- 23 Haziran 2013
- 315
- 357
- 103
- Konu Sahibi life is beatiful
- #1
Benim kızım biraz nazlı çıktı. Doktorum bebek doğum yoluna girmiş 40 haftayı beklemeyecek acele edecek deyip bizi telaşlandırdı ve sonuç olarak 41.haftaya kadar bekledik. 
Doktorum 40.hafta dolana zaman verdi ama kendi sancım olmayınca annem ve eşimle beraber hastaneye gittik. Hemen doğumhane katına çıktık girişimiz yapıldı. Sonra beni doğumhaneye aldılar. İlk önce alttan muayene yapıldı 2 cm açılmam vardı. Hemen nst ye bağladılar bir yandan hemşire suni sancıyı vermeye başladı. Baştan herşey güzel gidiyordu ama bir anda 1 ebe ve 1 hemşire odaya daldılar bana solunum maskesi taktılar ikisi bir yandan karnımla oynamaya başladı. Tabi ben çok panik oldum. O sırada doktorum geldi ve ben sanki altıma kaçırmışım gibi hissettim. Sanırım suyum geldi falan demeye çalıştım ama kendi telaselerinden beni duymadılar sadece derin derin nefes alıp vermemi söylediler. Meğer bebeğimin kalp atışlarında sorun olmuş doktorum acil sezaryene alınabileceğimi söyleyince çok üzüldüm hep normal doğum olsun istemiştim.
Neyse sonra ben doktoruma sanırım az önce suyum geldi dedim hemen muayene etti ve o sırada suyum resmen doktorun üzerine sıçradı. Meğer daha yeni gelmeye başlamış. Muayene sırasında patladı. Doktorun pantolonu falan battı.
Beni 2 saatten fazla nst de tuttular sürekli kontrol ettiler. Neyse ki kalp atışları düzene girdi. Bu arada benim sancılarım hafif hafif başladı. Sonra beni odama geçirdiler. Orada 1 buçuk saat kadar sancı çektim. Başlarda sancı aralarında gülüyordum gayet güzel gidiyordu ama sonra çok siddetlendi. Sancılardan ve bağırmaktan dolayı iyice halsiz düştüm. Sancılar dakikada bire inince ebe gelip beni aldı ve doğumhaneye götürdü.
Çatalda muayene ettiler açılmam 6-7 cm olmuştu. Biraz daha orda sancı çektim. Sonra doktoruma haber verdiler. Kadıncağız koşa koşa gelmiş baya eli ayağına dolaşmış. (Sonradan annemlerden öğrendim.) Zaten geldiği gibi nomoresorrow u doğuma aldık dediklerinde çok şaşırdım daha bekleriz sanıyordum dedi. Bir ebe bir hemşire ve doktorum üçü birden bana çok yardımcı oldular baştan ıkınmayı beceremedim. Hemşire yanıma geldi derin nefes almamı söyledi nefes aldım hemen burnumu kapadı güçlü bir şekilde ıkınmamı söyledi ebe de bir yandan karnıma bastırdı. Böyle 4-5 kere daha ıkındım o sırada aşağıda doktorun attığı kesiyi hissettim. Sonrasında bebeğimin kafası çıktı ama omzu çıkana kadar bir kere daha güçlü ıkındım orda baya zorlandım ama omzu da çıktıktan sonra bebeğim kaydı gitti. Yavrumun ilk olarak sırtını gördüm mosmordu birkaç saniye sonra ağlamaya başladı. O ilk an çok müthişti gözüm ondan başka birşey görmedi. Hemşire aldı birşeyler yaptı bir beze sardı ve yanıma getirdi. Miniğimi koklayıp öptüm ve sonra hemşire alıp götürdü. Bir yarım saatte dikiş ve eşin çıkması sürdü. Benim aklım hep bebeğimdeydi. Tüm işlemler bitince beni odama götürdüler. Yarım saatte orada bekledim ve sonunda bebeğimi getirdiler doya doya sevebildim.
Rabbim isteyen herkese nasip etsin, kimsenin kucağını boş bırakmasın inşallah. Normal doğumdan korkan arkadaşlara tavsiyem gerçekten bu çok müthiş bir duygu eğer bir sıkıntı yoksa sırf korktukları için bu duygudan kendilerini mahrum etmesinler. Evet çok kolay birşey değil ama bebeğin annenin bedeninden kayıp gittiği o anı hissetmek o rahatlığı ve mutluluğu yaşamak müthişti. İnsan o anda tüm acısını çektiği sancıyı unutuyor.
