- 26 Aralık 2016
- 2
- 7
- 1
- 34
Öncelikle herkese hayırlı geceler.. içimde biriken bu konuyu kimseye anlatamadığım için burda paylaşmak istedim. Bundan önce buna benzer yaZılar okudum ama kendi yaşadıklarımı yazmak istedim lütfen okuyan herkes empati yapıp cevap yazsın.. üniversitenin son sınıfında okulun düzenlediği bir toplantıda onunla tanıştım benden iki alt dönem küçüktü geç kazandım demişti okulu inandım konuştuk sohbet ettik ve ilk konuşmada anlamıştım farklı olduğunu ve bir anda ısındım konuşmalarımız devam etti teklif etti ama mezun olup gideceğin diye kabul etmedim ve o vazgeçmedi 4 ay sonra kabul ettim çok aşık olmuştum ve beni gerçekten seviyordu yaşı yaşadığı yer aile yapısı hiç umrumda değildi ben mezun oldum atandım aileme açıklamak zorunda kaldık çünkü istemeye gelenler oluyordu ailem istemedi başta öğrenci dıye ama ikna ettim söz yaptık 3 sene okulun bitmesini bekledim seviyordum çünkü şimdi mezun oldu işsiz ve askere gitmedi ailesi sorumsuz okadar çok üzülüyorum ki çoğu insan çaba göstermeden mutlu olurken biz neden bunları yaşıyoruz dıye ... ve son olarak okadar emeğe rağmen çabama rağmen eskisi gibi değer görmediğimi düşünüyorum en ufak bişeyde kavga ediyoruz ve hala bir düzen kurmak için ne onun ne de ailesinin bir çabası var sonuçta yıllar su gibi akıp gidiyor daha ne kadar beklemem gerekir ki herşey nasip tabi 3 haftadır da konuşmuyoruz benimde içimden aramak gelmiyor çok yoruldum çok yıprandım çok sevmeme rağmen ondan nefret edecek seviyeye geldim doğru düzgün konuşmama bile müsade etmiyor beni anlamıyor artık bu durumdan en kısa zamanda kurtulmak istiyorum ve Önerilerinizi düşüncelerinizi en önemlisi hayırlısı için dua etmeniZi bekliyorum biraz uzun oldu kusura bakmayın Rabbim herkesin gönlüne göre versin bende artık yuva kurup bir düzenim olsun istiyorum