- 11 Ekim 2011
- 1.577
- 642
- 173
- 44
- Konu Sahibi kizilca kiyamet
- #1
Merhaba arkadaslar,
esimle kavgaliyim, küsüm, kirginim. Nasil bir yol izleyecegimi bilmiyorum. Birbirimizi sucluyoruz ve ilk adimi benden ben ise ondan bekliyorum.
ben hak ettigim ilgiyi gorememekten yakiniyorum. Cocugum 8 aylik calisamiyorum ve ailelerden uzak yasiyoruz dolayisiyla kimsemiz yok burda.
yani benim hic arkadasim yok!
cok sykyliyorum bunaliyorum. Internete takilmak, kitap okumak, tv seyretmek desarj olmama yetmiyor. Anne olmanin disinda hersey anlamsiz geliyor bana.
Esim calisiyor yorucu bir isi var ve hafta sonlari hem bize ( ben ve kizima) hem arkadaslarina vakit ayiriyor. Seviyesiz haz etmedigim arkadaslari!
kaliteli, karakterli iyi niyetli buldugum esim gozumde kalitesini kaybediyor o seviyesiz ve tabiri caizse lumpen kaba arkadaslari yuzunden.
bir arkadasi var heleki hafta sonu her firsatta ariyor esimle gezmek icin. Mesela cuma aksami gorusmuslerse cumartesi gunduz tekrar gorusmek istiyor
sonra tekrar aksam "cikalim" diye tutturuyor ve cildirdigim nokta pazar gunu oglen birde basliyor tekrar aramaya. Esim cogu kez red etsede
her hafta sonu gorusuyor ve bu benim sabrimi tasiriyor. Ona benzer bir arkadasi daha vardi zar zor dustu yakasindan simdi yukarda bahsettigim kisi basladi
hepsi memleketten cocukluk genclik arkadaslari.
Ben fazla dik basli ve sinirli bir insanim. tepkim genelde asiri olur. ve kolay kolay unutmam bir yanlisi olursa.
isten geldigi bir gun (persembe gunu) yemekten once ailesiyle gorusurken kendisi
beni sordular esimin cevabi "kavga etmek icin bahane ariyor gibi bir hali var" dedi sakayla karisik
ben ise ailesinin duymayacagi sekilde "senin saat kaclara kadar gereksizlerle gezdigini bilseler onlarda kizarlar" dedim
aileside usteledi "ne oldu ne oldu" diye bir sekilde gecistirdik
yemek yiyecegimiz sirada, surati asildi " neden dile getiriyorsun ailem bir sey oldu sanacaklar" dedi
-bilselerde bir seymi degisecek her hafta ayni olay diye sitem edip
yemegi koydum onune fakat benim istahim kacti. kizimin yemegini hazirladim getirdim
yemek yemedigimi goren esim neden yemedigimi sordu
"istahim yok" dedim o'da yemegini yarida kesip yataga gitti soylenerek
o kadar ugrastigim yemegi yememesi zoruma gitti ve altan almasi gerekiyorken suclu benmisim gibi davranmasi beni sinir etti
yemege tekrar cagirdim (en yumusak ses tonumla) inatla gelmedi
ordan koptum zaten ara ara yanina gidip onun deyimiyle "dir-dir" ettim
dirdirdan kasti onu sucladim "sen boyle yapmasaydin ben boyle demezdim
nasil altan almazsin o kadar canim sikkinken
bana karsi hassasiyetini kaybettin
eskiden olsa boyle yapmazdin
arkadaslarinla takilali kabalastin
vs vs..."
ve o cehennem azabi suskunluguyla inadima sustu
beni en sinir eden davranis en tahammul edemedigim
esimin susmasi
o sustukca onu provoke etmek icin gecmis zamandaki tum hatalari yigiyorum onune
ve tabii hatirladikca kinleniyorum
laf sokuyormusum bu yuzden sinirlenip ortami yumusatmiyormus
yarasi olmazsa bu kadar gocunmazdi
ve beni kahreden durum uc gundur gonlumu almiyor! bu benim cok ama cok zoruma gidiyor
cektigim sikintilar bosunaymis diye kendimi dolduruyorum
bugun bir sey olmamis gibi davranmaya kalkti cok kirici sekilde tersledim
ara sira konusmalar yapiyorum canimin acidigini zoruma gittigini anlatiyorum
eskiden olsa hemen gonlumu alirdi
simdi sadece dinlemekle yetiniyor ve susuyor
yani esimin istedigi bir sey olmamis gibi normal hayatimiza geri donmek
buda zor cunku kac gundur istahim yok ve uykusuzum
hatasini anlayip tavrini koyup sonra gelip gonlumu almasini istiyorum
o kadar sinirliyim ki
tepkimi yemek yapmiyorum, camasirlarini ayarlamiyorum
ve limitlerimi asip alisveris yapiyorum kendime ve kizima
(sanirim uzun oldu kusura bakmayin icimden geldigi gibi yazdim)
esimle kavgaliyim, küsüm, kirginim. Nasil bir yol izleyecegimi bilmiyorum. Birbirimizi sucluyoruz ve ilk adimi benden ben ise ondan bekliyorum.
ben hak ettigim ilgiyi gorememekten yakiniyorum. Cocugum 8 aylik calisamiyorum ve ailelerden uzak yasiyoruz dolayisiyla kimsemiz yok burda.
yani benim hic arkadasim yok!
cok sykyliyorum bunaliyorum. Internete takilmak, kitap okumak, tv seyretmek desarj olmama yetmiyor. Anne olmanin disinda hersey anlamsiz geliyor bana.
