• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Mutsuzum

Strese bağlı kaygi bozuklugu diye geciyor zaten. Hic anlamadan birden hortluyor. Yasamayan anlamiyor. Sen onunla yasamayi ogreniyorsun canim. Hayatimin en guzel yillarini depresyonla gecirdim ben. Ortaokul yillariim en berbatlari ve şükür ki hafizamda yok. Lise 2 de anksiyete ile tanistim hemde okulda sinir krizi geçirerek. Bir gun once annemle babam tartismis ve bosanma noktasina gelmisti. O etkili oldu. Sonrasinda hep agkama krizleri. Ben o yaşa dek aglamak nedir bilmezdim. Nefes kesilmeleri, bahsettigim korkular vs. allah herkese kolaylik versin. Ama ilacini kullan canım. Rahatlatici bitki caylari icebilirsin. Kitap okumak guzel bir terapi birde ben cok kitap okudum o donemlerde


Sizi kendime o kadar yakın hissettim ki. Bir tek ilaç kullanmıyorum ama kitaplar okuyorum, evde bitki çayı stokladım. İyi hissetmek diye bir kitap var o çok iyi gelmişti. Tam her şey güzel olacak diyorum. Televizyonda, sosyal medyada çok korkunç bir olay görüyorum ve kendimi bunun için yiyip bitiriyorum. İlaçlara önyargımda şundan siz de çocukken tacize uğramışsınız, genelde lise döneminde açığa çıkıyor bir şekilde cinselliğin ne olduğunu anladığımız için belki de ağır bir ergenlik geçirdim ve o zaman da çok ilaç kullandım. Kilo almıştım, çok uyumuştum doktorlar hangi ilacın iyi geldiğini bir türlü bulamıyordu belki de ergenlikte olduğum için bünyem daha fazla yan etki hissettirmişti bilmiyorum.
 
Merhaba arkadaşlar, o kadar dolup taştım ki buraya yazmak istedim. Hayatıma objektif olarak bakamıyorum. 2 yıl önce evlendim, ailemle aynı şehirdeyim fakat hiç istemediğim bir semtte oturuyorum. Kimsem yok. Dışarı çıkmaya dahi korkuyorum, büyüdüğüm semtte çok rahatken burada nefes alamıyormuşum gibi hissediyorum. Bütün ailem, bütün arkadaşlarım oradalar benim oraya gitmem 1 saat ve kafama estikçe gidemiyorum. Daha önce bir araç yürürken yaklaştı yanıma çok korktum durağa yürümek benim için eziyet gibi. İşten de tacize uğradığım için ayrılmak zorunda kaldım geçen sene işten ayrıldıktan iki ay sonra kimyasal gebelik geçirdim. Yazın elbise, askılı bluz vs. dahi giyemiyorum burada korkuyorum. O kadar yalnızlaştım ki panik atak, travma sonrası stres bozukluğu gibi şeyler yaşadım. Buradan taşınamıyoruz eşimin ailesinin evi ve kira vermiyoruz. Eşimin maaşı iyi fakat kiraya çıktığımız zaman o maaş eriyip gider. Geçen gün kyk borcumdan dolayı eve kağıt gitmiş, öğrenince çok ağladım. Çalışırken ödüyordum ama işten ayrılınca ödeyemedim. Babam ağladığımı duyunca hemen kapattı borcumu. Ben öyle savurgan bir insan da değilim işten ayrıldığımdan beri kendime ufacık bir şey bile yapmadım. Artık çok bunaldım. İşsizlik, yalnızlık, gelecek kaygısı canımı çok ama çok sıkıyor. Çocuk sahibi olmak istiyorum ama burada tek başıma bile dışarı çıkamıyorum çocuğumu nasıl çıkartayım. Ona da hapis hayatı yaşatamam. Maddi olarak kendimi güçlü hissetmeden çocuk sahibi olmak da istemiyorum. O kadar karışık ki ruh halim aslında belki size hissettiğinin onda birini ancak anlatabilmişimdir. Şu an bunu yazarken bile istemsizce ağlamaya başladım.
Canım benim
Eşin bu halinin farkında değil mi?
Allah’ını seversen orda oturarak elde ettiğiniz kazanç kaç lira
Dahası senin bu hallerinin bir maddi karşılığı olabilir mi? Bu geçen zamanın gençliğin giden günlerin bir fiyatı olabilir mi
Bak canım bazen çare bizdedir ama göremeyiz
Al eşini karşına konuş
Buraya yazdığın gibi anlat
O evden çıkın senin istediğin yerde bir eve geçin
O evi kiraya verin arada fark bile olsa o farkı da ödeyin
Belki sen istediğin yere geçtiğinde toparlanırsın
Yeniden çalışmaya başlarsın
Ama böyle bak bir kara delik seni hızla kendine çekiyor gibi
Sana yazık değil mi güzelim
Para dediğin ne için var?
Yaşam kaliten için değil mi?
Konuş eşinle 3 odalı değilde 2 odalı olsun fiyatı makul olsun yeter ki sen sabah mutlu uyan
Bak bu iyiliği sana kimse düşünüp yapmaz bunu kendin yapmalısın
Hadi canım cesaretini topla
Adım at
Rabbim yardımcın olsun
 
Sizi kendime o kadar yakın hissettim ki. Bir tek ilaç kullanmıyorum ama kitaplar okuyorum, evde bitki çayı stokladım. İyi hissetmek diye bir kitap var o çok iyi gelmişti. Tam her şey güzel olacak diyorum. Televizyonda, sosyal medyada çok korkunç bir olay görüyorum ve kendimi bunun için yiyip bitiriyorum. İlaçlara önyargımda şundan siz de çocukken tacize uğramışsınız, genelde lise döneminde açığa çıkıyor bir şekilde cinselliğin ne olduğunu anladığımız için belki de ağır bir ergenlik geçirdim ve o zaman da çok ilaç kullandım. Kilo almıştım, çok uyumuştum doktorlar hangi ilacın iyi geldiğini bir türlü bulamıyordu belki de ergenlikte olduğum için bünyem daha fazla yan etki hissettirmişti bilmiyorum.
Bende 6 ay tedavi oldum. Bazen cok uyudum, bazen uykusuzlugum oldu. Onemli olan sonuca varmak. Ben o zaman 20 kg verdim o hastalikla ama diyorum ya savasmayi ogrendim o duygularla
 
psikolojik ilaçlar doktor kontrolünde başlanmalı devam edilmeli ve en önemlisi bırakılmalıdır. yani bu ilaçlar ben iyileştim ya da kullanmak istemiyorum diye kendi kafanıza göre bırakabileceğiniz ilaçlar değil. ne kullanıyordunuz bilmiyorum ama bazı ilaçlar ani bırakıldığında depresyon ataklarına ya da intihar yönelimine sebep olabiliyor.

bir de bir saatlik yol gözünüzde büyütmeyin taciz edilmek kötü evet ama hayatınızı yaşayamamak kadar kötü olmamalı. yani hiç bir şey sizin hayatınızdan sizden sizin mutluluğunuzdan daha önemli değil.
 
Canım benim
Eşin bu halinin farkında değil mi?
Allah’ını seversen orda oturarak elde ettiğiniz kazanç kaç lira
Dahası senin bu hallerinin bir maddi karşılığı olabilir mi? Bu geçen zamanın gençliğin giden günlerin bir fiyatı olabilir mi
Bak canım bazen çare bizdedir ama göremeyiz
Al eşini karşına konuş
Buraya yazdığın gibi anlat
O evden çıkın senin istediğin yerde bir eve geçin
O evi kiraya verin arada fark bile olsa o farkı da ödeyin
Belki sen istediğin yere geçtiğinde toparlanırsın
Yeniden çalışmaya başlarsın
Ama böyle bak bir kara delik seni hızla kendine çekiyor gibi
Sana yazık değil mi güzelim
Para dediğin ne için var?
Yaşam kaliten için değil mi?
Konuş eşinle 3 odalı değilde 2 odalı olsun fiyatı makul olsun yeter ki sen sabah mutlu uyan
Bak bu iyiliği sana kimse düşünüp yapmaz bunu kendin yapmalısın
Hadi canım cesaretini topla
Adım at
Rabbim yardımcın olsun


