- 19 Nisan 2023
- 184
- 182
- 33
- Konu Sahibi Parolterafarvele
- #1
Hersey liseden sonra başladı galiba ...tam hatırlamıyorum öncesi de böyle miydi. Size sormaya geldim.sizinde böyle mi oldu,oluyor mu ,ben anormal miyim.
Hislerim düşüncelerim hayallerim hep yoruldu artık.
Geleyim konuya.
Lisede istanbulda okumak için can atıyordum. İstediğim.uni ve istediğim şehir oldu ilk çok sevindim. Ama sonrasi kabus alışana kadar tabiki. Uniye geldim .Her gün mu ağlanır, ağlıyorum arkadaş. Aşırı mutsuzum ailemi deli gibi özledim.halbuki aile içi kavgadan en çok annemden kacmıştım. Ama en çok annemi özledim
. Annem sevgisinj pek göstermeyen ev içi düzene önem veren bizim hislerimizi önemsemeyen biriydi. Arkadaş çevrem yoktu dışarıda buluşmak yasaktı gibi bisey. Aile içi sürekli babam kardeşim annem kavga ediyordu benim aklım fikrim yoktu onlara göre akilsizdim. Mantıklı şeyler söylediğimde asagilanirdim.hergun kavgadan bikmistim. Şehir dışı yazdım uni yi.
Kaçtığıma sevinemedim hergun ağladım sonra alıştım. Hwm de ne alismak .Eve dönmek istemedim hatta o kadar sevdim alıştım ortama arkadaşlarıma.
Uni bitince pişman oldum neden ailemin yanında okumadım rahat ederdim evimde. Odamda .maddi durumumuz da iyidi. Neden istanbulun kötü evlerinde kalmak zorunda kaldım diye kendimi yedim bitirdim .hata ettim dedim.
Ailesinin yanında okuyan arkadaşlarım vardı çok özendim aileye yakin okuyanlara imrendim .
Anne evi anne yemeği, akşamları çay muhabbeti. Kendimi neden bukadqr aileden uzağa attım dedim. Bunları derken de aslında içimdeki ses kızım mutsuzdun. Yine gitsen yaşasan kacardin diyordu. Ama içimdeki aile özlemi bitmiyor sanki evimde çok mutlu olacaktım gibime geliyordu.
Sonra yüksek lisans yapmayı çok istiyordum. Bir suru sınava girdim çalıştım. Çok mutlu olurum saniyordum .istediğim.oldu sınavları da yüksek puanla gectim . Güzel bir bölümde yüksek yaptım. Daha okurken pişmanlık başladı. Onun yerine mesleğe atilan hatta 2 yıllık bile okuyan arkadaşlarım erkenden daha başarılı yerlere geldiler . Ben neden zaman kaybettim dedim.cunku üniversite kadroları için başvurduğum heryer torpille öğrenci alıyordu. Yıllarım boşa basvuru yapmakla geçti. Onun yerine yurtdiisna giden arkadaşlarım vardı ben niye gitmedim diye pişman oldum. Mutsuz oldum .
Erkenden evlenmem önce işimi ayarlicam dedim. Erkenden evlenen arkadaşlarım araba ev sahibi oldu çoluk çocuğa karıştı.ben güya dünyayı gezecektim. Şehir dışına bile çıkamaz oldum. İse başladım aldığım para zar zor yetiyordu. Kariyer uğruna yıllar heba oldu ama işe yaramadı. Yetmemiş gibi yas geçiyordu..
Erkenden evlenen kuzenlerim ,hatta okulu bırakan arkadaşım şuan daha mutlu evi arabası herseyi var, maddi olarak iyi yaşadığı gibi manevi olarak da gayet mutlular .belki okumadım diye üzülüyordum dicem ama Bana bakıp en azından iyki okumadık diyorlardır, kendilerini teselli anlamında .hahahahah.
Bana dediler çok güzelsin iyi bir talip var böyle şöyle, burun kiviridjm no no dedim. Kendimi daha iyiye layık görüyorum ya . O adam çok iyi bir yerde çalışıyordu ama ben aşka inaniyordum aşık olmadığım biriyle neden olsun mantiken.
Aşık olmadan evlenen kuzenim şuan çok mutlu ilk başta sevmiyordum ama şuan çok seviyorum iyki o diyor adam da kaliteli çıktı zaten gerçekten on numara .
Hep iyiyi, doğruyu yapmaya çalıştım hayatım da gercekten şunu da iyki yapmışım dediğim tek şey doğru adamı bulup evlenmek oldu.yqni hiç mi gerçekten tek bir doğru yaptım dediğin şey yok demeyin .var eşim.
Aşırı seviyorum çok dua etmiştim. Hayırlı güzel bir evlilik olsun diye .çok şükür allahima .
Şimdi yurtdisina yerleşmek istiyoruz eşimle maddi birikim vs biraz var. İmkan vs ayarladık is güç. Şimdi de gittiğime çok pişman olurum diye gidemiyorum ya. Çünkü k3ndimi tanıyorum artık. İlk başta çok mantıklı geliyordu. Eşimde çok istekli ben de öyleydim ama benim isteğim kırıldı. Geçmişi düşününce dur be kızım dedim sen buna da pişman olursun.
Karakter yoksunu muyum ben ya. Hayatım neden ikilemde kararlarım neden mutsuzlukla sonuçlandı.yadq ben mutlu olmayı mı bilmiyorum.