Esim calisiyor yorucu bir isi var ve hafta sonlari hem bize ( ben ve kizima) hem arkadaslarina vakit ayiriyor. Seviyesiz haz etmedigim arkadaslari!
kaliteli, karakterli iyi niyetli buldugum esim gozumde kalitesini kaybediyor o seviyesiz ve tabiri caizse lumpen kaba arkadaslari yuzunden.
bir arkadasi var heleki hafta sonu her firsatta ariyor esimle gezmek icin. Mesela cuma aksami gorusmuslerse cumartesi gunduz tekrar gorusmek istiyor
sonra tekrar aksam "cikalim" diye tutturuyor ve cildirdigim nokta pazar gunu oglen birde basliyor tekrar aramaya. Esim cogu kez red etsede
her hafta sonu gorusuyor ve bu benim sabrimi tasiriyor. Ona benzer bir arkadasi daha vardi zar zor dustu yakasindan simdi yukarda bahsettigim kisi basladi
hepsi memleketten cocukluk genclik arkadaslari.
Ben fazla dik basli ve sinirli bir insanim. tepkim genelde asiri olur. ve kolay kolay unutmam bir yanlisi olursa.
isten geldigi bir gun (persembe gunu) yemekten once ailesiyle gorusurken kendisi
beni sordular esimin cevabi "kavga etmek icin bahane ariyor gibi bir hali var" dedi sakayla karisik
ben ise ailesinin duymayacagi sekilde "senin saat kaclara kadar gereksizlerle gezdigini bilseler onlarda kizarlar" dedim
aileside usteledi "ne oldu ne oldu" diye bir sekilde gecistirdik
yemek yiyecegimiz sirada, surati asildi " neden dile getiriyorsun ailem bir sey oldu sanacaklar" dedi
-bilselerde bir seymi degisecek her hafta ayni olay diye sitem edip
yemegi koydum onune fakat benim istahim kacti. kizimin yemegini hazirladim getirdim
yemek yemedigimi goren esim neden yemedigimi sordu
"istahim yok" dedim o'da yemegini yarida kesip yataga gitti soylenerek
o kadar ugrastigim yemegi yememesi zoruma gitti ve altan almasi gerekiyorken suclu benmisim gibi davranmasi beni sinir etti
yemege tekrar cagirdim (en yumusak ses tonumla) inatla gelmedi
ordan koptum zaten ara ara yanina gidip onun deyimiyle "dir-dir" ettim
dirdirdan kasti onu sucladim "sen boyle yapmasaydin ben boyle demezdim
nasil altan almazsin o kadar canim sikkinken
bana karsi hassasiyetini kaybettin
eskiden olsa boyle yapmazdin
arkadaslarinla takilali kabalastin
vs vs..."
ve o cehennem azabi suskunluguyla inadima sustu
beni en sinir eden davranis en tahammul edemedigim
esimin susmasi
o sustukca onu provoke etmek icin gecmis zamandaki tum hatalari yigiyorum onune
ve tabii hatirladikca kinleniyorum
laf sokuyormusum bu yuzden sinirlenip ortami yumusatmiyormus
yarasi olmazsa bu kadar gocunmazdi
ve beni kahreden durum uc gundur gonlumu almiyor! bu benim cok ama cok zoruma gidiyor
cektigim sikintilar bosunaymis diye kendimi dolduruyorum
bugun bir sey olmamis gibi davranmaya kalkti cok kirici sekilde tersledim
ara sira konusmalar yapiyorum canimin acidigini zoruma gittigini anlatiyorum
eskiden olsa hemen gonlumu alirdi
simdi sadece dinlemekle yetiniyor ve susuyor
yani esimin istedigi bir sey olmamis gibi normal hayatimiza geri donmek
buda zor cunku kac gundur istahim yok ve uykusuzum
hatasini anlayip tavrini koyup sonra gelip gonlumu almasini istiyorum
o kadar sinirliyim ki
tepkimi yemek yapmiyorum, camasirlarini ayarlamiyorum
ve limitlerimi asip alisveris yapiyorum kendime ve kizima
(sanirim uzun oldu kusura bakmayin icimden geldigi gibi yazdim)
hatta ona da söyledim bugu eğer benden adım bekliyorsan bu sefer olmayacak, aslında uzasın da istemiyorum ama büyük konuştum dönmek de istemiyorum 
