nasihat etmeyi öğrenemedim sevemedimde yanlışlar sırası gelince bir örnekle anlatılabilir.çocukken yüzyüze nasihat ederken büyükler birde kendilerinden geçip işaret parmağını gözünüze gözünüze sakın ha sende onun gibi yapma onun gibi olma...sadece kafa sallayıp hımmm derdik ne dediklerini anlamadan..ve tekrarlanırsa nasihatler öffff genemi başladı demezmiydik.
neden nasihat ederlerdi ki YAŞADIKLARIYLA,DURUŞLARIYLA,HAYATA TUTUNUŞLARIYLA öğretselerdi..
boş konuşmayı o yüzden sevmem.anlatmayıda.en iyisi yazmak galiba isteyen okur bir cümle hoşa giderde mutlu olurum.
hepimiz yaşayarak öğrenmiyormuyuz,Atalarımızın o güzel sözlerine hayran kaldık ta hangi birini tatbik edebildik şu zor şartlarda.iyisiyle kötüsüyle yaşadık,olgunlaştık.doğruyu,eğriyi bulmaları için SÖZLERİN UÇUP GİTTİĞİNİ DAVRANIŞLARIN KALICI OLDUĞUNU öğrendim.çocukların hayatın içinden DUYMAK İSTEDİKLERİ DEĞİL,GÖRMEK İSTEDİKLERİDİR.
bak şimdi nasihat gibimi oldu:1no2: hayır parmağımı gözünüze sokmadan yüzünüze bakmadan sadece yazılarımla paylaşmak istedim..övünmeden
iyiki varsınız sizi seviyorum siz anladınız:çiçek: