- 10 Mart 2010
- 1.236
- 1.712
- 333
- Konu Sahibi pembe tokam
- #1
kızlar yorumlarımı okuyan varsa her zaman benim ne kadar olumlu olmaya çalıştığımı anlarsınız.genelde insanlarla iyi geçinirim,fedakarım, hep iyi niyetliyimdir.ama nedense bir eşime görünmüyor bu özelliklerim galiba.şu an kalbim o kadar kırık o kadar üzgün ki...bütün o tartışmalar bende sevgi bırakmadı artık.bana değer vermeyen beni hep cadı gibi gören biriyle birlikteyim ne yazıkki.onun hep arkadaşları oldu, okulu oldu, işleri oldu,ailesi oldu senelerdir bana sıra gelmedi.aynı okula gittik zaten.4 yıl boyunca onun hep canını sıkacak kafasını oyalayacak şeyler olurdu.bu bir arkadaş olabilir bir sınav olabilir.gözünde çok büyütür herşeyi.ben hep onun yanında oldum.hep cesaretlendirdim yüreklendirdim.çocuk gibi ilgilenilmesini sever.giderim nazlarım arada.çünkü o öyle mutlu olur.espriler gülüşmeler havada uçuşur.iyi olduğumuz zamanlar çoğunlukta.bu hakaretlerin dışında çok iyidir.ama kızdığı zaman kimseyi tanımıyor.ağzına geleni söylüyor.haklı yada haksız önemli değil.sonradan özür diliyor ama hakaret ediyopr.kırıyor döküyor kalbimi.bütün apartmanda bizi dinledi heralde.iyice rezil olduk artık
geçen gün eltime gittik.eltimi çok da severim.ama kaç defadır oluyor.kapıyı açıp araya terlik sıkıştırıp içeri gidiyorlar.ne kadar samimiyet olursa olsun bu doğru mu bilemiyorum.sonuçta merasim beklemiyorum.bir "hoşgeldin" denir.yada kapıda yoksan içeri gelir dersin.ama eltim gayet rahat 20 dakika sonra geldi maşallah.hadi bir olur iki olur acele işi vardır.tamam.geçen gün kapı suratıma kapandı ben çıkana kadar.ayıp!!! ben evime gelince terliklerine kadar veriyorum, güler yüzle hoşgeldiniz diyorum.o da onlara yaranmak için değil.ben öyle gördüm ailemden.neyse dünde buna benzer bir şey olunca canım sıkıldı.suratım asıldı ister istemez.eltim de taaa 20 dakika sonra içeri geldi.eşimin haddini bilmez şakaları, saçmalıkları canımı iyice sıktı zaten.dönerken suratımın asık olduğunu buna kızdığını söyledi beyefendi.ben de dedim."ben onlara gelince böyle mi yapıyorum böyle mi değer veriyorum?" efendim içeri gelince hoşgeldin demiş de ben o ara konuşuyormuşum da ben ona hoşbulduk dememişim.asıl buna sinirlenmiş eşim.duymadım bile oysa.demekki ne kadar yarımağaz dediyse...bıktım artık!!beni değilde yengesini abisini savunmasından bıktım artık.bir kere yemeğe geldiklerinde yemeğin yağı yanmasın diye ben mutfaktaydım kendi kapıda.bana bir çemkiriyor."abimlar geldi gelsene " diye.işte onların yaptığını görmez ben istemeyerek bile yapsam suçlu olurum.eminim yengesi benim yerimde olsa onu haklı bulurdu.sorun sadece bu değil.bu sadece bir örnek.benim yaptıklarımı görmemesi, bu şekilde hep başkalarını savunması kendimi bana çok değersiz hissettiriyor.sevdiğim adamın beni koruyup kollamasını isterim ama yok.hakaretler, küfürler.artık tüketti beni, sevgimi, saygımı.kavga ediyoruz sonra özür diliyor.sonra gene aynı.kendisi için büyük fedakarlıklar yaptığım ,zamanında ailemi karşıma aldığım adamın değer bilmeyen biri olması, hakaretler etmesi çok kahredici.uzun zamandır boşanmayı düşünüyorum ciddi ciddi.iyi zamanlarımızda bile içimden boşanırsam şunu nasıl yaparım bunu nasıl yaparım diye düşünüyorum.onu o kadar çok severken beni bu hale getirdiği, soğuttuğu, sevgimi tükettiği için ondan bir kez daha nefret ediyorum.