Eşimle çok konuştum, burası biz oturana kadar boştu. Kiralık ilanı varmış ama boş kalmış şimdi kiraya vermeye kalksak tutulmaz büyük ihtimalle. İlk evlendiğimizde çok tartıştık bu yüzden, geçen sene de çok tartıştık. Kendimi kapattığımı görüyor ama bir şey yapamıyor da. Babam evleneceğimiz zaman kayınpederimi de eşimi de karşısına aldı benim kızım yapamaz orada dedi onlar da dediler ki zaten çalışıyorlar, kendilerini biraz toparlayınca çıkarlar başka yere. Sonra işten ayrılınca iyice boşluğa düştüm. Şimdi taşınmasıydı, depozitosu, her şey eşimin gözünde büyüyor. İş bulamadığım için ben de maddi olarak onu zorlamak istemiyorum. İşe girdiğim ilk an ev bulcam. Burası eşimin işine de çok uzak araba olmasına rağmen 1 saatte geliyor. Eşimin ailesi evin şurası yapılsın, bu yapılsın dedikçe içime karanlık çöküyor, hiç taşınamayacakmışız gibi geliyor ki geçen sene kayınvalidemi dayanamayarak aradım ağladım ekmek almaya bile gidemiyorum diye. Kızları olsaydı belki anlarlardı ama onlar bir sorun görmüyorlar. Geçen sene bir araba kaldırıma yanaşıp takip etti resmen, nasıl korktuğumu ben bilirim sonra taksiye bindiğimde taksiciye anlatmıştım her şey olur burada abla haklısın dedi. Kayınvalidem olmaz öyle şey dedi. O kadar yıprandım ki eşimle bir kez daha tartışacak gücüm yok. İnanın kaç kere anlattım. Sadece hak veriyor ilk başta onu da yapmıyordu. Ben anlatınca o da görmeye başladı sanırım. Sitenin girişinde it çakal bekliyor dedim evet ben de görüyorum işten gelirken dedi boşanmaya kadar gidiyorduk o yüzden şimdi rahatça konuşamıyorum gücüm yok.
 
psikolojik ilaçlar doktor kontrolünde başlanmalı devam edilmeli ve en önemlisi bırakılmalıdır. yani bu ilaçlar ben iyileştim ya da kullanmak istemiyorum diye kendi kafanıza göre bırakabileceğiniz ilaçlar değil. ne kullanıyordunuz bilmiyorum ama bazı ilaçlar ani bırakıldığında depresyon ataklarına ya da intihar yönelimine sebep olabiliyor.

bir de bir saatlik yol gözünüzde büyütmeyin taciz edilmek kötü evet ama hayatınızı yaşayamamak kadar kötü olmamalı. yani hiç bir şey sizin hayatınızdan sizden sizin mutluluğunuzdan daha önemli değil.

İlaçlara korktuğum için hiç başlamadım. Geçen sene xanax kullandım 1 ay doktor kontrolünde fazlasını doktorda önermedi bağımlılık yaptığı için. Bu sene verdikleri ilaçlar çok ağırdı başlamadım. İlaç vermesinin dışında terapi de uygulasa doktor belki daha farklı olurum ama sadece ilaçlardan korkuyorum.
 
İlaçlara korktuğum için hiç başlamadım. Geçen sene xanax kullandım 1 ay doktor kontrolünde fazlasını doktorda önermedi bağımlılık yaptığı için. Bu sene verdikleri ilaçlar çok ağırdı başlamadım. İlaç vermesinin dışında terapi de uygulasa doktor belki daha farklı olurum ama sadece ilaçlardan korkuyorum.
İlac veren dr ayri terapist ayri canim. Terapist bulman lazım birde
 
Oturdıgunz evi satıp başka bi semtten yada mahalleden ev alma şansınız yokmu? Eşinzn ailesi istemezmi?
 
İlac veren dr ayri terapist ayri canim. Terapist bulman lazım birde


Özel hastaneleri araştırmıştım ikisini bir arada yürüten doktorlar var ama ücret olarak yüksekler onlar da. Devlet hastanelerinde psikologlar varmış ama randevu çok zormuş o zaman psikiyatrist bile öyle demişti.
 
Oturdıgunz evi satıp başka bi semtten yada mahalleden ev alma şansınız yokmu? Eşinzn ailesi istemezmi?


Oturduğumuz evin hala borcu var ama eşimin ailesi ödüyor. Bana taşınmamızı da çok isterlermiş gibi gelmiyor açıkçası. Nişanlıyken konuştuğumuzda başka yere taşınırsanız arabayı bırakırsınız o zaman demişti kayınpederim aslında arabayı tamamen onlar almamıştı eşim işe girer girmez arabanın borcunu ödedi iki sene şimdi eşim kullanıyor ama öyle demişlerdi.
 
İlaçlara korktuğum için hiç başlamadım. Geçen sene xanax kullandım 1 ay doktor kontrolünde fazlasını doktorda önermedi bağımlılık yaptığı için. Bu sene verdikleri ilaçlar çok ağırdı başlamadım. İlaç vermesinin dışında terapi de uygulasa doktor belki daha farklı olurum ama sadece ilaçlardan korkuyorum.

Doktorla siz konuşun daha hafif ilaçlar isteyin prozac gibi
 
Oturduğumuz evin hala borcu var ama eşimin ailesi ödüyor. Bana taşınmamızı da çok isterlermiş gibi gelmiyor açıkçası. Nişanlıyken konuştuğumuzda başka yere taşınırsanız arabayı bırakırsınız o zaman demişti kayınpederim aslında arabayı tamamen onlar almamıştı eşim işe girer girmez arabanın borcunu ödedi iki sene şimdi eşim kullanıyor ama öyle demişlerdi.
Bizde nisanliyken ben oraya gitmek istemedigimde esimle cok tartistik x yer bizim hayatimiz olcak dedi ve gittik. Benim tek arti yanim kayınvalidem ile annem ayni mahalledeydi. Bu yuzden karsi cikamadilar. İlla ailenizin yanina gitmeniz sart degil ama daha iyi bir semte de gecebilirsiniz. Bazen maddiyat cok onemli degil, saglik ve mutluluk daha onemli. İl degistiren insanlarda var oyle düşünün
 
Evde kendinize meşgale edinseniz mesela kafayı dağıtmak için pasta kurabiye bol bol temizlik yapın stres attırıyor. Bende mesela ufak bir yerde yaşıyorum moralim bozulunca çıkıp hava alacağım bir yer bile yok inanın 2 kere çarşıdan geçsen iz 3üncü de adınız çıkar evimde mesela rahat rahat kocamla.tartışmiyorum herkes memleketlim olunca afedersiniz osurmak korkuyor insan öyle bir yerde yaşıyorum genede her günüme şükür ediyorum sağlığım yerinde başımı sökük bir evim çatım var o yüzden kendinizi ferhalatmaya çalışın bol bol duaya kurana sarılın en güzel terapi inanın
 
Herkesın derdı var. Aılemden 1000 km uzaktayım dogunun küçük bir ilcesındeyım cogu konusmaları bıle anlamıyorum. Eşimin işi geregı rahat gezemıyorum. Hıc dert etmemdım buna şükür rabbım aksam esim eve gelebılıyor dıyorum. Bır yıl sonra nerde yasayacagımı nereye gıdecegımı esımın yanımda olup olmayacagını bılmıyorum.derme catma bır lojmanda kalıyoruz. Ama mutluyum saglıgım yerınde şükürler olsun. Yanı üzülmek ıcın sebeb ararken sevınmek ıcın caba harcamıyoruz. Burda acılan mutsuzlukla ılgılı konular daha cok şükürsüzlük gıbı gelıyor. En onemlısıde benım aglayacak derdımı anlatacak bır babam bıle yok koskoca 14 yıl oldu. Sımdı senın mı mutlu olmak ıcın sebebın cok benım mı ?
Aynı şey değil ki bu nasıl kıyaslarsın bende senle aynı durumdaydım
Ailemlemden 1000 km uzak sinirda bir kucuk ilde lojmanda kaldim en zor ve en guzel zamanlarim gecti arkadaşlıklarım çok guzeldi
Bunlar geçici şeyler idare edebiliyorsun bi şekilde
Konu sahibi insallah en kısa zamanda güzel bir ise girer standartları yukseltirsiniz
 
Aynı şey değil ki bu nasıl kıyaslarsın bende senle aynı durumdaydım
Ailemlemden 1000 km uzak sinirda bir kucuk ilde lojmanda kaldim en zor ve en guzel zamanlarim gecti arkadaşlıklarım çok guzeldi
Bunlar geçici şeyler idare edebiliyorsun bi şekilde
Konu sahibi insallah en kısa zamanda güzel bir ise girer standartları yukseltirsiniz
Dısarı cıkarken sende korkmadın mı. Gecelek kaygın senınde olmadı mı. Elbet cogu kadın elle tacıze ugradı kı bende ugradm. Sız kendınızı bıraktınız mı yoksa dedıgınız gıbı guclu karakter olup orda kendınıze kucuk mutluluklar cıkarıp mutlu mu oldunuz belkı sunuda yapabılırdınız komsu edınmeyıp kendı kosenıze evınıze cekıp psıkolojık sorunlar yasardınız. Benım de gul gıbı meslegım var ama yapamıyorum. Bırseyler ıcın ınsanlar cabalamazsa bosluga dusuyor mutsuzum dıyor. Bende ona mutlu olması ıcın neden sunuyorum. Belkı farklı bır dılle yazdım ama ölümden baska herseye care oluyor. Bende babamı kaybettımdıgımde küçük kabugama secılseydım canıma bıle kıyardım. Ama 12 yasında tesellı verıyordum anneme. 7 yasına gırdıgım yurtdan 22 yasında cıktım. Param olmadıgı ıcın aglamaktan kolumum uyustugunu hatırlıyorum ama dık durdum yıkılmadım sukrettım aynı sey degıl mı gercekten.
 