Uzun oldu yazacak daha çok şey var ama şimdilik yeto.
Hislerim düşüncelerim hayallerim hep yoruldu artık.
Geleyim konuya.
Lisede istanbulda okumak için can atıyordum. İstediğim.uni ve istediğim şehir oldu ilk çok sevindim. Ama sonrasi kabus alışana kadar tabiki. Uniye geldim .Her gün mu ağlanır, ağlıyorum arkadaş. Aşırı mutsuzum ailemi deli gibi özledim.halbuki aile içi kavgadan en çok annemden kacmıştım. Ama en çok annemi özledim
. Annem sevgisinj pek göstermeyen ev içi düzene önem veren bizim hislerimizi önemsemeyen biriydi. Arkadaş çevrem yoktu dışarıda buluşmak yasaktı gibi bisey. Aile içi sürekli babam kardeşim annem kavga ediyordu benim aklım fikrim yoktu onlara göre akilsizdim. Mantıklı şeyler söylediğimde asagilanirdim.hergun kavgadan bikmistim. Şehir dışı yazdım uni yi.
Kaçtığıma sevinemedim hergun ağladım sonra alıştım. Hwm de ne alismak .Eve dönmek istemedim hatta o kadar sevdim alıştım ortama arkadaşlarıma.
Uni bitince pişman oldum neden ailemin yanında okumadım rahat ederdim evimde. Odamda .maddi durumumuz da iyidi. Neden istanbulun kötü evlerinde kalmak zorunda kaldım diye kendimi yedim bitirdim .hata ettim dedim.
Ailesinin yanında okuyan arkadaşlarım vardı çok özendim aileye yakin okuyanlara imrendim .
Anne evi anne yemeği, akşamları çay muhabbeti. Kendimi neden bukadqr aileden uzağa attım dedim. Bunları derken de aslında içimdeki ses kızım mutsuzdun. Yine gitsen yaşasan kacardin diyordu. Ama içimdeki aile özlemi bitmiyor sanki evimde çok mutlu olacaktım gibime geliyordu.
Sonra yüksek lisans yapmayı çok istiyordum. Bir suru sınava girdim çalıştım. Çok mutlu olurum saniyordum .istediğim.oldu sınavları da yüksek puanla gectim . Güzel bir bölümde yüksek yaptım. Daha okurken pişmanlık başladı. Onun yerine mesleğe atilan hatta 2 yıllık bile okuyan arkadaşlarım erkenden daha başarılı yerlere geldiler . Ben neden zaman kaybettim dedim.cunku üniversite kadroları için başvurduğum heryer torpille öğrenci alıyordu. Yıllarım boşa basvuru yapmakla geçti. Onun yerine yurtdiisna giden arkadaşlarım vardı ben niye gitmedim diye pişman oldum. Mutsuz oldum .
Erkenden evlenmem önce işimi ayarlicam dedim. Erkenden evlenen arkadaşlarım araba ev sahibi oldu çoluk çocuğa karıştı.ben güya dünyayı gezecektim. Şehir dışına bile çıkamaz oldum. İse başladım aldığım para zar zor yetiyordu. Kariyer uğruna yıllar heba oldu ama işe yaramadı. Yetmemiş gibi yas geçiyordu..
Erkenden evlenen kuzenlerim ,hatta okulu bırakan arkadaşım şuan daha mutlu evi arabası herseyi var, maddi olarak iyi yaşadığı gibi manevi olarak da gayet mutlular .belki okumadım diye üzülüyordum dicem ama Bana bakıp en azından iyki okumadık diyorlardır, kendilerini teselli anlamında .hahahahah.
Bana dediler çok güzelsin iyi bir talip var böyle şöyle, burun kiviridjm no no dedim. Kendimi daha iyiye layık görüyorum ya . O adam çok iyi bir yerde çalışıyordu ama ben aşka inaniyordum aşık olmadığım biriyle neden olsun mantiken.
Aşık olmadan evlenen kuzenim şuan çok mutlu ilk başta sevmiyordum ama şuan çok seviyorum iyki o diyor adam da kaliteli çıktı zaten gerçekten on numara .
Hep iyiyi, doğruyu yapmaya çalıştım hayatım da gercekten şunu da iyki yapmışım dediğim tek şey doğru adamı bulup evlenmek oldu.yqni hiç mi gerçekten tek bir doğru yaptım dediğin şey yok demeyin .var eşim.
Aşırı seviyorum çok dua etmiştim. Hayırlı güzel bir evlilik olsun diye .çok şükür allahima .
Şimdi yurtdisina yerleşmek istiyoruz eşimle maddi birikim vs biraz var. İmkan vs ayarladık is güç. Şimdi de gittiğime çok pişman olurum diye gidemiyorum ya. Çünkü k3ndimi tanıyorum artık. İlk başta çok mantıklı geliyordu. Eşimde çok istekli ben de öyleydim ama benim isteğim kırıldı. Geçmişi düşününce dur be kızım dedim sen buna da pişman olursun.
Karakter yoksunu muyum ben ya. Hayatım neden ikilemde kararlarım neden mutsuzlukla sonuçlandı.yadq ben mutlu olmayı mı bilmiyorum.
Uzun oldu yazacak daha çok şey var ama şimdilik yeto.
Zaten bir gitsin, aramaz buraları diye umut ediyorum. 