uzun oldu biliyorum ama sadece içimi dökmek istedim.çünkü taştım artık.hiç bir tavsiye bir yorum yapmak zorunda da değilsiniz.bugüne kadar olanların patlamasıydı sadece.zaten kimseciklere anlatamıyorum.paylaşmak istedim işte
geçen gün eltime gittik.eltimi çok da severim.ama kaç defadır oluyor.kapıyı açıp araya terlik sıkıştırıp içeri gidiyorlar.ne kadar samimiyet olursa olsun bu doğru mu bilemiyorum.sonuçta merasim beklemiyorum.bir "hoşgeldin" denir.yada kapıda yoksan içeri gelir dersin.ama eltim gayet rahat 20 dakika sonra geldi maşallah.hadi bir olur iki olur acele işi vardır.tamam.geçen gün kapı suratıma kapandı ben çıkana kadar.ayıp!!! ben evime gelince terliklerine kadar veriyorum, güler yüzle hoşgeldiniz diyorum.o da onlara yaranmak için değil.ben öyle gördüm ailemden.neyse dünde buna benzer bir şey olunca canım sıkıldı.suratım asıldı ister istemez.eltim de taaa 20 dakika sonra içeri geldi.eşimin haddini bilmez şakaları, saçmalıkları canımı iyice sıktı zaten.dönerken suratımın asık olduğunu buna kızdığını söyledi beyefendi.ben de dedim."ben onlara gelince böyle mi yapıyorum böyle mi değer veriyorum?" efendim içeri gelince hoşgeldin demiş de ben o ara konuşuyormuşum da ben ona hoşbulduk dememişim.asıl buna sinirlenmiş eşim.duymadım bile oysa.demekki ne kadar yarımağaz dediyse...bıktım artık!!beni değilde yengesini abisini savunmasından bıktım artık.bir kere yemeğe geldiklerinde yemeğin yağı yanmasın diye ben mutfaktaydım kendi kapıda.bana bir çemkiriyor."abimlar geldi gelsene " diye.işte onların yaptığını görmez ben istemeyerek bile yapsam suçlu olurum.eminim yengesi benim yerimde olsa onu haklı bulurdu.sorun sadece bu değil.bu sadece bir örnek.benim yaptıklarımı görmemesi, bu şekilde hep başkalarını savunması kendimi bana çok değersiz hissettiriyor.sevdiğim adamın beni koruyup kollamasını isterim ama yok.hakaretler, küfürler.artık tüketti beni, sevgimi, saygımı.kavga ediyoruz sonra özür diliyor.sonra gene aynı.kendisi için büyük fedakarlıklar yaptığım ,zamanında ailemi karşıma aldığım adamın değer bilmeyen biri olması, hakaretler etmesi çok kahredici.uzun zamandır boşanmayı düşünüyorum ciddi ciddi.iyi zamanlarımızda bile içimden boşanırsam şunu nasıl yaparım bunu nasıl yaparım diye düşünüyorum.onu o kadar çok severken beni bu hale getirdiği, soğuttuğu, sevgimi tükettiği için ondan bir kez daha nefret ediyorum.
uzun oldu biliyorum ama sadece içimi dökmek istedim.çünkü taştım artık.hiç bir tavsiye bir yorum yapmak zorunda da değilsiniz.bugüne kadar olanların patlamasıydı sadece.zaten kimseciklere anlatamıyorum.paylaşmak istedim işte
