Mutsuzluktan ölüyorum

Eşiniz bence sizi sevmiyor sizle keyifli vakit geçirmiyor anlattıklarınızdan sadece bunu anladım yoksa insan bu kadar kendi odaklı olmaz alır çocuğu götürür onla ilgilenir bundan mutluluk duyar ama sizin eşiniz herşeyi size yıkmış ve tamamen kendi için yaşıyor.iyi bir ayar çekme vaktiniz gelmiştr geçiyor.bundan sonra sadece çocuğumun işlerini yapar ev temizliği için bir yardımcı tutar o yokmuş gibi davranırdım birazda siz onu yok sayın.
 
Merhabalar hepinize. Bazen kendimi mutsuzluktan ölecek gibi hissediyorum. Aslında elle tutulur kocam dışında bir problemim yok. Biraz sevgi dolu biraz anlayışlı olsa gül gibi geçinip gideceğiz ama maalesef çıkar yol göremiyorum. Eminim ayrıntılı anlattığımda bu adamı neden çekiyorsun diyenleriniz olacaktır.

Çok uzun süreli bir birliktelik sonunda evlendik ve uzun sütedir de evliyiz. 2 yaşında da bir çocuğumuz var. Eşim çocuğu benden çok istedi. İkimizin de işi gücü yerinde. Ailelere gelince benimkiler kendi hallerinde bize birgün olsun karışmamış insanlar. Eşimin ailesi ise herşeyimize karıştıkları için mesafeliyiz. Eşimin hem annesi hem de babasıyla probleri var. Ben de bana yapılan saygısızlıklar yüzünden olabildiğince mesafeliyim.

Çocuğuma ben bakıyorum. Yakın zamanda işe döneceğim. O da kreşe. İznim henüz bitmedi ama eşim işe dönmem konusunda ufaktan baskı yapmaya başladı bile. Hatta ücretsiz izne ayrılmamı asla istememişti ama çocuğumuza bakmak için mecburdum. Kendi maaşı benimkinin iki katı. Yani paraya ihtiyacımız olduğundan değil. Sadece neden daha çok para olmasın ki?

Çocuk bakımı konusunda bana yardımcı olmadı. Kendisine sorsanız mükemmel bir babadır. Ama ilk aylar bebeğim bizimle aynı odada uyuduğu ve geceleri emmeye kalktığı için kırkı çıktıktan sonra bizi bırakıp salonda uyumaya başladı. Üstelik pandemi zamanı işe gitmediği halde. Ben her gece nöbet tuttum. Sabah olduğunda zombi gibiydim ve utanmadan her sabah bana nasıl da uyuyamadığını söyledi. Koktuk rahatsızmış!
Bebeğimin aklınıza gelebilecek herşeyiyle ben ilgilendim. Eşim bu arada tez yazdı ikinci üniversitesini okudu odalara kapanıp. Tüm ev işinin de bende olduğunu söylememe gerek yok sanırım. Arada gelip çocuğunu sevdi o kadar. Şimdiye kadar yeni doğduğunda iki üç kere altını değiltirmiş banyoda bana yardım etmiştir. Onun dışında bir faydası dokunmadı. Sabahları çocuğum uyanınca ben onunla oyun oynarım eşim de uyur uykusunu alır. Bu hep böyledir. Bu sabah çocuğum biraz geç uyandı ben de yatak odasının kapısını kapatmadım çünkü eşim işe erken gideceğini söylemişti. Sinirle kalktı ve niye götürmüyorsun çocuğu hep aynısını yapıyorsun dedi. Saçmalağını bunun ilk olduğunu gerekçelerimle söyledim elim ayağım sinirden titreyerek ama kime anşatıyorum ben. Güne böyle şahane başladım.

Halen çocuğuyla arada şımartıp oynamak dışında vakit geçirmez. Çocuğum baba baba diyor sürekli ama karşısında adam gibi ilgilenen bir baba maalesef yok. Sorsanız ölür biter canını verir ama icraata gelince püff. Çocuğu severken canını acıtır. Çocuk da ona vurur. Sonra koca adam küser gider. Bu hep böyle.

Asla kendi rahatından ödün vermez. Halen üniversite okuyor hobi diye ve yeni bir enstürüman çalmayı öğrenmeye çalışıyor. Kursa gidiyor. Evdeki tüm vaktinde de çalmaya çalışıyor. Halen tüm ev işi ve çocuk sorumluluğu bende.