Doktorum 40.hafta dolana zaman verdi ama kendi sancım olmayınca annem ve eşimle beraber hastaneye gittik. Hemen doğumhane katına çıktık girişimiz yapıldı. Sonra beni doğumhaneye aldılar. İlk önce alttan muayene yapıldı 2 cm açılmam vardı. Hemen nst ye bağladılar bir yandan hemşire suni sancıyı vermeye başladı. Baştan herşey güzel gidiyordu ama bir anda 1 ebe ve 1 hemşire odaya daldılar bana solunum maskesi taktılar ikisi bir yandan karnımla oynamaya başladı. Tabi ben çok panik oldum. O sırada doktorum geldi ve ben sanki altıma kaçırmışım gibi hissettim. Sanırım suyum geldi falan demeye çalıştım ama kendi telaselerinden beni duymadılar sadece derin derin nefes alıp vermemi söylediler. Meğer bebeğimin kalp atışlarında sorun olmuş doktorum acil sezaryene alınabileceğimi söyleyince çok üzüldüm hep normal doğum olsun istemiştim.
Neyse sonra ben doktoruma sanırım az önce suyum geldi dedim hemen muayene etti ve o sırada suyum resmen doktorun üzerine sıçradı. Meğer daha yeni gelmeye başlamış. Muayene sırasında patladı. Doktorun pantolonu falan battı.
Beni 2 saatten fazla nst de tuttular sürekli kontrol ettiler. Neyse ki kalp atışları düzene girdi. Bu arada benim sancılarım hafif hafif başladı. Sonra beni odama geçirdiler. Orada 1 buçuk saat kadar sancı çektim. Başlarda sancı aralarında gülüyordum gayet güzel gidiyordu ama sonra çok siddetlendi. Sancılardan ve bağırmaktan dolayı iyice halsiz düştüm. Sancılar dakikada bire inince ebe gelip beni aldı ve doğumhaneye götürdü.
Çatalda muayene ettiler açılmam 6-7 cm olmuştu. Biraz daha orda sancı çektim. Sonra doktoruma haber verdiler. Kadıncağız koşa koşa gelmiş baya eli ayağına dolaşmış. (Sonradan annemlerden öğrendim.) Zaten geldiği gibi nomoresorrow u doğuma aldık dediklerinde çok şaşırdım daha bekleriz sanıyordum dedi. Bir ebe bir hemşire ve doktorum üçü birden bana çok yardımcı oldular baştan ıkınmayı beceremedim. Hemşire yanıma geldi derin nefes almamı söyledi nefes aldım hemen burnumu kapadı güçlü bir şekilde ıkınmamı söyledi ebe de bir yandan karnıma bastırdı. Böyle 4-5 kere daha ıkındım o sırada aşağıda doktorun attığı kesiyi hissettim. Sonrasında bebeğimin kafası çıktı ama omzu çıkana kadar bir kere daha güçlü ıkındım orda baya zorlandım ama omzu da çıktıktan sonra bebeğim kaydı gitti. Yavrumun ilk olarak sırtını gördüm mosmordu birkaç saniye sonra ağlamaya başladı. O ilk an çok müthişti gözüm ondan başka birşey görmedi. Hemşire aldı birşeyler yaptı bir beze sardı ve yanıma getirdi. Miniğimi koklayıp öptüm ve sonra hemşire alıp götürdü. Bir yarım saatte dikiş ve eşin çıkması sürdü. Benim aklım hep bebeğimdeydi. Tüm işlemler bitince beni odama götürdüler. Yarım saatte orada bekledim ve sonunda bebeğimi getirdiler doya doya sevebildim.
Rabbim isteyen herkese nasip etsin, kimsenin kucağını boş bırakmasın inşallah. Normal doğumdan korkan arkadaşlara tavsiyem gerçekten bu çok müthiş bir duygu eğer bir sıkıntı yoksa sırf korktukları için bu duygudan kendilerini mahrum etmesinler. Evet çok kolay birşey değil ama bebeğin annenin bedeninden kayıp gittiği o anı hissetmek o rahatlığı ve mutluluğu yaşamak müthişti. İnsan o anda tüm acısını çektiği sancıyı unutuyor.
Son düzenleme:
