Mutluluk benim için önce Allah'ın bana vermiş olduğu iç huzurdur. Yalnız kaldığım anlarda onun hidayetiyle güç alabilmem ve onunla konuşabilmemdir. Mutlululuğu bana verebilen en büyük düşüncem Allah C.C'dir.
Mutlu olmak için bir çok düşüncem vardır. Bilmek de bunlardan biridir. Mutluluk nedir diye sormaya başladığımda öncelikle bilmek gerekir diyorum. Neyi bilmek ? Öğrenmeyi, yaşamayı, doğayı, hayvanları ve tüm canlılarla özellikle insanı, gelişen teknolojileri, annenin yaşlılığında ki durumu ve babanın sorunlarını, kardeşlerin zorluklarını, arkadaşlarımın isteklerini ve dostlarımın ihtiyaçlarını, bunların hepsini bilmeliyim, nasıl bileceğimi öğrenmeliyim ki mutlu olayım. Herşeyden önce kişiliğimden daha önemli karakterim ahlaki yönüyle kuvvetli olmalı. Allah'ı bilmeliyim. Öyle doyumsuz bir düşünce ki Allah günlerce onu düşünüp mutlu olabilirim.
Onu düşünen herkes onu bilemeyebilir. İşte bu yüzden diğerlerinide bilmem ve öğrenmem gerekir. Öğrenmek nedir diye sormam, bildiklerimin ve bilmediklerimin bana artı ve eksi yanları nedir diye sormam gerekir. Hayat içinde mutlu olmak için birşeyler istemeden önce birşeyler isteyenleri dinlemeli ve onlara birşeyler vermeliyim. Benim için mutluluk kendi içimde taşıdığım bir hediyedir. Doğum gününde değil, sevgililer gününde ya da anneler gününde değil. Her gün içimden bir hediye vermekdir isteyenlere ya da istemeye çekinenlere...
Kısaca mutluluğum...
Bir okyanus'u bilmek kadar derin, bir deniz'e bakmak kadar geniş, bir şelalede yüzmeyi öğrenmek kadar zor, bir bataklıkda görebilceklerim kadar pis olsada batmayacak ve bir bardak su da içebileceğim kadar az'dır benim için... Kısaca mutluluk verebildiğim kadar aldıklarım değil, almadan verebildiklerimdir... Sevgiler