Ve eşim herşeye rağmen mutsuz. Mesela evde telefonu koyduğu yeri unutur söylenir stres yapar. Dolapta su bitse problemdir. Sohbet etmeye çalışsam kısa kısa cevaplar verir. Mesela bir saat önce bugün çok yorulmuş diye allah kahretsin dedi. Enstürüman çalcak enerjisi çocuğu parka götürdüğü için kalmamış. Parka götürdü dedim ama yanlış anlamayın. Parkta elinde telefon bir köşede dikilir. Ben koşuştururum çocuğun peşinde.

Son olarak özel bir konu daha var. Mesela çocuk uyur. Bizim yatmamıza 4 koca saat varken seks yapmak aklından geçmez. Gece olup yatağa geçince ben derin uykuya dalınca ister. O da uyku arasında olur. Defelarca beni uyandırmamasını söyledim. Uykusuz kalıyorum uyumadan önce memnuniyetle yapabileceğimizi söyledim ama bir senedir nerdeyse böyle. Zorla istemeye istemeye yapıyorum. Ertesi gün de tavrını çekiyorum istemedim diye.

Bu arada hamilelikte bile kilo almadım ben. Gayet bakımlı hamilelik öncesi neysem öyleyim.

Artık bütün bu sorumlulukların ve anlayışsızlığın sevgisizliğin içinde kendimi boğulacak gibi hissediyorum.

Arada ağzına geleni gülerek söyleyip şaka yaptıma yatıyor bir de. Bi ürüne ihtiyacım var kişisel bakım. Almayım diye söylemeği şey kalmadı. Ne kadar cimrisin dedim diye bana gülerek güya şaka yaparak saydırmaya başladı.

Buraya yazdıkça anlattıkça sonu gelmeyecek belli. Uzun oldu. Okuyan herkese teşekkürler.
Böyle bir herifle evkiydim ve bana göre biri büyük biri küçük iki çocuğum vardı dunyankn en mutsuz insaniydim.Bosaninca yeniden doğdum onun saçma sorumluluğundan ve bencilliğinden kurtuldum.Ayni modeldi bir de üstüne aileciligi ve sadakatsizligi vardi
 
Sizin maaşınızı az buçuk tahmin edebiliyorum sizin iki katinızı alıyormuş ben en çok buna rağmen cimri oluşuna takıldım. Cimri birine tahammülum yok. Sırf bu yüzden imkanınız varken ise donmenizi istemesi falan ben işin bu kısmına çok takıldım.
Diğer problemleriniz artık ortalama erkek sorunları maalesef iyice arttı bu problemler. Kendisine çeki düzen vermezse bu işin böyle gitmeyeceğini söyleyin. Sizin işiniz gücünüz iyi bir aileniz var buradan görünen.ona mecbur değilsiniz. Sanki mecburmussunuz Gibi davranmasına fırsat vermeyin.
 
büyüyememiş anne evinde yaşlanması gereken erkek modelinden koca olmuyor maalesef. o çocuğu çok isteme sebepleri de yaşı geldi nasıl olsa kadına kitlerim soyum devam etsin istemesi. zerre babalık hissiyle istediklerine inanmıyorum. aynı kocadan arkadaşımda da var. kendinden başka hiç önemli konusu olmayan tip. arkadaşım çocuk yapmamak için direniyor. bence böyle adamlar ürememeli.
niye boşanmıyor.
 
niye boşanmıyor.
Seviyor hala çünkü. 16 yaşından beri birlikteler. Eşi bebek gibi olmasının dışında kötü bir alışkanlığı yok. Bir de arkadaşımın babası vefat etti çok küçükken ve küçük kardeşleri var onlara da yardım ediyor eşi. O sebeple vefa hissediyor arkadaşım. İdare ediyor biraz da anaç bir insan olduğu için devam ediyor işte.
 
Seviyor hala çünkü. 16 yaşından beri birlikteler. Eşi bebek gibi olmasının dışında kötü bir alışkanlığı yok. Bir de arkadaşımın babası vefat etti çok küçükken ve küçük kardeşleri var onlara da yardım ediyor eşi. O sebeple vefa hissediyor arkadaşım. İdare ediyor biraz da anaç bir insan olduğu için devam ediyor işte.
umarım herşey düzelir.
 
