- 19 Temmuz 2008
- 72
- 21
-
- Konu Sahibi kardelen1800
- #1
Öncedende 2 konu açmıştım..Okuyanlar bilirler..
Arkadaşlar inanın çok yalnızım hala karasızım olmayacağını bile bile..
Annemlere geldiğim 2 ay oldu,9aylık evliyken eşyalarımız ayrıldı yuvamız dağıldı.Dengesiz kişiliksiz eşim yüzünden.Seni seviyorum ayrılmayalım diyo.Ama sadace benimle muhattab oluyor daha ben aileme 1 hafta küsken sırf ben dedim diye hemen kendi eşyalarını ayırdı bana ait olan kıyafetleri beraber aldığımız şeyleri bile almışlar ki ben altınlarımı kayınvalideme vermiştim emanet olarak vs..okadar güvendim ve malcanlısı değildim yanii.Madem ayrılmak istemiyorsun bi çabala değilmi aile büyüklerini sok araya yolları eskit.Bende diyeyimki ya bu çocuk gerçekten beni seviyormuş diyeyim.Saçma kavgayla başlayıp kavgayla süren evliğimiz oldu saçma bi ayrılığımız olacak.Ama ben sadece şunun kanaatindeyim bu adamla benim sonum yoktu zaten...
Hala hata üzerine hata yapıyor burda eskdeki 4 yıllık çalıştığı fabrikadan çıkmışlisemezunu sonrada marmarise gitmiş ailesi ile tekrar gelmiş ben cep nomu kapatmıştım evi aradı benim nerede açlıştığımı öğrenmiş (okulu) 15 gün sonra gidcekmiş tekrar buralardan ve hala barışalım diyor bana işsiz güçsüz Dengesiz konuşmalar ve ben yumuşak konuşunca umut besliyo bu seferde sert konuşuncada beni kinleştirme şuan sen benim nikahlımsın gibi tehtitler ediyo annemde korkuyr ağlıyor seni alıp kaçıracak diye
Zaten onu kesinlikle istemiyor ailem..
Ama ben hala karmakarışığım acaba sonradan pişman olurmuyum diyorum..
Kendimle savaşıyorum resmen bu dengesizi seviyormuyum yoksa alışkanlıkmı yoksa sırf ilk evelendiğim adammı diye bukadar karasızım kendimi hiç anlayamıyorum.
Neyse Davayı ben açıcam yoksa o açmıyor..
Hep beynim filmi başa sarıyor sanki hep en başa dnüyorum evlilik için acele ettim Cahillikmi yoksa nasipmi bilmiyorum ama ona inandım keşkelerim çok fazla.
Keşke acele etmeseydim bukadar...Sanki duyu organlarım durmuştu ozaman azım dilimkitlendi herşeye evet dedim sanki.Ama sevdirmişti kendisi bana ve aileme ama hepsi yapmacıkmıştı
Ya kızlar neden böyleyim ben hala neden göremiyorum gerçekleri çok karasızım ya .ok üzülüyorum senağlama korkuyorumda rezillik çıkartacak diye çalıltığımyeride öğrenmiş Allah sonumuzu hayır etsin
Belki çok erken 2.bi evliliği düşünmek için ama daha 22 yaşındayım illa olacak 2.bi insanla tekrar aynı şeyleri yaşamak offf beynimi karınçalaştırıyor.Böyle başladı beöylemi gider diyorum o insanda kötü çıkar diye korkuyorum..
Ne yapayım nasıl düşünüp kendimi bu düşüncelerden kurtarayım?
Böyle yaparak ailemide üzüyorum özellikle annemi.
Bana lütfen yardım edin.Akıl verin.
Arkadaşlar inanın çok yalnızım hala karasızım olmayacağını bile bile..
Annemlere geldiğim 2 ay oldu,9aylık evliyken eşyalarımız ayrıldı yuvamız dağıldı.Dengesiz kişiliksiz eşim yüzünden.Seni seviyorum ayrılmayalım diyo.Ama sadace benimle muhattab oluyor daha ben aileme 1 hafta küsken sırf ben dedim diye hemen kendi eşyalarını ayırdı bana ait olan kıyafetleri beraber aldığımız şeyleri bile almışlar ki ben altınlarımı kayınvalideme vermiştim emanet olarak vs..okadar güvendim ve malcanlısı değildim yanii.Madem ayrılmak istemiyorsun bi çabala değilmi aile büyüklerini sok araya yolları eskit.Bende diyeyimki ya bu çocuk gerçekten beni seviyormuş diyeyim.Saçma kavgayla başlayıp kavgayla süren evliğimiz oldu saçma bi ayrılığımız olacak.Ama ben sadece şunun kanaatindeyim bu adamla benim sonum yoktu zaten...
Hala hata üzerine hata yapıyor burda eskdeki 4 yıllık çalıştığı fabrikadan çıkmışlisemezunu sonrada marmarise gitmiş ailesi ile tekrar gelmiş ben cep nomu kapatmıştım evi aradı benim nerede açlıştığımı öğrenmiş (okulu) 15 gün sonra gidcekmiş tekrar buralardan ve hala barışalım diyor bana işsiz güçsüz Dengesiz konuşmalar ve ben yumuşak konuşunca umut besliyo bu seferde sert konuşuncada beni kinleştirme şuan sen benim nikahlımsın gibi tehtitler ediyo annemde korkuyr ağlıyor seni alıp kaçıracak diye
Zaten onu kesinlikle istemiyor ailem..
Ama ben hala karmakarışığım acaba sonradan pişman olurmuyum diyorum..
Kendimle savaşıyorum resmen bu dengesizi seviyormuyum yoksa alışkanlıkmı yoksa sırf ilk evelendiğim adammı diye bukadar karasızım kendimi hiç anlayamıyorum.
Neyse Davayı ben açıcam yoksa o açmıyor..
Hep beynim filmi başa sarıyor sanki hep en başa dnüyorum evlilik için acele ettim Cahillikmi yoksa nasipmi bilmiyorum ama ona inandım keşkelerim çok fazla.
Keşke acele etmeseydim bukadar...Sanki duyu organlarım durmuştu ozaman azım dilimkitlendi herşeye evet dedim sanki.Ama sevdirmişti kendisi bana ve aileme ama hepsi yapmacıkmıştı
Ya kızlar neden böyleyim ben hala neden göremiyorum gerçekleri çok karasızım ya .ok üzülüyorum senağlama korkuyorumda rezillik çıkartacak diye çalıltığımyeride öğrenmiş Allah sonumuzu hayır etsin
Belki çok erken 2.bi evliliği düşünmek için ama daha 22 yaşındayım illa olacak 2.bi insanla tekrar aynı şeyleri yaşamak offf beynimi karınçalaştırıyor.Böyle başladı beöylemi gider diyorum o insanda kötü çıkar diye korkuyorum..
Ne yapayım nasıl düşünüp kendimi bu düşüncelerden kurtarayım?
Böyle yaparak ailemide üzüyorum özellikle annemi.
Bana lütfen yardım edin.Akıl verin.