- 3 Ekim 2016
- 45
- 27
- 3
merhaba arkadaşlar,
27 yaşındayım ve arkama baktığımda hiçte parlak bir geçmiş göremiyorum... çocuklukta kalması gereken bir aşkı (!) bu yaşıma kadar ne pahasına olursa olsun sürdürme çabasına girdim anlamsızca üstelik. yapmam dediğim ne var ise yapılmış, olmaz denilen ne var ise olmuş dönüp baktığımda. o ve diğerleri diye ayrılmış hayatım ve ben bu durumu fazlası ile kabullenmişim. yanında olayım o huzuru hissedeyim yeter bana diye kandırmışım kendimi. 13 yaşından 27 yaşına kadar üstelik. sevdiğim ve sevenim aynı daha ne olsun diye komünistçe bir yaklaşım olmuş.seviyorum sensiz yapamıyorum dedikten 1 yıl sonra evlendi. sonra karımı sevmiyorum boşanacağım dedi tekrar görüşmeler devam etti. tam 5 yıl gizli kapaklı. vazgeçemedim. yada geçmek istemedim. velhasıl kelam boşanma devası açılmış son duruşma yapılacakmış bu ay içerisinde ve benim tüm bunlardan haberim olmadı çünkü onun boşanmasını ben hiç istedim. dedim ya en başta da kabullenmişim meğer diye.. ben 2. kadın olmayı kendime yakıştırmış hatta kabullenmişim! aradan geçen zaman toplamda 14 senelik bir ilişki kıyamadım. aşk bunu adı ya saf çıkarsız beklentisiz diye.. en büyük yanlışım bu oldu , aşkın saflığını kaybettiğini bile bile saflığına sığındım. başkaları zarar görmesin aileler üzülmesin o olmasın bu olmasın diye kaos içinde sıkışıp sıyrılamadım. O da bende...
sonra herkes yoluna gitsin yeter artık diyerek ayırdık yolları. çünkü bu sevgi herkese zarar veriyor idi. sadece bize değil etrafımıza da. lanetlenmiş gibi.. bir daha bir araya gelmemeliyiz kendine sende bende yol çizelim yeni insanlar tanıyalım diyerek vedalaştık yaklaşık 2 ay önce. o henüz boşanmamış ve hayatına yeni birini sokmuş dediğimizi yapmış ve yeni birilerini tanımaya başlamış hatta ve hatta hayatına soktuğu insan ile imam nikahı dahi yapıp ayrı ev açmış. ben ona git dedim diye gitmiş!! asıl bomba ise 9 haftalık hamile olduğumu öğrendiğim gün öğrendim tüm bunları... onu istemiyorum. bir araya gelmemiz en büyük yanlış.. henüz haberi yok hamile olduğumdan söylemedim aramadım vs. mucize diyorum... kendi başıma üstesinden gelebilirim bu bebeği ben tek başıma dünyaya getirebilir. buna inancım sonsuz. evli olduğunu başka biri ile imam nikahı olan bir adama bunları anlatmalı mıyım? kürtaj gibi bir düşüncem kesinlikle yok onca günahın üstüne birde cinayet ekleyemem... ne yapılmalı??
27 yaşındayım ve arkama baktığımda hiçte parlak bir geçmiş göremiyorum... çocuklukta kalması gereken bir aşkı (!) bu yaşıma kadar ne pahasına olursa olsun sürdürme çabasına girdim anlamsızca üstelik. yapmam dediğim ne var ise yapılmış, olmaz denilen ne var ise olmuş dönüp baktığımda. o ve diğerleri diye ayrılmış hayatım ve ben bu durumu fazlası ile kabullenmişim. yanında olayım o huzuru hissedeyim yeter bana diye kandırmışım kendimi. 13 yaşından 27 yaşına kadar üstelik. sevdiğim ve sevenim aynı daha ne olsun diye komünistçe bir yaklaşım olmuş.seviyorum sensiz yapamıyorum dedikten 1 yıl sonra evlendi. sonra karımı sevmiyorum boşanacağım dedi tekrar görüşmeler devam etti. tam 5 yıl gizli kapaklı. vazgeçemedim. yada geçmek istemedim. velhasıl kelam boşanma devası açılmış son duruşma yapılacakmış bu ay içerisinde ve benim tüm bunlardan haberim olmadı çünkü onun boşanmasını ben hiç istedim. dedim ya en başta da kabullenmişim meğer diye.. ben 2. kadın olmayı kendime yakıştırmış hatta kabullenmişim! aradan geçen zaman toplamda 14 senelik bir ilişki kıyamadım. aşk bunu adı ya saf çıkarsız beklentisiz diye.. en büyük yanlışım bu oldu , aşkın saflığını kaybettiğini bile bile saflığına sığındım. başkaları zarar görmesin aileler üzülmesin o olmasın bu olmasın diye kaos içinde sıkışıp sıyrılamadım. O da bende...
sonra herkes yoluna gitsin yeter artık diyerek ayırdık yolları. çünkü bu sevgi herkese zarar veriyor idi. sadece bize değil etrafımıza da. lanetlenmiş gibi.. bir daha bir araya gelmemeliyiz kendine sende bende yol çizelim yeni insanlar tanıyalım diyerek vedalaştık yaklaşık 2 ay önce. o henüz boşanmamış ve hayatına yeni birini sokmuş dediğimizi yapmış ve yeni birilerini tanımaya başlamış hatta ve hatta hayatına soktuğu insan ile imam nikahı dahi yapıp ayrı ev açmış. ben ona git dedim diye gitmiş!! asıl bomba ise 9 haftalık hamile olduğumu öğrendiğim gün öğrendim tüm bunları... onu istemiyorum. bir araya gelmemiz en büyük yanlış.. henüz haberi yok hamile olduğumdan söylemedim aramadım vs. mucize diyorum... kendi başıma üstesinden gelebilirim bu bebeği ben tek başıma dünyaya getirebilir. buna inancım sonsuz. evli olduğunu başka biri ile imam nikahı olan bir adama bunları anlatmalı mıyım? kürtaj gibi bir düşüncem kesinlikle yok onca günahın üstüne birde cinayet ekleyemem... ne yapılmalı??