İlk aklıma gelen bu uykusuzluk ve yorgunlukla bir de ekstra (hobi olarak) gıy gıy çalmaya çalıştığı seslere katlanıyorsunuz.
 
Merhabalar hepinize. Bazen kendimi mutsuzluktan ölecek gibi hissediyorum. Aslında elle tutulur kocam dışında bir problemim yok. Biraz sevgi dolu biraz anlayışlı olsa gül gibi geçinip gideceğiz ama maalesef çıkar yol göremiyorum. Eminim ayrıntılı anlattığımda bu adamı neden çekiyorsun diyenleriniz olacaktır.

Çok uzun süreli bir birliktelik sonunda evlendik ve uzun sütedir de evliyiz. 2 yaşında da bir çocuğumuz var. Eşim çocuğu benden çok istedi. İkimizin de işi gücü yerinde. Ailelere gelince benimkiler kendi hallerinde bize birgün olsun karışmamış insanlar. Eşimin ailesi ise herşeyimize karıştıkları için mesafeliyiz. Eşimin hem annesi hem de babasıyla probleri var. Ben de bana yapılan saygısızlıklar yüzünden olabildiğince mesafeliyim.

Çocuğuma ben bakıyorum. Yakın zamanda işe döneceğim. O da kreşe. İznim henüz bitmedi ama eşim işe dönmem konusunda ufaktan baskı yapmaya başladı bile. Hatta ücretsiz izne ayrılmamı asla istememişti ama çocuğumuza bakmak için mecburdum. Kendi maaşı benimkinin iki katı. Yani paraya ihtiyacımız olduğundan değil. Sadece neden daha çok para olmasın ki?

Çocuk bakımı konusunda bana yardımcı olmadı. Kendisine sorsanız mükemmel bir babadır. Ama ilk aylar bebeğim bizimle aynı odada uyuduğu ve geceleri emmeye kalktığı için kırkı çıktıktan sonra bizi bırakıp salonda uyumaya başladı. Üstelik pandemi zamanı işe gitmediği halde. Ben her gece nöbet tuttum. Sabah olduğunda zombi gibiydim ve utanmadan her sabah bana nasıl da uyuyamadığını söyledi. Koktuk rahatsızmış!
Bebeğimin aklınıza gelebilecek herşeyiyle ben ilgilendim. Eşim bu arada tez yazdı ikinci üniversitesini okudu odalara kapanıp. Tüm ev işinin de bende olduğunu söylememe gerek yok sanırım. Arada gelip çocuğunu sevdi o kadar. Şimdiye kadar yeni doğduğunda iki üç kere altını değiltirmiş banyoda bana yardım etmiştir. Onun dışında bir faydası dokunmadı. Sabahları çocuğum uyanınca ben onunla oyun oynarım eşim de uyur uykusunu alır. Bu hep böyledir. Bu sabah çocuğum biraz geç uyandı ben de yatak odasının kapısını kapatmadım çünkü eşim işe erken gideceğini söylemişti. Sinirle kalktı ve niye götürmüyorsun çocuğu hep aynısını yapıyorsun dedi. Saçmalağını bunun ilk olduğunu gerekçelerimle söyledim elim ayağım sinirden titreyerek ama kime anşatıyorum ben. Güne böyle şahane başladım.

Halen çocuğuyla arada şımartıp oynamak dışında vakit geçirmez. Çocuğum baba baba diyor sürekli ama karşısında adam gibi ilgilenen bir baba maalesef yok. Sorsanız ölür biter canını verir ama icraata gelince püff. Çocuğu severken canını acıtır. Çocuk da ona vurur. Sonra koca adam küser gider. Bu hep böyle.

Asla kendi rahatından ödün vermez. Halen üniversite okuyor hobi diye ve yeni bir enstürüman çalmayı öğrenmeye çalışıyor. Kursa gidiyor. Evdeki tüm vaktinde de çalmaya çalışıyor. Halen tüm ev işi ve çocuk sorumluluğu bende.

