tanımlamaya göre bizler de birer bağnaz,hatta kara cahil olmuyor muyuz hayata karşı??akıp giden ve kendini sürekli yenileyen hayata karşı??
bazen kendimizin bile olmayan bir sürü gerçeğe,ya da gerçek saydığımız inançlara sarılmış,başkalarıını da bunlara inanmaya zorlayarak varoluşumuzu aklamaya çalışmıyormuyuz??
kendimizi,şu inanılmaz yaşam nehrinin içine bırakacağımıza,yanımızdan geçen her varlığı tanımaya çalışarak,içinde bulunduğumuz suyu her an hissederek yol alacağımıza,ve yaşamın farklı boyutları için kendimizi hazırlayacağımıza kalkıp ''neden nehrin içindeyiz'' sorusuyla hayatımızı boşa harcıyoruz...oysa öyle değerli ki o zaman bizim için....
hangi balık denizin içinde olduğu için sorgular kendini?hangi kuş neden uçuyorum acaba diye kanatlar yaralarını?hangi çiçek neden uçurumun kenarında bittim de,kralın bahçesinde açmadım diye soldurur renklerini?...bir tek biz,yaşamı olanca gücümüzle sorguluyor,kendimizi karartıyoruz..oysa yaşayabildiğimizin en iyisini yaşamaktır önemli olan.üstelik hiçbir balığın,hiçbir kuşun ve hiçbir çiçeğin değişime gücü yoktur..ama ya insan?insan isterse daha iyiye değişebilir her zaman..
neden' i değil nasıl'ı sorarsak kendimize ,özlemini duyduğumuz o en iyi'lere ,en güzel'lere en kısa zamanda kavuşuruz diye düşünüyorum....
gerçeğin durduğumuz yerde değil,daima bizden ilerde olduğunu farketmeniz dileğiyle
sevgiyle kalına.s.
elif bengü'den alıntıdır
''yaratıcı aklın sentezi''adlı eser...
yaklaşık ıkı gündür bu tanımlama çınlayıp duruyor beynimin içinde..bu tanımlamaya göre bizler de birer bağnaz,hatta kara cahil olmuyor muyuz hayata karşı??akıp giden ve kendini sürekli yenileyen hayata karşı??
bazen kendimizin bile olmayan bir sürü gerçeğe,ya da gerçek saydığımız inançlara sarılmış,başkalarıını da bunlara inanmaya zorlayarak varoluşumuzu aklamaya çalışmıyormuyuz??
kendimizi,şu inanılmaz yaşam nehrinin içine bırakacağımıza,yanımızdan geçen her varlığı tanımaya çalışarak,içinde bulunduğumuz suyu her an hissederek yol alacağımıza,ve yaşamın farklı boyutları için kendimizi hazırlayacağımıza kalkıp ''neden nehrin içindeyiz'' sorusuyla hayatımızı boşa harcıyoruz...oysa öyle değerli ki o zaman bizim için....
hangi balık denizin içinde olduğu için sorgular kendini?hangi kuş neden uçuyorum acaba diye kanatlar yaralarını?hangi çiçek neden uçurumun kenarında bittim de,kralın bahçesinde açmadım diye soldurur renklerini?...bir tek biz,yaşamı olanca gücümüzle sorguluyor,kendimizi karartıyoruz..oysa yaşayabildiğimizin en iyisini yaşamaktır önemli olan.üstelik hiçbir balığın,hiçbir kuşun ve hiçbir çiçeğin değişime gücü yoktur..ama ya insan?insan isterse daha iyiye değişebilir her zaman..
neden' i değil nasıl'ı sorarsak kendimize ,özlemini duyduğumuz o en iyi'lere ,en güzel'lere en kısa zamanda kavuşuruz diye düşünüyorum....
gerçeğin durduğumuz yerde değil,daima bizden ilerde olduğunu farketmeniz dileğiyle
sevgiyle kalına.s.
elif bengü'den alıntıdır