Son düzenleme:
Dısarı cıkarken sende korkmadın mı. Gecelek kaygın senınde olmadı mı. Elbet cogu kadın elle tacıze ugradı kı bende ugradm. Sız kendınızı bıraktınız mı yoksa dedıgınız gıbı guclu karakter olup orda kendınıze kucuk mutluluklar cıkarıp mutlu mu oldunuz belkı sunuda yapabılırdınız komsu edınmeyıp kendı kosenıze evınıze cekıp psıkolojık sorunlar yasardınız. Benım de gul gıbı meslegım var ama yapamıyorum. Bırseyler ıcın ınsanlar cabalamazsa bosluga dusuyor mutsuzum dıyor. Bende ona mutlu olması ıcın neden sunuyorum. Belkı farklı bır dılle yazdım ama ölümden baska herseye care oluyor. Bende babamı kaybettımdıgımde küçük kabugama secılseydım canıma bıle kıyardım. Ama 12 yasında tesellı verıyordum anneme. 7 yasına gırdıgım yurtdan 22 yasında cıktım. Param olmadıgı ıcın aglamaktan kolumum uyustugunu hatırlıyorum ama dık durdum yıkılmadım sukrettım aynı sey degıl mı gercekten.
Aynı şey değil tamam güçlü bir karaktersiniz ne güzel ama herkes öyle değil
Evet şükür çok güzel yetinmeyi bilmek güzel şeyler
Ama bu her zaman için çözüm olmuyor
Ağır şeyler yaşadınız diye başkalarından yaşadıklarıni hafif olarak nitelendirdiginiz şeyleri daha kolay atlatmasını bekleyemezsiniz
Şuan ki duygu durumu içinde yasadiklari çok farklı seyler
 
Yaşadığınız olaylardan psikolojik olarak çok etkilenmişsiniz. O yüzden bunlar size zor geliyor. Tekrar psikolojik destek alın. Aileniz 1 saat uzaklıktaymış ne var ki bunda. Bnm gibi 1400 km uzakta değilsiniz. İnsanlar gurbette daha zor şartlarda yaşıyor. Ayrıca çalışmıyorsanız bir uğraş bulun kendinize. Yoksa evde oturdukça daha da kötü olursunuz.
 
Kendinizi ùzmeyin boşuna.Bugün kafam bir milyon olmuş bir biçimde işten geldim.Salon penceresini açıp önüne koltuğa oturup biraz dışarıyı izledim.Dün bazı sebeplerle rahatsız ve mutsuz hissediyordum kendimi ve bu günüm de yorucu geçmişti Sonra geçmişte bir zamanım geldi aklıma.Aynen böyle pencere önünden dışarıyı seyrettiğim bir an.Dedim ki,kendi kendime;o zamandan bu zamana Allah sana ne güzellikler yaşattı.Ev verdi,iş verdi,eş verdi,çocuk verdi ve sen ne kadar az şükrediyorsun böyle.Hemen canın birşeylere az sıkılsa veya yorulsan şikayetleniyorsun.Kendinden utanmalısın ve daha çok şükretmelisin.Bunlar benim kendi kendime yaptığım konuşmalardı.Size de az sabredip şükrünüzü artırmanızı tavsiye edebilirim.Herşey değişir.Bugün canınızı sıkan şeylerin hiçbiri yarın aynı yerinde kalmaz emin olun.
 
Bende epilepsi sara hastasiyim cocugum var onla ilgilenip hastaligi dert etmemeye calisiyorum bence sagliniz yerindeyse dua edin baska seylerle mesgul olun derim
 
Back