Ve eşim herşeye rağmen mutsuz. Mesela evde telefonu koyduğu yeri unutur söylenir stres yapar. Dolapta su bitse problemdir. Sohbet etmeye çalışsam kısa kısa cevaplar verir. Mesela bir saat önce bugün çok yorulmuş diye allah kahretsin dedi. Enstürüman çalcak enerjisi çocuğu parka götürdüğü için kalmamış. Parka götürdü dedim ama yanlış anlamayın. Parkta elinde telefon bir köşede dikilir. Ben koşuştururum çocuğun peşinde.

Son olarak özel bir konu daha var. Mesela çocuk uyur. Bizim yatmamıza 4 koca saat varken seks yapmak aklından geçmez. Gece olup yatağa geçince ben derin uykuya dalınca ister. O da uyku arasında olur. Defelarca beni uyandırmamasını söyledim. Uykusuz kalıyorum uyumadan önce memnuniyetle yapabileceğimizi söyledim ama bir senedir nerdeyse böyle. Zorla istemeye istemeye yapıyorum. Ertesi gün de tavrını çekiyorum istemedim diye.

Bu arada hamilelikte bile kilo almadım ben. Gayet bakımlı hamilelik öncesi neysem öyleyim.

Artık bütün bu sorumlulukların ve anlayışsızlığın sevgisizliğin içinde kendimi boğulacak gibi hissediyorum.

Arada ağzına geleni gülerek söyleyip şaka yaptıma yatıyor bir de. Bi ürüne ihtiyacım var kişisel bakım. Almayım diye söylemeği şey kalmadı. Ne kadar cimrisin dedim diye bana gülerek güya şaka yaparak saydırmaya başladı.

Buraya yazdıkça anlattıkça sonu gelmeyecek belli. Uzun oldu. Okuyan herkese teşekkürler.
Çoktan bitmiş kağıt üstünde evlilik.
 
Anlattığınız her şey benim yaşadıklarımaok benzer. Çocuk istemiyorsu eşim ben istiyordum kendim için yapacam dedim ama doğduktan sonra sevmeyi bildi ağlayınca kaçtı 4 aydır ayrı odalarda yabancılaştık. Ev işlerini yaptı ama yetişemediğime koşmaya çalıştı ama bir gün bir saat oyalayayım uyu demedi. Sinir sıkışmasından belim tutuldu hastaneye gidince biraz vicdana geldi aonra yine aynı. Şuan onu ailesinn yanına köye geldik yine aynı ben çocukla bi odada ömür geçiriyorum. Ağlama krizim tutup kvalideme patldım sonra da eşime sonunda biraz düzelir gibi ama yine aynı olacak biliyorum.
Hanımla bunu kendimize niye yapıyoruz bilmiyorum. Aşkımızdan ölmüyoruz böylesi sevilemez zaten düzen bozulmasın mı istiyoruz çocuk babasız kalmasın mı diyoruz bilmiyorum. Bildiğim tek şey biz bu muameleyi hak etmiyoruz sen mutsuzsan içinden geleni yap varsın kızsın sinirlensin . 4 aydır eşim bana yanaşamadı bile sen yatağına da almışsın hata etmişsin. Ben nereye kadar dayanırım bilmem ya o düzelecek ya ben onsuz mutlu olacağım. Sana tavsiyem budur. Senin eşin tamamen yük sana sen onsuz hafifler kuş olursun arkadaşım..
 
Merakımı mazur görün ama "eşe sırtımızı bile dönmemeliyiz" diyenlerdenmisiniz ?
O halde çekeceksiniz çünkü bu dini bütünlük sizin sorununuz.
Eşinizin alakası yok keşke biraz ondada olsaymış.
Sınavım diyip çekeceksiniz.
 
Merhabalar hepinize. Bazen kendimi mutsuzluktan ölecek gibi hissediyorum. Aslında elle tutulur kocam dışında bir problemim yok. Biraz sevgi dolu biraz anlayışlı olsa gül gibi geçinip gideceğiz ama maalesef çıkar yol göremiyorum. Eminim ayrıntılı anlattığımda bu adamı neden çekiyorsun diyenleriniz olacaktır.

