100 kişiye değil sizlere sorduk ve en cadı üyeyi arıyoruz : )
Ne kadar kabul etmesek de hepimizin içinde biraz da olsa kıskançlık var.
Ama asıl önemli olan bu kıskançlık yeteri kadar mı? Yoksa tedavi edilmesi gereken bir boyutta mı?
Sevgilim bensiz hiçbir yere gidemez.
Benden habersiz de hiçbir yere gidemez.
Benim tanımadığım insanların olduğu bir mekana da gidemez.
Zaten evden hiç çıkmasın canım ne gerek var!
Onu kuş gibi bir kafese koyup saklayasım geliyor.
Kıyafetine mutlaka karışırım.
Yeni biriyle tanışmasından hoşlanmam.
Bazen okuluna/işine ona haber vermeden giderim(baskın misali).
Sosyal medya hesapları gizli olmak zorundadır.
Benim izin vermediğim kimseyi takip edemez.
Benim izin vermediğim kimse onu takip edemez.
Facebook hesabını haftada bir elden geçiririm
Ne haftası, her gün!
Facebook'ta o ilişki durumu yapılacak!
Telefon rehberinde istemediğim hiçbir isim bulunamaz.
Telefonu geç açması onun için bir intihardır.
Whatsapp'ta son görülmesini saniye saniye kontrol ederim.
Whatsapp'taki tiklerin mavi olma sürelerine çok dikkat ederim.
Eğer ona asılan birini fark edersem katil olurum.
Bazen eski sevgililerini stalklarım.
Kendimi sürekli eski sevgilileriyle kıyaslarım.
Sinirli bir insan sayılabilirim.
Sayılmak ne kelime direkt sinirliyim.
Çok şüpheciyim.
Paranoyaklık derecesine ulaşır bazen bu şüpheciliğim.
Kabul ediyorum benmerkezciyim.
Onu boğduğumu söyleyerek benden ayrılan sevgilim oldu.
Ara sıra kontrol manyağı olduğumsa bir gerçek.
"X mi ben mi?!" diye sorarken buluyorum bazen kendimi. Bu X, arkadaş da olabilir ailesinden biri de.
Takıntılı olduğumu düşünüyorum bazen.
Sevgilimden sürekli "neredesin, ne yapıyorsun, yanında kimler var" gibi raporlar istiyorum.
Bazen onu hemcinslerinden bile kıskandığım oluyor.
Onun arkadaşlarının ona birilerini ayarlayabileceğini düşündüğüm için onlarla görüşmesini istemiyorum bazen.
Bazen rüyasında gördüğü şeyleri bile kıskanıyorum.
Rüyamda beni aldattığını gördüğüm için kavga çıkardığım ya da günlerce trip atıp laf soktuğum oldu.
Sevdiği hayvanlardan kıskanıyorum onu.
Bazen cansız nesnelerden bile kıskanıyorum hatta.
Çok güzel/yakışıklı oldu diye sinirlenebilirim.
Bazen onu takip ediyorum. Nette değil, bildiğin fiziki takip :)
Ben gidemiyorsam da bir arkadaşımı gönderip takip ettiriyorum (oha artık!)
"Şu sana baktı, tanıyor musun? EMİN MİSİN?" gibi diyaloglarım oldu.
"Neden baktın ona? Tanıyor musun?" gibi de oldu.
Bir yere gittiyse yeni biriyle tanıştı mı diye sürekli sorarım.
Beni arkadaşlarına nasıl anlattığını sorarım.
Cümlelerindeki gizli anlamları kovalarım.
Ben sevdiğimi öldürürüm, çünkü herkes öldürür sevdiğini.
Annesinden bile kıskanırım onu.
Bazen kendimden bile kıskandığım oluyor.
Henüz 3 yaşında bir kardeşim var ondan bile kıskanıyorum onu :)
Son olarak seven kıskanır kardeşim!
Ne kadar kabul etmesek de hepimizin içinde biraz da olsa kıskançlık var.
Ama asıl önemli olan bu kıskançlık yeteri kadar mı? Yoksa tedavi edilmesi gereken bir boyutta mı?
Sevgilim bensiz hiçbir yere gidemez.
Benden habersiz de hiçbir yere gidemez.
Benim tanımadığım insanların olduğu bir mekana da gidemez.
Zaten evden hiç çıkmasın canım ne gerek var!
Onu kuş gibi bir kafese koyup saklayasım geliyor.
Kıyafetine mutlaka karışırım.
Yeni biriyle tanışmasından hoşlanmam.
Bazen okuluna/işine ona haber vermeden giderim(baskın misali).
Sosyal medya hesapları gizli olmak zorundadır.
Benim izin vermediğim kimseyi takip edemez.
Benim izin vermediğim kimse onu takip edemez.
Facebook hesabını haftada bir elden geçiririm
Ne haftası, her gün!
Facebook'ta o ilişki durumu yapılacak!
Telefon rehberinde istemediğim hiçbir isim bulunamaz.
Telefonu geç açması onun için bir intihardır.
Whatsapp'ta son görülmesini saniye saniye kontrol ederim.
Whatsapp'taki tiklerin mavi olma sürelerine çok dikkat ederim.
Eğer ona asılan birini fark edersem katil olurum.
Bazen eski sevgililerini stalklarım.
Kendimi sürekli eski sevgilileriyle kıyaslarım.
Sinirli bir insan sayılabilirim.
Sayılmak ne kelime direkt sinirliyim.
Çok şüpheciyim.
Paranoyaklık derecesine ulaşır bazen bu şüpheciliğim.
Kabul ediyorum benmerkezciyim.
Onu boğduğumu söyleyerek benden ayrılan sevgilim oldu.
Ara sıra kontrol manyağı olduğumsa bir gerçek.
"X mi ben mi?!" diye sorarken buluyorum bazen kendimi. Bu X, arkadaş da olabilir ailesinden biri de.
Takıntılı olduğumu düşünüyorum bazen.
Sevgilimden sürekli "neredesin, ne yapıyorsun, yanında kimler var" gibi raporlar istiyorum.
Bazen onu hemcinslerinden bile kıskandığım oluyor.
Onun arkadaşlarının ona birilerini ayarlayabileceğini düşündüğüm için onlarla görüşmesini istemiyorum bazen.
Bazen rüyasında gördüğü şeyleri bile kıskanıyorum.
Rüyamda beni aldattığını gördüğüm için kavga çıkardığım ya da günlerce trip atıp laf soktuğum oldu.
Sevdiği hayvanlardan kıskanıyorum onu.
Bazen cansız nesnelerden bile kıskanıyorum hatta.
Çok güzel/yakışıklı oldu diye sinirlenebilirim.
Bazen onu takip ediyorum. Nette değil, bildiğin fiziki takip :)
Ben gidemiyorsam da bir arkadaşımı gönderip takip ettiriyorum (oha artık!)
"Şu sana baktı, tanıyor musun? EMİN MİSİN?" gibi diyaloglarım oldu.
"Neden baktın ona? Tanıyor musun?" gibi de oldu.
Bir yere gittiyse yeni biriyle tanıştı mı diye sürekli sorarım.
Beni arkadaşlarına nasıl anlattığını sorarım.
Cümlelerindeki gizli anlamları kovalarım.
Ben sevdiğimi öldürürüm, çünkü herkes öldürür sevdiğini.
Annesinden bile kıskanırım onu.
Bazen kendimden bile kıskandığım oluyor.
Henüz 3 yaşında bir kardeşim var ondan bile kıskanıyorum onu :)
Son olarak seven kıskanır kardeşim!
ama o beni hiç kıskanmıyorsun aşkım diye sitem eder