Çok uzun süreli bir birliktelik sonunda evlendik ve uzun sütedir de evliyiz. 2 yaşında da bir çocuğumuz var. Eşim çocuğu benden çok istedi. İkimizin de işi gücü yerinde. Ailelere gelince benimkiler kendi hallerinde bize birgün olsun karışmamış insanlar. Eşimin ailesi ise herşeyimize karıştıkları için mesafeliyiz. Eşimin hem annesi hem de babasıyla probleri var. Ben de bana yapılan saygısızlıklar yüzünden olabildiğince mesafeliyim.

Çocuğuma ben bakıyorum. Yakın zamanda işe döneceğim. O da kreşe. İznim henüz bitmedi ama eşim işe dönmem konusunda ufaktan baskı yapmaya başladı bile. Hatta ücretsiz izne ayrılmamı asla istememişti ama çocuğumuza bakmak için mecburdum. Kendi maaşı benimkinin iki katı. Yani paraya ihtiyacımız olduğundan değil. Sadece neden daha çok para olmasın ki?

Çocuk bakımı konusunda bana yardımcı olmadı. Kendisine sorsanız mükemmel bir babadır. Ama ilk aylar bebeğim bizimle aynı odada uyuduğu ve geceleri emmeye kalktığı için kırkı çıktıktan sonra bizi bırakıp salonda uyumaya başladı. Üstelik pandemi zamanı işe gitmediği halde. Ben her gece nöbet tuttum. Sabah olduğunda zombi gibiydim ve utanmadan her sabah bana nasıl da uyuyamadığını söyledi. Koktuk rahatsızmış!
Bebeğimin aklınıza gelebilecek herşeyiyle ben ilgilendim. Eşim bu arada tez yazdı ikinci üniversitesini okudu odalara kapanıp. Tüm ev işinin de bende olduğunu söylememe gerek yok sanırım. Arada gelip çocuğunu sevdi o kadar. Şimdiye kadar yeni doğduğunda iki üç kere altını değiltirmiş banyoda bana yardım etmiştir. Onun dışında bir faydası dokunmadı. Sabahları çocuğum uyanınca ben onunla oyun oynarım eşim de uyur uykusunu alır. Bu hep böyledir. Bu sabah çocuğum biraz geç uyandı ben de yatak odasının kapısını kapatmadım çünkü eşim işe erken gideceğini söylemişti. Sinirle kalktı ve niye götürmüyorsun çocuğu hep aynısını yapıyorsun dedi. Saçmalağını bunun ilk olduğunu gerekçelerimle söyledim elim ayağım sinirden titreyerek ama kime anşatıyorum ben. Güne böyle şahane başladım.

Halen çocuğuyla arada şımartıp oynamak dışında vakit geçirmez. Çocuğum baba baba diyor sürekli ama karşısında adam gibi ilgilenen bir baba maalesef yok. Sorsanız ölür biter canını verir ama icraata gelince püff. Çocuğu severken canını acıtır. Çocuk da ona vurur. Sonra koca adam küser gider. Bu hep böyle.

Asla kendi rahatından ödün vermez. Halen üniversite okuyor hobi diye ve yeni bir enstürüman çalmayı öğrenmeye çalışıyor. Kursa gidiyor. Evdeki tüm vaktinde de çalmaya çalışıyor. Halen tüm ev işi ve çocuk sorumluluğu bende.

Ve eşim herşeye rağmen mutsuz. Mesela evde telefonu koyduğu yeri unutur söylenir stres yapar. Dolapta su bitse problemdir. Sohbet etmeye çalışsam kısa kısa cevaplar verir. Mesela bir saat önce bugün çok yorulmuş diye allah kahretsin dedi. Enstürüman çalcak enerjisi çocuğu parka götürdüğü için kalmamış. Parka götürdü dedim ama yanlış anlamayın. Parkta elinde telefon bir köşede dikilir. Ben koşuştururum çocuğun peşinde.

Son olarak özel bir konu daha var. Mesela çocuk uyur. Bizim yatmamıza 4 koca saat varken seks yapmak aklından geçmez. Gece olup yatağa geçince ben derin uykuya dalınca ister. O da uyku arasında olur. Defelarca beni uyandırmamasını söyledim. Uykusuz kalıyorum uyumadan önce memnuniyetle yapabileceğimizi söyledim ama bir senedir nerdeyse böyle. Zorla istemeye istemeye yapıyorum. Ertesi gün de tavrını çekiyorum istemedim diye.

Bu arada hamilelikte bile kilo almadım ben. Gayet bakımlı hamilelik öncesi neysem öyleyim.

Artık bütün bu sorumlulukların ve anlayışsızlığın sevgisizliğin içinde kendimi boğulacak gibi hissediyorum.

Arada ağzına geleni gülerek söyleyip şaka yaptıma yatıyor bir de. Bi ürüne ihtiyacım var kişisel bakım. Almayım diye söylemeği şey kalmadı. Ne kadar cimrisin dedim diye bana gülerek güya şaka yaparak saydırmaya başladı.

Buraya yazdıkça anlattıkça sonu gelmeyecek belli. Uzun oldu. Okuyan herkese teşekkürler.
Nebiçim insanlar ya allah iyi insanlar ile karşılaştırsın çok yazık ben olsam salardım gitsin
 
Tez yazdı, enstrüman öğrendi ve hobi olarak üni okuyor öyle mi… nasıl çıkarmadınız cıngarı… sanırım ücretsiz izin aldığınız için yüklendiniz bunca işi. Çalışmıyorsunuz diye enerji buldunuz kendinizde ve eşim çalışıyor ben zaten evdeyim anlayışına kapıldınız.
 
Merhabalar, belli ki eşiniz bencil ve dünyanın kendisi etrafında döndüğünü düşünen ve bunu sizle yaşamına yansıtan biri ama aynı zamanda severek evlendiğiniz çocuğunuzun babası, fakat siz single mother tadında bir hayat yaşıyorsunuz belli bir oranda. Kendim olsam ne yapardım kısmına gelmeden önce çalışma hayatınıza yeniden başlayacağınız zamana kadar biraz da sabredin derim, muhtemelen evi tek başına geçindiriyorum tribine giriyor olabilir (kesinlikle böyle bir hakkı yok kimsenin o ayrı siz keyfinizden değil ikinizin çocuğuna bakmak için ara verdiniz) ve gördüğüm kadarıyla bazı erkekler çocuktan sonra kadının önceliklerinin değişmesini hazmedemeyebiliyor bu bir açıklama olsa da yaptıklarını doğru göstermiyor . Ancak yine bu tür tavırlara devam ederse, kendisine o olmadan da hayatınızı sürdürebileceğinizi ifade etmenizin zamanı gelmiştir demek ki. Bu noktada ben olsam "ya bir evlilik danışmanına gideriz uzlaşmacı bir yol buluruz ya da ben senle bu şekilde bir hayatı daha fazla sürdüremeyeceğim" derdim , çünkü evliliğin amacı yükleri birlikte sırtlanmak değil midir? Mal alırsınız birlikte ödersiniz (şayet şartlar iki kişinin de çalışmasını gerektiriyorsa), çocuk yaparsınız birlikte yetiştirirsiniz, biriniz hasta olur diğerine bakar öyle değil mi? Eşit değil miyiz? Günümüz modern erkeklerinin genel problemi şu; kadın para da kazansın eve getirsin, kafası da çalışsın bilgili olsun (ama dışarıda), bakımlı da olsun ama benim annem gibi de olsun evde bana tabi olsun çilekeş fln olsun çok güzel hayat:)) kim istemez? Sonuç olarak ciddi bir şekilde konuşulması gereken bir konu siz kendinizi kaybederseniz çocuğunuz nasıl etkilenir? Size önce siz lazımsınız, çocuğunuza da siz lazımsınız. Benzer bir durumu yaşayan arkadaşım oldu ve ayrıldı iki çocuğuyla meğer eski eşim bana yükmüş diyor. Ama onların arasında sevgi de bitmişti. Sizde hala sevgi varsa arada kişilerin oturup konuşması, gerekirse danışması, çözüm bulunması, çabalanması şart. Bunun dışında İşe tekrar başlamak size daha iyi gelecektir büyük ihtimalle tekrar bir adamın eşi ve anne kimliğinizin yanı sıra birey olduğunuzu daha fazla hissedersiniz size de özgürlük alanı (hem maddi hem manevi) açılır diye düşünüyorum siz de bir şeylere merak salabilirsiniz, kendinize yeni şeyler katabilirsiniz zamanla da kendi bireyselliğiniz, çocuğunuz ve (eşiniz de davranışlarınızı düzeltirse) eşinizle dengeli bir hayat sürebilirsiniz.
 
X